Marek Kondrat
Marek Tadeusz Kondrat (ur. 18 października 1950 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, lektor, piosenkarz, scenarzysta, reżyser i przedsiębiorca.
Marek Kondrat (2011) | |
Data i miejsce urodzenia |
18 października 1950 |
---|---|
Zawód |
aktor, reżyser, biznesmen |
Współmałżonek |
Ilona Kondrat |
Lata aktywności |
1961–2010 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Dramatyczny w Warszawie Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach Teatr Scena Prezentacje w Warszawie Teatr Komedia w Warszawie Teatr Powszechny w Warszawie Teatr Syrena w Warszawie Teatr KTO | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Zadebiutował w 1961 w filmie Historia żółtej ciżemki, w wieku 11 lat. Uwagę krytyków i publiczności zdobył główną rolą w Zaklętych rewirach (1975), za którą otrzymał nagrodę tygodnika „Film” oraz Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego za najlepszy debiut. W kolejnych latach z powodzeniem współpracował z reżyserami, takimi jak Marek Koterski, Janusz Majewski, Władysław Pasikowski, Kazimierz Kutz, Juliusz Machulski i Andrzej Wajda. Wystąpił w szeregu filmów, m.in.: Smuga cienia (1976), Człowiek z żelaza (1981), Dziecinne pytania (1981), Danton (1982), Rok spokojnego słońca (1984), C.K. Dezerterzy (1985), Psy (1992), Szczur (1994), Zawrócony (1994), Diabelska edukacja (1995), Pułkownik Kwiatkowski (1995), Autoportret z kochanką (1996), Kiler (1997), Złoto dezerterów (1998), Pan Tadeusz (1999), Operacja Samum (1999), Kiler-ów 2-óch (1999), Pieniądze to nie wszystko (2001), Garfield (2004, polski dubbing) i Ryś (2007). Zagrał rolę Adasia Miauczyńskiego w filmach Marka Koterskiego: Dom wariatów (1984), Dzień świra (2002) i Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006) oraz rolę reżysera w Nic śmiesznego (1995). Popularność przyniosła mu rola Olgierda Halskiego w serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–1999). Samodzielnie wyreżyserował film Prawo ojca (1999) w którym, także zagrał główną rolę. W 1995 otrzymał nagrodę za najlepszą rolę męską w filmie Pułkownik Kwiatkowski podczas 20. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2002 za rolę Adasia Miauczyńskiego w filmie Dzień świra otrzymał nagrodę na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową za najlepszą główną rolę męską. Na przestrzeni lat występował również na deskach kilku teatrów, w tym Teatru Dramatycznego i Teatru Ateneum w Warszawie.
W 1991 wraz z Marleną Drozdowską wydał album Mydełko Fa, pastisz muzyki disco polo, a tytułowy utwór z tej płyty zyskał dużą popularność.
W 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej. Potem wystąpił tylko raz, w filmie Mała matura 1947 (2010).
Życiorys
edytujWykształcenie
edytujAbsolwent XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie. W 1972 ukończył PWST w Warszawie, po latach pracował na tej uczelni jako wykładowca.
Kariera
edytujPo raz pierwszy przed kamerą stanął jako dziecko[1] – zagrał Wawrzka, głównego bohatera w filmie historycznym Historia żółtej ciżemki (1961). Potem wystąpił jeszcze w filmie Między brzegami (1962), i w serialu TVP Wojna domowa (1966) jako kolega szkolny Pawła.
Pierwszy rok po studiach spędził w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1972–1973), dokąd zaprosił go Ignacy Gogolewski[1]. Następnie występował na scenach teatrów warszawskich: w Dramatycznym[1] (1973–1984, 1987–1988), Instytutu Francuskiego (1984), Nowym (1985–1986), Komedia (1989), Za Dalekim (1990), Ateneum im. Stefana Jaracza (1992–1999) i Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (2002).
W 1973 wraz ze swoją żoną Iloną był bohaterem telewizyjnego filmu dokumentalnego Mirosława Gronowskiego Bardzo młodzi oboje. W 1974 wystąpił na ekranie w psychologicznym filmie dla dzieci Koniec wakacji, wkrótce potem zagrał rolę kilkunastoletniego pomocnika kelnera, a potem kelnera w eleganckiej restauracji wielkiego hotelu „Pacyfik” w Zaklętych rewirach (1975) Janusza Majewskiego. Rolą zyskał uznanie odbiorców i krytyków[1], czego wyrazem była m.in. nagroda tygodnika „Film”. Następnie wystąpił w roli kapitana Josepha Conrada-Korzeniowskiego w filmie psychologicznym Andrzeja Wajdy Smuga cienia (1976) na motywach powieści Josepha Conrada. Zagrał rolę gefreitra Jana Kani w komedii C.K. Dezerterzy (1985) Janusza Majewskiego.
Sławę na małym ekranie przyniosła mu rola neurotycznego pana Mareczka w telewizyjnym Kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie zaprezentował vis comica i umiejętności imitatorskie. W latach 1988–1991 grał jedną z głównych ról w serialu W labiryncie[1] w reżyserii Pawła Karpińskiego. Następnie zagrał Olgierda Halskiego w policyjnym serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–1996, 1998).
Grał także charakterystyczne role filmowe poza granicami Polski: w brytyjsko-włoskim zapisie życia papieża Jana Pawła II Z dalekiego kraju (Da un paese lontano/From a Far Country: Pope John Paul II, 1981) jako milicjant, węgiersko-indyjskim Rewizor (Délibábok Orszaga, 1984) na podstawie utworu Nikołaja Gogola, fińskim Vieras (1983), francusko-kanadyjsko-izraelskim Prominent/W matni (Eminent Domain, 1990) w roli taksówkarza, niemieckim filmie Podróż do śmierci w ramach serii „Tatort” (pol. „Miejsce zbrodni” 1996) i francusko-szwajcarsko-niemieckim Bill Diamond (1999) jako odtwórca głównej roli fotografa Marka.
Od 1998 współpracuje z ING Bankiem Śląskim[2][3].
Latem 2006 czytał powieść „Casino Royale” na antenie RMF FM.
5 marca 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej, ostatnią rolę zagrał w filmie Mała matura 1947 (2010).
Był współautorem książki E-lementarz internetu, wydanej w 2009 (ISBN 978-83-246-2542-0)[4].
Prowadził sieć restauracji „Prohibicja”[5], którą założył ze Zbigniewem Zamachowskim, Wojciechem Malajkatem i Bogusławem Lindą[6].
Życie prywatne
edytujUrodził się w rodzinie aktorskiej, jest synem Tadeusza Kondrata i Olgi (z d. Łuć)[7] oraz bratankiem Józefa Kondrata. Wychował się na warszawskim Muranowie[8]. Jego ojciec pochodził z Przemyśla, a matka – ze Lwowa[1].
Pierwszą żoną aktora była Ilona Ludgarda Gagajek, magister ekonomii (1972) o specjalności organizacja przetwarzania danych, po studiach na Wydziale Finansów i Statystyki Szkoły Głównej Planowania i Statystyki[9]. Ma z nią dwóch synów; starszy, Mikołaj (ur. 8 lipca 1974), studiował dziennikarstwo[5] i wystąpił u boku ojca w filmie Słodko gorzki (1996) oraz serialu TVP Pokój 107 (1997), a następnie otworzył sieć sklepów z winami[10][11], natomiast młodszy, Wojciech (ur. 3 lipca 1980), jest muzykiem w Filharmonii Warszawskiej[8]. Małżonkowie rozwiedli się w 2009 roku.
19 września 2015 poślubił Antoninę Turnau (ur. 1988), córkę Grzegorza Turnaua[12]. Mają córkę Helenę (ur. 2018)[13].
