Otwórz menu główne
Wikipedia

Marek Kondrat

polski aktor

Marek Tadeusz Kondrat (ur. 18 października 1950 w Krakowie) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, głosowy i dubbingowy, lektor, przedsiębiorca, scenarzysta i reżyser.

Marek Kondrat
Ilustracja
Marek Kondrat (2011)
Data i miejsce urodzenia 18 października 1950
Kraków
Zawód aktor, reżyser, biznesmen
Współmałżonek Ilona Kondrat (rozwód)
Antonina Turnau (od 2015)
Lata aktywności 1961–2010
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Gwiazda w łódzkiej Alei Gwiazd

Jego aktorski debiut nastąpił w 1961 w filmie Historia żółtej ciżemki kiedy miał 11 lat. Uwagę krytyków i dziennikarzy zwrócił na siebie główną rolą w Zaklętych rewirach (1975). Tygodnik „Film” przyznał mu wówczas nagrodę za najlepszy debiut 1975 roku. Największą popularność przyniosła mu rola Olgierda Halskiego w telewizyjnym serialu Ekstradycja (1995-99). Wystąpił także z uznaniem w produkcjach takich jak Dom wariatów (1984), C.K. Dezerterzy (1986), Kuchnia polska (1991), Psy (1992), Zawrócony (1994), Diabelska edukacja (1995), Pułkownik Kwiatkowski (1995), Nocne graffiti (1996), Słodko gorzki (1996), Kiler (1997), Złoto dezerterów (1998), Kiler-ów 2-óch (1999), Operacja Samum (1999), Prawo ojca (1999), Pan Tadeusz (1999), Pieniądze to nie wszystko (2001), Dzień świra (2002), Superprodukcja (2002), Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006), Ryś (2007) i w ostatnim filmie w karierze Mała matura 1947 (2010) i w serialach Dorastanie (1987), W labiryncie (1988–1991), Ogniem i mieczem (2000).

ŻyciorysEdytuj

WykształcenieEdytuj

Absolwent XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie. W 1972 ukończył PWST w Warszawie, a po latach pracował na tej uczelni jako wykładowca.

Kariera aktorskaEdytuj

Po raz pierwszy przed kamerą stanął jako dziecko: zagrał głównego bohatera, Wawrzka, w filmie historycznym Historia żółtej ciżemki (1961), potem wystąpił jeszcze w filmie Między brzegami (1962), i w serialu TVP Wojna domowa (1966) jako kolega szkolny Pawła.

Pierwszy rok po studiach spędził w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1972–1973), dokąd Ignacy Gogolewski zaprosił pięcioro swych uczniów. Następnie występował na scenach teatrów warszawskich: w Dramatycznym (1973–1984, 1987–1988), Instytutu Francuskiego (1984), Nowym (1985–1986), Komedia (1989), Za Dalekim (1990), Ateneum im. Stefana Jaracza (1992–1999) i Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (2002).

W 1973 wraz ze swoją żoną Iloną był bohaterem telewizyjnego filmu dokumentalnego Mirosława Gronowskiego Bardzo młodzi oboje. W 1974 wystąpił na ekranie w psychologicznym filmie dla dzieci Koniec wakacji, wkrótce potem zagrał rolę kilkunastoletniego pomocnika kelnera, a potem kelnera w eleganckiej restauracji wielkiego hotelu „Pacyfik” w Zaklętych rewirach (1975) Janusza Majewskiego. Rolą zyskał uznanie odbiorców, czego wyrazem była m.in. nagroda tygodnika „Film”. Następnie wystąpił, jako kapitan Joseph Conrad-Korzeniowski, w filmie psychologicznym Andrzeja Wajdy Smuga cienia (1976) na motywach powieści Josepha Conrada. Zagrał rolę gefreitra Jana Kani w komedii C.K. Dezerterzy (1985) Janusza Majewskiego.

Sławę na małym ekranie przyniosła mu rola neurotycznego pana Mareczka w telewizyjnym Kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie zaprezentował vis comica i umiejętności imitatorskie. W latach 1988–1991 grał jedną z głównych ról w serialu W labiryncie w reżyserii Pawła Karpińskiego. Następnie zagrał Olgierda Halskiego w policyjnym serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–1996, 1998).

Zagrał Adasia Miauczyńskiego w filmach Marka Koterskiego: Dom wariatów (1984), Dzień świra (2002) i Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006). Grał także charakterystyczne role filmowe poza granicami Polski: w brytyjsko-włoskim zapisie życia papieża Jana Pawła II Z dalekiego kraju (Da un paese lontano/From a Far Country: Pope John Paul II, 1981) jako milicjant, węgiersko-indyjskim Rewizor (Délibábok Orszaga, 1984) na podstawie utworu Nikołaja Gogola, fińskim Vieras (1983), francusko-kanadyjsko-izraelskim Prominent/W matni (Eminent Domain, 1990) w roli taksówkarza, niemieckim filmie Podróż do śmierci w ramach serii „Tatort” (pol. „Miejsce zbrodni” 1996) i francusko-szwajcarsko-niemieckim Bill Diamond (1999) jako odtwórca głównej roli fotografa Marka.

5 marca 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej. Ostatnią rolę zagrał w filmie Mała matura 1947 (2010).

