Marian Jankowski (major)
Marian Aleksander Jankowski (ur. 15 sierpnia 1892 w Warszawie, zm. 28 stycznia 1962 w Penrhos) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 sierpnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 15 sierpnia 1892 w Warszawie jako syn Faustyna Aleksandra[1]. Brał udział w I wojnie światowej, u schyłku której w listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 25 listopada 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[2].
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 36 pułk piechoty Legii Akademickiej. W tym czasie przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł adiutanta sztabowego[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 389. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 36 pułk piechoty w Warszawie[4]. W 1923 był oficerem sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 9 Dywizji Piechoty w Siedlcach, pozostając oficerem nadetatowym 63 pułku piechoty[5], po czym w 1924 powrócił do służby w 63 pułku piechoty[6]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do 1 Batalionu Strzelców w Chojnicach na stanowisko kwatermistrza[7]. 20 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 w korpusie oficerów piechoty. W maju tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy I batalionu w 63 pp[8][9]. Z dniem 21 marca 1931 został wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie[10][11]. W czerwcu 1933 został przeniesiony do 66 pułku piechoty w Chełmnie na stanowisko dowódcy batalionu[12]. W marcu 1939 dowodził II batalionem 66 pp[13].
Według historyków major Marian Jankowski w kampanii wrześniowej był dowódcą I batalionu 2 Pułku Strzelców Podhalańskich z Sanoka[14][15][16]. Według Juliana Taurogińskiego dowódcą I/2 psp w czasie wojny był kapitan Bronisław Jankowski, który w czasie pokoju był w tym batalionie dowódcą 1 kompanii karabinów maszynowych[17]. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w polskim osiedlu w miejscowości Penrhos w Walii gdzie był bibliotekarzem w Polskim Ośrodku Mieszkaniowym. Zmarł tamże 28 stycznia 1962[18].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6725[19]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[19]
- Złoty Krzyż Zasługi[19]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[20]
Przypisy edytuj
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-01].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 grudnia 1920 roku, s. 1357.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 124, 665.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 43.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 111, 305, 407.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 274, 353.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 15 sierpnia 1926 roku, s. 262.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 144.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 77, 179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 802.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 20.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 100, 103, 254, 326.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 414, 719.
- ↑ Moś 1989 ↓, s. 170.
- ↑ Taurogiński 2016 ↓, s. autor jest zięciem majora Bronisława Jankowskiego.
- ↑ Dobrosława Platt: Koniec Soplicowa w Walii. Penrhos. tydzien.co.uk, 15 marca 2020. [dostęp 2023-01-14]. (pol.).
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-18]..
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Wojciech B. Moś: Strzelcy Podhalańscy 1918–1939. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02544-9.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Julian Taurogiński: Słownik biograficzny Ziemi Jeleniogórskiej. Jelenia Góra: Jeleniogórska Biblioteka Cyfrowa, 2016. [dostęp 2018-12-22].