Wikipedia

Mariusz Błaszczak

polski polityk, wicepremier w II rządzie Mateusza Morawieckiego

Mariusz Błaszczakⓘ (ur. 19 września 1969 w Legionowie) – polski polityk, samorządowiec i historyk.

Mariusz Błaszczak
Ilustracja
Mariusz Błaszczak (2015)
Data i miejsce urodzenia

19 września 1969
Legionowo

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego
Prawa i Sprawiedliwości
Okres

od 13 listopada 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Ryszard Terlecki

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 22 czerwca 2022
do 21 czerwca 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Minister obrony narodowej
Okres

od 9 stycznia 2018
do 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Antoni Macierewicz

Następca

Władysław Kosiniak-Kamysz

Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres

od 16 listopada 2015
do 9 stycznia 2018

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Teresa Piotrowska[1]
Andrzej Halicki[2]

Następca

Joachim Brudziński

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego
Prawa i Sprawiedliwości
Okres

od 3 sierpnia 2010
do 11 listopada 2015

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Grażyna Gęsicka

Następca

Ryszard Terlecki

Minister-członek Rady Ministrów
Okres

od 27 marca 2007
do 7 września 2007
i ponownie od 11 września 2007 do 16 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Okres

od 31 października 2005
do 4 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Sławomir Cytrycki

Następca

Tomasz Arabski

podpis
Odznaczenia
Wielki Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Mariusz Błaszczak podczas podpisania umowy na dostawę 250 czołgów Abrams dla Wojska Polskiego (2022)

Poseł na Sejm VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2007), przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości (2010–2015, od 2023). Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2005–2007), minister-członek Rady Ministrów w rządzie Jarosława Kaczyńskiego (2007), minister spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Beaty Szydło i pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego (2015–2018), minister obrony narodowej w pierwszym, drugim i trzecim rządzie Mateusza Morawieckiego (2018–2023), wiceprezes Rady Ministrów (2022–2023).

Życiorys

edytuj

Syn Lucjana i Danuty[3]; jego ojciec pracował w fabryce FSO na Żeraniu[4]. Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego z tytułem zawodowym magistra historii uzyskanym w 1995 na podstawie pracy zatytułowanej Opinie szlachty województw poznańskiego i kaliskiego wobec polityki zagranicznej Rzeczpospolitej w latach 1587–1611, której opiekunem był Jarema Maciszewski[5]. Odbył podyplomowe studia w Uniwersytecie Warszawskim z zakresu samorządu terytorialnego i rozwoju lokalnego (1997) oraz w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego w zakresie zarządzania w administracji (2006). Był słuchaczem IX promocji Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (2001).

Należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów i Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej. Był członkiem Porozumienia Centrum, następnie przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. Zasiadł m.in. w zarządzie regionu mazowieckiego oraz radzie politycznej tej partii. Bez powodzenia kandydował na radnego Legionowa w 1994 z ramienia komitetu Mała Ojczyzna[6] oraz w 1998 z listy Akcji Wyborczej Solidarność[7].

Po studiach pracował w administracji samorządowej w Urzędzie Miasta Legionowo[8]. W latach 2001–2003 zasiadał w radzie nadzorczej Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej „Legionowo”[9]. W wyborach samorządowych w 2002 był kandydatem Komitetu Wyborczego Wyborców Sprawiedliwość Prawo i Samorządność na stanowisko prezydenta Legionowa[10], w głosowaniu uzyskał 11,02% głosów i nie wszedł do II tury[11]. W latach 2002–2004 pełnił funkcję zastępcy burmistrza warszawskiej dzielnicy Wola. W grudniu 2004 objął stanowisko burmistrza Śródmieścia.

W wyborach w 2005 bezskutecznie kandydował do Sejmu z warszawskiej listy PiS[12]. 31 października 2005 premier Kazimierz Marcinkiewicz powołał go na stanowisko szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Pełnił tę funkcję również w rządzie Jarosława Kaczyńskiego do 4 listopada 2007. W latach 2006–2007 zasiadał także w sejmiku mazowieckim. 27 marca 2007 został powołany na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. 7 września tego samego roku odwołano go z tej funkcji z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w KPRM przy zachowaniu stanowiska szefa kancelarii. Od 11 września do 16 listopada 2007 ponownie był ministrem bez teki.

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku z ramienia Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu podwarszawskim 10 061 głosów. W marcu 2009 został rzecznikiem prasowym KP PiS, a 3 sierpnia 2010 przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii[13]. W wyborach w 2011 uzyskał reelekcję liczbą 44 319 głosów[14]. Utrzymał także stanowisko przewodniczącego KP PiS w Sejmie VII kadencji.