Pozostałe przedsięwzięciaEdytuj

Latem 2006 czytał powieść „Casino Royale” na antenie RMF FM.

Od 1998 współpracuje z ING Bankiem Śląskim[1][2].

Życie prywatneEdytuj

Urodził się w rodzinie aktorskiej – jest synem aktora Tadeusza Kondrata i Olgi (z d. Łuć)[3], a bratankiem Józefa Kondrata, również aktora. Wychował się na warszawskim Muranowie[4].

Pierwszą żoną aktora była Ilona Ludgarda Gagajek. Ma z nią dwóch synów. Starszy, Mikołaj (ur. 8 lipca 1974), wystąpił u boku ojca w filmie Słodko gorzki (1996) oraz serialu TVP Pokój 107 (1997), a obecnie prowadzi sklep z winami w kilku miastach: m.in. w Warszawie[5], Krakowie i Przemyślu[6]. Młodszy, Wojciech (ur. 3 lipca 1980), jest muzykiem w Filharmonii Warszawskiej[4].

19 września 2015 poślubił Antoninę Turnau (ur. 1988), córkę Grzegorza Turnaua[7]. Mają córkę Helenę (ur. 2018)[8].

FilmografiaEdytuj

Teatr TelewizjiEdytuj

DubbingEdytuj

DyskografiaEdytuj

NagrodyEdytuj

  • 1979 – Nagroda im. Leona Schillera
  • 1979 – Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego przyznawana przez tygodnik „Ekran”
  • 1980 – Nagroda za role w spektaklach „Zegarek”, „Igraszki z diabłem”, „Sułkowski” na IV Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie
  • 1987 – „Gwiazda Sezonu” na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie
  • 1993 – Nagroda za rolę tytułową w „Mazepie” w Teatrze Ateneum w Warszawie na XVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
  • 1995 – Wiktory (najpopularniejszy aktor)
  • 1995 – Złota Odznaka w plebiscycie „TeleRzeczpospolitej” – „Złota piątka"
  • 1996 – Pierwsze miejsce w III edycji plebiscytu „Złota Piątka TeleRzeczpospolitej” organizowanego przez gazetę „Rzeczpospolita” za rok 1995
  • 1997 – Podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd
  • 1997 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1996
  • 1998 – Wiktor '97 w kategorii: najlepszy aktor i SuperWiktor '97
  • 1998 – „TeleKamera 1998”, nagroda czytelników pisma „Tele Tydzień” w kategorii: aktorzy (16 stycznia)
  • 1999 – Wiktor '98 w kategorii: najlepszy aktor (20 lutego)
  • 1999 – Statuetka „Feniks” przyznana przez Feniks Polish Film Promotion z Kanady za „największą indywidualność na festiwalu za przejmujące i głęboko ludzkie role ojca w filmach „Operacja Samum” i „Prawo ojca” oraz za debiut reżyserski w filmie „Prawo ojca” na XXIV FPFF” w Gdyni (25 października)
  • 1999 – 7 maja przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto „gwiazdę Kondrata” w Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina „Polonia”)
  • 2003 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 2002 (24 lutego)

Nagrody filmoweEdytuj

  • 1976 – „Zaklęte rewiry” – Złota Kamera (przyznawana przez pismo „Film”) w kategorii: debiut aktorski; przyznana za rok 1975; nazwa nagrody: Nagroda „Filmu”
  • 1977 – „Zaklęte rewiry” – Panama (MFF) nagroda aktorska
  • 1995 – „Pułkownik Kwiatkowski” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
  • 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda Jury
  • 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (FPFF) „Złoty Klakier”, nagroda Radia Gdańsk dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu
  • 1999 – „Złoto dezerterów” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza rola męska; za rok 1998
  • 2001 – „Prawo ojca” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2000
  • 2002 – „Dzień świra” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
  • 2002 – „Weiser” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2001
  • 2003 – „Dzień Świra” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepsza główna rola męska
  • 2005 – „Trzeci” – Viareggio (MFF) „Platinium Award” dla najlepszego aktora
  • 2006 – „Wróżby kumaka” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska; za rok 2005

OdznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Wywiad w Gazecie Wyborczej
  2. ↑ Aktor i bank: stare małżeństwo. Historia związku Kondrata z ING wywiad dla w Gazecie Wyborczej
  3. ↑ Kwestionariusz IPN.
  4. ↑ a b Marek i Mikołaj Kondratowie (pol.). marekkondrat.pl (zarchiwizowano w Internet Archive) 17 maja 2007. [dostęp 2015-10-04].
  5. ↑ Dzieci sławnych rodziców
  6. ↑ Sklepy z winem, Kondrat Wina Wybrane [dostęp 2018-04-12].
  7. ↑ Marek Kondrat i Antonina Turnau są małżeństwem. Na ślubie nie zabrakło ojca panny młodej. rozrywka.dziennik.pl, 21.09.2015. [dostęp 21.09.2015].
  8. ↑ Kondrat ukrywał to rok i wszystko na nic! Jego teść się wygadał (pol.). W: Fakt.pl [on-line]. fakt.pl. [dostęp 2018-12-13].
  9. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 81 – pkt 9.

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Kondrat&oldid=57833183”