Marian Franciszek Kowalski

Marian Franciszek Kowalski, ps. „Marek” (ur. 3 grudnia 1895 w Radomiu, zm. 11 grudnia 1975) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Marian Kowalski
Marek
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1895
Radom

Data śmierci

11 grudnia 1975

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 pułk piechoty
24 pułk piechoty
27 pułk piechoty
PKU Sanok
KRU Radom

Stanowiska

komendant PW
dowódca batalionu
komendant PKU
komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

 
Grobowiec rodzinny Mariana Kowalskiego

Marian Kowalski urodził 3 grudnia 1895[1][2][3] jako syn Pawła i Władysławy z domu Wierzbowskiej. Jego ojciec był członkiem Organizacji Bojowej PPS.

Do 1914 uczył się w szkole handlowej. Po wybuchu I wojny światowej 15 lipca 1914 wstąpił do Legionów Polskich, w których od 22 lipca 1914 służył w 1 kompanii I batalionu 1 pułku piechoty. Został mianowany plutonowym. Po 1915 był internowany w obozie w Szczypiornie i w Łomży.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu porucznika uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 24 pułku piechoty. 3 lutego 1922 został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][6]. W latach 20. pozostawał oficerem 24 pułku piechoty[7][8] (do 21 września 1921 stacjonującego w garnizonie Suwałki, a później dyslokowanego do garnizonu Łuck), w tym w 1928 pełnił funkcję komendanta obwodowego przysposobienia wojskowego[9]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[10]. W 1930 został przeniesiony do 27 pułku piechoty w Częstochowie na stanowisko obwodowego komendanta PW[11]. W październiku 1932 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[12]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok na stanowisko komendanta[13].

Służył w Sanoku pełnił stanowisko Sekcji Narciarskiej „Sanoczanka”, mającej siedzibę przy ulicy Jana III Sobieskiego 5 i działającej w ramach sanockiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[14]. W 1937 był członkiem zarządu klubu LKS Pogoń Lwów i kierownikiem sekcji narciarskiej[15].

W 1939 roku pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Radom na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień.

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej był internowany na Węgrzech. Został jeńcem Oflagu III A Luckenwalde. Później awansowany do stopnia podpułkownika[1].

Zmarł 11 grudnia 1975[1]. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 107-5-17)[1].

Marian Franciszek Kowalski był żonaty z Ireną Małgorzatą z Kownasów (1907–1987), z którą miał syna Marka (1942–2013), etnografa, pisarza i córkę Dorotę (1944–1999), historyka, poetkę[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA KOWALSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-07-08].
  2. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Marian Kowalski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-16)].
  3. Rocznik Oficerski 1928, 1932.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 416.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 360.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 193.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 194.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 182.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 40.
  10. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 557.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  14. Jerzy Kapłon: Zarys historii Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Sanoku. cotg.pttk.pl. [dostęp 2005-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)].
  15. Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 7.
  16. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  17. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia edytuj