Wikipedia

Marek Kondrat

polski aktor

Marek Tadeusz Kondrat (ur. 18 października 1950 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, lektor, piosenkarz, scenarzysta, reżyser i przedsiębiorca.

Marek Kondrat
Ilustracja
Marek Kondrat (2011)
Data i miejsce urodzenia

18 października 1950
Kraków

Zawód

aktor, reżyser, biznesmen

Współmałżonek

Ilona Kondrat
(rozwód 2009)
Antonina Turnau
(od 2015)

Lata aktywności

1961–2010

Zespół artystyczny
Teatr Dramatyczny w Warszawie
Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach
Teatr Scena Prezentacje w Warszawie
Teatr Komedia w Warszawie
Teatr Powszechny w Warszawie
Teatr Syrena w Warszawie
Teatr KTO
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Gwiazda w łódzkiej Alei Gwiazd

Zadebiutował w 1961 w filmie Historia żółtej ciżemki, w wieku 11 lat. Uwagę krytyków i publiczności zdobył główną rolą w Zaklętych rewirach (1975), za którą otrzymał nagrodę tygodnika „Film” oraz Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego za najlepszy debiut. W kolejnych latach z powodzeniem współpracował z reżyserami, takimi jak Marek Koterski, Janusz Majewski, Władysław Pasikowski, Kazimierz Kutz, Juliusz Machulski i Andrzej Wajda. Wystąpił w szeregu filmów, m.in.: Smuga cienia (1976), Człowiek z żelaza (1981), Dziecinne pytania (1981), Danton (1982), Rok spokojnego słońca (1984), C.K. Dezerterzy (1985), Psy (1992), Szczur (1994), Zawrócony (1994), Diabelska edukacja (1995), Pułkownik Kwiatkowski (1995), Autoportret z kochanką (1996), Kiler (1997), Złoto dezerterów (1998), Pan Tadeusz (1999), Operacja Samum (1999), Kiler-ów 2-óch (1999), Pieniądze to nie wszystko (2001), Garfield (2004, polski dubbing) i Ryś (2007). Zagrał rolę Adasia Miauczyńskiego w filmach Marka Koterskiego: Dom wariatów (1984), Dzień świra (2002) i Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006) oraz rolę reżysera w Nic śmiesznego (1995). Popularność przyniosła mu rola Olgierda Halskiego w serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–99). Samodzielnie wyreżyserował film Prawo ojca (1999) w którym, także zagrał główną rolę. W 1995 otrzymał nagrodę za najlepszą rolę męską w filmie Pułkownik Kwiatkowski podczas 20. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2002 za rolę Adasia Miauczyńskiego w filmie Dzień świra otrzymał nagrodę na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową Orzeł za najlepszą główną rolę męską. Na przestrzeni lat występował również na deskach kilku teatrów, w tym Teatru Dramatycznego i Teatru Ateneum w Warszawie.

W 1991 wraz z Marleną Drozdowską wydał album Mydełko Fa, pastisz muzyki disco polo, a tytułowy utwór z tej płyty zyskał dużą popularność.

W 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej. Potem wystąpił tylko raz, w filmie Mała matura 1947 (2010).

Życiorys Edytuj

Wykształcenie Edytuj

Absolwent XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie. W 1972 ukończył PWST w Warszawie, a po latach pracował na tej uczelni jako wykładowca.

Kariera Edytuj

Po raz pierwszy przed kamerą stanął jako dziecko[1] – zagrał Wawrzka, głównego bohatera w filmie historycznym Historia żółtej ciżemki (1961). Potem wystąpił jeszcze w filmie Między brzegami (1962), i w serialu TVP Wojna domowa (1966) jako kolega szkolny Pawła.

Pierwszy rok po studiach spędził w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1972–1973), dokąd zaprosił go Ignacy Gogolewski[1]. Następnie występował na scenach teatrów warszawskich: w Dramatycznym[1] (1973–1984, 1987–1988), Instytutu Francuskiego (1984), Nowym (1985–1986), Komedia (1989), Za Dalekim (1990), Ateneum im. Stefana Jaracza (1992–1999) i Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (2002).

