Wikipedia

Marcin Tomaszewski

Marcin Tomaszewski, ps. Yeti (ur. 17 października 1975 w Szczecinie)[1] – polski taternik i alpinista, wspinacz wielkościanowy specjalizujący się m.in. we wielkościanowej wspinaczce (ang. Big Wall). Z wykształcenia geodeta. Członek Kadry Narodowej PZA we wspinaczce wysokogórskiej[2], instruktor wspinania, fotograf górski, autor książek oraz bajek dla dzieci wydanych w formie audiobooka[3], we współpracy z wydawnictwem Góry Books oraz aktorami Teatru Polskiego, Teatru Współczesnego w Szczecinie oraz Teatru Czwarte Miasto w Gdyni. Autor felietonów, współtwórca kolekcji biżuterii alpinistycznej[4], Summit przy współpracy z Anna Orska. Projektant odzieży górskiej z marką HiMountain (kolekcja 4Żywioły)[5]. Były judoka reprezentujący Klub Sportowy Arkonia Szczecin. Pomysłodawca projektu Skalna Wioska Yeti[6] – realizowanego z Budżetu Obywatelskiego w Gminie Dobra – którego celem jest sprowadzenie z południa Polski około tysiąca ton naturalnej skały oraz wybudowanie z niego skałek wspinaczkowych w miejscowości Buk pod Szczecinem. Ambasador wielu fundacji, m.in. Polish Mobile Clinic, Fundacji Wspierania Alpinizmu Polskiego im. Jerzego Kukuczki, Fundacji Start, Wspinaczom z Ukrainy oraz twórca akcji „Pomoc dla dzieci Nepalu”[7]we współpracy z Fundacją White Grain Foundation, której celem było wysłanie odzieży oraz butów dla biednych dzieci z wiosek Sherpów położonych wysoko w górach w Nepalu, Indiach oraz Pakistanie. Członek Kapituły Nagród Podróżniczych Kolosy.

Marcin Tomaszewski
Ilustracja
Marcin Yeti Tomaszewski
Data i miejsce urodzenia

17 października 1975
Szczecin

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Młodość edytuj

Urodził się 17 października 1975 w Szczecinie jako syn Jadwigi i Andrzeja Tomaszewskich. Ma starszego o cztery lata brata Piotra. Ojciec, zmarły w 2021 roku, pracował jako elektryk w Stoczni Szczecińskiej, a w późniejszych latach w Polskiej Żegludze Morskiej[1].

Jako dziecko Marcin Tomaszewski miał problemy zdrowotne. W 9. miesiącu życia wykryto u niego obustronną przepuklinę pachwinową, a w wieku 2 lat zdiagnozowano chorobę serca – częstoskurcz napadowy. Był leczony w Szpitalu Unii Lubelskiej w Szczecinie oraz Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie.

Marcin rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej nr 75 w Szczecinie, gdzie od czwartej klasy był uczniem klasy o profilu sportowym. Uczęszczał również na treningi judo w Klubie Sportowym Arkonia Szczecin. W tym czasie był wielokrotnie finalistą w zawodach judo w wadze do 42–53 kg o charakterze regionalnym oraz międzynarodowych na terenie byłego NRD (m.in. w 1988 roku w Rostocku).

Przez rok uczył się w Zasadniczej Szkole Poligraficznej. Następnie ukończył szczecińskie XI Liceum Ogólnokształcące oraz dwuletnie pomaturalne Studium Geodezyjne w Zespole Szkół Budowlanych w Szczecinie.

W latach 1984–1995 działał pod pseudonimem „Marchewa” w Związku Harcerstwa Polskiego (Hufiec Szczecin-Pogodno, 104. Drużyna im. Żołnierzy Cichociemnych), a w późniejszych latach jako współtwórca oraz drużynowy 108. Drużyny Harcerskiej „Nadir”. W latach 1998–1991 uczestniczył w programie Starszoharcerskiej Akademii Marzeń oraz był członkiem Harcerskiego Klubu Trekkingowego. To właśnie wtedy, mimo lęku wysokości, zaraził się pasją do wspinaczki.