Filmografia
edytuj- 1961: Historia żółtej ciżemki – Wawrzek
- 1962: Między brzegami – Piotrek
- 1966: Wojna domowa – szkolny kolega Pawła (odc. 15)
- 1973: Bardzo młodzi oboje (dokumentalny) – jako on sam
- 1974: Koniec wakacji – Staszek Chmielewski, kuzyn Jurka
- 1975: Zaklęte rewiry – Roman Boryczko
- 1976: Smuga cienia – kapitan Joseph Conrad-Korzeniowski
- 1977: Pokój z widokiem na morze – działacz młodzieżowy
- 1977: Sprawa Gorgonowej – Czaykowski, „pasierb” Csali
- 1979: Lekcja martwego języka – porucznik von Traut
- 1980: Grzechy dzieciństwa – Kazio Leśniewski po latach opowiadający swoje lata dziecięce
- 1980: Królowa Bona – Andrzej Frycz-Modrzewski
- 1981: Człowiek z żelaza – Grzenda
- 1981: Dreszcze – wychowawca klasowy
- 1981: Dziecinne pytania – Wilczuk
- 1981: Yokohama – konsul amerykański
- 1981: Z dalekiego kraju – milicjant w mieszkaniu Władka
- 1982: Danton – Barere de Vieusac
- 1982: Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny – Andrzej Frycz-Modrzewski
- 1983: Pastorale heroica – ksiądz
- 1984: Bez końca – Tomek, przyjaciel Zyrów
- 1984: Dom wariatów – Adaś
- 1984: Kobieta w kapeluszu – reżyser Lewicki
- 1984: Rok spokojnego słońca – szabrownik „Malutki”
- 1984: Delibabog orszaga – Kankos
- 1985: C.K. Dezerterzy – Jan Kania
- 1985: Mrzonka – aktor Durasz
- 1986: Tulipan – homoseksualista, klient szewca (odc. 6)
- 1986: Weryfikacja – reportażysta Marek Labus
- 1987: Dorastanie – prawnik Marek
- 1988–1991: W labiryncie – Adam Racewicz
- 1988: Teatrum wiele tu może uczynić... – Wojciech Bogusławski
- 1988: Spadek – wikary
- 1989: Czarny wąwóz – narrator
- 1989: Lawa – Literat I w Salonie Warszawskim
- 1989: Po upadku. Sceny z życia nomenklatury – kapitan Korczak
- 1989: Po własnym pogrzebie – łącznik ze Lwowa
- 1989: Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce – Czarek Putek
- 1990: Napoleon – Adam Jerzy Czartoryski (odc. 3)
- 1990: Domena władzy – taksówkarz
- 1991: Kuchnia polska – Stanisław Szymanko
- 1991–1992: Kuchnia polska (serial) – Stanisław Szymanko
- 1991: Obywatel świata – Harry Stentman, mąż Ewy
- 1991: V.I.P. – aktor Marek grający księcia Poniatowskiego
- 1992: Czy ktoś mnie kocha w tym domu? – Mini, impresario z opery wiedeńskiej
- 1992: Psy – jako Olgierd „Olo” Żwirski
- 1992: Sauna – Stewart
- 1992: Wszystko co najważniejsze – Stach
- 1993: Żywot człowieka rozbrojonego (odc. 2 i 3)
- 1993: Człowiek z... – Jan Walasiak
- 1993: Kolos – prokurator
- 1993: Lepiej być piękną i bogatą – Moniak, wicedyrektor fabryki
- 1993: Skutki noszenia kapelusza w maju – Piotr Michalski, mąż Ani
- 1993: Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza – radny Prażucha
- 1993: Taranthriller – docent Marek
- 1993: Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu – włoski przedsiębiorca
- 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – Roman Dudek, szef Magdy Karwowskiej
- 1994: Panna z mokrą głową – Henryk Borowski, ojciec Irenki
- 1994: Panna z mokrą głową (serial) – Henryk Borowski, ojciec Irenki
- 1994: Szczur – Nieznajomy
- 1994: Zawrócony – porucznik Goliński
- 1994: Diabelska edukacja – diabeł
- 1995: Sukces – Tadeusz Sówka, prezes „Dorexu”
- 1995: Ekstradycja – Olgierd Halski
- 1995: Pułkownik Kwiatkowski – Andrzej Kwiatkowski
- 1995: Ciemno – prawnik
- 1995: Nic śmiesznego – reżyser (przy 3. filmie)
- 1996: Podróż do śmierci w ramach serii Miejsce zbrodni – Olgierd Halski (odc. 3)
- 1996: Autoportret z kochanką – mąż Diany
- 1996: Ekstradycja 2 – Olgierd Halski
- 1996: Nocne graffiti – Marek Kossot
- 1996: Słaba wiara – lekarz Andrzej
- 1996: Słodko gorzki – dyrektor szkoły
- 1997: Kiler – Mieczysław Klonisz, naczelnik więzienia
- 1997: Pokój 107 – dziekan
- 1997: Pułapka – Maciej Adamski
- 1997: Klan – w roli samego siebie (odc. 29)
- 1998: Ekstradycja 3 – Olgierd Halski
- 1998: Siedlisko – aktor Artur
- 1998: Złoto dezerterów – Jan Kania
- 1999: Bill Diamond – Mark
- 1999: Kiler-ów 2-óch – Mieczysław Klonisz, naczelnik więzienia
- 1999: Ogniem i mieczem – Jan II Kazimierz Waza
- 1999: Operacja Samum – Józef Mayer
- 1999: Pan Tadeusz – Hrabia
- 1999: Prawo ojca – Michał Kord
- 2000: Weiser – Paweł Heller
- 2000: Ogniem i mieczem (serial) – Jan II Kazimierz Waza
- 2001: Marszałek Piłsudski – dziennikarz przeprowadzający wywiad z Piłsudskim
- 2001: Pieniądze to nie wszystko – Tomasz Adamczyk
- 2002: Dzień świra – Adaś Miauczyński
- 2002: Haker – Burza, inspektor policji
- 2003: Superprodukcja – Volksdeutsch
- 2004: Trzeci – Stary
- 2005: Solidarność, Solidarność... – Marek (odc. 1)
- 2005: Wróżby kumaka – Marczak
- 2006: Wszyscy jesteśmy Chrystusami – Adaś Miauczyński (55-letni)
- 2007: Latarnik – negocjator
- 2007: Ryś – „Kreda”
- 2010: Mała matura 1947 – profesor Matoń
- 2010: Mała matura 1947 – profesor Matoń (odc. 1 i 2)
Teatr Telewizji
edytuj- 1979: Igraszki z diabłem – diabeł Lucjusz
- 1993: Upiór w kuchni – barman Bob
- 1995: Emigranci – AA
Dubbing
edytuj- 1977: Rebus – Marek Szczęsny
- 1983: Straszydła – reporter Egon Ryś
- 1992: Enak – znany reporter
- 1994: Opowieść o pierzastym wężu. Mit meksykański – narrator
- 1997: Dobranocka – narrator
- 2002: Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń – Tytus de Zoo
- 2004: Garfield – Garfield
- 2005: Marsz pingwinów – narrator
Dyskografia
edytuj- 1991: Marek Kondrat i Marlena Drozdowska – Mydełko Fa (Cycolina)
- 2002: Voo Voo – Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń, w utworach „Ja muszę to mieć” i „O dużo za dużo”
- 2009: T-raperzy znad Wisły – Ekshumacja 2, w utworze „Startest”
Nagrody
edytuj- 1979 – Nagroda im. Leona Schillera
- 1979 – Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego przyznawana przez tygodnik „Ekran”
- 1980 – Nagroda za role w spektaklach „Zegarek”, „Igraszki z diabłem”, „Sułkowski” na IV Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie
- 1987 – „Gwiazda Sezonu” na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie
- 1993 – Nagroda za rolę tytułową w „Mazepie” w Teatrze Ateneum w Warszawie na XVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
- 1995 – Wiktory (najpopularniejszy aktor)
- 1995 – Złota Odznaka w plebiscycie „TeleRzeczpospolitej” – „Złota piątka”
- 1996 – Pierwsze miejsce w III edycji plebiscytu „Złota Piątka TeleRzeczpospolitej” organizowanego przez gazetę „Rzeczpospolita” za rok 1995
- 1997 – Podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd
- 1997 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1996
- 1998 – Wiktor '97 w kategorii: najlepszy aktor i SuperWiktor '97
- 1998 – „TeleKamera 1998”, nagroda czytelników pisma „Tele Tydzień” w kategorii: aktorzy (16 stycznia)
- 1999 – Wiktor '98 w kategorii: najlepszy aktor (20 lutego)
- 1999 – Statuetka „Feniks” przyznana przez Feniks Polish Film Promotion z Kanady za „największą indywidualność na festiwalu za przejmujące i głęboko ludzkie role ojca w filmach „Operacja Samum” i „Prawo ojca” oraz za debiut reżyserski w filmie „Prawo ojca” na XXIV FPFF” w Gdyni (25 października)
