Marian Bilor
Marian Alfred Bilor (ur. 14 grudnia 1887 we Lwowie, zm. 13 czerwca 1951 w Rzeszowie) – polski piłkarz, założyciel i wieloletni zawodnik oraz prezes klubu Czarni Lwów, działacz i sędzia piłkarski, kapitan artylerii Wojska Polskiego.
| Pełne imię i nazwisko |
Marian Alfred Bilor | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||
| Wzrost |
175 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Życiorys edytuj
W 1908 zdał egzamin dojrzałości w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[1][2]. Wiódł prym wśród najaktywniejszej młodzieży gimnazjalnej o zainteresowaniach sportowych we Lwowie. Był współzałożycielem i zawodnikiem klubu IV Gimnazjum, oraz przyczynił się do powstania lwowskiej Pogoni w 1907. Krótko po tym przeszedł do Czarnych, gdzie służył swoim talentem i zaangażowaniem do ostatnich dni istnienia tego klubu, spowodowanym wybuchem II wojny światowej w 1939. Będąc jeszcze czynnym piłkarzem, został prezesem klubu w 1908, oraz zasiadał w zarządzie klubu przez szereg lat. W Czarnych stał się jedną z najważniejszych postaci w dziejach klubu, zapisując piękną kartę w historii lwowskiej piłki. Był znakomitym sędzią ligowym, uzyskał plakietkę FIFA, jako jeden z pierwszych w Polsce.
Podczas I wojny światowej w C. K. Obronie Krajowej został mianowany na stopień podporucznika w rezerwie artylerii polowej z dniem 1 maja 1915[3] i był przydzielony do 43 pułku haubic polowych[3]. Następnie został awansowany na porucznika artylerii w rezerwie z dniem 1 maja 1917[4] i był przydzielony do 143 pułku artylerii polowej[5].
Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1919 w korpusie oficerów artylerii. W styczniu 1925 został przydzielony z 6 Pułku Artylerii Polowej w Krakowie do Oddziału Ogólnego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko referenta[6]. Pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Lwów Powiat na stanowisku kierownika II referatu poborowego[7]. W lipcu 1929 roku został przesunięty na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw[8]. We wrześniu 1930 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Czortków na stanowisko kierownika I administracji rezerw[9][10]. Z dniem 31 grudnia 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[11].
Był starszym bratem Henryka polskiego piłkarza, założyciela i wieloletniego zawodnika klubu Czarni Lwów, reprezentanta Lwowa i Galicji, trenera oraz działacza piłkarskiego. Ich siostrą była Zofia Bilor, najlepsza polska łyżwiarka figurowa okresu międzywojennego, występująca w konkurencji par sportowych wraz z partnerem Tadeuszem Kowalskim.
Został pochowany na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie[12].
Przypisy edytuj
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1908. Lwów: 1908, s. 143.
- ↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiuturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 101.
- ↑ a b Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 148.
- ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 456.
- ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 504.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925 roku, s. 14.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 434, 461.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 16.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 185, 512.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 118.
- ↑ Marian Bilor. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2023-05-05].
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Piotr Chomicki, Leszek Śledziona, Piotr Dobosz, Edwin Kowszewicz: Rozgrywki Piłkarskie W Galicji Do Roku 1914. Mielec 2015.