Życie zawodowe edytuj

Na co dzień czynnie propaguje wspinaczkę w Polsce, spotykając się z dziećmi oraz młodzieżą w szkołach, szpitalach i ośrodkach wychowawczych, organizując szkolenia i sekcje wspinaczkowe, a także zawody i pokazy wspinaczki. Od 1994 roku na sztucznej ściance wspinaczkowej Big Wall w Szczecinie współorganizuje cykliczne Ogólnopolskie Zawody Wspinaczkowe FC Fight Club, których jest również pomysłodawcą. Współorganizował także zawody na ścianie KS Korona Kraków. W roku 2006 odbyły się również dwie edycje zawodów wspinaczkowych na elewacji kamienicy w centrum Szczecina przeznaczonej do remontu. Pierwsza z nich miała formułę na czas, druga drytoolingu, podczas której wspinacze zdobywali elewację m.in. po zawieszonych na niej pniach drzew.

Od 1992 roku wykonywał prace na wysokości z zastosowaniem technik alpinistycznych. Jako początkujący wspinacz samodzielnie oraz dzięki pomocy matki szył odzież górską z materiału typu Polar oraz zakupionego w hurtowni ortalionu, w której przez kilka kolejnych lat wspinał się w Tatrach. Kilka lat później próbował również swoich sił jako producent odzieży górskiej, niestety bez powodzenia.

W 1998 roku założył w Szczecinie firmę Geronimo, która zajmowała się szkoleniami zarówno z zakresu wspinaczki, jak i technik stosowanych podczas wykonywania robót wysokościowych oraz oferowała budowę sztucznych ścian wspinaczkowych oraz imprezy z ich wykorzystaniem[8].

W latach 2015–2018 organizował imprezy wspinaczkowe na samodzielnie wybudowanej mobilnej ściance wspinaczkowej, której podstawą była przyczepa samochodowa typu dłużyca. Od 2005 roku jest instruktorem wspinaczki.

W latach 2007–2012 wraz z drugą żoną Marią prowadzili własne centrum wspinaczkowo-sportowe w Jarocinie o nazwie Geronimo Club. W wybudowanym obiekcie, w którym znajdowała się własnoręcznie wybudowana ścianka wspinaczkowa o powierzchni 45 m² i wysokości 5 m były prowadzone sekcje wspinaczkowe dla dzieci oraz dorosłych, a także zajęcia pilates.

W latach 2009–2012 pełnił stanowisko prezesa Stowarzyszenia „Ścieżka Zdrowia” w Jarocinie propagującego zdrowy tryb życia. W ramach działalności stowarzyszenia zorganizował m.in. imprezę na rynku w Jarocinie połączoną z zawodami wspinaczkowymi z cyklu Fight Club[9] na przenośnej 10-metrowej ścianie wspinaczkowej sprowadzonej z Krakowa.

Jako profesjonalny wspinacz związany jest lub był z międzynarodowym teamem marek min. Millet, Marmot, Climbing Technology, Camp & Cassin, Mx3 oraz Zamberlan, Boreal, Mount & Wave czy PZU Bezpieczny Powrót.

Rodzina i związki edytuj

Jego rodzice rozwiedli się w 1999 roku. Trzykrotnie żonaty: w latach 1998–2005 z Agnieszką Doroszewską. W 2003 roku z tego związku urodziła się córka Maja, która obecnie zawodowo zajmuje się prowadzeniem sekcji wspinaczkowych na sztucznej ściance w Szczecinie; 2007–2012 Marią Zborowską, z którą od 2009 roku ma syna Ignacego; w 2013 ożenił się z aktorką Sylwią Różycką, z którą ma syna Adama (urodzony w 2014 roku)[10][11].

Wspinaczka edytuj

Wspinaczkę sportową uprawia regularnie od czasu ukończenia kursu wspinaczki skalnej w 1991 roku, organizowanej przez Szczeciński Klub Wysokogórski, którego jest członkiem do dziś. Przeszedł około 300 dróg o trudnościach do IX w skali UIAA zarówno po polskiej, jak i słowackiej stronie Tatr, jednocześnie wytyczając ponad dwadzieścia linii własnego autorstwa. Kartę Taternika otrzymał w 1999 roku eksternistycznie z uwagi na wyjątkowy wykaz przejść najtrudniejszych dróg w Tatrach.