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 73 139 głosów[15]. 16 listopada tego samego roku powołany na ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Beaty Szydło[16]. 11 grudnia 2017 objął to stanowisko w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[17]. 9 stycznia 2018 został odwołany z funkcji ministra spraw wewnętrznych, a następnie tego samego dnia mianowany nowym ministrem obrony narodowej w miejsce Antoniego Macierewicza[18].

W sierpniu 2018 jego publiczne wypowiedzi w TV Trwam odnośnie do parady równości w Poznaniu część mediów i komentatorów określiła jako homofobiczne i stanowiące mowę nienawiści[19][20].

W wyborach w 2019 Mariusz Błaszczak z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 135 189 głosów[21]. 15 listopada 2019 objął ponownie urząd ministra obrony narodowej, wchodząc w skład drugiego rządu dotychczasowego premiera[22]. 22 czerwca 2022 powołany dodatkowo na stanowisko wicepremiera[23], zastępując odchodzącego z rządu Jarosława Kaczyńskiego[24].

Funkcję wiceprezesa Rady Ministrów pełnił do 21 czerwca 2023[25]; ustąpił razem z innymi wicepremierami w związku z ponownym wejściem Jarosława Kaczyńskiego do rządu[26][27][28]. Podczas zajmowania stanowiska wicepremiera kierował również Komitetem Rady Ministrów do spraw Bezpieczeństwa Narodowego i spraw Obronnych[25].

W wyborach w 2023 po raz piąty z rzędu uzyskał mandat poselski (z wynikiem 127 578 głosów)[29]. W listopadzie tegoż roku ponownie objął funkcję przewodniczącego klubu parlamentarnego swojego ugrupowania[30]. 27 listopada 2023 powołany na ministra obrony narodowej w trzecim gabinecie Mateusza Morawieckiego[31]. Ponownie został też przewodniczącym Komitetu Rady Ministrów do spraw Bezpieczeństwa Narodowego i spraw Obronnych[25]. Z administracji rządowej odszedł 13 grudnia 2023. W Sejmie X kadencji został członkiem Komisji Obrony Narodowej[32]. W październiku 2024 powołany na przewodniczącego Komitetu Wykonawczego PiS[33].

We wrześniu 2023 ujawnił odtajnioną przez siebie część dokumentów dotyczących planu użycia Sił Zbrojnych RP „WARTA-00101”[34]. W związku z tą decyzją na wniosek prokuratora generalnego Sejm 6 marca 2025 głosami 245 posłów uchylił mu immunitet[35]. 21 marca 2025 prokurator przedstawił mu zarzuty przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza publicznego oraz ujawnienia lub wykorzystanie informacji niejawnych o klauzuli „tajne" lub „ściśle tajne"[36]. Polityk nie przyznał się do tego czynu, stwierdził, że miał prawo do odtajnienia archiwalnych dokumentów[36].

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

W 2019 odznaczony Krzyżem Wielkim Komandorskim Orderu „Za zasługi dla Litwy”[37]. W 2022 został uhonorowany ukraińskim Orderem „Za zasługi” I klasy[38].

W 2016 został wyróżniony Medalem Pamiątkowym XXV-lecia NSZZ Funkcjonariuszy Straży Granicznej[39] oraz Krzyżem „Golgota Wschodu”[40].

30 maja 2017 postanowieniem nr 11/OP/2017 MSWiA, podpisanym przez wiceministra Jarosława Zielińskiego, został odznaczony Złotą Odznaką „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”[41]. Następnego dnia, po zapytaniu ze strony mediów[42], Jarosław Zieliński postanowieniem nr 12/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji uchylił tę decyzję[43] wobec odmowy przyjęcia odznaki.

W 2018 z racji objęcia urzędu ministra otrzymał odznakę okolicznościową Ministerstwa Obrony Narodowej[44].

W 2022 został wyróżniony nagrodą „Człowiek Wolności”, przyznaną przez redakcję tygodnika „Sieci”[45]. W 2023 przyznano mu tytuł Człowieka Roku tygodnika „Wprost” (za 2022)[46].

