Wikipedia

Marcin Tybura

polski zapaśnik

Marcin Tybura (ur. 9 listopada 1985 w Turku) – polski zawodnik mieszanych sztuk walki wagi ciężkiej, zwycięzca turnieju M-1 Grand Prix 2013 oraz mistrz M-1 Global wagi ciężkiej w latach 2014–2015, od 2015 związany z Ultimate Fighting Championship.

Marcin Tybura
Ilustracja
Pseudonim

Tybur

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1985
Turek

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

191 cm

Masa ciała

114 kg

Styl walki

MMA

Trenowany przez

Andrzej Kościelski

Debiut

2011

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Jackson-Wink MMA (dawniej)
Syndicate MMA (od 2019)
Ankos MMA (od 2020)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

32

Zwycięstwa

24

Przez nokauty

9

Przez poddania

6

Przez decyzje

9

Porażki

8

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 24 lipca 2023.

Wczesne życie Edytuj

Treningi MMA rozpoczął w 2006 roku po tym, jak przyjaciel zapoznał go z tym sportem. W ciągu kilku tygodni zaczął odczuwać potrzebę rywalizacji. Zawodowo zadebiutował jednak dopiero kilka lat później[1].

Uzyskał tytuł magistra wychowania fizycznego na Uniwersytecie Łódzkim[1].

Kariera MMA Edytuj

Wczesna kariera Edytuj

Marcin zadebiutował w MMA w listopadzie 2011 roku, wygrywając turniej na Mistrzostwach Polski MMA, które odbywały się w Chorzowie[2]. Kilkanaście dni później wziął udział w kolejnym turnieju Carphatian Primus Belt, który miał miejsce tym razem w Rzeszowie – Tybura zwyciężył w eliminacyjnym pojedynku przed czasem i zakwalifikował się do ćwierćfinału[3]. Na początku 2012 roku zorganizowano ćwierćfinały turnieju. Tybura swój pojedynek wygrał, również przed czasem dusząc rywala, ale do półfinałów nie doszło z niewiadomego powodu (nie zorganizowano kolejnej gali na których miały się odbyć półfinały turnieju)[4]. Zamiast tego zmierzył się w walce wieczoru z Szymonem Bajorem na Prime FC 1 w Mielcu, którą wygrał na punkty po dogrywce[5].

Start w turnieju M-1 Edytuj

21 stycznia 2013 roku związał się z czołową europejską organizacją M-1 Global na okres 2 lat, czyli według kontraktu ma mieć zagwarantowane min. sześć walk[6]. Do pierwszej jego walki doszło niecały miesiąc później na M-1 Challenge 37, zmierzył się w walce o prawo bycia rezerwowym na kwietniowym turnieju wagi ciężkiej M-1 Grad Prix 2013 z Dienisem Komkinem[7]. Polak wygrał pojedynek kompletnie demolując rywala ciosami który w przerwie między rundami poddał walkę[8].

Do kwietniowego turnieju wagi ciężkiej M-1 Grand Prix 2013 zostali zaproszeni: mistrz M-1 w wadze ciężkiej Kenny Garner, Konstantīns Gluhovs, Magomied Malikow, weteran światowych ringów Jeff Monson, wielokrotny mistrz w kickboxingu oraz zawodnik Bellatora Aleksiej Kudin, Francuski grappler Chaban Ka, Ibragim Ibragimow, Denis Smoldariew oraz jako rezerwowy na wypadek kontuzji któregoś zawodnika Marcin Tybura. W ćwierćfinałach zwyciężali Gluhovs, Malikow, Smoldariev oraz Chaban Ka. Do pierwszego półfinału miało dojść 21 sierpnia między Malikowem a Chaban Ka ale kontuzja wykluczyła Malikowa z turnieju. Natychmiast na jego miejsce wskoczył rezerwowy Tybura[9] który w półfinale pokonał Francuza przez TKO w 1. rundzie kwalifikując się do finału[10]. Drugi półfinał również nie obył się bez problemów, rywal Gluhovsa, Estończyk Smoldariev został kontuzjowany i nie mógł zmierzyć się z Łotyszem więc organizatorzy postanowili anulować drugi półfinał i automatycznie przenieść Gluhovsa do finału[11]. Finał miał miejsce 20 października na M-1 Challenge 42[12]. Tybura zaraz po rozpoczęciu pojedynku sprowadził na ziemie Gluhovsa, zachodząc go przy tym zza plecy i próbując go natychmiast poddać duszeniem. Początkowo Łotysz sukcesywnie się bronił przed próbami poddań, więc Tybura zaczął uderzać krótkimi ciosami co w pewnym momencie poskutkowało i pozwoliło na zapięcie ciasnego duszenia, które Łotysz musiał poddać pod koniec 1. rundy. Tybura zwyciężył w całym turnieju inkasując czek na 1. milion rubli (ok 95 tys. zł) oraz prawo do pojedynku o pas mistrzowski w wadze ciężkiej[13].