Na samej Kazalnicy Mięguszowieckiej dokonał przeszło 40 przejść, z czego około 15 w czasie samotnej wspinaczki latem i zimą. Wytyczył również trzy nowe drogi w czasie samotnej wspinaczki i bez osadzania sztucznej asekuracji: latem 2006 roku Bushido (VIII+, A4 2006; droga poprowadzona tradycyjne od dołu z naturalną asekuracją; ze względu na duże ryzyko nadal bez powtórzenia) oraz dwie zimą: w 1996 roku drogę Ostatni Mohikanin (w czasie trzech dni, M6, A3) oraz jedną z pierwszych klasycznych dróg zimowych na Kazalnicy Mięguszowieckiej – Nutzha w 2010 roku o trudnościach M8. Poza tymi drogami jest współautorem z Grzegorzem Mołczanem wariantu Opowieści z mchu i paproci wytyczonego w 1993 roku o trudnościach VII R biegnącego w linii spadku Wielkiego bloku; była to ryzykowna droga biegnąca w płycie z iluzoryczną naturalną asekuracją, obecnie prawdopodobnie częściowo obita kotwami rozporowymi należącymi do autorów drogi Wędrówka dusz, która powstała w późniejszych latach, łącząc się na tym odcinku.

Poza dwiema wspomnianymi powyżej nowymi drogami, dokonał m.in. pierwszego przejścia solowego zimą Direttissimy Kazalnicy (w 20 godzin) i Kant Filara (w 18 godzin). W dorobku Tomaszewskiego znalazły się również letnie solowe przejścia, a wśród nich: Droga Kurtyki i Czyżewskiego, Droga Pająków, trzykrotne przejście solo Filara, dwukrotne przejścia dróg Warianty Małolata, Warianty Malczyka, Epitafium, Symfonia klasyczna, Superdirettissima VI; jednodniowe przejścia w zespołach zimą, m.in. Droga Chrobaka (w 10 godzin), Wish You Were Here (w 20 godzin), Droga Pająków (w 8 godzin). Latem, w czasie 23 godzin wraz z Krzysztofem Belczyńskim przeszedł łańcuchówkę 4x Sprężyna Expander (czyli drogi Sprężyna na Małym Młynarzu, Kazalnicy, Mnichu oraz Kościelcu) oraz zimą w 21,5 godziny 4x Łapa (drogi Łapińskiego-Paszuchay na Kazalnicy, Mnichu, Mnichowej Przełączce i Szpiglasowym Wierch), przechodząc z Marcinem Michałkiem m.in. drogę Łapińskiego na Kazalnicy Mięguszowieckiej w rekordowym czasie 5 godzin. Wraz z Krzysztofem Belczyńskim pokonał również latem szereg jednodniowych łańcuchówek, m.in. łańcuchówkę trzech dróg na Kazalnicy i dwóch dróg ze schodzeniem do podstawy ściany; poza tym przeszedł większość istniejących dróg na tej ścianie.

Podczas sezonu letniego w 1996 roku przeszedł z kilkoma parterami (w większości z Krzysztofem Belczyńskim, pseudonim „Krzykacz” lub „Astronom”) w 64 drogi wspinaczkowe w Tatrach Wysokich.

Wspina się zarówno w Polsce, jak i za granicą, osiągając trudności 8b (X Frankenjura) RP oraz 7c OS; w Alpach pokonał około 100 dróg m.in. wraz z Tomem Ballardem wytyczył nowe drogi na północnej ścianie Eigeru: Titanic (1900 m) w 2016 roku w Szwajcarii oraz Dirty Harry (1200 m) na Monte Civetta we włoskich Dolomitach. Powtórzył klasyki na Marmoladzie m.in. słynną Drogę przez Rybę (Attraverso il Pesce, IX-) Directe Americane na Petite Aiguille du Dru w Alpach francuskich czy Colton McIntyre na Grandes Jorasses.

Wytyczał nowe drogi na Grenlandii, Ziemi Baffina, Alasce, w Parku Narodowym Yosemite i w Patagonii argentyńskiej (gdzie zdobył dwukrotnie szczyt Cerro Torre), w Himalajach (Nepal i Garhwal), w rejonie Baltoro w Karakorum, w górach Qionglai Shan w Chinach, na pustyni Wadi Rum w Jordanii, w Wenezueli, Tajlandii oraz w innych rejonach[12].

W przeszłości w czasie wypraw wielokrotnie wspinał się z Krzysztofem Belczyńskim „Astronomem” lub „Krzykacz”, Marcinem Michałkiem, Pawłem Lipińskim oraz Markiem Raganowiczem „Reganem”. W późniejszych latach z Damianem Bieleckim oraz Pawłem Hałdasiem.

