Marin Čilić
Marin Čilić (ur. 28 września 1988 w Medziugoriu) – chorwacki tenisista, zwycięzca wielkoszlemowego US Open 2014, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
_(52036669749).jpg)
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 września 1988 | |||||||||
| Wzrost |
198 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
2005 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywny | |||||||||
| Trener |
Bob Brett (2004–2013) | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
20 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
3 (29 stycznia 2018) | |||||||||
| Australian Open |
F (2018) | |||||||||
| Roland Garros |
SF (2022) | |||||||||
| Wimbledon |
F (2017) | |||||||||
| US Open |
W (2014) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
49 (15 kwietnia 2013) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 3. miejscu w styczniu 2018 roku.
Kariera tenisowa edytuj
W maju 2005 Čilić wygrał juniorski Roland Garros w singlu, zwyciężając w finale z Antalem van der Duimem. Tego samego roku rozpoczął karierę zawodową i do końca sezonu triumfował w rozgrywkach z serii ITF Men’s Circuit w Vinkovci. W 2006 roku awansował do półfinału rozgrywek ATP World Tour w Gstaad.
Sezon 2007 edytuj
Sezon zakończył z dwoma wygranymi zawodami kategorii ATP Challenger Tour, w Casablance, pokonując w finale Simone Bolelliego i w Rijece, wygrywając z Lukášem Lacko. Doszedł również do ćwierćfinału turnieju ATP World Tour w Londynie (Queen’s), gdzie uległ Andy’emu Roddickowi. Rok ukończył w czołowej „setce” rankingu, na 71. miejscu.
Sezon 2008 edytuj
W tym roku Chorwat wygrał swój pierwszy zawodowy turniej, na twardych kortach w New Haven, po zwycięstwie 6:4, 4:6, 6:2 w finale nad Mardym Fishem. Ponadto osiągnął ćwierćfinał rozgrywek ATP Masters Series w Toronto, eliminując po drodze m.in. Roddicka; przegrał z Gilles’em Simonem. Również podczas rozgrywek wielkoszlemowych Čilić uzyskiwał wysokie wyniki, dochodząc do 1/8 finału Australian Open (porażka z Jamesem Blakiem) oraz Wimbledonu (porażka z Arnaudem Clémentem). Na koniec roku zajmował 22. pozycję w rankingu ATP. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, występując wyłącznie w konkurencji singlowej, z której odpadł w II rundzie.
Sezon 2009 edytuj
Rok Čilić zainaugurował od triumfu w Ćennaju, pokonując w finale grającego z „dziką kartą” Somdeva Devvarmana. Później, w lutym, zwyciężył w Zagrzebiu, po wygranej w finale nad Mario Ančiciem. We wrześniu doszedł po raz pierwszy w karierze do ćwierćfinału rozgrywek wielkoszlemowych, na nowojorskich kortach US Open, eliminując we wcześniejszych rundach m.in. finalistę z 2008 roku, Andy’ego Murraya; przegrał z późniejszym triumfatorem turnieju Juanem Martínem del Potro. W październiku Čilić uzyskał finał zawodów w Pekinie. Po drodze Chorwat wyeliminował Nikołaja Dawydienkę, Rafaela Nadala, jednak w finale nie sprostał Novakowi Đokoviciowi. Na początku listopada Čilić po raz kolejny w sezonie osiągnął finał zawodów szczebla ATP World Tour, w Wiedniu, ale w finałowym pojedynku został pokonany przez Jürgena Melzera. Sezon zakończył na 14. miejscu w klasyfikacji ATP.
Sezon 2010 edytuj
W kolejnym roku najpierw Chorwat zatriumfował w Ćennaju, po zwycięstwie w finale nad Sanislasem Wawrinką. Podczas Australian Open osiągnął półfinał po wygranych w IV rundzie nad Del Potro i ćwierćfinale nad Roddickiem. Pojedynek, którego stawką był finał imprezy przegrał z Murrayem. W lutym ponownie zdobył tytuł w Zagrzebiu, po wygranej w decydującym meczu nad Michaelem Berrerem. Na początku maja awansował do finału zawodów w Monachium, lecz spotkanie finałowe przegrał z Michaiłem Jużnym.