Drabinka turnieju:

  Ćwierćfinały Półfinały Finał
                           
     Chaban Ka POD1  
   Aleksiej Kudin  
     Marcin Tybura TKO1  
     Chaban Ka  
   Magomied Malikow TKO2
     Jeff Monson kont.  
       Marcin Tybura POD1
     Konstantīns Gluhovs
     Konstantīns Gluhovs DEC3  
   Kenny Garner  
     Denis Smoldariew kont.
     Konstantīns Gluhovs w/o  
   Denis Smoldariew TKO1
     Ibragim Ibragimow  

Walka rezerwowa:

  •   Marcin Tybura vs   Dienis Komkin – zwycięstwo Tybury przez TKO w 1. rundzie

Mistrzostwo M-1 Edytuj

Rywalem Tybury, który zapewnił sobie prawo walki o pas wygrywając turniej M-1 Grand Prix okazał się inny Polak – Damian Grabowski, który zdobył mistrzostwo pod koniec 2013 roku, zwyciężając ówczesnego mistrza Amerykanina Kenny’ego Garnera. 23 stycznia 2014 została ogłoszona walka o tytuł, starcie zaplanowano na 14 marca 2014[14] lecz ostatecznie nie doszło do niego z powodu kontuzji szyi u Grabowskiego, której nabawił się na kilkanaście dni przed walką. Postanowiono przełożyć pojedynek na lato 2014[15]. By przygotowania Tybury nie poszły na marne, organizatorzy zestawili go z Chorwatem Maro Perakiem z którym się zmierzył 4 kwietnia na gali M-1 Challenge 47[16]. Perak postawił duże wymagania m.in. trafiając kilkukrotnie mocnymi ciosami w stójce, ale Polak posiadał lepsze umiejętności zapaśnicze i grapplerskie, co przełożyło się na dominację w parterze i ostateczną wygraną przez TKO w 3. rundzie po wycieńczającym pojedynku[17].

15 sierpnia 2014 stoczył przełożony „polsko-polski” pojedynek o pas mistrza wagi ciężkiej z Damianem Grabowskim na pięćdziesiątej gali M-1[18]. Tybura nieoczekiwanie poddał faworyzowanego Grabowskiego już na początku 1. rundy duszeniem rękoma i odebrał mu tytuł mistrza zostając jednocześnie jednym z najbardziej utytułowanych zawodników M-1 w historii tej organizacji (pas mistrzowski i wygrany turniej Grand Prix)[19].

2 maja 2015 stoczył „superfight” z mistrzem M-1 wagi półciężkiej Niemcem Stephanem Pützem[20]. Tybura przegrał pojedynek wskutek otrzymanych obrażeń, przez które nie został dopuszczony do kontynuowania pojedynku, notując tym samym pierwszą zawodową porażkę[21].

Po dwóch udanych obronach pasa (przeciwko Denisowi Smoldariewowi i Ante Deliji) 13 grudnia 2015 zwakował mistrzostwo wagi ciężkiej z powodu wygasającego kontraktu na początku 2016[22], a 21 stycznia 2016 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship[23].

UFC Edytuj

W debiucie dla UFC, 10 kwietnia 2016 przegrał z Amerykaninem Timothym Johnsonem jednogłośnie na punkty[24][25].

W kolejnej walce dla amerykańskiej organizacji 6 sierpnia 2016 na UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres, znokautował w 2. rundzie wysokim kopnięciem w głowę Czecha Viktora Peštę[26]. Za tę wygraną otrzymał również dodatkowy bonus finansowy w ramach występu wieczoru, w wysokości 50 tys. USD[27].