Projekt 4 Żywioły edytuj

Był pomysłodawcą projektu wspinaczkowego 4 Żywioły, który powstał w 2009 roku Założeniem projektu było wytyczenie dróg wielkościanowych w symbolizujących cztery żywioły kilku górskich rejonach: na Alasce (ziemia), w Patagonii (wiatr), na Ziemi Baffina (woda) i w Wenezueli (ogień). Celem było pokonanie w każdym z czterech obszarów możliwie największej i najtrudniejszej ze ścian. Projekt zakończył się sukcesem w 2012 roku[13].

Wypadki i zdarzenia edytuj

  • 1995 – zdarzenie wymagające interwencji służb ratowniczych w Szwajcarii zimą na północnej ścianie Eigeru. Został ewakuowany wraz z Grzegorzem Mołczanem śmigłowcem ratowniczym z powodu zagrażających życiu warunków w ścianie.
  • 1996 – odmrożenie palców II i III stopnia podczas solowego przejścia Direttissimy Kazalnicy Mięguszowieckiej w Tatrach.
  • 1998 – uderzenie spadającym odłamkiem skały w czasie zimowej wspinaczki na ścianie Kazalnicy Mięguszowieckiej. Doznał wówczas otwartego pęknięcia kości przedramienia oraz ogólnych potłuczeń i został przetransportowany przez służby TOPR ze ściany do szpitala w Zakopanem.
  • 2005 – odpadniecie z luźnym odłamkiem skały w czasie solowej wspinaczki latem na północnej ścianie Eigeru w Szwajcarii; w wyniku tego wypadku połamał żebra.
  • 2010 – zakażenie tężcem po ukłuciu drewnianym cierniem podczas karawany pod ścianę Seendengpu w Chinach. Został wówczas przetransportowany do szpitala w Chengdu i tam zdiagnozowany, zoperowany oraz poddany hospitalizacji.
  • 2018 rok – Nepal; infekcja nogi wraz z obrzękiem podczas karawany. Został przetransportowany śmigłowcem do szpitala w Kathmandu i poddany leczeniu antybiotykowemu.
  • 2018 – Patagonia; wpadnięcia do szczeliny lodowej. Został uratowany przez Toma Ballarda.