Sezon 2011 edytuj
Pierwszy finał w sezonie Čilić rozegrał w Marsylii. Po drodze wyeliminował m.in. Tomáša Berdycha oraz Michaiła Jużnego. Spotkanie finałowe zakończyło się porażką Čilicia z Robinem Söderlingiem. Pod koniec lipca Chorwat, podczas turnieju w Umagu, osiągnął finał zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W singlu spotkanie finałowe zakończyło się porażką Čilicia z Ołeksandrem Dołhopołowem, natomiast w deblu razem z Lovro Zovkiem przegrali finałowy pojedynek z parą Simone Bolelli-Fabio Fognini. W październiku Chorwat dotarł do finału w Pekinie, jednak nie sprostał w nim Tomášowi Berdychowi. Kolejnym zwycięstwem jakie Čilić osiągnął, był triumf w Petersburgu. Turniej odbywał się w ostatni tydzień października. W finale pokonał Janko Tipsarevicia.
Sezon 2012 edytuj
W maju Čilić doszedł do finału turnieju w Monachium, w którym nie sprostał reprezentantowi gospodarzy, Philippowi Kohlschreiberowi, przegrywając 6:7(8), 3:6. W czerwcu zwyciężył w turnieju w Londynie. W finale pokonał Davida Nalbandiana po dyskwalifikacji rywala, która nastąpiła przy stanie 6:7(3), 4:3. Drugi w sezonie triumf Čilić wywalczył w lipcu w Umagu, na kortach ziemnych. Był to zarazem pierwszy tytuł Chorwata na tej nawierzchni. Finałowe spotkanie wygrał z Marcelem Granollersem 6:4, 6:2. Wystąpił również w sezonie na igrzyskach olimpijskich w Londynie, osiągając II rundę singla i ćwierćfinał w deblu. W turnieju gry podwójnej startował wspólnie z Ivanem Dodigiem.
Sezon 2013 edytuj
Pierwszy tytuł w roku Čilić wywalczył w Zagrzebiu, w lutym. W finale pokonał 6:3, 6:1 Jürgena Melzera. W połowie czerwca tenisista chorwacki awansował do finału w Londynie, ponosząc porażkę w spotkaniu o tytuł z Andym Murrayem. We wrześniu został zawieszony w związku z wykryciem w jego organizmie zakazanej substancji psychoaktywnej o działaniu stymulującym – niketamidu[1]. Kara dziewięciomiesięcznej dyskwalifikacji obejmować miała okres od momentu wykrycia niedozwolonego związku chemicznego do 31 stycznia 2014 roku[2]. Po rozpatrzeniu apelacji przez Sportowy Sąd Arbitrażowy[3] sankcja została zmniejszona do czterech miesięcy od momentu dobrowolnego przyznania się do winy, a zatem trwała do 26 października 2013 roku[4].
Sezon 2014 edytuj
W lutym Čilić po raz czwarty wygrał zawody w Zagrzebiu, a w finale pokonał Tommy’ego Haasa. Po turnieju w stolicy Chorwacji Čilić zagrał w Rotterdamie, gdzie doszedł do finału po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Andy’ego Murraya. O tytuł zmierzył się z Tomášem Berdychem, z którym poniósł porażkę w dwóch setach. Drugim tytuł w sezonie Čilić wywalczył w Delray Beach, gdzie w finale stoczył trzysetowy pojedynek z Kevinem Andersonem. 8 września 2014 roku Čilić został mistrzem US Open. Tytuł ten Chorwat wywalczył po pokonaniu m.in. w półfinale Rogera Federera, a w finale 6:3, 6:3, 6:3 Keiego Nishikoriego. Čilić został również pierwszym Chorwatem, który wygrał wielkoszlemowe zawody od 2001 roku, gdy Goran Ivanišević triumfował na Wimbledonie. W październiku 2014 roku chorwacki tenisista wygrał zawody w Moskwie, po pokonaniu w finale Roberto Bautisty-Aguta.
Sezon 2015 edytuj
W październiku Čilić ponownie zagrał w finale zawodów w Moskwie. Tak jak przed rokiem, zwyciężył w nim z Bautistą-Agutem, znowuż wynikiem 6:4, 6:4.
Sezon 2016 edytuj
W sezonie 2016 tenisista chorwacki swój najlepszy wynik osiągnął w sierpniu zwyciężając w imprezie ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati w finale pokonując Andy’ego Murraya. Čilić został także mistrzem halowego turnieju w Bazylei i finalistą w Marsylii i Genewie.
Sezon 2017 edytuj
W maju Chorwat zwyciężył w zawodach w Stambule, pokonując w finale Milosa Raonica wynikiem 7:6(3), 6:3. W turniejach rozgrywanych na londyńskiej trawie na kortach Queen’s Clubu i Wimbledonu awansował do finału, w pierwszym ulegając Lópezowi, a w drugim – Federerowi. Grę w kolejnych zawodach uniemożliwiła mu kontuzja przywodziciela[5].
Puchar Davisa edytuj
Od roku 2006 Čilić reprezentuje Chorwację w Pucharze Davisa. W 2009 roku miał znaczący wkład w awans zespołu do półfinału imprezy, kiedy to Chorwaci wyeliminowali Chile i USA (w meczu z USA Čilić zdobył dwa punkty po wygranych nad Fishem i Blakiem). Do lutego 2016 roku bilans Chorwata w rozgrywkach wynosi w grze pojedynczej 17 wygranych i 7 przegranych, z kolei w deblu 5 zwycięstw i 6 porażek.
Finały w turniejach ATP Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (20–16) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 23 sierpnia 2008 | New Haven | Twarda |  Mardy Fish
|
6:4, 4:6, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 11 stycznia 2009 | Ćennaj | Twarda |  Somdev Devvarman
|
6:4, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 3. | 8 lutego 2009 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Mario Ančić
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 1. | 11 października 2009 | Pekin | Twarda |  Novak Đoković
|
2:6, 6:7(4) |
| Finalista | 2. | 1 listopada 2009 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Jürgen Melzer
|
4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 10 stycznia 2010 | Ćennaj | Twarda |  Stan Wawrinka
|
7:6(2), 7:6(3) |
| Zwycięzca | 5. | 7 lutego 2010 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Michael Berrer
|
6:4, 6:7(5), 6:3 |
| Finalista | 3. | 9 maja 2010 | Monachium | Ceglana |  Michaił Jużny
|
3:6, 6:4, 4:6 |
| Finalista | 4. | 20 lutego 2011 | Marsylia | Twarda (hala) |  Robin Söderling
|
7:6(8), 3:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 31 lipca 2011 | Umag | Ceglana |  Ołeksandr Dołhopołow
|
4:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 6. | 9 października 2011 | Pekin | Twarda |  Tomáš Berdych
|
6:3, 4:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 6. | 30 października 2011 | Petersburg | Twarda (hala) | Janko Tipsarević
|
6:3, 3:6, 6:2 |
| Finalista | 7. | 6 maja 2012 | Monachium | Ceglana | Philipp Kohlschreiber
|
6:7(8), 3:6 |
| Zwycięzca | 7. | 17 czerwca 2012 | Londyn | Trawiasta |  David Nalbandian
|
6:7(3), 4:3 dyskwalifikacja |