W kolejnym starciu stoczył na UFC 209, 4 marca 2017 roku zmierzył się z Luisem Henrique[28]. Wygrał walkę przez TKO w trzeciej rundzie[29].

17 czerwca 2017 podczas gali UFC Fight Night: Holm vs. Correia pokonał byłego mistrza UFC wagi ciężkiej, Białorusina Andreja Arłouskiego jednogłośnie na punkty[30][31].

19 listopada 2017 roku na gali UFC w Sydney miał zmierzyć się z Markiem Huntem[32]. Hunt został wycofany z walki przez UFC, a nowym rywalem Tybury został Fabrício Werdum[33]. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję[34]

Kolejną porażkę odnotował w walce z Derrickiem Lewisem[35], kiedy to 18 lutego 2018 roku na gali UFC Fight Night 126 przegrał przez techniczny nokaut[36].

22 lipca 2018 roku na gali UFC Fight Night 134 zmierzył się ze Stefanem Struve[37]. Walkę wygrał przez jednogłośną decyzję[38].

Następnie stoczył walkę z Szamilem Abdurachimowem, 20 kwietnia 2019 roku na gali UFC Fight Night 149[39]. Przegrał przez TKO w drugiej rundzie[40].

14 września 2019 roku na UFC on ESPN+ 16 zmierzył się z Augusto Sakai[41]. Walkę przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie[42].

29 lutego 2020 roku odniósł zwycięstwo w pojedynku z Sergiejem Spivakiem na gali UFC Norfolk[43] .

Oczekiwano, że 11 lipca 2020 roku na gali UFC 251 stoczy walkę z Alexandrem Romanovem[44]. Romanov został jednak wycofany z gali z powodu zarażenia się wirusem COVID-19 i został zastąpiony przez debiutującego w UFC Maxima Griszyna[45]. Tybura wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[46].

11 października 2020 roku na gali UFC Fight Night 179 pokonał Bena Rothwella przez jednogłośną decyzję[47][48].

19 grudnia 2020 roku doszło do walki Tybury z Gregiem Hardy'm, podczas UFC Fight Night 183[49]. Walkę wygrał w drugiej rundzie przez techniczny nokaut[50]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru[51].

Oczekiwano, że 27 marca 2021 roku zawalczy z Błagojem Iwanowem na UFC 260[52], jednak Iwanow wycofał się z walki z powodu kontuzji[53]. Następnie Tybura zmierzył się z Waltem Harrisem 5 czerwca 2021 roku na gali UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai. Po przetrwaniu początkowej dominacji Harrisa, Tybura obalił go i wykończył ciosami w parterze[54]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę w postaci bonusu za występ wieczoru[55].

Podczas UFC 267 przegrał jednogłośną decyzją sędziów pojedynek z Rosjaninem Aleksandrem Wołkowem. Dwóch z sędziów punktowało go 30-27 na korzyść Wołkowa, a jeden z nich uznał, że Polak wygrał drugą rundę i punktował 29-28[56].

20 sierpnia 2022 roku na UFC 278 doszło do jego walki z niepokonanym mołdawskim zapaśnikiem, Alexandrem Romanovem[57]. Zwycięstwo po trzech rundach odniósł większościową decyzją sędziów Marcin Tybura, który zafundował rywalowi pierwszą porażkę w karierze[58].

Na gali UFC Fight Night: Lewis vs. Spivac, która odbyła się 4 lutego 2023 roku skrzyżował rękawice z klasyfikowanym (przed tym pojedynkiem) na 15. pozycji rankingu wagi ciężkiej UFC, Bułgarem, Błagojem Iwanowem[59]. Tybura po trzech rundach walki zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (29-28, 29-28, 30-27) i dopisał do swojego rekordu kolejne zwycięstwo[60].

22 lipca 2023 podczas głównej walki wieczoru gali UFC Fight Night: Aspinall vs. Tybura zmierzył się w konfrontacji z nr. 5 rankingu UFC, Tomem Aspinallem[61]. Przegrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[62].

Walka bokserska Edytuj

26 kwietnia 2017 roku ogłoszono, że Tybura wystąpi 13 maja 2017 roku na charytatywnej IV Gali Biznes Boxing Polska, z której dochód w całości wesprze Szlachetną Paczkę. W pokazowej walce zmierzył się z redaktorem naczelnym Super Expressu, Sławomirem Jastrzębowskim[63]. Pojedynek zakończył się dziwną decyzją sędziów, którzy uznali walkę za nieodbytą[64][65].

Osiągnięcia Edytuj

Mieszane sztuki walki Edytuj

  • 2011: Mistrzostwa Polski w MMA – 1. miejsce w kat. open
  • 2012: Carphatian Primus Belt – półfinalista turnieju w turnieju wagi ciężkiej
  • 2013: M-1 Grand Prix 2013 – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
  • 2014–2015: mistrz M-1 Global w wadze ciężkiej

Brazylijskie jiu-jitsu Edytuj

  • I miejsce – VII Puchar Polski w BJJ (Konin 2009)[66]
  • II miejsce – World Pro BJJ Championship (Warszawa 2011)
  • I miejsce – Abu Dhabi World Pro Trials (Birmigham 2012)[67]
  • III miejsce – Mistrzostwa Europy IBJJF (Lizbona 2012)
  • II miejsce – Abu Dhabi World Pro (Abu Zabi 2013)[68]

Lista walk w MMA Edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 24-8   Tom Aspinall (12-3) TKO (ciosy pięściami) 1 1:13 UFC Fight Night: Aspinall vs. Tybura 22.07.2023   Londyn Main Event
Wygrana 24-7   Błagoj Iwanow (19-4. 1NC) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Lewis vs. Spivac 04.02.2023   Las Vegas
Wygrana 23-7   Alexandr Romanov (16-0) Decyzja (większościowa) 3 5:00 UFC 278 20.08.2022   Salt Lake City
Przegrana 22-7   Aleksandr Wołkow (33-9) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 267 30.10.2021   Abu Zabi
Wygrana 22-6   Walt Harris (13-9) TKO (ciosy w parterze) 1 4:06 UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai 05.06.2021   Las Vegas Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 21-6   Greg Hardy (7-2) TKO (ciosy w parterze) 2 4:31 UFC Fight Night: Thompson vs. Neal 19.12.2020   Las Vegas Bonus za występ wieczoru
Wygrana 20-6   Ben Rothwell (38-12) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen 10.10.2020   Abu Zabi
Wygrana 19-6   Maksim Griszyn (30-7-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 251 11.07.2020   Abu Zabi
Wygrana 18-6   Sergiej Spivak (10-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on ESPN+ 27: Benavidez vs. Figueiredo 29.02.2020   Norfolk
Przegrana 17-6   Augusto Sakai (13-1-1) KO (ciosy pięściami) 1 0:59 UFC on ESPN+ 16: Cowboy vs. Gaethje 14.09.2019   Vancouver
Przegrana 17-5   Szamil Abdurachimow (19-4) TKO (ciosy pięściami) 2 3:15 UFC on ESPN+ 7: Overeem vs. Oleinik 20.04.2019   Petersburg
Wygrana 17-4   Stefan Struve (28-10) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Shogun vs. Smith 22.07.2018   Hamburg
Przegrana 16-4   Derrick Lewis (18-5) TKO (uderzenia w parterze) 3 2:48 UFC Fight Night: Cowboy vs. Medeiros 18.02.2018   Austin
Przegrana 16-3   Fabricio Werdum (22-7-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC Fight Night: Werdum vs. Tybura 19.11.2017   Sydney Main Event
Wygrana 16-2   Andrej Arłouski (25-14) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Holm vs. Correia 17.06.2017   Kallang Co-Main Event
Wygrana 15-2   Luis Henrique (10-2) TKO (ciosy w parterze) 3 3:46 UFC 209 04.03.2017   Las Vegas
Wygrana 14-2   Viktor Pešta (10-2) KO (wysokie kopnięcie) 2 0:53 UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres 06.08.2016   Salt Lake City Bonus za występ wieczoru
Przegrana 13-2   Timothy Johnson (9-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Rothwell vs. dos Santos 10.04.2016   Zagrzeb Debiut w UFC
Wygrana 13-1   Ante Delija (14-2) TKO (kontuzja nogi – złamanie) 1 2:21 M-1 Challenge 61: Battle of Narts 20.09.2015   Nazrań Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej
Przegrana 12-1   Stephan Pütz (12-1) TKO (przerwanie przez lekarza) 3 3:48 M-1 Challenge 57 02.05.2015   Orenburg Superfight
Wygrana 12-0   Denis Smoldariew (9-0) Poddanie (duszenie za pleców) 1 1:24 M-1 Challenge 53 25.11.2014   Pekin Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej
Wygrana 11-0   Damian Grabowski (19-2) Poddanie (duszenie północ-południe) 1 1:28 M-1 Challenge 50 15.08.2014   Petersburg Zdobył pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej. Bonus za poddanie wieczoru
Wygrana 10-0   Maro Perak (23-3-1) TKO (ciosy pięściami) 3 3:26 M-1 Challenge 47 04.04.2014   Orenburg
Wygrana 9-0   Konstantīns Gluhovs (26-12) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:30 M-1 Challenge 42 20.10.2013   Petersburg Finał turnieju M-1 Grand Prix 2013. Bonus za poddanie wieczoru
Wygrana 8-0   Chaban Ka (6-1-1) TKO (ciosy pięściami) 1 2:05 M-1 Challenge 41 21.08.2013   Petersburg Półfinał turnieju M-1 Grand Prix 2013
Wygrana 7-0   Dienis Komkin (13-11) TKO (niezdolność do walki) 1 5:00 M-1 Challenge 37 27.02.2013   Orenburg Debut w M-1 Global. Walka rezerwowa turnieju M-1 Grand Prix 2013
Wygrana 6-0   Krystian Kopytowski (3-0) TKO (niezdolność do walki) 3 1:53 Gladiator Arena 4 08.12.2012   Pyrzyce
Wygrana 5-0   Szymon Bajor (9-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 3:00 Prime FC 1 – Bajor vs. Tybura 01.06.2012   Mielec Main Event
Wygrana 4-0   Andrzej Kosecki (1-3) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:17 Carphatian Primus Belt – Runda 2 24.02.2012   Rzeszów Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 3-0   Stanisław Ślusakowicz (1-1) Poddanie (duszenie trójkątne) 1 3:20 Carphatian Primus Belt – Runda 1 13.11.2011   Rzeszów Pierwsza runda turnieju
Wygrana 2-0   Adam Wieczorek (0-0) Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011   Chorzów Finał turnieju
Wygrana 1-0   Robert Marcok (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:48 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011   Chorzów Debiut w zawodowym MMA. Półfinał turnieju

Przypisy Edytuj

  1. ↑ a b O mnie, marcintybura.pl [dostęp 2021-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-21].
  2. ↑ Karol Dąbrowski, I Mistrzostwa Polski MMA: Finał – wyniki | MMAROCKS, MMA Rocks!, 8 listopada 2011 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  3. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Olimp Extre Fight: Carpathian Primus Belt - wyniki | MMAROCKS, MMA Rocks!, 13 listopada 2011 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  4. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, OEF: Carpathian Primus Belt runda 2 - wyniki | MMAROCKS, MMA Rocks!, 25 lutego 2012 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  5. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Prime FC 1 - wyniki | MMAROCKS, MMA Rocks!, 1 czerwca 2012 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  6. ↑ Marcin Tybura podpisał kontrakt z M-1 Global. Fightsport.pl, 2013-01-21. (pol.).
  7. ↑ Tomasz Nowosielski, Marcin Tybura vs Denis Komkin na M-1 Challenge 37 | MMAROCKS, MMA Rocks!, 5 lutego 2013 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  8. ↑ Marcin Tybura broni honoru Polaków na M-1 Challenge 37, MMANews, 27 lutego 2013 [dostęp 2022-08-20].
  9. ↑ Karol Dabrowski: Marcin Tybura wystąpi w półfinale M-1 Grand Prix 2013. mmarocks.pl, 2013-07-23. (pol.).
  10. ↑ Karol Dąbrowski, M-1 Challenge 41: Marcin Tybura vs. Chaban Ka – video | MMAROCKS, MMA Rocks!, 22 sierpnia 2013 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  11. ↑ Denis Smoldarev wypada z M-1 Grand Prix 2013!. fightsport.pl, 2013-08-18. (pol.).
  12. ↑ Karol Dąbrowski, M-1 Challenge 42: Monson vs. Ishii - rozpiska | MMAROCKS, MMA Rocks!, 15 października 2013 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  13. ↑ Wojslaw Rysiewski: Marcin Tybura wygrał Grand Prix M-1 w wadze ciężkiej. mmarocks.pl, 2013-10-20. (pol.).
  14. ↑ Karol Dabrowski: Damian Grabowski vs. Marcin Tybura na M-1 Challenge 46. mmarocks.pl, 2014-01-23. (pol.).
  15. ↑ Walka Damian Grabowski vs. Marcin Tybura przełożona na lato 2014. mmania.pl, 2014-03-06. (pol.).
  16. ↑ Marcin Tybura vs. Maro Perak na M-1 Challenge 47. fight24.pl, 2014-03-11. (pol.).
  17. ↑ Marcin Tybura vs. Maro Perak, M-1 Challenge 47 | MMA Bout, Tapology [dostęp 2022-08-21] (ang.).
  18. ↑ Tybura vs Grabowsk na M-1 Challenge 50!, www.extreme.banzaj.pl [dostęp 2022-08-20].
  19. ↑ n, M-1 Challenge 50 wyniki: Marcin Tybura poddał Damiana Grabowskiego, CHOKES.PL – MMA, BJJ, Techniki, Newsy [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  20. ↑ Marcin Tybura vs. Stephan Puetz na M-1 Challenge 57 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  21. ↑ Marcin Tybura vs. Stephan Puetz, M-1 Challenge 57 | MMA Bout, Tapology [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  22. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  23. ↑ Mariusz Hewelt: Marcin Tybura podpisał kontrakt z UFC!. mmarocks.pl, 2016-01-21. (pol.).
  24. ↑ Z kim zmierzy się Marcin Tybura w debiucie dla UFC?, MMA PL, 24 stycznia 2016 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  25. ↑ k, UFC w Zagrzebiu: Marcin Tybura przegrał z Timothym Johnsonem | OK Poddębice – Regionalny Serwis Sportowo – Kulturalno – Polityczny [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  26. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC Fight Night 92: Rodriguez zwycięża z Caceresem, Tybura nokautuje, sportowefakty.wp.pl, 7 sierpnia 2016 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  27. ↑ Tomasz Nowosielski: Marcin Tybura bogatszy o 50 tys. dolarów – bonusy po gali UFC Fight Night 92. mmarocks.pl, 2016-08-07. (pol.).
  28. ↑ UFC 209: Marcin Tybura vs. Luis Henrique, ŁączyNasPasja – serwis sportowy, 2 marca 2017 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  29. ↑ Magdalena Dubert, Marcin Tybura wygrywa przed czasem z Luisem Henrique na UFC 209! | MMAROCKS, MMA Rocks!, 5 marca 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  30. ↑ Polsatsport.pl, Tybura zmierzy się z byłym mistrzem UFC! Arlovski rywalem Polaka w Singapurze - Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  31. ↑ Magdalena Dubert: UFC Fight Night 111 – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-06-17. [dostęp 2017-06-17]. (pol.).
  32. ↑ Mark Hunt vs. Marcin Tybura w planach na UFC FN 121, Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  33. ↑ MMA. Tybura ma nowego rywala, Hunt wściekły na UFC!, Sport.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  34. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC: Marcin Tybura po wojnie w oktagonie przegrywa z Fabricio Werdumem – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 19 listopada 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  35. ↑ Marcin Tybura vs. Derrick Lewis szykowane na UFC Fight Night 97, Lowking.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  36. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura vs Lewis. Transmisja w Polsacie Sport! – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  37. ↑ Marcin Tybura vs. Stefan Struve oficjalnie na UFC FN 134 w Hamburgu, Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  38. ↑ UFC Hamburg. Marcin Tybura – Stefan Struve. Polak wreszcie wygrał!, Sport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  39. ↑ UFC Fight Night 149 w Petersburgu – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  40. ↑ UFC Fight Night 149: Marcin Tybura przegrywa przez TKO – STsport : STsport, stsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  41. ↑ Marcin Tybura vs. Augusto Sakai oficjalnie na gali UFC w Vancouver – myMMA.pl, 26 czerwca 2019 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  42. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura boleśnie znokautowany w 59 sekund – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  43. ↑ sergey spivak, MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  44. ↑ Niepokonany debiutant rywalem Marcina Tybury na UFC 251, Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  45. ↑ Alexander Romanov wypada – Maxim Grishin nowym rywalem Marcina Tybury na UFC 251, Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  46. ↑ Tybura znowu zwycięski. Mimo niesprzyjających okoliczności przyrody pokonał na punkty debiutanta, Przegląd Sportowy, 12 lipca 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  47. ↑ Marcin Tybura vs. Ben Rothwell w planach UFC na 10 października - myMMA.pl, 4 sierpnia 2020 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  48. ↑ Telewizja Polska S.A, UFC: znakomity występ Tybury. Polak pokonał Rothwella, sport.tvp.pl, 11 października 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  49. ↑ Cesellolaroma Pisze, Marcin Tybura vs. Greg Hardy na grudniowej gali UFC FN, Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  50. ↑ Polsatsport.pl, UFC Fight Night 183: Doskonałe zamknięcie roku! Czwarta wygrana Marcina Tybury! – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  51. ↑ Grzegorz Nielubiak, Marcin Tybura z bonusem po gali UFC Vegas 17, InTheCage.pl, 20 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-20] (pol.).
  52. ↑ Blagoy Ivanov vs Marcin Tybura na gali UFC 260 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  53. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC 260. Marcin Tybura stracił rywala. Na stole są już nowe opcje, sportowefakty.wp.pl, 24 lutego 2021 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  54. ↑ Telewizja Polska S.A, UFC. Marcin Tybura z piątym zwycięstwem z rzędu. Walt Harris pokonany w pierwszej rundzie, sport.tvp.pl, 6 czerwca 2021 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  55. ↑ UFC Fight Night 189: Rozenstruik vs. Sakai – bonusy i konferencja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  56. ↑ Wołkow bezlitośnie wykorzystał błędy Marcina Tybury na UFC 267, Sport.pl [dostęp 2021-10-31] (pol.).
  57. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura poznał kolejnego przeciwnika, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  58. ↑ Zamknął usta niedowiarkom! Marcin Tybura pokonał Alexandra Romanova!, Lowking.pl [dostęp 2022-08-21] (pol.).
  59. ↑ Marcin Tybura wraca do oktagonu UFC! Polak powalczy o utrzymanie 10. miejsca w rankingu, mierząc się z twardym Blagoiem Ivanovem!, Lowking.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  60. ↑ Telewizja Polska S.A, Kolejna wygrana Polaka w UFC! Rywal nie miał szans, sport.tvp.pl, 5 lutego 2023 [dostęp 2023-02-25] (pol.).
  61. ↑ Grzegorz Nielubiak, OFICJALNIE: Aspinall vs. Tybura walką wieczoru gali w Anglii!, InTheCage.pl, 10 maja 2023 [dostęp 2023-05-10] (pol.).
  62. ↑ 73 sekundy i po walce wieczoru. Polak bez ciosu. Bolesna noc w UFC [WIDEO], Sport.pl, 23 lipca 2023 [dostęp 2023-07-24] (pol.).
  63. ↑ Mateusz Paczkowski: Marcin Tybura będzie walczył z… redaktorem naczelnym „Super Expressu” – wszystko w szczytnym celu!. mma.pl, 2017-04-26. [dostęp 2017-04-26]. (pol.).
  64. ↑ IV Gala Biznes Boxing Polska: Jastrzębowski wytrzymał ciosy Tybury, sport.se.pl [dostęp 2022-02-24].
  65. ↑ Marcin Tybura: Ta walka dużo mi dała – Super Express, www.se.pl [dostęp 2022-02-24].
  66. ↑ Wyniki VII Pucharu Polski BJJ. [dostęp 2013-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)].
  67. ↑ Marcin Tybura: Wygrana w Birmingham jest moim największym sukcesem... 2012-03-29.
  68. ↑ Marcin Tybura o starcie na World Pro. 2013-05-04.

Linki zewnętrzne Edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Tybura&oldid=71309654”