Maria Ludwika De Angelis
Maria Ludwika De Angelis, właśc. wł. Antonina De Angelis[1] (ur. 24 października 1880 w San Gregorio k. L’Aquila we Włoszech, zm. 25 lutego 1962 w La Plata w Argentynie) – włoska zakonnica i misjonarka, błogosławiona Kościoła rzymskokatolickiego.
| misjonarka | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 października 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 lutego 1962 |
| Czczona przez | |
| Beatyfikacja |
3 października 2004 |
| Wspomnienie | |
Urodziła się w małej wiosce San Gregorio jako pierwsza z ośmiorga dzieci swoich rodziców. 14 listopada 1904 roku wstąpiła do zgromadzenia Córek Matki Bożej Miłosierdzia, gdzie przyjęła imiona Maria Ludwika. Pierwsza lata spędziła w miejscowości Riviera Ligure.
Pod koniec roku 1907 wysłano ją z misją do Argentyny. Tam rozpoczęła pracę w La Plata w szpitalu dziecięcym, najpierw jako kucharka, następnie jako przełożona wspólnoty i jej administratorka. Założyła sanatorium dla dzieci w Mar del Plata i ośrodek duszpasterski w City Bell.
Zmarła 25 lutego 1962 roku w opinii świętości.
Została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w dniu 3 października 2004 roku.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Antonio Borrelli: Beata Maria Ludovica (Antonina) De Angelis Missionaria. Enciclopedia dei Santi. [dostęp 2012-03-03]. (wł.).
Bibliografia edytuj
- Bł. Maria Ludwika De Angelis. opoka.org.pl. [dostęp 2012-03-03].