Marian Andrzejewski

polski architekt i urbanista

Marian Andrzejewski (ur. 21 stycznia 1882 w Poznaniu, zm. 20 stycznia 1962 tamże) – polski architekt, urbanista, inżynier i budowniczy związany z Poznaniem.

Marian Andrzejewski
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1882
Poznań, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1962
Poznań, PRL

Zawód, zajęcie

architekt

Miejsce zamieszkania

Poznań

Narodowość

polska

Małżeństwo

Łucja Linder

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Oficer Orderu Palm Akademickich (Francja)
Gmach ZUS przy ul. Dąbrowskiego
Osiedle Vesty w Poznaniu
Kościół Świętej Trójcy w Poznaniu
Kościół w Skórzewie
Tablica na I Oddziale ZUS w Poznaniu

Życiorys edytuj

Urodził się 21 stycznia 1882 w Poznaniu w rodzinie mistrza kominiarskiego Konstantego i Franciszki z Ginterów. Ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu[1], następnie w 1907 Wyższej Szkoły Technicznej Charlottenburg[2]. Do Poznania powrócił w 1912, po odbyciu praktyk budowlanych w Berlinie i Hanowerze. Wkrótce został członkiem Wydziału Technicznego PTPN (w organizacji był od 1912 do 1945, sekretarzem pozostawał w latach 1913–1916). Wcześniej, w dniach 8–9 września 1911, brał udział w obradach IV Zjazdu Delegacji Architektów Polskich w Hotelu Bazar. Od 1919 prezes Wydziału Architektów w ramach Stowarzyszenia Techników Polskich. Od 1927 wykładał budownictwo kościelne w seminarium arcybiskupim w Poznaniu. Był biegłym zaprzysiężonym na obwód Sądu Apelacyjnego w Poznaniu[2]. Od 29 marca 1929 prezes Koła Architektów w Poznaniu. Od 1934 członek SARP-u (od pierwszego walnego zebrania w Warszawie). W październiku 1936 brał udział w wystawie wzornictwa „Sztuka, kwiaty, wnętrze”. W latach 1922–1939 prowadził własną pracownię architektoniczną przy placu Wolności w Poznaniu. Był także doradcą architektonicznym Kurii Arcybiskupiej. Okupację niemiecką spędził na terenie Poznania. Po 1945 uczył w Szkole Inżynierskiej i w 1954 został kierownikiem Zakładu Budownictwa Przemysłowego. Na emeryturze od 1961.

Zmarł 20 stycznia 1962 w Poznaniu na dzień przed swoimi 80. urodzinami[3]. Został pochowany 24 stycznia 1962 na Cmentarzu na Junikowie w Poznaniu (pole 16-30-18)[4].

Ważne projekty (wybrane) edytuj

Świeckie edytuj

Sakralne edytuj

Życie prywatne edytuj

Od 1918 był żonaty z Łucją Lindner[2] (1894–1962)[6].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Gąsiorowski i Topolski 1981 ↓, s. 25.
  2. a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 9. [dostęp 2021-12-13].
  3. Gąsiorowski i Topolski 1981 ↓, s. 26.
  4. Plan Poznania - Cmentarze - Andrzejewski Marian [online], poznan.pl [dostęp 2021-02-13].
  5. Historia szkoły [online], grabonog.pl [dostęp 2022-11-12].
  6. Plan Poznania - Cmentarze - Andrzejewska Łucja [online], poznan.pl [dostęp 2021-02-13].
  7. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 470 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia edytuj

  • Kazimierz Sobkowicz, Architekci wielkopolscy – biogramy – dzieła – stowarzyszenia, cz.I, lata 1886–1939, wyd. Oddziału Poznańskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, Poznań, 1988, ISBN 83-00-02480-8.
  • A. Gąsiorowski, J. Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa–Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 25–26. ISBN 83-01-02722-3.
  • Atlas architektury Poznania. Poznań: Wydawn. Miejskie, 2008. ISBN 978-83-7503-058-7.
  • Poznań : spis zabytków architektury. Poznań: Urząd Miasta, 2004. ISBN 83-89525-07-0.
  • Marcin Libicki: Poznań : przewodnik. Poznań: Gazeta Handlowa, 1997. ISBN 83-902028-4-0.
  • Władysław Czarnecki, Janusz. Dembski: To był też mój Poznań. Poznań: Wydawn. Poznańskie, 1987. ISBN 83-210-0665-5.