| Zwycięzca | 8. | 15 lipca 2012 | Umag | Ceglana |  Marcel Granollers
|
6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 9. | 10 lutego 2013 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Jürgen Melzer
|
6:3, 6:1 |
| Finalista | 8. | 16 czerwca 2013 | Londyn | Trawiasta |  Andy Murray
|
7:5, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 10. | 9 lutego 2014 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Tommy Haas
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 9. | 16 lutego 2014 | Rotterdam | Twarda (hala) | Tomáš Berdych
|
4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 11. | 23 lutego 2014 | Delray Beach | Twarda |  Kevin Anderson
|
7:6(6), 6:7(7), 6:4 |
| Zwycięzca | 12. | 8 września 2014 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Kei Nishikori
|
6:3, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 19 października 2014 | Moskwa | Twarda (hala) | Roberto Bautista-Agut
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 14. | 25 października 2015 | Moskwa | Twarda (hala) | Roberto Bautista-Agut
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 10. | 21 lutego 2016 | Marsylia | Twarda (hala) |  Nick Kyrgios
|
2:6, 6:7(3) |
| Finalista | 11. | 21 maja 2016 | Genewa | Ceglana | Stan Wawrinka
|
4:6, 6:7(11) |
| Zwycięzca | 15. | 21 sierpnia 2016 | Cincinnati | Twarda | Andy Murray
|
6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 16. | 30 października 2016 | Bazylea | Twarda (hala) | Kei Nishikori
|
6:1, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 17. | 7 maja 2017 | Stambuł | Ceglana |  Milos Raonic
|
7:6(3), 6:3 |
| Finalista | 12. | 25 czerwca 2017 | Londyn | Trawiasta | Feliciano López
|
6:4, 6:7(2), 6:7(8) |
| Finalista | 13. | 16 lipca 2017 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Roger Federer
|
3:6, 1:6, 4:6 |
| Finalista | 14. | 28 stycznia 2018 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Roger Federer
|
2:6, 7:6(5), 3:6, 6:3, 1:6 |
| Zwycięzca | 18. | 24 czerwca 2018 | Londyn | Trawiasta | Novak Đoković
|
5:7, 7:6(4), 6:3 |
| Zwycięzca | 19. | 13 czerwca 2021 | Stuttgart | Trawiasta | Félix Auger-Aliassime
|
7:6(2), 6:3 |
| Finalista | 15. | 24 października 2021 | Moskwa | Twarda (hala) | Asłan Karacew
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 20. | 31 października 2021 | Petersburg | Twarda (hala) | Taylor Fritz
|
7:6(3), 4:6, 6:4 |
| Finalista | 16. | 2 października 2022 | Tel Awiw-Jafa | Twarda (hala) | Novak Đoković
|
3:6, 4:6 |
Gra podwójna (0–2) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 31 lipca 2011 | Umag | Ceglana | Lovro Zovko
|
 Simone Bolelli Fabio Fognini
|
3:6, 7:5, 7–10 |
| Finalista | 2. | 30 lipca 2021 | Tokio | Twarda | Ivan Dodig
|
Nikola Mektić Mate Pavić
|
4:6, 6:3, 6–10 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza) edytuj
| Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | |||||||||||||||||||||
| Australian Open | – | 1R | 4R | 4R | SF | 4R | – | 3R | 2R | – | 3R | 2R | F | 4R | 4R | 1R | 4R | – | 1R | 0 / 15 | 35–15 |
