Maria Walliser

szwajcarska narciarka alpejska

Maria Walliser (ur. 27 maja 1963 w Mosnang) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Maria Walliser
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1963
Mosnang

Klub

SC Libingen

Debiut w PŚ

Sezon 1979/1980

Pierwsze punkty w PŚ

3.12 1980, Val d’Isère (9. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

8.02 1981, Zwiesel
(2. miejsce – kombinacja)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
srebro Sarajewo 1984 Zjazd
brąz Calgary 1988 Kombinacja
brąz Calgary 1988 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto Crans-Montana 1987 Zjazd
złoto Crans-Montana 1987 Supergigant
złoto Vail 1989 Zjazd
brąz Crans-Montana 1987 Gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1985/1986
Kryształowa Kula
1986/1987
2. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1984/1985
Puchar Świata (zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1983/1984
Mała Kryształowa Kula
1985/1986
2. miejsce
1982/1983
2. miejsce
1984/1985
2. miejsce
1986/1987
2. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1987/1988
Puchar Świata (gigant)
Mała Kryształowa Kula
1986/1987
3. miejsce
1988/1989
Puchar Świata (supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1986/1987
Puchar Świata (kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1985/1986
3. miejsce
1984/1985

Kariera edytuj

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała w sezonie 1979/1980, jednak pierwsze punkty wywalczyła 3 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w pierwszej dziesiątce, w tym 8 lutego 1981 roku w Zwiesel po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziła ją tylko Hanni Wenzel z Liechtensteinu, a trzecie miejsce zajęła Christin Cooper z USA. W sezonie 1980/1981 na podium stanęła także 24 marca 1981 roku w Wangs, gdzie była trzecia w slalomie. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie dwunaste miejsce. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1981/1982, który ukończyła na siedemnastej pozycji. Na podium stawała dwukrotnie: 13 lutego 1982 roku w Arosa była trzecia w zjeździe, a dzień później w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku brała udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jej najlepszym wynikiem było jedenaste miejsce w kombinacji. W zawodach tych wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała dopiero dziewiętnasty wynik i ostatecznie uplasowała się tuż poza czołową dziesiątką.

Sezon 1982/1983 zajęła od zajęcia trzeciego miejsca w zjeździe 7 grudnia 1982 roku w Val d’Isère. Następnie 21 stycznia w Megève odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając bieg zjazdowy. Ponadto w tej konkurencji wygrała także 5 lutego w Sarajewie, 5 marca Mont-Tremblant była druga, a 18 marca 1983 roku w Furano zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była piąta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła drugie miejsce, przegrywając tylko ze swą rodaczką, Doris de Agostini. Pięciokrotnie na podium stawała także w sezonie 1983/1984, który ukończyła na ósmym miejscu. W najlepszej trójce plasowała się: 8 grudnia w Val d’Isère wygrywając zjazd, 21 grudnia w Haus, 7 stycznia w Puy-Saint-Vincent i 13 stycznia w Bad Gastein zajmowała trzecie miejsce, a 21 stycznia 1984 roku w Verbier ponownie wygrała zjazd. Wyniki te dały jej Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczyła swój pierwszy medal na arenie międzynarodowej. W biegu zjazdowym zajęła drugie miejsce, rozdzielając na podium swą rodaczkę Michelę Figini oraz Olgę Charvatovą z Czechosłowacji. Na tej samej imprezie wystąpiła także w gigancie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Z rozgrywanych w 1985 roku mistrzostw świata w Bormio wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam szóste miejsce, a w gigancie uplasowała się dwie pozycje niżej. Wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała 22. wynik i ostatecznie zajęła 21. miejsce. W zawodach pucharowych jedenaście razy stawała na podium, odnosząc przy tym zwycięstwo 8 marca 1985 roku w Banff, gdzie była najlepsza w zjeździe. Sezon 1984/1985 ukończyła na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko dwóm innym Szwajcarkom: Micheli Figini i Brigitte Oertli. Była także druga w klasyfikacji zjazdu oraz trzecia w kombinacji.

Przez dwa kolejne sezony Walliser zdobywała Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie łącznie 29. razy stawała na podium tego cyklu, w tym trzynaście razy zwyciężając. Najlepsza była 11 i 12 stycznia 1986 roku w Bad Gastein (zjazd i kombinacja), 5 lutego Valzoldana (gigant), 1 marca w Furano (zjazd), 8 i 9 maca 1986 roku w Sunshine (zjazd i kombinacja), 14 grudnia 1986 roku w Val d’Isère (supergigant), 20 grudnia 1986 roku w Valzoldana (gigant), 6 stycznia 1987 roku w Saalbach (supergigant), 18 stycznia w Bischofswiesen i 27 lutego Zwiesel (gigant), 15 marca w Vail (supergigant) oraz 22 marca 1987 roku w Sarajewie (gigant). Dzięki temu w sezonie 1985/1986 była najlepsza w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a rok później zwyciężyła w klasyfikacjach giganta i supergiganta, a w zjeździe była druga. W lutym 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Szwajcarka zwyciężyła tam w zjeździe i supergigancie, a w gigancie zajęła trzecie miejsce, plasując się za rodaczką Vreni Schneider i Mateją Svet z Jugosławii.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Starty rozpoczęła od zajęcia czwartego miejsca w biegu zjazdowym, w którym walkę o podium przegrała o 0,27 sekundy z Kanadyjką Karen Percy. Następnie wywalczyła brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 0,52 sekundy. W slalomie uzyskała jedenasty wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas, za Austriaczką Anitą Wachter i Brigitte Oertli. Dzień później była szósta w supergigancie, a w swoim ostatnim olimpijskim starcie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W konkurencji tej uzyskiwała kolejno szósty i czwarty wynik przejazdów; wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider oraz Christa Kinshofer z RFN. W zawodach pucharowych sezonu 1987/1988 na podium stanęła tylko trzy razy: 4 grudnia w Val d’Isère i 16 stycznia w Zinal wygrywała zjazd, a 6 stycznia 1988 roku w Tignes zajęła drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem siódma, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce.

Ostatni medal zdobyła na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku, zwyciężając w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Karen Percy o 1,50 sekundy i Karin Dedler z RFN o 1,51 sekundy. Na tych samych mistrzostwach zajmowała także czwarte miejsce w gigancie i supergigancie. Najpierw walkę o podium przegrała z Mateją Svet o 0,13 sekundy, a następnie z Michaelą Gerg z RFN o 0,19 sekundy. W zawodach PŚ na podium znalazła się dziesięć razy, przy czym zwyciężała w zjeździe 15 grudnia w Altenmarkt i 19 stycznia w Tignes oraz w gigancie 4 marca 1989 roku w Furano. W klasyfikacji generalnej była druga za Vreni Schneider, drugie miejsce zajęła także w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była trzecia. Startowała także w sezonie 1989/1990, który ukończyła na czwartej pozycji. Na podium plasowała się pięć razy, w tym 9 grudnia w Steamboat Springs i 13 stycznia 1990 roku w Haus i wygrywała zjazd. Triumf w Haus był jej ostatnim zwycięstwem na arenie międzynarodowej. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych znalazła się niecały miesiąc później, 11 lutego 1990 roku w Meribel, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W sezonie tym zajęła ponadto piąte miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta, szóste w gigancie i siódme w kombinacji. W marcu 1990 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym sześć złotych: w gigancie w 1985 roku, zjeździe w 1987 roku, supergigancie w 1990 roku oraz kombinacji w latach 1985, 1986 i 1987. W 1986 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[1]. W latach 1986-1987 była wybierana sportsmenką roku w Szwajcarii.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF 13 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:20,98 -   Debbie Armstrong
3.  16 lutego 1984   Sarajewo Zjazd 1:13,36 +0,05   Michela Figini
4. 19 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:25,86 +1,03   Marina Kiehl
3.  21 lutego 1988   Calgary Kombinacja 29,25 pkt +22,03 pkt   Anita Wachter
6. 22 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:19,03 +1,45   Sigrid Wolf
3.  24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49 +1,23   Vreni Schneider

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
11. 31 stycznia 1982   Schladming Kombinacja 8,99 pkt +66,75 pkt   Erika Hess
12. 4 lutego 1982   Schladming Zjazd 1:37,47 +1,47   Gerry Sorensen
6. 3 lutego 1985   Bormio Zjazd 1:26,96 +1,80   Michela Figini
21.[2] 4 lutego 1985   Bormio Kombinacja 18,72 pkt +126,51 pkt   Erika Hess
8. 6 lutego 1985   Bormio Gigant 2:18,53 +1,58   Diann Roffe
DSQ[3] 30 stycznia 1987   Crans-Montana Kombinacja 15,32 pkt -   Erika Hess
1.  1 lutego 1987   Crans-Montana Zjazd 1:43,80 - -
1.  3 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,17 - -
3.  5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 +2,29   Vreni Schneider
1.  5 lutego 1989   Vail Zjazd 1:46,50 - -
4. 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:19,46 +0,23   Ulrike Maier
4. 11 lutego 1989   Vail Gigant 2:29,37 +2,68   Vreni Schneider

