Marian Glinka
Marian Witold Glinka (ur. 1 lipca 1943 w Warszawie, zm. 23 czerwca 2008 tamże) – polski aktor i kulturysta.
| |
| Imię i nazwisko |
Marian Witold Glinka |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1961–2008 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Sportowiec edytuj
Wychowywał się na powojennym Mokotowie. W wieku 10 lat zaczął uczęszczać do stołecznej szkoły baletowej. Jako że odnosił sukcesy w tańcu, rodzice – zawodowo związani z tańcem[1] – wiązali jego przyszłość z tą właśnie dziedziną. W 1961 zwyciężył w Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego (razem z Iwoną Wakowską, za taniec Statkowskiego „Pieśń Wolności”[1]).
Podczas jednej z ulicznych bójek zobaczył go jeden z asystentów Feliksa Stamma i zaproponował treningi boksu. Po nich zaczął uprawiać zapasy, dzięki którym zainteresował się kulturystyką. Trenował w klubie TKKF „Syrenka”, którego barwy reprezentował na imprezach kulturystycznych w Polsce w latach 60. (m.in. na zawodach w Sopocie, ówczesnych nieoficjalnych mistrzostwach Polski w kulturystyce). Redaktor Stanisław Zakrzewski, prekursor kulturystyki w Polsce, pisał o nim na początku lat 70. jako o „czołowym kulturyście polskim w latach 1962–1970, posiadającym piękną sylwetkę”[2]. Autor wydanej w połowie lat 90. historii polskiej kulturystyki Henryk Jasiak, uważał go za „jednego z najbardziej utalentowanych kulturystów na początku lat 60.[3]”. Trzykrotny Mistrz Polski w kulturystyce, pięciokrotny mistrz świata weteranów w sportach siłowych[potrzebny przypis]. Wieloletni prezes Ogniska TKKF „Błyskawica” w Warszawie – jednego z najstarszych ośrodków kulturystycznych w Polsce.
Aktor edytuj
W 1963 porzucił karierę zawodniczą i rozpoczął studia aktorskie. W 1968 został absolwentem PWST w Warszawie. Jego debiut teatralny miał miejsce 28 stycznia 1968. Grał w teatrach warszawskich: w latach 1968-1972 w Teatrze Ludowym, w latach 1972-1975 w Teatrze Komedia, w latach 1975-1983 w Teatrze Dramatycznym, 1985-1987 w Teatrze Nowym. W latach 1989-1991 występował także w krakowskim Teatrze im. Słowackiego, a w 1994-1996 we Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Od 1997 był związany z warszawskim Teatrem Ateneum.
W filmie zadebiutował w komedii Kochajmy syrenki z 1966 (jeszcze jako student). Był to jednak tak mało znaczący epizod, że jego nazwisko nie pojawiło się nawet w napisach końcowych. Najlepiej odnajdywał się w repertuarze komediowym. Aż do połowy lat 80. grywał role epizodyczne, które jednak zapadały w pamięć – w kultowej dziś Ziemi obiecanej Andrzeja Wajdy nietrudno go nie zauważyć, chociaż nie wypowiedział ani jednego słowa. W 1985 zagrał jedyną w swojej karierze główną rolę w filmie dla dzieci Tato, nie bój się dentysty.
Nigdy nie porzucił sportu, ćwiczył regularnie na siłowni, a w jego rolach często wykorzystywano jego fizyczne predyspozycje. Jak ubolewał w 1988 na łamach Atlety Aleksander Bilik, chociaż szufladkowano go jako sportowca, proponując tę samą rolę twardego i nieustępliwego mięśniaka, nie potrafiono jednocześnie zrobić z niego w polskim kinie gwiazdy na miarę Schwarzeneggera[4]. Występował także w Podwieczorku przy mikrofonie i w kabarecie Jana Pietrzaka[5]. W 1993 wystąpił w oscarowej Liście Schindlera Spielberga. Podczas realizacji W pustyni i w puszczy był konsultantem do spraw choreografii[6].
Śmierć edytuj
Zmarł na raka trzustki[7]. 1 lipca 2008 prochy aktora spoczęły na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 73E - 6 - 29). Pośmiertnie został przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odznaczony odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Odznaczenie zostało przekazane małżonce artysty podczas pogrzebu aktora[8].
Filmografia edytuj
- 2008: Klan jako rehabilitant Ryszarda Lubicza (druga rola w serialu)
- 2007: Ryś jako Klemens
- 2007: Plebania jako właściciel lombardu
- 2006: Ranczo jako handlarz dewocjonaliami (odc. 2)
- 2006: Kochaj mnie, kochaj! jako ratownik
- 2005: Wiedźmy jako dozorca Zdzisio
- 2005: Na dobre i na złe jako strongman
- 2005: Dziki 2: Pojedynek jako Maurycy (odc. 8)
- 2005: Daleko od noszy jako pielęgniarz Misiak
- 2004: Glina jako Gruby
- 2003: Zaginiona jako szef recepcji hotelu
- 2003: Defekt jako dowódca oddziału ochraniającego bank
- 2003: Bao-Bab, czyli zielono mi jako pułkownik Kucejko (odc. 1-12)
- 2002: Superprodukcja jako Andrzej G., ps. Dziąsło
- 2002: Lokatorzy jako ojciec Simony (odc. 82)
- 2002: Jak to się robi z dziewczynami jako Czesław
- 2002: Haker jako ojciec Laury
- 2002: Buła i spóła jako Cyklop, bramkarz w Cristalu
- 2001: Wiedźmin jako rębacz Boholt
- 2001: Quo Vadis jako Kasjusz
- 2001: Klan jako właściciel siłowni (pierwsza jego rola w tym serialu)
- 2000: Żółty szalik jako taksówkarz
- 2000: Sukces jako prywatny detektyw
- 2000: Przeprowadzki jako Dziuniek (odc. 3)
- 2000: Miasteczko jako pracownik fitness-clubu
- 1999: Miodowe lata jako gangster (odc. 18)
- 1999: Graczykowie jako aktor Linka
- 1999: Kiler-ów 2-óch jako szef ochrony prezydenta
- 1998: Billboard jako mężczyzna w ubikacji
- 1998: 13 posterunek
- 1996: Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front
- 1996: Baśń o Pączkowej jako Kantorkowy
- 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego jako Barkalas
- 1993: Lista Schindlera jako oficer SS
- 1993: Kraj świata jako zastępowy
- 1991: V.I.P. jako Bunio
- 1991: Pogranicze w ogniu jako Albert
- 1990: Piggate jako ochroniarz Dolores
- 1989: Powrót Arsène’a Lupin jako służący Kotowskiego
- 1989: Janka jako członek trupy teatralnej
- 1988: W labiryncie jako ojciec Staszka
- 1988: Pan Kleks w kosmosie jako strażnik złomowiska robotów
- 1988: Czarodziej z Harlemu jako Kazik
- 1987: Ballada o Januszku jako Dróżdż, nauczyciel WF
- 1987: Śmieciarz jako śmieciarz „Ospowaty"
- 1987: Misja specjalna jako oficer wywiadu udający Hansa
- 1987: Dorastanie jako Żeglarz
- 1987: Brawo mistrzu
- 1986: Zmiennicy jako kierowca wiozący makulaturę
- 1986: Rykowisko jako ochroniarz Caposty
- 1986: Republika nadziei jako piekarz Bonawentura
- 1985: Tato, nie bój się dentysty jako tato
- 1985: Podróże pana Kleksa jako żeglarz Barnaba
- 1984: Przybłęda
- 1984: Pan na Żuławach jako Skibiński
- 1984: Miłość z listy przebojów jako celnik
- 1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... jako bokser Grześ
- 1983: Szczęśliwy brzeg
- 1983: Sny i marzenia jako urzędnik
- 1983: Alternatywy 4 jako Wacek Grzyb (odc. 1)
- 1983: Akademia pana Kleksa jako pirat
- 1982: Popielec jako Pałyszko
- 1982: Dom jako funkcjonariusz UB
- 1981: Filip z konopi jako kolega Leskiego z pracy
- 1979: W słońcu i w deszczu jako organista Potok
- 1979: Doktor Murek jako bandzior z mafii sądowej
- 1978: Życie na gorąco jako człowiek Kurta
- 1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy jako aktor
- 1977: Dziewczyna i chłopak jako ratownik na pływalni (odc. 2)
- 1976: Zaklęty dwór jako lekarz w szpitalu wojskowym
- 1976: Daleko od szosy jako egzaminator w MPK
- 1976: Barwy ochronne jako kierownik ośrodka
- 1974: Ziemia obiecana jako Wilhelm Muller
- 1974: Nie ma róży bez ognia jako mężczyzna pomagający w przeprowadzce
- 1974: Najważniejszy dzień życia jako mieszkaniec miasteczka i Marian, kierowca dyr. Sochnackiego (2 role)
- 1973: Czarne chmury jako człowiek margrabiego
- 1971: Nie lubię poniedziałku jako członek zespołu ludowego
- 1966: Kochajmy syrenki jako pracownik biurowy w Bolesławcu
Linki zewnętrzne edytuj
- Marian Witold Glinka w bazie IMDb (ang.)
- Marian Witold Glinka w bazie Filmweb
- Marian Witold Glinka w bazie filmpolski.pl
- Marian Glinka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
- Marian Glinka w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
- Marian Glinka na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Przypisy edytuj
- ↑ a b Henryk Jasiak: Marian Glinka - uczeń Terpsychory - kulturystą. [w:] Jan Włodarek i Przyjaciele [on-line]. 2010-12-05. [dostęp 2011-01-08]. (pol.).
- ↑ Stanisław Zakrzewski: Siła, sprawność, piękno. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka” (wyd. II), 1974, s. 270.
- ↑ Henryk Jasiak: Magia ciała. Historia polskiej kulturystyki 1957-1994. Warszawa: Spar, brak roku wydania, s. 109. ISBN 83-86625-02-3.
- ↑ Aleksander Bilik. Marian Glinka: Życie bez ograniczeń. „Atleta”. nr 3/12 (czerwiec 1988), s. 10-11. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza.
- ↑ PAP: Marian Glinka nie żyje. [w:] onet.pl [on-line]. 2008-06-24. [dostęp 2010-10-22]. (pol.).
- ↑ Marian Glinka. [w:] Wirtualna Polska > Film [on-line]. [dostęp 2010-10-22]. (pol.).
- ↑ Gwiazda „Klanu” nie żyje [online], Dziennik.pl, 24 czerwca 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-09-21].
- ↑ PAP: Marian Glinka odznaczony. [w:] Wirtualna Polska > Film [on-line]. 2008-07-01. [dostęp 2010-10-22]. (pol.).