| French Open | – | 1R | 2R | 4R | 4R | 1R | 3R | 3R | 3R | 4R | 1R | QF | QF | 2R | 1R | 2R | SF | – | 0 / 16 | 31–16 | |
| Wimbledon | – | 1R | 4R | 3R | 1R | 1R | 4R | 2R | QF | QF | QF | F | 2R | 2R | NH | 3R | – | – | 0 / 14 | 31–13 | |
| US Open | – | – | 3R | QF | 2R | 3R | QF | – | W | SF | 3R | 3R | QF | 4R | 3R | 1R | 4R | – | 1 / 14 | 41–13 | |
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–3 | 9–4 | 12–4 | 9–4 | 5–4 | 9–3 | 5–2 | 14–3 | 12–3 | 8–4 | 13–4 | 15–4 | 8–4 | 5–3 | 3–4 | 11–3 | 0–0 | 0–1 | N/A | 138–57 |
| ATP Finals | |||||||||||||||||||||
| ATP Finals | – | – | – | – | – | – | – | – | RR | – | RR | RR | RR | – | – | – | – | – | 0 / 4 | 2–10 | |
| ATP Tour Masters 1000 | |||||||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 2R | 3R | 2R | 3R | 2R | 3R | 4R | 2R | QF | 2R | 3R | 3R | NH | – | 2R | – | 0 / 13 | 11–13 | |
| Miami | – | – | 2R | 3R | 4R | 2R | 3R | QF | 2R | – | 3R | 2R | 4R | 2R | NH | 4R | 3R | – | 0 / 13 | 15–13 | |
| Monte Carlo | – | – | 1R | 2R | 3R | 3R | 2R | 3R | 2R | QF | – | QF | QF | 2R | NH | 1R | 2R | – | 0 / 13 | 14–13 | |
| Madryt | – | – | 3R | 2R | 3R | 2R | 3R | 1R | 3R | 2R | – | 2R | – | QF | NH | – | 2R | – | 0 / 11 | 14–10 | |
| Rzym | – | – | 1R | 3R | 2R | QF | 1R | 2R | 2R | 1R | – | QF | SF | 2R | 3R | 2R | 3R | – | 0 / 14 | 18–14 | |
| Montreal/Toronto | – | – | QF | 1R | 1R | 3R | 3R | – | 3R | 2R | 2R | – | QF | 3R | NH | 2R | 3R | – | 0 / 12 | 15–12 | |
| Cincinnati | – | – | 1R | 2R | 1R | 1R | QF | – | 3R | 3R | W | – | SF | 1R | 1R | 2R | 3R | – | 1 / 13 | 19–12 | |
| Szanghaj | 1R | 1R | 1R | QF | – | 1R | 3R | 2R | SF | 2R | 1R | NH | – | 0 / 10 | 8–10 | ||||||
| Paryż | – | – | 3R | QF | 3R | 1R | 2R | 2R | – | 2R | SF | QF | QF | 2R | 3R | 2R | 1R | – | 0 / 14 | 16–14 | |
| Hamburg | – | – | 1R | Nie ATP Tour Masters 1000 | 0 / 1 | 0–1 | |||||||||||||||
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–0 | 9–9 | 9–9 | 5–9 | 9–9 | 11–9 | 8–6 | 10–8 | 6–8 | 13–5 | 9–7 | 14–8 | 8–8 | 3–3 | 7–6 | 9–8 | 0–0 | 0–0 | N/A | 130–112 |
| Ranking na koniec sezonu | |||||||||||||||||||||
| 170 | 71 | 23 | 14 | 14 | 21 | 15 | 37 | 9 | 13 | 6 | 6 | 7 | 39 | 42 | 30 | 17 | 672 | N/A | |||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
NH, turniej nie odbył się
Przypisy edytuj
- ↑ Decision in the case of Marin Cilic. itftennis.com, 2013-09-16. [dostęp 2013-10-26]. (ang.).
- ↑ Marcin Motyka: Marin Cilić zawieszony na dziewięć miesięcy. sportowefakty.pl, 2013-09-16. [dostęp 2013-10-26]. (pol.).
- ↑ CAS decision in the case of Marin Cilic. itftennis.com, 2013-10-25. [dostęp 2013-10-26]. (ang.).
- ↑ Cilic cleared to play again after suspension reduced, „Tennis.com” [dostęp 2018-03-17].
- ↑ Rafał Smoliński: Marin Cilić nie obroni tytułu w Cincinnati. Wycofała się również Wiktoria Azarenka. Sportowe Fakty, 2017-08-11. [dostęp 2017-09-12]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-26] (ang.).