Maria Gładkowska

polska aktorka

Maria Gładkowska, właśc. Maria Gładkowska-Moszuk[1] (ur. 16 września 1957 w Zielonej Górze) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.

Maria Gładkowska
Ilustracja
Maria Gładkowska w 2011 roku
Imię i nazwisko

Maria Gładkowska-Moszuk

Data i miejsce urodzenia

16 września 1957
Zielona Góra

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Sławomir Idziak
(1999–2006)

Lata aktywności

od 1977

Zespół artystyczny
Teatr Adekwatny w Warszawie
(2001–2002)
Teatr Scena Prezentacje w Warszawie
(2006)
Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi
(2010–2011, od 2017)
Teatr Syrena w Warszawie
(2011–2012)

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Jest absolwentką Liceum Ogólnokształcącego im. Janka z Czarnkowa w Czarnkowie[2]. W klasie maturalnej wygrała ogólnopolski konkurs na recenzję teatralną spektaklu telewizyjnego Macieja Englerta pt. Nora[3][4], opartego na dramacie Dom lalki Henryka Ibsena, i pojawiła się w jednym z odcinków serialu Janusza Morgensterna Polskie drogi (1977) jako łączniczka kontaktująca się z tramwajarzem Mundkiem (Maciej Góraj). W 1982 roku ukończyła studia aktorskie na Wydziale Aktorskim warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza.

Kariera teatralna edytuj

Po ukończeniu studiów była aktorką Teatru Studio za dyrekcji Jerzego Grzegorzewskiego (1982)[5]. W późniejszych latach była gościnnie związana z teatrami warszawskimi, Teatrem Adekwatnym (2001−2002), Teatrem Scena Prezentacje (2006), oraz Teatrem Skene (2021)[6]. Za dyrekcji Mirosławy Marcheluk została etatową aktorką Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi (2010–2011), odeszła za dyrekcji Zdzisława Jaskuły w związku z odmładzaniem przez kierownictwo artystyczne zespołu aktorskiego[4]. W latach 2011–2012 była aktorką Teatru Syrena w Warszawie[1]. Od 2017 ponownie jest aktorką łódzkiego Teatru Nowego[7][8], gdzie współtworzy z Jackiem Orłowskim Krakowski Salon Poezji w Łodzi[9].

Kariera telewizyjna i filmowa edytuj

Jej pierwszą ważną rolą filmową i zarazem zaliczeniem końcowych egzaminów w szkole teatralnej[10], była Dorota Kolędowa w komedii Wyjście awaryjne Romana Załuskiego (1982) u boku Bożeny Dykiel. W 1986 wystąpiła w filmie C.K. Dezerterzy Janusza Majewskiego i została uhonorowana Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego za rolę księżnej Daisy w dramacie historycznym Filipa Bajona Magnat. Zagrała też główne role w trzech filmach węgierskich: kryminale Sęp (1982) oraz w dramatach: Vadon (1989) jako Amadea Zsablyai i Wagarowicze (1989) jako Edit[11].

Wystąpiła w wielu spektaklach Teatru Telewizji; między innymi w Irydionie (1982) reż. Jan Englert jako Elsionoe, Mizantropie (1984) reż. Janusz Majewski jako Elianta oraz w Pigmalionie (1998) reż. Maciej Wojtyszko jako Ambasadorowa[1].

Do jej ważniejszych ról filmowych należą rola Ani w Dekalogu I w reż. Krzysztofa Kieślowskiego (1989), Ambasadorowej w Balu na dworcu w Koluszkach reż. Filip Bajon (1989), dziedziczki w Historii kina w Popielawach reż. Jan Jakub Kolski (1998) oraz wielkiej księżnej Julii w Chopin. Pragnienie miłości reż. Jerzy Antczak (2002)[10].

Jest znana z wielu pierwszoplanowych ról w serialach telewizyjnych między innymi w Białej wizytówce (1986) reż. Filip Bajon jako Daisy von Pless; Awanturze o Basię (1997) gdzie u boku Piotra Fronczewskiego grała Stanisławę Olszańską, przyjaciółkę zmarłej w tragicznym wypadku matki Basi; w Matkach, żonach i kochankach (1995−1998) jako Maria, żona Liperta (Jan Englert); w Pensjonacie pod Różą (2004−2006) jako Gabi oraz w Na dobre i na złe (od 2005 roku) jako Maria Starska, matka Leny (Anita Sokołowska).

Życie prywatne edytuj

Ojciec aktorki pochodził z Torunia, a jej matka była z zawodu pielęgniarką[12][4].

Była czterokrotnie zamężna, z pierwszych trzech małżeństw ma troje dzieci[13]. Ze związku z aktorem Markiem Prałatem, syna Macieja[10]. Z drugiego małżeństwa, córkę Annę, związaną z przemysłem filmowym[10][14]. Trzecim mężem aktorki był producent Włodzimierz Wróblewski, z którym ma syna Adama, znanego z głównej roli w autobiograficznym filmie Janusza Majewskiego Mała matura 1947 (2010)[15][16][17]. Jej czwartym mężem był operator filmowy, Sławomir Idziak (1999−2006)[10].

W latach 90. XX wieku mieszkała w Stanach Zjednoczonych[4]. Jest jedną z bohaterek książki Marzanny Graff-Oszczepalińskiej Siła codzienności[18].

Filmografia edytuj

Filmy edytuj

Seriale edytuj

Dubbing edytuj

Teatr edytuj

Teatr repertuarowy edytuj

Role teatralne
Rok Tytuł Reżyser Teatr Rola
1983 Mąż i żona Aleksander Fredro Jan Świderski PWST w Warszawie Elwira
2001 Treny Jan Kochanowski Henryk Boukołowski Teatr Adekwatny Matka
2002 Odprawa posłów greckich Jan Kochanowski Henryk Boukołowski Teatr Adekwatny Helena
2006 Zmierzch długiego dnia Eugene O’Neill Romuald Szejd Teatr Scena Prezentacje Mary Tyrone
2010 Złodziej Eric Chappell Marek Pasieczny Teatr Nowy w Łodzi Barbara
2011 Przyjazne dusze Pam Valentine Paweł Pitera Teatr Nowy w Łodzi Susie Cameron
2017 Fabryka muchołapek Andrzej Bart Andrzej Bart Teatr Nowy w Łodzi rola[19]
2018 Seks dla opornych Michele Riml Paweł Pitera Teatr Nowy w Łodzi Alice[20]
2019 Testament Szekspira Vern Thiessen Marek Pasieczny Teatr Nowy w Łodzi Anne Hathaway[21]
2021 Ławeczka w słońcu Ron Clark Dariusz Taraszkiewicz Teatr Skene w Warszawie Adrienne[6][22]

Teatr Telewizji edytuj

Role w Teatrze Telewizji
Rok Tytuł Reżyser Rola
1982 Irydion Zygmunt Krasiński Jan Englert Elsionoe
1984 Mizantrop Molière Janusz Majewski Elianta
1995 Pusta kołyska Leslie Sands Janusz Majewski Pamela
1996 Różany zamek Józef Lompa Wojciech Molski Opatrzność
1996 Pacjentka Agatha Christie Janusz Majewski Siostra Bond
1996 Pułapka na szczury Agatha Christie Janusz Majewski Jenifer Brice
1996 Popołudnie na plaży Agatha Christie Janusz Majewski Norees Somers
1997 Pajęczyna Marek Rębacz Wojciech Nowak Halina
1998 Pigmalion George Bernard Shaw Maciej Wojtyszko Ambasadorowa
2003 Siła kosmiczna Alan Ayckbourn Janusz Majewski Ekspedientka

Inne edytuj

Nagrody edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Maria Gładkowska-Moszuk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10].
  2. Absolwenci nie zawiedli - Aktualności z życia powiatu - Powiat Czarnkowsko-Trzcianecki, old.czarnkowsko-trzcianecki.pl [dostęp 2022-01-23].
  3. Nora, VOD Tvp.pl [dostęp 2022-01-23] (pol.).
  4. a b c d Człowiek człowiekowi ma zawsze coś do zaproponowania, Life in Łódzkie, 25 czerwca 2019 [dostęp 2022-01-23] (pol.).
  5. Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi, nowy.pl [dostęp 2018-02-23] (ang.).
  6. a b Ławeczka w Słońcu - Teatr Skene Warszawa, teatr.skene.pl [dostęp 2022-01-23].
  7. Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi, nowy.pl [dostęp 2017-03-21] (ang.).
  8. Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi, nowy.pl [dostęp 2017-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-22] (ang.).
  9. Dariusz Pawłowski, Salon Poezji w Łodzi. Czy poezja musi być strawą nielicznych?, „Dzienniklodzki.pl” [dostęp 2018-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-26] (pol.).
  10. a b c d e Sukcesy w pracy nie przekładały się na jej życie prywatne. Była czterokrotnie zamężna, plejadapl, 22 listopada 2021 [dostęp 2022-01-23] (pol.).
  11. Sylwetki gwiazd, Maria Gładkowska, gala.pl.
  12. Artur Olewiński, Taka piękna rzadkość, Nowości Dziennik Toruński, 18 czerwca 2011 [dostęp 2022-01-23] (pol.).
  13. INTERIA.PL, Maria Gładkowska: Piękna, ale... [dostęp 2017-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-10].
  14. Anna Gładkowska, FilmPolski [dostęp 2022-01-23] (pol.).
  15. Gładkowska pokazała syna – Fakt.pl.
  16. Kronika wypadków miłosnych, poznan.naszemiasto.pl. poznan.naszemiasto.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-14)].[martwy link]
  17. Maria Gładkowska, voxfm.pl.
  18. Siła codzienności, wydawnictwowam.pl, 28 września 2021 [dostęp 2022-01-23] (pol.).
  19. Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi, nowy.pl [dostęp 2018-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-13] (ang.).
  20. Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi, nowy.pl [dostęp 2018-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-13] (ang.).
  21. Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi, nowy.pl [dostęp 2019-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-13].
  22. Instytut Teatralny, Ławeczka w słońcu - Teatr Skene Warszawa - Warszawa | e-teatr.pl, Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-01-23] (pol.).
  23. 71, Skarbnica Narodowa - legalny proceder nabijania w butelkę, Nasze Miasto, 10 września 2012 [dostęp 2022-01-23] (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj