Wikipedia

Marek Kondrat

polski aktor

Marek Tadeusz Kondrat (ur. 18 października 1950 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, lektor, piosenkarz, scenarzysta, reżyser i przedsiębiorca.

Marek Kondrat
Ilustracja
Marek Kondrat (2011)
Data i miejsce urodzenia 18 października 1950
Kraków
Zawód aktor, reżyser, biznesmen
Współmałżonek Ilona Kondrat (rozwód)
Antonina Turnau (od 2015)
Lata aktywności 1961–2010
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Gwiazda w łódzkiej Alei Gwiazd

Zadebiutował w 1961 roku w filmie Historia żółtej ciżemki, w wieku jedenastu lat. Uwagę krytyków i publiczności zdobył główną rolą w Zaklętych rewirach (1975), za którą otrzymał nagrodę tygodnika „Film” oraz Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego za najlepszy debiut.

W kolejnych latach z powodzeniem współpracował z reżyserami takimi jak Marek Koterski, Janusz Majewski, Władysław Pasikowski, Kazimierz Kutz, Juliusz Machulski i Andrzej Wajda. Wystąpił w szeregu filmów, m.in.: Smuga cienia (1976), C.K. Dezerterzy (1986), Psy (1992), Zawrócony (1994), Pułkownik Kwiatkowski (1995), Kiler (1997), Złoto dezerterów (1998), Pan Tadeusz (1999), Pieniądze to nie wszystko (2001), Dzień świra (2002), Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006) i Ryś (2007). Popularność przyniosła mu rola Olgierda Halskiego w serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–99).

Samodzielnie wyreżyserował film Prawo ojca (1999).

W 1995 roku otrzymał nagrodę za najlepszą rolę męską w filmie Pułkownik Kwiatkowski podczas 20. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2002 roku za rolę Adasia Miauczyńskiego w filmie Dzień świra otrzymał nagrodę na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową Orzeł za najlepszą główną rolę męską.

Na przestrzeni lat występował również na deskach kilku teatrów, w tym Teatru Dramatycznego i Teatru Ateneum w Warszawie.

W 1991 roku wraz z Marleną Drozdowską wydał album Mydełko Fa, pastisz muzyki disco polo, a tytułowy utwór z tej płyty zyskał szeroką popularność.

W 2007 roku ogłosił zakończenie kariery aktorskiej. Potem wystąpił tylko raz, w filmie Mała matura 1947 z 2010 roku.

WykształcenieEdytuj

Absolwent XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie. W 1972 ukończył PWST w Warszawie, a po latach pracował na tej uczelni jako wykładowca.

Kariera w mediachEdytuj

Po raz pierwszy przed kamerą stanął jako dziecko[1] – zagrał Wawrzka, głównego bohatera w filmie historycznym Historia żółtej ciżemki (1961). Potem wystąpił jeszcze w filmie Między brzegami (1962), i w serialu TVP Wojna domowa (1966) jako kolega szkolny Pawła.

Pierwszy rok po studiach spędził w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1972–1973), dokąd zaprosł go Ignacy Gogolewski[1]. Następnie występował na scenach teatrów warszawskich: w Dramatycznym[1] (1973–1984, 1987–1988), Instytutu Francuskiego (1984), Nowym (1985–1986), Komedia (1989), Za Dalekim (1990), Ateneum im. Stefana Jaracza (1992–1999) i Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (2002).

W 1973 wraz ze swoją żoną Iloną był bohaterem telewizyjnego filmu dokumentalnego Mirosława Gronowskiego Bardzo młodzi oboje. W 1974 wystąpił na ekranie w psychologicznym filmie dla dzieci Koniec wakacji, wkrótce potem zagrał rolę kilkunastoletniego pomocnika kelnera, a potem kelnera w eleganckiej restauracji wielkiego hotelu „Pacyfik” w Zaklętych rewirach (1975) Janusza Majewskiego. Rolą zyskał uznanie odbiorców i krytyków[1], czego wyrazem była m.in. nagroda tygodnika „Film”. Następnie wystąpił w roli kapitana Josepha Conrada-Korzeniowskiego w filmie psychologicznym Andrzeja Wajdy Smuga cienia (1976) na motywach powieści Josepha Conrada. Zagrał rolę gefreitra Jana Kani w komedii C.K. Dezerterzy (1985) Janusza Majewskiego.

Sławę na małym ekranie przyniosła mu rola neurotycznego pana Mareczka w telewizyjnym Kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie zaprezentował vis comica i umiejętności imitatorskie. W latach 1988–1991 grał jedną z głównych ról w serialu W labiryncie[1] w reżyserii Pawła Karpińskiego. Następnie zagrał Olgierda Halskiego w policyjnym serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–1996, 1998).

Zagrał Adasia Miauczyńskiego w filmach Marka Koterskiego: Dom wariatów (1984), Dzień świra (2002) i Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006). Grał także charakterystyczne role filmowe poza granicami Polski: w brytyjsko-włoskim zapisie życia papieża Jana Pawła II Z dalekiego kraju (Da un paese lontano/From a Far Country: Pope John Paul II, 1981) jako milicjant, węgiersko-indyjskim Rewizor (Délibábok Orszaga, 1984) na podstawie utworu Nikołaja Gogola, fińskim Vieras (1983), francusko-kanadyjsko-izraelskim Prominent/W matni (Eminent Domain, 1990) w roli taksówkarza, niemieckim filmie Podróż do śmierci w ramach serii „Tatort” (pol. „Miejsce zbrodni” 1996) i francusko-szwajcarsko-niemieckim Bill Diamond (1999) jako odtwórca głównej roli fotografa Marka.

Od 1998 współpracuje z ING Bankiem Śląskim[2][3].

Latem 2006 czytał powieść „Casino Royale” na antenie RMF FM.

5 marca 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej, ostatnią rolę zagrał w filmie Mała matura 1947 (2010).

Był współautorem książki E-lementarz internetu, wydanej w 2009(​ISBN 978-83-246-2542-0​)[4].

Prowadził sieć restauracji „Prohibicja”[5], którą założył ze Zbigniewem Zamachowskim, Wojciechem Malajkatem i Bogusławem Lindą. Ukończył kurs konesera win w Bordeaux[6].

Życie prywatneEdytuj

Urodził się w rodzinie aktorskiej, jest synem Tadeusza Kondrata i Olgi (z d. Łuć)[7] oraz bratankiem Józefa Kondrata. Wychował się na warszawskim Muranowie[8]. Jego ojciec pochodził z Przemyśla, a matka – ze Lwowa[1].

Pierwszą żoną aktora była Ilona Ludgarda Gagajek, magister ekonomii (1972) o specjalności organizacja przetwarzania danych po studiach na Wydziale Finansów i Statystyki Szkoły Głównej Planowania i Statystyki[9]. Ma z nią dwóch synów; starszy, Mikołaj (ur. 8 lipca 1974), studiował dziennikarstwo[5] i wystąpił u boku ojca w filmie Słodko gorzki (1996) oraz serialu TVP Pokój 107 (1997), a następnie otworzył sieć sklepów z winami[10][11], natomiast młodszy, Wojciech (ur. 3 lipca 1980), jest muzykiem w Filharmonii Warszawskiej[8].

19 września 2015 poślubił Antoninę Turnau (ur. 1988), córkę Grzegorza Turnaua[12]. Mają córkę Helenę (ur. 2018)[13].

