Marian Wacław Drozdowski

Marian Wacław Drozdowski (ur. 7 września 1898 w Łodzi[1], zm. 2 listopada 1980 w Wołominie) – działacz gospodarczy, senator II Rzeczypospolitej, urzędnik.

Marian Wacław Drozdowski
Data i miejsce urodzenia

7 września 1898
Łódź

Data i miejsce śmierci

2 listopada 1980
Wołomin

Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 1938
do 1939

Przynależność polityczna

Obóz Zjednoczenia Narodowego

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Lwa Białego IV Klasy (Czechosłowacja)
Grób Mariana Wacława Drozdowskiego na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Syn Wacława[1], łódzkiego fabrykanta, i Elżbiety z Horodeńskich[1]. Maturę uzyskał w Łodzi w 1916 r., zaś w 1920 złożył egzamin dyplomowy w warszawskiej Wyższej Szkole Handlowej (od 1991 r. SGH). Działał w ZMP „Zet” i w „Zarzewiu”[1]. 12 listopada 1918 roku zgłosił się na ochotnika do powstającego Wojska Polskiego; służył w 28 pułku piechoty. W lipcu 1920 r. ukończył kurs oficerów gospodarczych, uzyskując stopień podporucznika. W listopadzie tegoż roku został urlopowany, zaś w 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

Po wojnie polsko-radzieckiej najpierw mieszkał w Warszawie, działał w Towarzystwie Straży Kresowej (1921–1922), a następnie na Śląsku gdzie, z ramienia ZET-u, kierował w latach 1924-1927 śląskim oddziałem Związku Obrony Kresów Zachodnich. W latach 1927–1932 był zastępcą naczelnika wydziału handlu zagranicznego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Od roku 1932 zamieszkał w Katowicach, był dyrektorem Izby Przemysłowo-Handlowej, udzielał się jako publicysta ekonomiczny. W wyborach 1938 r. został wybrany w województwie śląskim na senatora. Wstąpił do sanacyjnego klubu OZN, był sekretarzem komisji budżetowej i gospodarczej.

Podczas niemieckiej okupacji kierował działem aprowizacji Zarządu Miejskiego w Warszawie. Po wojnie był dyrektorem departamentu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, następnie – do 1968 r. – dyrektorem Centrali Hurtu Spożywczego.

Zmarł 2 listopada 1980 roku, został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym. Z poślubioną 30 października 1932 r. żoną Aldoną z Chomiczów[1] miał córkę Marię (1933) oraz synów – Wojciecha (1935) i Andrzeja (1940). Był odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III kl.), Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej (V kl.), czecho-słowackim Orderem Lwa Białego (1947) i Złotym Krzyżem Zasługi.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 151.

Bibliografia edytuj