Marian Glinka

polski aktor

Marian Witold Glinka (ur. 1 lipca 1943 w Warszawie, zm. 23 czerwca 2008 tamże) – polski aktor i kulturysta.

Marian Glinka
Ilustracja
Imię i nazwisko Marian Witold Glinka
Data i miejsce urodzenia 1 lipca 1943
Warszawa
Data i miejsce śmierci 23 czerwca 2008
Warszawa
Zawód aktor, kulturysta
Lata aktywności 1961–2008
Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Grób Mariana Glinki na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

ŻyciorysEdytuj

SportowiecEdytuj

Wychowywał się na powojennym Mokotowie. W wieku 10 lat zaczął uczęszczać do stołecznej szkoły baletowej. Jako że odnosił sukcesy w tańcu, rodzice – zawodowo związani z tańcem[1] – wiązali jego przyszłość z tą właśnie dziedziną. W 1961 zwyciężył w Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego (razem z Iwoną Wakowską, za taniec Statkowskiego „Pieśń Wolności”[1]).

Podczas jednej z ulicznych bójek zobaczył go jeden z asystentów Feliksa Stamma i zaproponował treningi boksu. Po nich zaczął uprawiać zapasy, dzięki którym zainteresował się kulturystyką. Trenował w klubie TKKF „Syrenka”, którego barwy reprezentował na imprezach kulturystycznych w Polsce w latach 60. (m.in. na zawodach w Sopocie, ówczesnych nieoficjalnych mistrzostwach Polski w kulturystyce). Redaktor Stanisław Zakrzewski, prekursor kulturystyki w Polsce, pisał o nim na początku lat 70. jako o „czołowym kulturyście polskim w latach 1962–1970, posiadającym piękną sylwetkę”[2]. Autor wydanej w połowie lat 90. historii polskiej kulturystyki Henryk Jasiak, uważał go za „jednego z najbardziej utalentowanych kulturystów na początku lat 60.[3]”. Trzykrotny Mistrz Polski w kulturystyce, pięciokrotny mistrz świata weteranów w sportach siłowych[potrzebny przypis]. Wieloletni prezes Ogniska TKKF „Błyskawica” w Warszawie – jednego z najstarszych ośrodków kulturystycznych w Polsce.

AktorEdytuj

W 1963 porzucił karierę zawodniczą i rozpoczął studia aktorskie. W 1968 został absolwentem PWST w Warszawie. Jego debiut teatralny miał miejsce 28 stycznia 1968. Grał w teatrach warszawskich: w latach 1968-1972 w Teatrze Ludowym, w latach 1972-1975 w Teatrze Komedia, w latach 1975-1983 w Teatrze Dramatycznym, 1985-1987 w Teatrze Nowym. W latach 1989-1991 występował także w krakowskim Teatrze im. Słowackiego, a w 1994-1996 we Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Od 1997 był związany z warszawskim Teatrem Ateneum.

W filmie zadebiutował w komedii Kochajmy syrenki z 1966 (jeszcze jako student). Był to jednak tak mało znaczący epizod, że jego nazwisko nie pojawiło się nawet w napisach końcowych. Najlepiej odnajdywał się w repertuarze komediowym. Aż do połowy lat 80. grywał role epizodyczne, które jednak zapadały w pamięć – w kultowej dziś Ziemi obiecanej Andrzeja Wajdy nietrudno go nie zauważyć, chociaż nie wypowiedział ani jednego słowa. W 1985 zagrał jedyną w swojej karierze główną rolę w filmie dla dzieci Tato, nie bój się dentysty.

Nigdy nie porzucił sportu, ćwiczył regularnie na siłowni, a w jego rolach często wykorzystywano jego fizyczne predyspozycje. Jak ubolewał w 1988 na łamach Atlety Aleksander Bilik, chociaż szufladkowano go jako sportowca, proponując tę samą rolę twardego i nieustępliwego mięśniaka, nie potrafiono jednocześnie zrobić z niego w polskim kinie gwiazdy na miarę Schwarzeneggera[4]. Występował także w Podwieczorku przy mikrofonie i w kabarecie Jana Pietrzaka[5]. W 1993 wystąpił w oscarowej Liście Schindlera Spielberga. Podczas realizacji W pustyni i w puszczy był konsultantem do spraw choreografii[6].

ŚmierćEdytuj

Zmarł na raka trzustki[7]. 1 lipca 2008 prochy aktora spoczęły na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 73E - 6 - 29). Pośmiertnie został przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odznaczony odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Odznaczenie zostało przekazane małżonce artysty podczas pogrzebu aktora[8].

FilmografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Henryk Jasiak: Marian Glinka - uczeń Terpsychory - kulturystą (pol.). W: Jan Włodarek i Przyjaciele [on-line]. 2010-12-05. [dostęp 2011-01-08].
  2. ↑ Stanisław Zakrzewski: Siła, sprawność, piękno. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka” (wyd. II), 1974, s. 270.
  3. ↑ Henryk Jasiak: Magia ciała. Historia polskiej kulturystyki 1957-1994. Warszawa: Spar, brak roku wydania, s. 109. ISBN 83-86625-02-3.
  4. ↑ Aleksander Bilik. Marian Glinka: Życie bez ograniczeń. „Atleta”. nr 3/12 (czerwiec 1988), s. 10-11. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza. 
  5. ↑ PAP: Marian Glinka nie żyje (pol.). W: onet.pl [on-line]. 2008-06-24. [dostęp 2010-10-22].
  6. ↑ Marian Glinka (pol.). W: Wirtualna Polska > Film [on-line]. [dostęp 2010-10-22].
  7. ↑ Gwiazda „Klanu” nie żyje, Dziennik.pl, 24 czerwca 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-09-21].
  8. ↑ PAP: Marian Glinka odznaczony (pol.). W: Wirtualna Polska > Film [on-line]. 2008-07-01. [dostęp 2010-10-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Glinka&oldid=62199046”