Marlon King

piłkarz jamajski

Marlon Francis King (ur. 26 kwietnia 1980 roku w Londynie) – piłkarz występujący na pozycji napastnika. Od lipca 2011 roku piłkarz Birmingham City. Mimo że urodził się w Anglii, na szczeblu międzynarodowym występuje w reprezentacji Jamajki.

Marlon King
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Marlon Francis King

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1980
Londyn

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Birmingham City

Numer w klubie

9

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–2000 Barnet 60 (14)
2000–2003 Gillingham 116 (47)
2003–2005 Nottingham Forest 57 (15)
2005 Leeds United (wyp.) 9 (0)
2005 Watford (wyp.) 21 (12)
2005–2008 Watford 60 (24)
2008–2009 Wigan Athletic 18 (1)
2008–2009 Hull City (wyp.) 20 (5)
2009–2010 Middlesbrough (wyp.) 13 (2)
2010–2011 Coventry City 28 (12)
2011– Birmingham City 67 (29)
W sumie: 469 (161)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006–2012  Jamajka 22 (12)
  1. Aktualne na: 18 kwietnia 2013. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 2 czerwca 2012.

Kariera edytuj

King jest wychowankiem szkółki piłkarskiej Dulwich Hamlet (obecnie południowa dywizja Isthmian League), zespołu z londyńskiego dystryktu Dulwich, w którym piłkarz dorastał i wychował się. W 1998 roku jako trampkarz dołączył do klubu Barnet. Dobre występy w tym zespole zaowocowały dwa lata później transferem do Gillingham, który awansował do First Division (obecnie The Championship) i poszukiwał wzmocnień. Pomimo że King docelowo miał być jedynie rezerwowym, uzupełnieniem składu, to kontuzje podstawowych zawodników sprawiły, że szybko stał się głównym napastnikiem zespołu. Po znakomitych trzech sezonach w Gillingham (w lidze zdobywał średnio 0,5 bramki na mecz), w listopadzie 2003 roku po piłkarza zgłosił się przeżywający kryzys Nottingham Forest.

Kupiony za 950.000 funtów, King miał zastąpić na City Ground odchodzącego do West Ham United Marlona Harewooda. W Nottingham zawodnik spędził dwa sezony. W pierwszym zdobył dla klubu 6 bramek, drugi - po bardzo udanej jesieni (9 bramek) – dokończył na wypożyczeniu w Leeds United. Wprawdzie jego Nottingham Forest spadł do League One, to sam King został w Championship - na początku sezonu 2005/06 wypożyczył go bowiem Watford. Na Vicarage Road szybko stał się ulubieńcem kibiców - 12 bramek w 21 spotkaniach sprawiło, że Watford, gdy tylko minął okres wypożyczenia, wykupił Kinga z Nottingham za 500.000 funtów. Do końca rozgrywek napastnik zdobył jeszcze kolejnych 10 bramek, stając się tym samym pierwszym zawodnikiem Szerszeni od czasów klubowej legendy - Luthera Blissetta, który zdobył dla Watfordu przynajmniej 20 bramek w jednym sezonie. Klub awansował do Premier League, a piłkarz dzięki swojej znakomitej grze zyskał wśród fanów przydomek - King of Vicarage Road.

W Premier League King pograł jednak niewiele. Choć pół sezonu spędził poza boiskiem, lecząc kontuzję, zdołał jednak zdobyć 4 bramki. Watford nie utrzymał się w lidze i ponownie znalazł się w Championship; mimo tego King postanowił przedłużyć kontrakt z tym klubem. Wielu twierdzi[kto?], że gdyby czołowy napastnik Watfordu był do dyspozycji przez cały sezon 2006/07, to mógłby utrzymać swój zespół w Premier League.

W 2008 roku dostał swoją drugą szanse pokazania się w Premier League i został zawodnikiem Wigan Athletic. Latem wypożyczono go do beniaminka Premiership, Hull City. Zagrał tam w 20 meczach, po czym został ponownie wypożyczony, tym razem do grającego w Premier League Middlesbrough.

Problemy edytuj

  • W 2002 sąd skazał go na osiemnaście miesięcy więzienia za kradzież samochodu marki BMW. Za piłkarzem wstawił się jednak jego ówczesny klub - Gillingham F.C. – i kara została skrócona do pięciu miesięcy.
  • W styczniu 2007 roku został tymczasowo aresztowany przez policję, z powodu bójki w londyńskim nocnym klubie.
  • Z powodów kłopotów z dyscypliną King został w 2006 roku zawieszony jako zawodnik reprezentacji.
  • W październiku 2009 roku skazano go na 18 miesięcy więzienia z powodu napaści na kobietę w klubie nocnym. Wigan Athletic zaraz po tym zdarzeniu rozwiązał kontrakt z zawodnikiem[1].

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj