Marga[1] (Quedius) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.

Marga
Quedius
Stephens, 1829
Ilustracja
Quedius longicornis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

kusaki

Plemię

Staphylinini

Podplemię

Quediina

Rodzaj

Quedius

Typ nomenklatoryczny

Staphylinus levicollis Brullé

Marga bukowinowa
Quedius invreae
Quedius vexans
Quedius capucinus
Marga wszędobylska
Quedius cinctus
Quedius subapterus

Rodzaj ten został wprowadzony w 1829 roku przez Jamesa Francisa Stephensa[2].

Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają owalna lub okrągławą, węższą od przedplecza, o skroniach od spodu zwykle odgraniczonych ostrą listewką, a oczach różnych rozmiarów. Znajdujące się na głowie punkty czołowe, ciemieniowe i skroniowe są istotne w oznaczaniu. Paciorkowate czułki mają pierwszy człon krótszy niż dwa następne razem wzięte. Aparat gębowy cechują warga górna o przedniej krawędzi wykrojonej, niewykrojonej lub wciętej, żuwaczki z jednym lub dwoma zębami na krawędziach wewnętrznych, ostatni człon głaszczków szczękowych nie krótszy i węższy od poprzedniego, zaostrzony lub wrzecionowaty u szczytu, a ostatni człon krótkich głaszczków wargowych stożkowaty lub wrzecionowaty i dłuższy od poprzedniego. Przedtułów cechuje się zesklerotyzowanymi epimerami trójkątnego kształtu. Przedplecze zwykle ma dwa grzbietowe rzędy po 2–4 punkty oraz parę dużych punktów przy brzegach bocznych, zaś jego epipleury są podwinięte na spód i z boku niewidoczne. Przednia para odnóży ma u obu płci rozszerzone stopy[3].

Kusaki te bytują w ściółce, wśród mchów, w dziuplach i pod korą starych drzew, w chodnikach ksylofagów, w mrowiskach, w gniazdach błonkówek i norach ssaków. Liczne gatunki są stenotopowe i wrażliwe na zakłócenia swego środowiska np. gospodarką człowieka[3].

Przedstawiciele rodzaju występują w krainach: palearktycznej, nearktycznej, orientalnej, neotropikalnej, etiopskiej (z wyłączeniem Madagaskaru) i australijskiej (z wyłączeniem Oceanii)[2]. W Polsce stwierdzono 58 gatunków[4] (zobacz też: kusakowate Polski)

Należy tu około 800 opisanych gatunków[2]:

Przypisy edytuj

  1. Andrzej Szujecki: Kusakowate (Staphylinidae) lasów Polski. Aspekt różnorodności i monitoringu zooindykacyjnego. Warszawa: Lasy Państwowe, 2017. ISBN 978-83-65659-00-2.
  2. a b c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001. 
  3. a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
  4. A. Melke: Quedius. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2018-09-22].
  5. Aleš Smetana. A remarkable new species of the genus Quedius, Stephens, 1829 Subgenus Microsaurus Dejean, 1833 from Nepal (Coleoptera: Staphylinidae: Staphylinini: Quediina). „Studies and Reports Taxonomical Series”. 9 (2), s. 525-530, 2013. 
  6. Volker Assing. On the Staphylinidae (Coleoptera) of Crete II. Seven new species, a new synonymy, and additional records. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde A, Neue Serie”. 8, s. 95–112;, 2015.