Mariusz Błaszczak

polski polityk

Mariusz Błaszczak i (ur. 19 września 1969 w Legionowie) – polski polityk, samorządowiec i historyk.

Mariusz Błaszczak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 19 września 1969
Legionowo
Minister obrony narodowej
Okres od 9 stycznia 2018
Przynależność polityczna Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik Antoni Macierewicz
Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres od 16 listopada 2015
do 9 stycznia 2018
Przynależność polityczna Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik Teresa Piotrowska[1]
Andrzej Halicki[2]
Następca Joachim Brudziński
Minister-członek Rady Ministrów
Okres od 27 marca 2007
do 7 września 2007
i ponownie od 11 września 2007 do 16 listopada 2007
Przynależność polityczna Prawo i Sprawiedliwość
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego
Prawa i Sprawiedliwości
Okres od 3 sierpnia 2010
do 11 listopada 2015
Przynależność polityczna Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik Marek Kuchciński (p.o.)
Następca Ryszard Terlecki
Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Okres od 31 października 2005
do 4 listopada 2007
Przynależność polityczna Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik Sławomir Cytrycki
Następca Tomasz Arabski
podpis
Odznaczenia
Medal Pamiątkowy XXV-lecia NSZZ FSG Wielki Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Poseł na Sejm VI, VII, VIII i IX kadencji (od 2007), przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości (2010–2015). Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2005–2007), minister-członek Rady Ministrów w rządzie Jarosława Kaczyńskiego (2007), minister spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Beaty Szydło i pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego (2015–2018), minister obrony narodowej w pierwszym i drugim rządzie Mateusza Morawieckiego (od 2018).

ŻyciorysEdytuj

Syn Lucjana i Danuty Błaszczaków[3]; jego ojciec pracował w fabryce FSO na Żeraniu[4]. Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego z tytułem zawodowym magistra historii uzyskanym w 1995 na podstawie pracy zatytułowanej Opinie szlachty województw poznańskiego i kaliskiego wobec polityki zagranicznej Rzeczpospolitej w latach 1587–1611, której opiekunem był Jarema Maciszewski[5]. Odbył podyplomowe studia w Uniwersytecie Warszawskim z zakresu samorządu terytorialnego i rozwoju lokalnego (1997) oraz w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego w zakresie zarządzania w administracji (2006). Był słuchaczem IX promocji Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (2001).

Należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów i Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej. Był członkiem Porozumienia Centrum, następnie przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. Zasiadł m.in. w zarządzie regionu mazowieckiego oraz radzie politycznej tej partii.

Po studiach pracował w administracji samorządowej w Urzędzie Miasta Legionowo[6]. W latach 2001–2003 zasiadał w radzie nadzorczej Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej „Legionowo”[7]. W wyborach samorządowych w 2002 był kandydatem Komitetu Wyborczego Wyborców Sprawiedliwość Prawo i Samorządność na stanowisko prezydenta Legionowa[8], w głosowaniu uzyskał 11,02% głosów i nie wszedł do II tury[9]. W latach 2002–2004 pełnił funkcję zastępcy burmistrza warszawskiej dzielnicy Wola. W grudniu 2004 objął stanowisko burmistrza Śródmieścia.

W wyborach w 2005 bezskutecznie kandydował do Sejmu z warszawskiej listy PiS[10]. 31 października 2005 premier Kazimierz Marcinkiewicz powołał go na stanowisko szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Pełnił tę funkcję również w rządzie Jarosława Kaczyńskiego do 4 listopada 2007. W latach 2006–2007 zasiadał także w sejmiku mazowieckim. 27 marca 2007 został powołany na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów (tzw. ministra bez teki) w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. 7 września tego samego roku odwołano go z tej funkcji z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w KPRM przy zachowaniu stanowiska szefa kancelarii. Od 11 września do 16 listopada 2007 ponownie był ministrem bez teki.

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku z ramienia Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu podwarszawskim 10 061 głosów. W marcu 2009 został rzecznikiem prasowym klubu parlamentarnego PiS, a 3 sierpnia 2010 przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii[11]. W wyborach w 2011 uzyskał reelekcję liczbą 44 319 głosów[12]. Utrzymał także stanowisko przewodniczącego KP PiS w Sejmie VII kadencji.

