Marcin Kącki

Marcin Kącki (ur. 1976 w Stargardzie) – polski reporter, redaktor „Gazety Wyborczej” – magazynów Duży Format i Wolnej Soboty, dramaturg.

Marcin Kącki

Data i miejsce urodzenia	1976 Stargard
Zawód, zajęcie	dziennikarz, dramaturg

Życiorys

Pochodzi ze Stargardu. Jego matka była ekspedientką, a ojciec maszynistą, jednakże później pracował w niemieckiej hucie. Marcin Kącki rozpoczął w 1995 studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studiów nie ukończył.

Publikuje reportaże o tematyce społecznej i historycznej w „Dużym Formacie”, Magazynie Świątecznym, Wysokich Obcasach, w Wolnej Sobocie. Opublikował wiele artykułów z zakresu dziennikarstwa śledczego, reportaży społecznych, wywiadów. Tematami najgłośniejszych publikacji było ujawnienie molestowania chórzystów Poznańskiego Chóru Chłopięcego przez Wojciecha Kroloppa (2003) czy zarzuty kobiet dotyczące molestowania seksualnego w Samoobronie w artykule Praca za seks w Samoobronie (2006).

Współpracuje z Wyższą Szkołą Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu prowadząc warsztaty dziennikarskie.

W latach 2007, 2010, 2011 – siedmiokrotnie nominowany do nagrody Grand Press w kategorii: news, reportaż, dziennikarstwo śledcze. W 2007 otrzymał tytuł Dziennikarza Roku, a także nagrodę Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze. W tym samym roku otrzymał również dwie nagrody Watergate przyznawane przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich oraz nagrodę studentów dziennikarstwa w konkursie MediaTory. W 2016 nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” za książkę Białystok. Biała siła, czarna pamięć.

Życie prywatne

Ma trzy córki. W 2017 próbował popełnić samobójstwo w Wiśle.

Kontrowersje

5 stycznia 2024 r. „Gazeta Wyborcza” opublikowała autobiograficzny artykuł Kąckiego pt. Moje dziennikarstwo – alkohol, nieudane terapie, kobiety źle kochane, zaniedbane córki i strach przed świtem, w którym reporter pisał m.in. o swojej karierze, epizodach depresyjnych, problemach z alkoholem i o kobietach, które skrzywdził. Następnego dnia, dziennikarka Karolina Rogaska opublikowała na Facebooku wpis, w którym ujawniła, że jest jedną z kobiet, o których napisał Kącki. Rogaska w poście oskarżyła go o usprawiedliwianie swojego zachowania i wspomniała, że Kącki natrętnie składał jej propozycje seksualne oraz że masturbował się przy niej, pomimo jej przerażenia. Tego samego dnia Instytut Reportażu oświadczył, że Rogaska informowała ich o przemocy ze strony Kąckiego kilka tygodni wcześniej, wskutek czego Kącki został odsunięty od pracy ze studentkami w prowadzonej przez Instytut Polskiej Szkole Reportażu. Wieczorem 6 stycznia Roman Imielski, zastępca redaktora naczelnego „Wyborczej” napisał, że sprawę traktują „bardzo poważnie” i wyjaśnią ją na łamach gazety. 7 stycznia Kącki został zawieszony i odsunięty od pracy z autorkami i autorami przez „Gazetę Wyborczą”.

Dramaty teatralne

• Nóż rodowy - realistyczny dramat o konflikcie pokoleń zrealizowany w "Teatrotece", w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie (2023)

• Czy pingwiny mają kolana, to komediodramat o neurozach społecznych, w których lekarstwem ma być psychoterapia, a dylematy społeczeństw sytych kręcą się wokół pigułki szczęścia. Spektakl wystawiany w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu (2023)

• W dramacie Jędrek, czyli urządzimy Wam dożynki, w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym (2022), inspirowanym historią Andrzeja Leppera, pokazał pułapki demokracji: mechanizmy manipulacji i partyjnych koterii.
• Komedia Koniec świata będzie śmieszny, z 2021 r., wystawiana w Teatrze Powszechnym w Radomiu, to satyra społeczna odnosząca się do mariażu sztucznej inteligencji i ludzkiego egotyzmu w perspektywie końca świata.
• Dramat Krzycz. Byle ciszej, z 2020 r., wystawiany w Teatrze Nowym w Poznaniu, to studium koniunkturalizmu w świecie literackim okresu stalinizmu. Za tę sztukę Kącki został wyróżniony w finale Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej
• W sztuce Wróg się rodzi z 2019 r. wystawianej przez Teatr im. W. Horzycy w Toruniu, Kącki przedstawił historię i postać fenomenu Tadeusza Rydzyka.

Publikacje książkowe

• Lepperiada, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2013. To książka będącą dokumentalnym zapisem historii życia i upadku Andrzeja Leppera, przywódcy Samoobrony.
• Maestro. Historia milczenia, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2013. Reporterska historia pedofilskiego skandalu w chórze Polskie Słowiki.
• Białystok. Biała siła, czarna pamięć, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2015. Autor przygląda się krwawiącej hostii z Sokółki, czyta tablice pamiątkowe i akta prokuratorskie. Z tego wielogłosu wyłania się złożona historia „miasta bez pamięci”.
• Plaża za szafą. Polska kryminalna, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2017. Zbiór reportaży lat 2008–2015, które Kącki publikował w „Dużym Formacie”.
• Fak maj lajf, Kraków: Znak Literanova, 2017. Powieść o celebrytach, politykach i pracy tabloidów, którą zainspirowała afera związana z Krzysztofem Piesiewiczem.
• Poznań. Miasto grzechu, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2017 – czyli historia mieszczaństwa stolicy wielkopolski.
• Oświęcim. Czarna Zima, Kraków: Znak Literanova, 2020.
• Chłopcy. Idą po Polskę, Kraków: Znak Literanova, 2023. Reportaż o środowisku zwolenników Janusza Korwin-Mikkego i Konfederacji.

Nagrody i nominacje

• Nagroda literacka Nike, nominacja za książkę „Białystok. Biała siła, czarna pamięć” (2015)
• Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego, nominacja za książkę „Poznań. Miasto grzechu” (2017)
• Literacka Nagrody Europy Środkowej Angelus, nominacja za książkę „Oświęcim. Czarna zima” (2020)
• nagroda główna Virtuti Civili Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Poznaniu (2004)
• nagroda główna Virtuti Civili Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Poznaniu (2005)
• Dziennikarz Roku w rankingu miesięcznika Press, wspólnie z Tomaszem Lisem, nagroda Watergate Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, nagroda Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze, nagroda MediaTory, w kategorii Detonator (2007)
• nagroda Watergate Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (2010)