Wyniki w wyborach parlamentarnych

edytuj
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1993 Porozumienie Centrum Sejm II kadencji nr 2 449 (0,17%) [47]
2005 Prawo i Sprawiedliwość Sejm V kadencji nr 19 869 (0,11%) [12]
2007 Sejm VI kadencji nr 20 10 061 (2,18%) [48]
2011 Sejm VII kadencji 44 319 (9,85%) [14]
2015 Sejm VIII kadencji 73 139 (14,91%) [15]
2019 Sejm IX kadencji 135 189 (22,58%) [21]
2023 Sejm X kadencji 127 578 (17,46%) [29]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Teresa Piotrowska zajmowała stanowisko ministra spraw wewnętrznych.
  2. ↑ Andrzej Halicki zajmował stanowisko ministra administracji i cyfryzacji.
  3. ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-19].
  4. ↑ Kim jest Mariusz Błaszczak?. se.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2019-04-19].
  5. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja 2010.
  6. ↑ Samorząd 1994. kbw.gov.pl. [dostęp 2025-05-01].
  7. ↑ Samorząd 1998. kbw.gov.pl. [dostęp 2025-04-12].
  8. ↑ Dominika Dziobkowska, Jan Fusiecki, Włodzimierz Pawłowski, Kto idzie za braćmi Kaczyńskimi, „Gazeta Stołeczna” nr 294 z 19 grudnia 2005, s. 6.
  9. ↑ Mariusz Błaszczak. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2016-11-25].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-10-27].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-10-27].
  12. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2017-01-29].
  13. ↑ PiS wybrało szefa klubu. rp.pl, 3 sierpnia 2010. [dostęp 2015-10-27].
  14. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-10-27].
  15. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  16. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  17. ↑ Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  18. ↑ Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  19. ↑ Dehnel do szefa MON: Sam jesteś sodomitą, Błaszczaku zamykający granice przed uchodźcami. dziennik.pl, 14 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-15].
  20. ↑ „Washington Post” o Błaszczaku: Polski minister nazwał Marsz Równości paradą sodomitów”. gazeta.pl, 14 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-15].
  21. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
  22. ↑ Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
  23. ↑ Zmiany w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 22 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-22].
  24. ↑ Waldemar Stelmach: Mariusz Błaszczak wicepremierem. Nowi ministrowie w rządzie. rmf24.pl, 22 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-22].
  25. ↑ a b c Mariusz Błaszczak. gov.pl. [dostęp 2023-11-29].
  26. ↑ Zmiany w rządzie. J. Sasin: Wszyscy wicepremierzy złożyli rezygnacje. Do rządu wejdzie Kaczyński. polsatnews.pl, 21 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-21].
  27. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 czerwca 2023 r. nr 1131.19.2023 o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 593).
  28. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 czerwca 2023 r. nr 1131.20.2023 o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 594).
  29. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  30. ↑ Klub parlamentarny PiS ma nowego przewodniczącego. Powrócił po latach na to stanowisko. wprost.pl, 13 listopada 2023. [dostęp 2023-11-13].
  31. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 listopada 2023 r. nr 1131.39.2023 o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1288).
  32. ↑ Posłowie X kadencji: Mariusz Błaszczak. sejm.gov.pl. [dostęp 2024-02-02].
  33. ↑ Zmiany w PiS. Nowi wiceprezesi, Błaszczak z nową funkcją. dorzeczy.pl, 12 października 2024. [dostęp 2024-10-12].
  34. ↑ Błaszczak usłyszy zarzut. Jest data. dorzeczy.pl, 19 marca 2025. [dostęp 2025-04-07].
  35. ↑ Agata Kondzińska: Sejm uchylił immunitet Mariuszowi Błaszczakowi. Były szef MON: Miałem obowiązek odtajnić dokumenty. wyborcza.pl, 6 marca 2025. [dostęp 2025-03-06].
  36. ↑ a b Były wicepremier w rządzie PiS Mariusz Błaszczak usłyszał zarzuty karne. rp.pl, 21 marca 2025. [dostęp 2025-04-07].
  37. ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2020-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-21)]. (lit.).
  38. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
  39. ↑ Awanse i wyróżnienia w Dniu Pracownika Straży Granicznej. mswia.gov.pl, 14 listopada 2016. [dostęp 2017-11-21].
  40. ↑ Maria Adamus uhonorowana Krzyżem „Golgota Wschodu”. naszapolska.pl, 28 kwietnia 2016. [dostęp 2020-04-19].
  41. ↑ Postanowienie nr 11/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 30 maja 2017. [dostęp 2017-12-18].
  42. ↑ Szef MSWiA Mariusz Błaszczak odznaczył Mariusza Błaszczaka. Za zasługi na rzecz ochrony przeciwpożarowej. polsatnews.pl, 31 maja 2017. [dostęp 2017-12-18].
  43. ↑ Postanowienie nr 12/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 31 maja 2017. [dostęp 2017-12-18].
  44. ↑ Decyzja Nr 200/MON z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie wprowadzenia odznaki okolicznościowej Ministerstwa Obrony Narodowej. Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej z 2012 r., poz. 268. [dostęp 2018-01-09].
  45. ↑ Mamy laureata nagrody Człowiek Wolności tygodnika Sieci za 2022 rok!. sieciprawdy.pl, 27 grudnia 2022. [dostęp 2023-01-11].
  46. ↑ Zełenski, Blinken i Błaszczak z nagrodą Człowieka Roku „Wprost”. wprost.pl, 31 stycznia 2023. [dostęp 2023-03-11].
  47. ↑ Poland – candidate data. University of Essex. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).
  48. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2021-09-02].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mariusz_Błaszczak&oldid=76946193”