Manuskrypt paryski B
Manuskrypt paryski B – najstarszy zbiór notatek Leonarda da Vinci datowany na lata 1488–1490. Znajduje się w Institut de France[1].
Tematyka notatnika jest różnorodna[2]. Są tam informacje o architekturze, w tym projekt idealnego miasta oraz projekty kościołów i plany przebudowy zamku Sforzów[2][3]. Są także zapiski o technice wojskowej[4]: łodzie podwodne i okręty służące do ataku z zaskoczenia, działo parowe z miedzi[2]. Projekty maszyn powstały specjalnie z myślą o spotkaniu z Ludwikiem Sforzą w 1482 roku[4][5]. W zeszycie znalazły się również pierwsze projekty ornitoptera[2].
Zeszyt zachował się w pierwotnej welinowej oprawie, z klapką zapinaną na kołek i pętlę. Nie naruszono tekstów[2]. Początkowo notatnik składał się ze stu kart, jednak ok. 1840 roku hrabia Libri wyciął z niego ostatnie dziesięć kart, które następnie kupił lord Ashburnham[6]. Wycięte strony przywieziono do Paryża, ale oprawiono je osobno[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Paris Manuscript B 1488-90. universalleonardo.org. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Nicholl 2006 ↓, s. 228.
- ↑ Clark 1964 ↓, s. 65.
- ↑ a b Clark 1964 ↓, s. 64.
- ↑ Isaacson 2019 ↓, s. 150.
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 228, 593.
Bibliografia edytuj
- Kenneth Clark: Leonardo da Vinci. Warszawa: Arkady, 1964.
- Walter Isaacson: Leonardo da Vinci. Kraków: Insignis Media, 2019. ISBN 978-83-66071-41-4.
- Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.