Maorysek rdzawogłowy

(Przekierowano z Maorysek towarzyski)

Maorysek rdzawogłowy[4], maorysek towarzyski[5] (Finschia novaeseelandiae) – gatunek małego ptaka z rodziny maorysków (Mohouidae)[4]. Endemit Nowej Zelandii – występuje na Wyspie Południowej, Wyspie Stewart oraz na okolicznych wysepkach[2].

Maorysek rdzawogłowy
Finschia novaeseelandiae[1]
Gmelin, 1789
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

maoryski

Rodzaj

Finschia
F. W. Hutton, 1903

Gatunek

maorysek rdzawogłowy

Synonimy
  • Parus novaeseelandiae Gmelin, 1789[2]
  • Mohoua novaeseelandiae (Gmelin, 1789)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka edytuj

Umieszczany w monotypowym rodzaju Finschia[4], choć część systematyków, np. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny, zalicza go do rodzaju Mohoua[6]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].

Morfologia edytuj

Długość ciała około 13 cm. Masa ciała: samce 13,5 g, samice 11 g[7].

Samce, samice i osobniki młodociane są do siebie podobne[7].

Zachowanie edytuj

Maoryski rdzawogłowe żywią się owadami. Mocne palce i nogi pozwalają im utrzymać się głową w dół podczas zbierania owadów z liści i gałęzi[8]. Niekiedy zjadają też owoce[7].

Pod koniec XIX wieku, gdy stada maorysków rdzawogłowych były jeszcze liczne, czasami, gdy brakowało im pożywienia, przylatywały w okolice ubojni owiec, aby pożywić się mięsem zabitych zwierząt[9].

Gniazdo buduje samica w gęstym listowiu w koronach drzew, czasem w krzewach lub na niskich drzewach 1–10 m nad ziemią. W zniesieniu 2–4 jaja (zazwyczaj 3), składane w odstępach 24-godzinnych. Samica sama wysiaduje przez 17–21 dni. Oba ptaki z pary karmią pisklęta, które stają się w pełni opierzone w wieku 18-22 dni[7].

Status edytuj

IUCN uznaje maoryska rdzawogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity i szeroko rozpowszechniony. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Przypisy edytuj

  1. Finschia novaeseelandiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c New Zealand Brown Creeper (Mohoua novaeseelandiae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]. (ang.).
  3. a b BirdLife International, Mohoua novaeseelandiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  4. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Mohouidae Mathews, 1946 - maoryski - Yellowhead and Allies (wersja: 2019-04-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-28].
  5. P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 329, 1999. 
  6. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Whiteheads, sittellas, Ploughbill, Australo-Papuan bellbirds, Shriketit, whistlers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-01-28]. (ang.).
  7. a b c d McKinlay, B.: Brown creeper. [w:] New Zealand Birds Online [on-line]. 2013 [updated 2017]. [dostęp 2021-01-28]. (ang.).
  8. Worthy, Trevor H., & Holdaway, Richard N. (2002) The Lost World of the Moa, Indiana University Press: Bloomington, ISBN 0-253-34034-9.
  9. Walter Lowry Buller, edited by E.G. Turbott,"Buller's Birds of New Zealand", Whitcombe and Tombs, 1974.

Linki zewnętrzne edytuj