Ważniejsze wyprawy edytuj

  • od 1990 roku – wspinaczki w górach oraz rejonach skalnych w Europie. Wspinaczki górskie: Tatry, Alpy, Dolomity oraz góry Norwegii z wieloma partrnerami, m.in. Pawłem Lipińskim, Marcinem Michałkiem, Krzysztofem Belczyńskim, Jakubem Radziejowskim, Grzegorzem Mołczanem.
  • 2000 – Grenlandia, Nalumasortoq (nowa droga w lecie), Planeta spisek w 7 dni, styl Big Wall oraz jednodniowe powtórzenia dróg: Moby Dick i War and Poetry na Ulamertorsuaq, Fiord Tasermiut. Pierwsza polska wyprawa wspinaczkowa na Grenlandię. Partnerzy: Jacek Fluder, Janusz Gołąb, Stanisław Piecuch.
  • 2001 – Pakistan, Nangmah Walley, Denbor; 700 m, 7 dni, lato. Pierwsza droga wspinaczkowa w ścianie, drugie wejście na szczyt. Partner: Krzysztof Belczyński.
  • 2002 – Baffin Island, Mount Thor, droga Pangnirtung Fiord (nowa droga 1500 m). 10 dni w stylu Big Wall w lecie. Pierwsza polska wyprawa wspinaczkowa na Ziemię Baffina. Partnerzy: Michał Bulik, Krzysztof Belczyński.
  • 2003 – Stany Zjednoczone, Alaska, Shadows Glacier, droga Ostatni krzyk motyla w 12 dni, styl Big Wall (nowa droga w warunkach zimowych), 1200 m. Przejście wyróżnienie Złotym Czekanem w Grenoble (Francja 2005). Partnerzy: Krzysztof Belczyński, Dawid Kaszlikowski.
  • 2004 – Indie, Garhwal, Meru Sharks Finn (próba nowej drogi). Partner: Krzysztof Belczyński.
  • 2005 – Stany Zjednoczone, Yosemite, El Capitan, Salathe Wall (27 godzin non-stop), 1000 m. Partner: Jacek Krawczyk.
  • 2006 – Patagonia, Argentyna, Cerro Torre, Commpressor Route (w 12 godzin), 1100 m. Drugie polskie wejście na szczyt. Partner: Krzysztof Belczyński.
  • 2006 – Norwegia, zima. Romsdal, Trollveggen (próba). Partner: Dariusz Sokołowski, Jakub Radziejowski.
  • 2006 – Chiny, Qonglai Mountains, Seerdengpu (próba nowej drogi na dziewiczej ścianie oraz niezdobytym szczycie). Partnerzy: Adam Pieprzycki, Wojciech Wandzel (fotograf). Wycofanie ze ściany z powodu zakażenia oraz objawów tężca (drętwienie ręki) u Marcina.
  • 2007 – Norwegia, zima, Innset Ice Climbing.
  • 2007 – USA, Alaska, Litle Switzerland, Throne (nowa droga o trudnościach 7a). Partnerzy: Tom Adcroft i Aneta.
  • 2007 – Pakistan, Karakorum, Trango Tower (próba wejścia w lecie). Partner: Krzysztof Belczyński.
  • 2009 – Argentyna, Patagonia, Fitz Roy, Supercanaletta (próba; wyprawa solo w warunkach letnich).
  • 2009 – Alaska, USA, Mount Barrille (III, 1200 m solo w warunkach zimowych), Mount Johnson, Escalator (M5, Wi4 1200 solo w warunkach zimowych).
  • 2010 – Wenezuela, Acopan Tepui, Mysterrios (nowa droga, lato, 650m, 7c). Partnerzy: Marcin Szczotka, Cheo Garcia, Jarosław Woćko, Wojciech Wandzel.
  • 2010 – Chiny, Qonglai Mountains, Seerdengpu. Podczas próby przejścia nowej drogi w warunkach zimowych doszło do wypadku spowodowanego uderzeniem spadającego lodu w jednego z uczestników. Partnerzy: Andrzej Sokołowski, Marcin Rutkowski.
  • 2012 – Kanada, Ziemia Baffina, Polar Sun Spire, Sam Ford Fiord, Superbalance (nowa droga w warunkach zimowych, kwiecień). Big Wall, 1600 m, 24 dni. Partner: Marek Raganowicz.
  • 2012 – Argentyna, Patagonia, Cerro Torre, Ragni Rout (droga Ferrariego) pokonana w całości klasycznie, 12 godzin, 1100 m. Drugie wejście Marcina Tomaszewskiego, który jako jedyny Polak pokonał tę drogę dwukrotnie.
  • 2013 – Pakistan, Karakorum, Great Trango Tower, Bushido (nowa droga w lecie), 1700 m, 21 dni styl Big Wall. Partner: Marek Raganowicz.
  • 2014 – Stany Zjednoczone, Alaska, Mount Dickey (próba w warunkach zimowych). Partner: Dawid Sysak.
  • 2015 – Norwegia, nowa droga zimą na północnej ścianie Trollveggen, 1100 m, 19 dni (Katharsis M7 / A4). Druga droga w historii wytyczona zimą, pierwsza bez poręczowania. Przejście w 2 -osobowym zespole. Partner: Marek Raganowicz.
  • 2015 – Norwegia, nowa droga wytyczona latem na północnej ścianie Kjeraq, Lysefiord, 1200 m (Wild StoriesVII+,A2). Partnerzy: Dariusz Sokołowski, Andrzej Drygiel.
  • 2016 – Monte Civetta, Dolomity, Włochy. Lato, North West Face, Dirty Harry (1375 m VII, 2 dni, nowa droga latem). Partner: Tom Ballard. Poza tym kilka krótszych nowych dróg na mniej znanych ścianach.
  • 2016 – Eiger Nordwand, Szwajcaria, nowa droga Titanic, 1900 m, 7 dni, grudzień w warunkach zimowych. Partner: Tom Ballard[14].
  • 2017 – Grenlandia, dwie nowe drogi wytyczone latem w trakcie rejsu na pokładzie jachtu Berg. Agpat Island; Rolling Stones 6b, 900 m oraz na półwyspie Aquliaruseq na Anchor Wall Night Watch 7c, 900 m. Odkrycie dziewiczego masywu górskiego oraz nazwanie go na cześć jachtu Bergland. Członkowie wyprawy: Artur Bergier (kapitan jachtu), Sławomir Ejsymont, Mateusz Solecki (operator kamery), Wojciech Malawski, Konrad Ociepka.
  • 2018 – Patagonia. Cerro Torre próba nowej drogi. Partner: Tom Ballard.
  • 2018 – Nepal, Jannu West Face. Wyprawa, podczas której powstał film Wall of Shadows w reżyserii Elizy Kubarskiej. Partnerzy: Dmitri Gołowczenko i Siergiej Nilow.
  • 2019 – Indie Himalaje, Miyar Walley, Himal Pradesh, Blitz w masywie Castel Peak; nowa droga latem, przejście w stylu Big Wall, 7 dni. Partner: Michał Król.
  • 2021 – Grenlandia, Sandersons Hope. Samotna wyprawa eksploracyjna w stylu Big Wall..
  • 2021 – Pakistan, Karakorum, Trango Glacier. Nowa droga na Uli Biaho Gallery Frozen Fight Club, 780 m, 11 dni. Pierwsza zimowa wspinaczka bigwallowa w czasie astronomicznej zimy w górach Karakorum w grudniu. Partner: Damian Bielecki[14].
  • 2023 – Grenlandia. Pierwsza droga wielkościanowa poprowadzoa na wyspie w czasie kalendarzowej zimy w historii. Oqatssut Wall 700 m, 17 wyciągów, trudności – M5, A3, C2, VI Big Wall. Partner: Paweł Hałdaś[15].

