Maria Poprzęcka
Maria Joanna Poprzęcka (ur. 20 października 1942 w Warszawie) – polska historyk sztuki, profesor doktor habilitowany, dyrektor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego do 2008. Kierownik Podyplomowego Studium Muzealniczego IHS UW oraz kierownik Zakładu Dziejów Myśli o Sztuce[1]. Od 1998 do 2010 prezes Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Członek Polskiej Akademii Umiejętności oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 20 października 1942 Warszawa | |
| profesor nauk humanistycznych | ||
| Specjalność: historia i teoria sztuki | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
| Profesura | 19 listopada 1993 | |
| Polska Akademia Nauk / Umiejętności | ||
| Status PAN | Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Komitet Nauk o Sztuce | |
| Status PAU | Wydział Filologiczny, Komisja Historii Sztuki | |
| Nauczyciel akademicki | ||
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski | |
| Kolegium | Artes Liberales | |
| Stanowisko | profesor zwyczajny | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
DziałalnośćEdytuj
Zajmuje się głównie malarstwem XIX wieku – zarówno „wysokim”, jak i popularnym – usytuowanym w szerokim kontekście krytycznym i teoretycznym. W pracy naukowej istotne są dla niej zagadnienia metodologiczne i aksjologiczne, zwłaszcza wynikające z badań nad sztuką nowoczesną.
Jest organizatorką konferencji metodologicznych w Nieborowie. Należała do Rady Fundacji Książąt Czartoryskich. Pisze felietony do „Dwutygodnika”. Od września 2005 do marca 2007 należała do Rady Programowej i Rady Muzeum mającego powstać Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Została członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[2].
Obecnie profesor zwyczajny w Kolegium „Artes Liberales” Wydziału „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego[3].
Nagrody i odznaczeniaEdytuj
W 2003 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”[4][5]. W 2009 otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii eseju za książkę Inne obrazy[6], a w 2010 Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za książkę Arcydzieła malarstwa polskiego[7]. W 2012 została laureatką złotego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za zasługi w zakresie ochrony dziedzictwa[8].
Ważniejsze publikacjeEdytuj
- Uczta bogiń. Kobiety, sztuka i życie, Warszawa 2012
- Inne obrazy. Oko, widzenie, sztuka. Od Albertiego do Duchampa, Gdańsk 2008
- Akt polski, Warszawa 2006
- Galeria. Sztuka patrzenia, Warszawa 2003
- Kochankowie z masakrą w tle i inne eseje o malarstwie historycznym, Warszawa 2004
- Pochwała malarstwa. Studia z historii i teorii sztuki, Gdańsk 2000
- O złej sztuce, Warszawa 1998
- Arcydzieła malarstwa polskiego, Warszawa 1997
- Polskie malarstwo salonowe, Warszawa 1991
- Czas wyobrażony. O sposobach opowiadania w polskim malarstwie XIX w., Warszawa 1986
- Akademizm, Warszawa 1977, 3 wyd. rozszerz. 1989
- Teoretycy, artyści, krytycy o sztuce 1700–1870, Warszawa 1974, 2 wyd. rozszerz. 1989 (wspólnie z Elżbietą Grabską).
- Kuźnia: mit, alegoria, symbol, Warszawa 1972
PrzypisyEdytuj
- ↑ Maria Poprzęcka, Instytut Historii Sztuki UW [dostęp 2010-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2010-04-06].
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego, onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-04].
- ↑ Kolegium Artes Liberales, Plan studiów II stopnia artes liberales [dostęp 2016-03-03].
- ↑ Odznaczenia w Pałacu Prezydenckim w dniu święta narodowego 3 Maja. prezydent.pl, 2003-05-03. [dostęp 2010-04-11].[martwy link]
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 627
- ↑ Przemysław Gulda: Nagroda Literacka Gdynia dla Tkaczyszyn-Dyckiego, Świetlickiego i Poprzęckiej. wyborcza.pl, 2009-06-14. [dostęp 2009-06-16].
- ↑ sub: Polscy artyści roku. wyborcza.pl, 2010-06-15. [dostęp 2010-06-17].
- ↑ MKiDN - Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis [dostęp 2019-12-03] (pol.).
Linki zewnętrzneEdytuj
- Prof. dr hab. Maria Joanna Poprzęcka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2009-03-29].
- Maria Poprzęcka: publikacje w cyfrowych zasobach Biblioteki Uniwersyteckiej w Heidelbergu, uni-heidelberg.de [dostęp 2019-08-14] (niem.).