FilmografiaEdytuj

Teatr TelewizjiEdytuj

DubbingEdytuj

DyskografiaEdytuj

NagrodyEdytuj

  • 1979 – Nagroda im. Leona Schillera
  • 1979 – Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego przyznawana przez tygodnik „Ekran”
  • 1980 – Nagroda za role w spektaklach „Zegarek”, „Igraszki z diabłem”, „Sułkowski” na IV Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie
  • 1987 – „Gwiazda Sezonu” na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie
  • 1993 – Nagroda za rolę tytułową w „Mazepie” w Teatrze Ateneum w Warszawie na XVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
  • 1995 – Wiktory (najpopularniejszy aktor)
  • 1995 – Złota Odznaka w plebiscycie „TeleRzeczpospolitej” – „Złota piątka"
  • 1996 – Pierwsze miejsce w III edycji plebiscytu „Złota Piątka TeleRzeczpospolitej” organizowanego przez gazetę „Rzeczpospolita” za rok 1995
  • 1997 – Podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd
  • 1997 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1996
  • 1998 – Wiktor '97 w kategorii: najlepszy aktor i SuperWiktor '97
  • 1998 – „TeleKamera 1998”, nagroda czytelników pisma „Tele Tydzień” w kategorii: aktorzy (16 stycznia)
  • 1999 – Wiktor '98 w kategorii: najlepszy aktor (20 lutego)
  • 1999 – Statuetka „Feniks” przyznana przez Feniks Polish Film Promotion z Kanady za „największą indywidualność na festiwalu za przejmujące i głęboko ludzkie role ojca w filmach „Operacja Samum” i „Prawo ojca” oraz za debiut reżyserski w filmie „Prawo ojca” na XXIV FPFF” w Gdyni (25 października)
  • 1999 – 7 maja przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto „gwiazdę Kondrata” w Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina „Polonia”)
  • 2003 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 2002 (24 lutego)

Nagrody filmoweEdytuj

  • 1976 – „Zaklęte rewiry” – Złota Kamera (przyznawana przez pismo „Film”) w kategorii: debiut aktorski; przyznana za rok 1975; nazwa nagrody: Nagroda „Filmu”
  • 1977 – „Zaklęte rewiry” – Panama (MFF) nagroda aktorska
  • 1995 – „Pułkownik Kwiatkowski” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
  • 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda Jury
  • 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (FPFF) „Złoty Klakier”, nagroda Radia Gdańsk dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu
  • 1999 – „Złoto dezerterów” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza rola męska; za rok 1998
  • 2001 – „Prawo ojca” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2000
  • 2002 – „Dzień świra” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
  • 2002 – „Weiser” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2001
  • 2003 – „Dzień Świra” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepsza główna rola męska
  • 2005 – „Trzeci” – Viareggio (MFF) „Platinium Award” dla najlepszego aktora
  • 2006 – „Wróżby kumaka” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska; za rok 2005

OdznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c d e f Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 52–53. ISBN 83-7337-452-3.
  2. ↑ Wywiad w Gazecie Wyborczej
  3. ↑ Aktor i bank: stare małżeństwo. Historia związku Kondrata z ING wywiad dla w Gazecie Wyborczej
  4. ↑ E-lementarz internetu, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-05-11].
  5. ↑ a b Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 56–57. ISBN 83-7337-452-3.
  6. ↑ Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 59. ISBN 83-7337-452-3.
  7. ↑ Kwestionariusz IPN.
  8. ↑ a b Marek i Mikołaj Kondratowie (pol.). marekkondrat.pl (zarchiwizowano w Internet Archive) 17 maja 2007. [dostęp 2015-10-04].
  9. ↑ Film dokumentalny Tacy młodzi oboje, reż. Mirosław Gronowski (1973) Bardzo młodzi oboje w bazie filmpolski.pl
  10. ↑ Dzieci sławnych rodziców
  11. ↑ Sklepy z winem, Kondrat Wina Wybrane [dostęp 2018-04-12].
  12. ↑ Marek Kondrat i Antonina Turnau są małżeństwem. Na ślubie nie zabrakło ojca panny młodej. rozrywka.dziennik.pl, 21.09.2015. [dostęp 21.09.2015].
  13. ↑ Kondrat ukrywał to rok i wszystko na nic! Jego teść się wygadał (pol.). W: Fakt.pl [on-line]. fakt.pl. [dostęp 2018-12-13].
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 81 – pkt 9.

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Kondrat&oldid=60540171”