Nagrody i wyróżnienia edytuj

  • 1996 – Nagroda Polskiego Związku Alpinizmu za osiągnięcia i działalność górską w Tatrach
  • 1997 – Nagroda czasopisma Brytan za wytyczenie w trakcie samotnej wspinaczki nowej drogi zimą na Kazalnicy Mięguszowieckiej
  • 1998 – Wicemistrzostwo Polski Centralnej w zawodach wspinaczki sportowej na sztucznej ściance w Warszawie
  • 1999 – I miejsce w Mistrzostwach Polski Zachodniej w zawodach wspinaczki sportowej na sztucznej ściance w Poznaniu
  • 2000 – Nagroda Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu za wybitne osiągnięcia w dziedzinie alpinizmu
  • 2001 – Festiwal Filmów Górskich Lądek Zdrój, I miejsce w kategorii film polski za film Planeta Spisek w reż.: Sławomira Ejsymonta
  • 2001 – III miejsce w Pucharze Polski we wspinaczce sportowej na łuku w Amfiteatrze Letnim w Szczecinie
  • 2002 – II miejsce w Pucharze Polski we wspinaczce sportowej na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie
  • 2002 – Wyróżnienie Kolosy w kategorii alpinizm za wytyczenie nowej drogi na Ziemi Baffina na ścianie Mount Thor[16]
  • 2003 – Nagroda Prezydenta Miasta Szczecin za promocję miasta na świecie
  • 2003 – Medal za osiągnięcia sportowe w alpinizmie podczas uroczystości 100-lecia PZA
  • 2003 – I miejsce w zawodach wspinaczki sportowej w Szczecinie
  • 2003 – Nagroda Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki za osiągnięcia w alpinizmie w 2003 r.
  • 2004 – Nominacja do nagrody Złoty Czekan – Piolet d’or (Grenoble, Francja) wyróżniającej siedem największych osiągnięć w dziedzinie alpinizmu z całego świata za drogę Ostatni Krzyk Motyla na Alasce w 2003 r.
  • 2004 – Nagroda główna w kategorii alpinizm, Kolos 2003 za drogę Ostatni Krzyk Motyla na Alasce[16]
  • 2007 – Nagroda serwisu wspinaczkowego Brytan za przejścia w Tatrach w 2006 r.
  • 2008 – Nagroda Brytan Roku portalu wspinaczkowego (wspinanie.pl) za solowe wytyczenie w zimie nowej klasycznej drogi na Kazalnicy Mięguszowieckiej w Tatrach
  • 2012 – Wyróżnienie Kolosy 2012 za wytyczenie nowej drogi na Ziemi Baffina w Kanadzie[17]
  • 2012 – Nagroda Kultury Fizycznej i Sportu za osiągnięcia w alpinizmie za rok 2012
  • 2012 – Nominacja Travellery 2012 czasopisma National Geographic Traveller w kategorii Wyczyn Roku[18]
  • 2013 – Nagroda Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu za wybitne osiągnięcia w dziedzinie alpinizmu w 2013 r.
  • 2013 – Wyróżnienie kanału EpicTV. Przyznanie najwyższej oceny w kategorii Big Wall za przejście drogi Bushido w Pakistanie ze wszystkich dokonań z całego świata w 2013 r.[19]
  • 2014 – Kolos Roku w kategorii Alpinizm[20] oraz Traveler Roku w kategorii Wyczyn Roku[21]
  • 2016 – Wyróżnienie Kolos w kategorii Alpinizm[22]
  • 2016 – Wyróżnienie za osiągnięcia górskie Karl Unterkircher Award, Val Gardena, Włochy[23]
  • 2018 – Kolosy, wyróżnienie za wyprawę na Grenlandie jachtem Berg, odkrycie dziewiczych gór oraz wytyczenie na nich nowych dróg w stylu wielkościanowym.
  • 2019 – nagroda Kultury Fizycznej i Sportu za osiągnięcia w alpinizmie.
  • 2021 – Kolosy, wyróżnienie za wytyczenie pierwszej nowej drogi wielkościanowej Big Wall zimą w Karakorum.
  • 2021 – Złoty Czekan, wyróżnienie na wytyczenie zimą nowej drogi w Karakorum[24].
  • 2022 – Złoty Hak za działalność górską szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego[25].
  • 2022 – nagroda czasopisma Taternik za wytyczenie pierwszej drogi zimą w Karakorum w stylu big wall.

Publikacje edytuj

Audiobooki edytuj

  • „Słuchać/Czytać każdy może”, audiobook z bajkami, 2016

Książki edytuj

  • Opowiadania. Tom 15. Góry, wyd. Góry Books, 2006 (współautor książki)[26]
  • „#YETI40", autobiografia, wyd. Góry Books 2017[27]
  • „Tato”, wyd. Bezdroża, 2021[28]
  • Tato, wyd. włoskie o oryginalnym tytule, wyd. Versante Sud 2022.[29]
  • „#WSPINACZKA”. Podręcznik dla początkujących i średnio zaawansowanych. Wyd. Bezdroża 2021.[30]
  • Kołysanka – piosenka w wykonaniu Sylwii Różyckiej.

Bajki edytuj

  • Śliwka, deszcz i słońce
  • Snow mole
  • W mydlanej bańce
  • Amelia i Zuzia
  • Królestwo pszczół
  • Sens życia
  • Wicher i cisza
  • Ścigając zachodzące słońce
  • Innset
  • Księżyc w nowiu
  • Ulubiona kość

Komiksy edytuj

  • Z cyklu 4 żywioły – Great Trango Tower, 2014
  • Z cyklu 4 żywioły – Yeti i Regan, 2013
  • Z cyklu 4 żywioły – Yeti i Kuba, 2013

Felietony oraz publikacje dot. wypraw edytuj

  • Cykl felietonów dla polskich oraz zagranicznych czasopism min: Trzy kroki Bushido, Czwarta ściana, Droga przekątna, Jak to jest wisieć, Obsesja, Żółw w ścianie.
  • Publikacje z wypraw na łamach magazynów w Polsce: Taternik, GÓRY, Magazyn Górski, Gazeta Wyborcza, National Geographic TRAVELER, Men’s Health, Prestiż oraz inne.
  • Publikacje w magazynach za granicą min: Alpinist, Rock& Ice, Vertical, Desnivel, Climbing, Gripped, AAJ American Alpin Jurnal, Mountain Magazin.

Filmy edytuj

  • Planeta spisek. Film dokumentalny z pierwszej polskiej wyprawy na Grenlandię w 2000 roku, w reżyserii Sławomira Ejsymonta.
  • Geronimo. Film biograficzny dokumentalny o Marcinie Tomaszewskim z 2000 roku. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa Telewizyjna i Teatralna w Łodzi, reżyseria Leszek Dawid.
  • Sailing in Mountains. Film dokumentalny z wyprawy na Grenlandię z 2017 roku przedstawiający historię odkrywania nowych gór oraz wytyczania dróg wspinaczkowych z pokładu jachtu Berg. Reżyseria Łukasz Pereszczuk, Marcin Tomaszewski.
  • The Wall of Shadows, polski tytuł Ściana cieni, 2020 rok. Film przedstawia wyprawę Marcin Tomaszewskiego oraz dwójki Rosjan na świętą górę Jannu. Reżyseria Eliza Kubarska,

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Blog – Marcin Tomaszewski [online], marcintomaszewski.pl [dostęp 2023-01-14].
  2. ↑ Kadra Narodowa PZA we wspinaczce wysokogórskiej na rok 2022 [online], Polski Związek Alpinizmu [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  3. ↑ Bajki alpinistyczne. www.prestizszczecin.pl. [dostęp 2016-09-19].
  4. ↑ Extreme Sport Summit. orska.pl. [dostęp 2016-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-31)].
  5. ↑ Administrator, Nowa kolekcja marki HiMountain – 4Żywioły [online], 4outdoor, 24 lutego 2014 [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  6. ↑ Skalna Wioska – YETI. Budowa unikatowej w skali kraju przestrzeni sp [online], dobraszczecinska.budzet-obywatelski.org [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  7. ↑ Radio Szczecin, Szczecinianie pomagają dzieciom z Nepalu. Trwa zbiórka [online], Szczecinianie pomagają dzieciom z Nepalu. Trwa zbiórka, 26 czerwca 2019 [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  8. ↑ Geronimo – Marcin Tomaszewski. Alpinizm, Sporty Extremalne, Prace Wysokosciowe Szczecin [online], marcintomaszewski.pl [dostęp 2023-01-14].
  9. ↑ Damian Granowski, Marcin Tomaszewski – Od alpinizmu po bigwall [online], Drytooling.com.pl [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  10. ↑ Radio Szczecin, Goście audycji Marzeny Szóstak: Sylwia Różycka i Marcin Tomaszewski [online], Goście audycji Marzeny Szóstak: Sylwia Różycka i Marcin Tomaszewski, 23 stycznia 2016 [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  11. ↑ Różycka przeszła dalej! Szczecinianka w „The Voice of Poland” [online], 24kurier.pl [dostęp 2023-01-14].
  12. ↑ „Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu”, tom VI, Wydawnictwo Stapis, s. 773, 2013.
  13. ↑ Marcin Tomaszewski. marcintomaszewski.com. [dostęp 2016-09-20].
  14. ↑ a b Andrzej Bargiel z Kolosem 2016, Brytyjsko-polski Titanic na Eigerze – szczegóły pierwszego przejścia drogi [online] [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  15. ↑ Jest zimowa droga na Grenlandii. Tomaszewski i Hałdaś wytyczają „Fram” [online] [dostęp 2023-04-11] (pol.).
  16. ↑ a b KOLOSY – laureaci w kategorii Alpinizm. kolosy.org. [dostęp 2016-10-28].
  17. ↑ KOLOSY – alpinizm 2012. kolosy.org. [dostęp 2016-10-28].
  18. ↑ TRAVELERY 2012 wręczone!. national-geographic.pl/. [dostęp 2016-10-28].
  19. ↑ Top 3 Big Wall Climbs of 2013 – EpicTV Climbing Daily, Ep. 190. www.epictv.com. [dostęp 2016-10-28].
  20. ↑ Kolosy 2013. kolosy.org. [dostęp 2016-10-28].
  21. ↑ Travelery 2013 przyznane, Bushido wyczynem roku. brytan.com.pl. [dostęp 2016-10-28].
  22. ↑ Laureaci Kolosów (za rok) 2015. kolosy.org. [dostęp 2016-10-28].
  23. ↑ Griffith i Houseman otrzymują Karl Unterkircher Award. Polacy wyróżnieni. wspinanie.pl. [dostęp 2016-10-28].
  24. ↑ Złote Czekany: szeroka lista za 2021 z czterema polskimi przejściami [online] [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  25. ↑ Anna Dziel-Jasek, Złoty Hak – nagrody i wyróżnienia 2021 r. [online], Szczeciński Klub Wysokogórski, 15 marca 2022 [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  26. ↑ 15 – Antologia opowiadań – książki górskie – książki gór [online], www.ksiazkigor.pl [dostęp 2022-12-27].
  27. ↑ #Yeti40 (Marcin Tomaszewski) [online], ksiegarnia.wspinanie.pl [dostęp 2022-12-27] (pol.).
  28. ↑ Helion SA, Tato, ISBN 978-83-283-5837-9 [dostęp 2022-12-27] (pol.).
  29. ↑ TATO [online], Versante Sud [dostęp 2023-01-14] (wł.).
  30. ↑ Helion SA, #wspinaczka. Podręcznik dla początkujących i średnio zaawansowanych, ISBN 978-83-283-9330-1 [dostęp 2022-12-27] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Tomaszewski&oldid=72525350”