W 1973 wraz ze swoją żoną Iloną był bohaterem telewizyjnego filmu dokumentalnego Mirosława Gronowskiego Bardzo młodzi oboje. W 1974 wystąpił na ekranie w psychologicznym filmie dla dzieci Koniec wakacji, wkrótce potem zagrał rolę kilkunastoletniego pomocnika kelnera, a potem kelnera w eleganckiej restauracji wielkiego hotelu „Pacyfik” w Zaklętych rewirach (1975) Janusza Majewskiego. Rolą zyskał uznanie odbiorców i krytyków[1], czego wyrazem była m.in. nagroda tygodnika „Film”. Następnie wystąpił w roli kapitana Josepha Conrada-Korzeniowskiego w filmie psychologicznym Andrzeja Wajdy Smuga cienia (1976) na motywach powieści Josepha Conrada. Zagrał rolę gefreitra Jana Kani w komedii C.K. Dezerterzy (1985) Janusza Majewskiego.

Sławę na małym ekranie przyniosła mu rola neurotycznego pana Mareczka w telewizyjnym Kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie zaprezentował vis comica i umiejętności imitatorskie. W latach 1988–1991 grał jedną z głównych ról w serialu W labiryncie[1] w reżyserii Pawła Karpińskiego. Następnie zagrał Olgierda Halskiego w policyjnym serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–1996, 1998).

Grał także charakterystyczne role filmowe poza granicami Polski: w brytyjsko-włoskim zapisie życia papieża Jana Pawła II Z dalekiego kraju (Da un paese lontano/From a Far Country: Pope John Paul II, 1981) jako milicjant, węgiersko-indyjskim Rewizor (Délibábok Orszaga, 1984) na podstawie utworu Nikołaja Gogola, fińskim Vieras (1983), francusko-kanadyjsko-izraelskim Prominent/W matni (Eminent Domain, 1990) w roli taksówkarza, niemieckim filmie Podróż do śmierci w ramach serii „Tatort” (pol. „Miejsce zbrodni” 1996) i francusko-szwajcarsko-niemieckim Bill Diamond (1999) jako odtwórca głównej roli fotografa Marka.

Od 1998 współpracuje z ING Bankiem Śląskim[2][3].

Latem 2006 czytał powieść „Casino Royale” na antenie RMF FM.

5 marca 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej, ostatnią rolę zagrał w filmie Mała matura 1947 (2010).

Był współautorem książki E-lementarz internetu, wydanej w 2009 (ISBN 978-83-246-2542-0)[4].

Prowadził sieć restauracji „Prohibicja”[5], którą założył ze Zbigniewem Zamachowskim, Wojciechem Malajkatem i Bogusławem Lindą[6].

Życie prywatne Edytuj

Urodził się w rodzinie aktorskiej, jest synem Tadeusza Kondrata i Olgi (z d. Łuć)[7] oraz bratankiem Józefa Kondrata. Wychował się na warszawskim Muranowie[8]. Jego ojciec pochodził z Przemyśla, a matka – ze Lwowa[1].

Pierwszą żoną aktora była Ilona Ludgarda Gagajek, magister ekonomii (1972) o specjalności organizacja przetwarzania danych, po studiach na Wydziale Finansów i Statystyki Szkoły Głównej Planowania i Statystyki[9]. Ma z nią dwóch synów; starszy, Mikołaj (ur. 8 lipca 1974), studiował dziennikarstwo[5] i wystąpił u boku ojca w filmie Słodko gorzki (1996) oraz serialu TVP Pokój 107 (1997), a następnie otworzył sieć sklepów z winami[10][11], natomiast młodszy, Wojciech (ur. 3 lipca 1980), jest muzykiem w Filharmonii Warszawskiej[8]. Małżonkowie rozwiedli się w 2009 roku.

19 września 2015 poślubił Antoninę Turnau (ur. 1988), córkę Grzegorza Turnaua[12]. Mają córkę Helenę (ur. 2018)[13].

