Marcin Załuski (1700–1768)

Marcin Załuski herbu Junosza (ur. 15 listopada lub 30 kwietnia 1700 w Jedlance, zmarł 11 lipca 1768 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, biskup pomocniczy płocki, opat komendatoryjny sulejowski w 1760 roku, kantor krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1747-1763, kanonik krakowskiej kapituły katedralnej prebendy Rosiewska od 1692 roku, jezuita.

Marcin Załuski
Marcin Załuski
Data i miejsce urodzenia	1700 Jedlanka
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1768 Warszawa
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	jezuici
Nominacja biskupia	7 maja 1732
Sakra biskupia	7 września 1732

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 września 1732
Konsekrator	Camillo Paolucci
Współkonsekratorzy	Andrzej Stanisław Załuski Jan Aleksander Lipski
Współkonsekrowani biskupi Konstanty Moszyński 15 sierpnia 1733 Mikołaj Dembowski 7 października 1742 Jerzy Mikołaj Hylzen 13 lutego 1746 Ludwik Riaucour 1 czerwca 1749 Adam Ignacy Komorowski 28 października 1749 Antoni Kazimierz Ostrowski 2 czerwca 1753 Antoni Erazm Wołłowicz 8 czerwca 1755 Andrzej Ignacy Baier 1 kwietnia 1759 Józef Andrzej Załuski 4 lutego 1759 Adam Stanisław Krasiński 27 stycznia 1760 Jan Dembowski 2 lutego 1760 Michał Wodzicki 12 kwietnia 1761 Ignacy Augustyn Kozierowski 2 lutego 1763 Józef Michał Ignacy Franciszek Olędzki 27 lutego 1763

Życiorys

Syn Aleksandra Józefa Załuskiego i Teresy z Podkańskich. Brat Andrzeja Stanisława Załuskiego i Józefa Andrzeja Załuskiego. Początki edukacji zdobywał w kolegiach jezuickich w Kaliszu i Braniewie. W 1714 został scholastykiem płockim dzięki pomocy swojego stryja Ludwika Bartłomieja Załuskiego. W 1715 wstąpił do zakonu Jezuitów, pierwsze śluby złożył w 1717 Kształcił się w Słucku (1717-1718), na Akademii Wileńskiej (1718-1721) w Rzymie (1722-1723), gdzie studiował teologię oraz we Florencji, gdzie zdobył wykształcenie prawnicze. W 1723 opuścił zakon jezuitów, zapewne pod wpływem rodziny, która wolała, aby otrzymał wyższe godności kościelne. Od 1725 był dziekanem kapituły płockiej. 7 maja 1732 prekonizowany na biskupa pomocniczego płockiego dzięki wsparciu swojego brata Andrzeja Stanisława Załuskiego będącego ówcześnie ordynariuszem płockim. Był także opatem komendatoryjnym sulejowskim i sekretarzem koronnym. Podczas bezkrólewia w 1733 opowiedział się za kandydaturą Stanisława Leszczyńskiego, u którego boku przebywał do 1736 w Królewcu. W 1765 zrzekł się godności kościelnych i powrócił do zakonu jezuitów. Rezydował w Kobyłce, w domu misyjnym koło ufundowanego przez siebie wspaniałego kościoła, tam też został pochowany. Kryptę z jego grobem odnaleziono przypadkiem w 2006 roku.

Bibliografia

• Marianna Banacka, Kobyłczanin z przeznaczenia i wyboru, Kobyłka 2004.
• Marcin Załuski (1700–1768) w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)