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Megève21 stycznia 1983 (zjazd)
  2.   Sarajewo5 lutego 1983 (zjazd)
  3.   Val d’Isère8 grudnia 1983 (zjazd)
  4.   Verbier21 stycznia 1984 (zjazd)
  5.   Banff8 marca 1985 (zjazd)
  6.   Bad Gastein11 stycznia 1986 (zjazd)
  7.   Bad Gastein12 stycznia 1986 (kombinacja)
  8.   Valzoldana5 lutego 1986 (gigant)
  9.   Furano1 marca 1986 (zjazd)
  10.   Sunshine8 marca 1986 (zjazd)
  11.   Sunshine9 marca 1986 (kombinacja)
  12.   Val d’Isère14 grudnia 1986 (supergigant)
  13.   Valzoldana20 grudnia 1986 (gigant)
  14.   Saalbach6 stycznia 1987 (supergigant)
  15.   Bischofswiesen18 stycznia 1987 (gigant)
  16.   Zwiesel27 lutego 1987 (gigant)
  17.   Vail15 marca 1987 (supergigant)
  18.   Sarajewo22 marca 1987 (gigant)
  19.   Val d’Isère4 grudnia 1987 (zjazd)
  20.   Zinal16 stycznia 1988 (zjazd)
  21.   Altenmarkt15 grudnia 1988 (zjazd)
  22.   Tignes19 stycznia 1989 (zjazd)
  23.   Furano4 marca 1989 (gigant)
  24.   Steamboat Springs9 grudnia 1989 (zjazd)
  25.   Haus13 stycznia 1990 (zjazd)
  • 25 zwycięstw pucharowych (14 zjazdów, 6 gigantów, 3 supergiganty i 2 kombinacje).

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Pfronten8 lutego 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
  2.   Wangs24 marca 1981 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Arosa13 lutego 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  4.   Arosa14 lutego 1982 (zjazd) – 2. miejsce
  5.   Val d’Isère7 grudnia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  6.   Mont-Tremblant5 marca 1983 (zjazd) – 2. miejsce
  7.   Furano18 marca 1983 (gigant) – 3. miejsce
  8.   Haus21 grudnia 1983 (zjazd) – 3. miejsce
  9.   Puy-Saint-Vincent7 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  10.   Bad Gastein13 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  11.   Davos8 grudnia 1984 (supergigant) – 2. miejsce
  12.   Madonna di Campiglio15 grudnia 1984 (gigant) – 2. miejsce
  13.   Santa Caterina9 stycznia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  14.   Bad Kleinkirchheim10 stycznia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  15.   Bad Kleinkirchheim11 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
  16.   Pfronten13 stycznia 1985 (supergigant) – 3. miejsce
  17.   Vail2 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  18.   Vail3 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
  19.   Arosa8 marca 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  20.   Banff9 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  21.   Sestriere12 grudnia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  22.   Val d’Isère12 grudnia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  23.   Val d’Isère13 grudnia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  24.   Maribor6 stycznia 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
  25.   Puy-Saint-Vincent17 stycznia 1986 (supergigant) – 2. miejsce
  26.   Crans-Montana2 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  27.   Sunshine9 marca 1986 (gigant) – 2. miejsce
  28.   Vail15 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  29.   Waterville Valley6 grudnia 1986 (gigant) – 2. miejsce
  30.   Val d’Isère12 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  31.   Val d’Isère13 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  32.   Saalbach5 stycznia 1987 (gigant) – 3. miejsce
  33.   Mellau10 stycznia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
  34.   Pfronten16 stycznia 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  35.   Megève13 lutego 1987 (gigant) – 3. miejsce
  36.   Vail14 marca 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  37.   Tignes6 stycznia 1988 (gigant) – 2. miejsce
  38.   Schwarzenberg6 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
  39.   Grindelwald13 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  40.   Grindelwald14 stycznia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
  41.   Tignes21 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
  42.   Lake Louise18 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  43.   Lake Louise19 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  44.   Steamboat Springs24 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  45.   Maribor20 stycznia 1990 (gigant) – 3. miejsce
  46.   Méribel10 lutego 1990 (supergigant) – 2. miejsce
  47.   Méribel11 lutego 1990 (supergigant) – 3. miejsce

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj