Marta Olszewska
Marta Olszewska z domu Miklaszewska (ur. 2 maja 1932 w Warszawie, zm. 5 kwietnia 2020[1] tamże[2]) – polska dziennikarka, działaczka opozycji demokratycznej.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Małżonka premiera Rzeczypospolitej Polskiej | |
| Okres |
od 6 grudnia 1991 |
| Małżonek | |
| Poprzednik |
Barbara Bielecka |
| Następca |
Elżbieta Pawlak |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Córka Szczęsnego Miklaszewskiego, inżyniera rolnictwa, oficera AK, więźnia Pawiaka, zamordowanego w obozie na Majdanku i Jadwigi z Nowaczyńskich. Wnuczka Walentego Łukasza Miklaszewskiego (lekarza, antropologa, publicysty). Prawnuczka Walentego Miklaszewskiego, profesora prawa karnego Szkoły Głównej Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego.
Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczęła pracę jako dziennikarka. Specjalizowała się w reportażu społeczno-obyczajowym i sądowym. Publikowała w „Kurierze Polskim”, „Prawie i Życiu” i tygodniku „Literatura”.
Należała do Klubu Krzywego Koła. Od połowy lat siedemdziesiątych związana z opozycją demokratyczną. Była autorką relacji z procesu robotników Ursusa w lipcu 1976, przekazanej działaczom opozycji, którzy nie zostali wpuszczeni na salę rozpraw. Dzięki niej ujawniona została skala bezprawia i dramatyczna sytuacja uwięzionych. Brała udział w zbieraniu podpisów pod listem do marszałka Sejmu, zawiadamiającego o powstaniu Komitetu Obrony Robotników. List został przez nią wysłany 23 września 1976. Po powołaniu Komitetu została jego współpracowniczką.
W stanie wojennym została negatywnie zweryfikowana i otrzymała zakaz publikowania. Od tamtego czasu związana z prasą podziemną. W 1989 została członkinią redakcji „Tygodnika Solidarność”. Publikowała pod nazwiskiem rodowym Marta Miklaszewska.
Była autorką sprawozdań z procesu po morderstwie Grzegorza Przemyka i z procesu zabójców Jerzego Popiełuszki oraz autorką pierwszego wywiadu z Ryszardem Kuklińskim.
W 2006 za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa i wolnych mediów w Polsce, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia i trud włożony w pracę w „Tygodniku Solidarność” została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3][4]. 11 czerwca 2007 powołana do Kapituły Orderu Odrodzenia Polski[5].
Żona Jana Olszewskiego (1930–2019), adwokata, działacza opozycji demokratycznej, prezesa Rady Ministrów w latach 1991–1992.
Matka Marka Majle (ur. 1952), współpracownika KOR, działacza Solidarności, internowanego w stanie wojennym.
Zmarła 5 kwietnia 2020[6]. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w grobie rodzinnym (Kwatera pod katakumbami, rząd 1, miejsce 49,50)[7] .
Przypisy edytuj
- ↑ Zmarła wdowa po premierze Janie Olszewskim. interia.pl, 2020-04-05. [dostęp 2020-04-05].
- ↑ REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-03-08].
- ↑ Waldemar Żyszkiewicz: Prezydent i ludzie Tysola. Tygodnik Solidarność, nr 26 (927) 30 czerwca 2006. [dostęp 2010-11-04].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 62, poz. 647.
- ↑ Kapituły orderów / Ordery i odznaczenia / Kompetencje / Prezydent / Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej [online], prezydent.pl, 8 listopada 2011 [dostęp 2020-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-08].
- ↑ Zmarła Marta Olszewska, wdowa po premierze Janie Olszewskim [online], TVN24, 5 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-05].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WIERZBICCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-02-10].
Bibliografia edytuj
- Artur Boiński, Matki, żony i… wybory, poznan.naszemiasto.pl, 18 sierpnia 2000.