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 73 139 głosów[13]. 16 listopada tego samego roku powołany na ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Beaty Szydło[14]. 11 grudnia 2017 objął to stanowisko w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[15]. 9 stycznia 2018 został odwołany z funkcji ministra spraw wewnętrznych, a następnie tego samego dnia mianowany nowym ministrem obrony narodowej w miejsce Antoniego Macierewicza[16].

W sierpniu 2018 jego publiczne wypowiedzi w TV Trwam odnośnie do parady równości w Poznaniu część mediów i komentatorów określiła jako homofobiczne i stanowiące mowę nienawiści[17][18].

W wyborach w 2019 Mariusz Błaszczak z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 135 189 głosów[19]. 15 listopada 2019 objął ponownie urząd ministra obrony narodowej, wchodząc w skład drugiego rządu dotychczasowego premiera[20].

Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj

W 2019 odznaczony Krzyżem Wielkim Komandorskim Orderu „Za zasługi dla Litwy”[21].

W 2016 został wyróżniony Medalem Pamiątkowym XXV-lecia NSZZ Funkcjonariuszy Straży Granicznej[22] oraz Krzyżem „Golgota Wschodu”[23].

30 maja 2017 postanowieniem nr 11/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, podpisanym przez wiceministra Jarosława Zielińskiego, został odznaczony Złotą Odznaką „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”[24]. Następnego dnia, po zapytaniu ze strony mediów[25], Jarosław Zieliński postanowieniem nr 12/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji uchylił tę decyzję[26] wobec odmowy przyjęcia odznaki.

W 2018 z racji objęcia urzędu ministra otrzymał odznakę okolicznościową Ministerstwa Obrony Narodowej[27].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Teresa Piotrowska zajmowała stanowisko ministra spraw wewnętrznych.
  2. ↑ Andrzej Halicki zajmował stanowisko ministra administracji i cyfryzacji.
  3. ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-19].
  4. ↑ Kim jest Mariusz Błaszczak?. se.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2019-04-19].
  5. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja 2010.
  6. ↑ Dominika Dziobkowska, Jan Fusiecki, Włodzimierz Pawłowski, Kto idzie za braćmi Kaczyńskimi, „Gazeta Stołeczna” nr 294 z 19 grudnia 2005, s. 6.
  7. ↑ Mariusz Błaszczak. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2016-11-25].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-10-27].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-10-27].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2017-01-29].
  11. ↑ PiS wybrało szefa klubu. rp.pl, 3 sierpnia 2010. [dostęp 2015-10-27].
  12. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-10-27].
  13. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  14. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  15. ↑ Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  16. ↑ Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  17. ↑ Dehnel do szefa MON: Sam jesteś sodomitą, Błaszczaku zamykający granice przed uchodźcami. dziennik.pl, 14 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-15].
  18. ↑ „Washington Post” o Błaszczaku: Polski minister nazwał Marsz Równości paradą sodomitów”. gazeta.pl, 14 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-15].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
  20. ↑ Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
  21. ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė (lit.). lrp.lt. [dostęp 2020-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-21)].
  22. ↑ Awanse i wyróżnienia w Dniu Pracownika Straży Granicznej. mswia.gov.pl, 14 listopada 2016. [dostęp 2017-11-21].
  23. ↑ Maria Adamus uhonorowana Krzyżem „Golgota Wschodu”. naszapolska.pl, 28 kwietnia 2016. [dostęp 2020-04-19].
  24. ↑ Postanowienie nr 11/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 30 maja 2017. [dostęp 2017-12-18].
  25. ↑ Szef MSWiA Mariusz Błaszczak odznaczył Mariusza Błaszczaka. Za zasługi na rzecz ochrony przeciwpożarowej. polsatnews.pl, 31 maja 2017. [dostęp 2017-12-18].
  26. ↑ Postanowienie nr 12/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 31 maja 2017. [dostęp 2017-12-18].
  27. ↑ Decyzja Nr 200/MON z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie wprowadzenia odznaki okolicznościowej Ministerstwa Obrony Narodowej. Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej z 2012 r., poz. 268. [dostęp 2018-01-09].

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mariusz_Błaszczak&oldid=62936781”