- 1999 – 7 maja przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto „gwiazdę Kondrata” w Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina „Polonia”)
- 2003 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 2002 (24 lutego)
Nagrody filmowe
edytuj- 1976 – „Zaklęte rewiry” – Złota Kamera (przyznawana przez pismo „Film”) w kategorii: debiut aktorski; przyznana za rok 1975; nazwa nagrody: Nagroda „Filmu”
- 1977 – „Zaklęte rewiry” – Panama (MFF) nagroda aktorska
- 1995 – „Pułkownik Kwiatkowski” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
- 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda Jury
- 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (FPFF) „Złoty Klakier”, nagroda Radia Gdańsk dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu
- 1999 – „Złoto dezerterów” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza rola męska; za rok 1998
- 2001 – „Prawo ojca” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2000
- 2002 – „Dzień świra” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
- 2002 – „Weiser” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2001
- 2003 – „Dzień Świra” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepsza główna rola męska
- 2005 – „Trzeci” – Viareggio (MFF) „Platinium Award” dla najlepszego aktora
- 2006 – „Wróżby kumaka” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska; za rok 2005
Odznaczenia
edytuj- 1980 – Brązowy Krzyż Zasługi
- 2002 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – (18 października)[14]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 52–53. ISBN 83-7337-452-3.
- ↑ Grzegorz Sroczyński , Mama byłaby zła [online], Wyborcza.pl, 28 listopada 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-11-29] .
- ↑ Vadim Makarenko , Aktor i bank: stare małżeństwo. Historia związku Kondrata z ING [online], Wyborcza.biz, 21 września 2010 [zarchiwizowane z adresu 2013-04-24] .
- ↑ E-lementarz internetu [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-05-11] .
- ↑ a b Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 56–57. ISBN 83-7337-452-3.
- ↑ Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 59. ISBN 83-7337-452-3.
- ↑ Kwestionariusz osoby rozpracowywanej [online] [dostęp 2015-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] .
- ↑ a b Marek i Mikołaj Kondratowie [online], marekkondrat.pl [dostęp 2015-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-05-17] .
- ↑ Film dokumentalny Tacy młodzi oboje, reż. Mirosław Gronowski (1973) Bardzo młodzi oboje w bazie filmpolski.pl
- ↑ Dzieci sławnych rodziców.
- ↑ Sklepy z winem [online], Kondrat Wina Wybrane [dostęp 2018-04-12] .
- ↑ Marek Kondrat i Antonina Turnau są małżeństwem. Na ślubie nie zabrakło ojca panny młodej. rozrywka.dziennik.pl, 2015-09-21. [dostęp 2015-09-21].
- ↑ Kondrat ukrywał to rok i wszystko na nic! Jego teść się wygadał. [w:] Fakt.pl [on-line]. fakt.pl. [dostęp 2018-12-13]. (pol.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 81 – pkt 9.
Bibliografia
edytuj- Marek Kondrat w bazie IMDb (ang.)
- Marek Kondrat w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
edytuj- Marek Kondrat w bazie Filmweb
- Marek Kondrat na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Marek Kondrat w bazie Akademii Polskiego Filmu
- Marek Kondrat, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .