Otwórz menu główne
Wikipedia

Marian Ocetkiewicz

Marian Józef Ocetkiewicz[1] (ur. 28 października 1895 w Chrzanowie, zm. 10 lipca 1941 w KL Auschwitz) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Marian Ocetkiewicz
Ilustracja
płk Marian Ocetkiewicz (przed 1932)
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia 28 października 1895
Chrzanów
Data i miejsce śmierci 10 lipca 1941
KL Auschwitz
Przebieg służby
Lata służby 1914-1941
Siły zbrojne Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki 71 Pułk Piechoty
Komenda miasta Warszawy
56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej
18 Pułk Piechoty
Stanowiska dowódca zgrupowania piechoty
Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje - dwukrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

ŻyciorysEdytuj

Marian Józef Ocetkiewicz urodził się 28 października 1895 roku w Chrzanowie[2]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 6 pułku piechoty Legionów. Jako oficer byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 25 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego[3].

1 sierpnia 1920, w czasie wojny z bolszewikami, objął dowództwo 144 pułku Strzelców Kresowych, który w lutym następnego roku przemianowany został na 71 pułk piechoty. Po zakończeniu działań wojennych dowodzona przez niego jednostka stacjonowała w Kowlu, a następnie w Ostrowi Mazowieckiej. W lutym 1925 został przydzielony do Komendy miasta Warszawy na stanowisko zastępcy komendanta[4]. Na tym stanowisku był w czasie zamachu majowego i opowiedział się po stronie legalnych władz RP. Ówczesny dowódca 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, płk Kazimierz Sawicki w 1957, w relacji na temat przebiegu zamachu stanu, stwierdził, że Marian Ocetkiewicz "był bardzo niepopularny i nielubiany w garnizonie, zdecydowany przeciwnik piłsudczyków"[5]. We wrześniu 1926 przeniesiony został do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[6].

Następnie był oficerem placu w Prużanach. 28 stycznia 1929 wyznaczony został na stanowisko dowódcy 56 pułku piechoty wielkopolskiej w Krotoszynie[7]. W czerwcu 1933 przeniesiony został do Skierniewic na równorzędne stanowisko – dowódcy 18 pułku piechoty[8]. W marcu 1935 wyznaczony został na stanowisko dowódcy Brygady KOP "Wilno"[9]. Z dniem 1 lutego 1937 roku, w związku rozformowaniem brygady, został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych[10], a następnie wyznaczony na nowo utworzone stanowisko dowódcy Obrony Przeciwlotniczej w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. Na tym stanowisku pozostawał do wybuchu II wojny światowej.

4 września 1939 ewakuował się wraz z podległymi mu pododdziałami artylerii przeciwlotniczej do Dęblina[11]. W ciągu trzech następnych dni zorganizował i objął dowództwo nad 160 osobowym oddziałem przeciwdywersyjnym, uzbrojonym w 300 karabinów i 7 ręcznych karabinów maszynowych. Następnie na czterech posiadanych samochodach ciężarowych przeniósł się z tym oddziałem do Puław[12]. W drugiej dekadzie września, w Chełmie, objął dowództwo nad zgrupowaniem piechoty, nazywanym w literaturze „Grupą płk. Ocetkiewicza” lub „Grupą lubelskich batalionów wartowniczych”. Zgrupowanie weszło w skład 19 Brygady Piechoty płk. dypl. Jana Korkozowicza i wzięło udział w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. 23 września 1939 pod Werszczycą Grupa została rozbita przez czołgi 2 Dywizji Pancernej.

Bezpośrednio po przegranej kampanii włączył się w nurt pracy konspiracyjnej obejmując stanowisko pierwszego zastępcy komendanta głównego Tajnej Organizacji Wojskowej „Związek Orła Białego”. Działał w niej pod pseudonimem "Marian" i "Broda". W kwietniu 1941 został aresztowany, 26 czerwca wywieziony w transporcie z Krakowa do obozu koncentracyjnego Auschwitz; przebywał tam pod fałszywym nazwiskiem Józef Czyżewski. 3 lipca osadzony został w bunkrze bloku 11, a 10 lipca rozstrzelany pod ścianą śmierci.

AwanseEdytuj

  • chorąży – 1 marca 1915
  • podporucznik – 11 listopada 1915
  • major – 3 maja zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 199 lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • podpułkownik – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 83 lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • pułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 w korpusie oficerów piechoty

Ordery i odznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia ze „Marian” na „Marian Józef”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 22, 26 stycznia 1934. 
  2. ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 503.
  3. ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 1, nr 1, Warszawa 1918, s. 4.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 26 lutego 1925 roku, s. 95.
  5. ↑ Przewrót wojskowy w Polsce ... s. 164.
  6. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 39 z 24.09.1926 r.
  7. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 4 z 14.02.1929 r.
  8. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 8 z 28.06.1933 r.
  9. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 21.03.1935 r.
  10. ↑ Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/120, Opinie dowódców brygad KOP za 1936 rok.
  11. ↑ Polska artyleria przeciwlotnicza ... s. 163.
  12. ↑ Polska artyleria przeciwlotnicza ... s. 164.
  13. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3127 z 30 czerwca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1181)
  14. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 s. 18, 584.
  16. ↑ na podstawie fotografii [1]

BibliografiaEdytuj

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ferdynand Mazaraki, Zarys historii wojennej 71-go Pułku Piechoty, Warszawa 1929
  • Polska artyleria przeciwlotnicza w wojnie obronnej 1939 r. Sprawozdanie dowódcy Obrony Przeciwlotniczej Kraju, płk dypl. Włodzimierza Juliusza Ludwiga z działalności w czasie wojny, Opracowanie Mieczysław Lipiński i Zbigniew Moszumański, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 4 (204) z 2004
  • Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ​ISBN 83-222-0377-2​
  • Przewrót wojskowy w Polsce w 1926 r. Wybór dokumentów, zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (90), Warszawa 1979
  • Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Ocetkiewicz&oldid=57994811”