Filmografia Edytuj

Teatr Telewizji Edytuj

Dubbing Edytuj

Dyskografia Edytuj

Nagrody Edytuj

  • 1979 – Nagroda im. Leona Schillera
  • 1979 – Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego przyznawana przez tygodnik „Ekran”
  • 1980 – Nagroda za role w spektaklach „Zegarek”, „Igraszki z diabłem”, „Sułkowski” na IV Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie
  • 1987 – „Gwiazda Sezonu” na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie
  • 1993 – Nagroda za rolę tytułową w „Mazepie” w Teatrze Ateneum w Warszawie na XVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
  • 1995 – Wiktory (najpopularniejszy aktor)
  • 1995 – Złota Odznaka w plebiscycie „TeleRzeczpospolitej” – „Złota piątka”
  • 1996 – Pierwsze miejsce w III edycji plebiscytu „Złota Piątka TeleRzeczpospolitej” organizowanego przez gazetę „Rzeczpospolita” za rok 1995
  • 1997 – Podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd
  • 1997 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1996
  • 1998 – Wiktor '97 w kategorii: najlepszy aktor i SuperWiktor '97
  • 1998 – „TeleKamera 1998”, nagroda czytelników pisma „Tele Tydzień” w kategorii: aktorzy (16 stycznia)
  • 1999 – Wiktor '98 w kategorii: najlepszy aktor (20 lutego)
  • 1999 – Statuetka „Feniks” przyznana przez Feniks Polish Film Promotion z Kanady za „największą indywidualność na festiwalu za przejmujące i głęboko ludzkie role ojca w filmach „Operacja Samum” i „Prawo ojca” oraz za debiut reżyserski w filmie „Prawo ojca” na XXIV FPFF” w Gdyni (25 października)
  • 1999 – 7 maja przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto „gwiazdę Kondrata” w Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina „Polonia”)
  • 2003 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 2002 (24 lutego)

Nagrody filmowe Edytuj

  • 1976 – „Zaklęte rewiry” – Złota Kamera (przyznawana przez pismo „Film”) w kategorii: debiut aktorski; przyznana za rok 1975; nazwa nagrody: Nagroda „Filmu”
  • 1977 – „Zaklęte rewiry” – Panama (MFF) nagroda aktorska
  • 1995 – „Pułkownik Kwiatkowski” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
  • 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda Jury
  • 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (FPFF) „Złoty Klakier”, nagroda Radia Gdańsk dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu
  • 1999 – „Złoto dezerterów” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza rola męska; za rok 1998
  • 2001 – „Prawo ojca” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2000
  • 2002 – „Dzień świra” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
  • 2002 – „Weiser” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2001
  • 2003 – „Dzień Świra” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepsza główna rola męska
  • 2005 – „Trzeci” – Viareggio (MFF) „Platinium Award” dla najlepszego aktora
  • 2006 – „Wróżby kumaka” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska; za rok 2005

Odznaczenia Edytuj

Przypisy Edytuj

  1. ↑ a b c d e f Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 52–53. ISBN 83-7337-452-3.
  2. ↑ Grzegorz Sroczyński, Mama byłaby zła, Wyborcza.pl, 28 listopada 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-11-29].
  3. ↑ Vadim Makarenko, Aktor i bank: stare małżeństwo. Historia związku Kondrata z ING, Wyborcza.biz, 21 września 2010 [zarchiwizowane z adresu 2013-04-24].
  4. ↑ E-lementarz internetu, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-05-11].
  5. ↑ a b Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 56–57. ISBN 83-7337-452-3.
  6. ↑ Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 59. ISBN 83-7337-452-3.
  7. ↑ Kwestionariusz osoby rozpracowywanej [dostęp 2015-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25].
  8. ↑ a b Marek i Mikołaj Kondratowie, marekkondrat.pl [dostęp 2015-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-05-17].
  9. ↑ Film dokumentalny Tacy młodzi oboje, reż. Mirosław Gronowski (1973) Bardzo młodzi oboje w bazie filmpolski.pl
  10. ↑ Dzieci sławnych rodziców.
  11. ↑ Sklepy z winem, Kondrat Wina Wybrane [dostęp 2018-04-12].
  12. ↑ Marek Kondrat i Antonina Turnau są małżeństwem. Na ślubie nie zabrakło ojca panny młodej. rozrywka.dziennik.pl, 2015-09-21. [dostęp 2015-09-21].
  13. ↑ Kondrat ukrywał to rok i wszystko na nic! Jego teść się wygadał. [w:] Fakt.pl [on-line]. fakt.pl. [dostęp 2018-12-13]. (pol.).
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 81 – pkt 9.

Bibliografia Edytuj

Linki zewnętrzne Edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Kondrat&oldid=70245246”