Martin Hamann

niemiecki skoczek narciarski

Martin Hamann (ur. 10 kwietnia 1997 w Bennewitz[1]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SG Nickelhütte Aue. Trzykrotny srebrny medalista mistrzostw świata juniorów w drużynie (2015, 2017), zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2020 oraz medalista mistrzostw kraju.

Martin Hamann
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1997
Bennewitz

Klub

SG Nickelhütte Aue

Wzrost

176 cm[1]

Debiut w PŚ

30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (dyskwalifikacja)

Pierwsze punkty w PŚ

2 lutego 2019 w Oberstdorfie (30. miejsce)

Rekord życiowy

224,5 m na Letalnicy w Planicy (10 grudnia 2020)[2][1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Ałmaty 2015 drużynowo
srebro Park City 2017 drużynowo
srebro Park City 2017 druż. miesz.
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2020

Przebieg kariery

edytuj

W cyklu FIS Cup zadebiutował w grudniu 2012, zaś pierwsze punkty zdobył 14 sierpnia 2014 w Kuopio, zajmując 12. miejsce[3]. Trzy dni później na tej samej skoczni po raz pierwszy wystartował w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego, zdobywając punkty po zajęciu 22. pozycji. W grudniu 2014 startował bez powodzenia w kwalifikacjach do konkursów Pucharu Świata w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen. Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zajął 24. miejsce, natomiast w zawodach drużynowych zdobył srebrny medal[4].

W marcu 2016 zajął trzecie miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Czajkowskim[5]. W lipcu 2016 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W swoim drugim starcie, w zawodach w Wiśle, zajął 23. pozycję. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017 indywidualnie był 14., natomiast w konkursach drużynowych: mieszanym oraz męskim zdobył srebrne medale[6].

30 grudnia 2017 miał zadebiutować w konkursie Pucharu Świata w Oberstdorfie, został jednak zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon[7]. Ostatecznie w cyklu zadebiutował dokładnie rok później na tej samej skoczni, zajmując 49. miejsce. 2 lutego 2019 w zawodach na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zdobył pierwszy punkt Pucharu Świata po zajęciu 30. pozycji. 10 lutego 2019 był 15. w zawodach w Lahti. W Pucharze Kontynentalnym 2018/2019 pięciokrotnie zajmował miejsca na podium, w tym raz pierwsze, w styczniu 2019 w Planicy[8].

W sezonie 2019/2020 w pięciu startach w Pucharze Świata nie zdobył punktów. W Pucharze Kontynentalnym raz zajął miejsce na podium – w lutym 2020 był 2. w zawodach w Renie[9].

We wrześniu 2020 zajął 1. miejsce w obu konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle[10]. Zwyciężył tym samym również w całym cyklu[11]. W sezonie zimowym 2020/2021 regularnie występował w Pucharze Świata, w większości startów zdobywając punkty. Najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji, w lutym 2021 w Klingenthal. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, zajmując 24. miejsce indywidualnie na skoczni normalnej[10]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2020/2021 zakończył na 24. pozycji z 216 punktami[12].

W sezonie 2021/2022 raz wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 46. miejsce w Titisee-Neustadt. Startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Najwyżej klasyfikowany w tym cyklu był na 4. pozycji, w grudniu 2021 w Zhangjiakou[13].

W sezonie 2022/2023 w Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 31. miejscu, w marcu 2023 w Lahti. W Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 czterokrotnie zajmował 2., a dwukrotnie 3. pozycję, a w FIS Cupie 2022/2023 w czterech konkursach zwyciężył i raz zajął 2. miejsce[14].

W Letnim Grand Prix 2023 dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce – w sierpniu w Szczyrku był 10., a październikowe zawody w Klingenthal ukończył na 6. pozycji. W otwierającym sezon 2023/2024 Pucharu Świata konkursie w Ruce 25 listopada 2023 po pierwszej serii zajmował 3. lokatę. Ostatecznie ukończył go na 12. miejscu, które okazało się najwyższym w sezonie – dzień później był 19., a w kolejnych tygodniach zajmował co najwyżej pozycje w trzeciej dziesiątce. Na przełomie grudnia i stycznia stracił miejsce w kadrze na Puchar Świata i w dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. W cyklu tym raz stanął na podium – w swoim pierwszym w nim występie, w grudniu 2023 w Engelbergu zajął 3. miejsce[15].

Stawał na podium mistrzostw Niemiec. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2023[16] oraz srebrny w 2020[17]. W drużynie, reprezentując Saksonię, zdobył srebro w 2016[18] i brąz w 2023[19].

Indywidualnie

edytuj
2021   Oberstdorf 24. miejsce (K-120)

Starty M. Hamanna na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
24. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 121,5 m 123,0 m 215,4 pkt 61,1 pkt Stefan Kraft

Indywidualnie

edytuj
2015   Ałmaty 24. miejsce
2016   Râșnov 20. miejsce
2017   Park City 14. miejsce

Drużynowo

edytuj
2015   Ałmaty srebrny medal[a]
2017   Park City srebrny medal[b], srebrny medal (drużyna mieszana)[c]

Starty M. Hamanna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
24. 5 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 97,0 m 95,5 m 236,2 pkt 33,7 pkt Johann André Forfang
2.  7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[a] 99,0 m 97,0 m 869,6 pkt (216,8 pkt) 23,7 pkt Norwegia
20. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 87,0 m 213,6 pkt 35,4 pkt David Siegel
14. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 90,5 m 240,1 pkt 23,1 pkt Viktor Polášek
2.  3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[b] 90,0 m 88,0 m 929,0 pkt (226,6 pkt) 3,3 pkt Słowenia
2.  5 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż. miesz.[c] 91,5 m 92,5 m 890,6 pkt (238,3 pkt) 34,7 pkt Słowenia

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2018/2019 49.
2020/2021 24.
2023/2024 44.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][21]
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
- - - - - - - - - q q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - dq q - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - - 49 50 - - - - - - - q 30 29 15 38 39 37 q - - q - 19
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
- - - - - - - 38 32 - - 47 41 - - - - - - - - - - - - 48 q 0
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
18 15 35 11 20 11 21 43 11 13 37 14 39 17 28 33 31 28 10 34 24 34 q 39 28 216
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - - - - - - - - - q - - - - 46 q - - - - - - - q - - - 0
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
- - - - - - - - - 38 - - - - - - - - q - - - - - - - - - - 31 q - 0
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
12 19 26 41 29 27 24 37 - 24 - - - - - - - - - - q - - - - - - - - - - - 59
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][21]
Sezon
2020/2021
         
- - 3 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2018/2019 46.
2020/2021 38.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2018/2019 58.
2019/2020 52.
2020/2021 28.
2022/2023 59.
2023/2024 48.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[12]
2019 70.
2020 55.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[21]
2019 40.
2021 34.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[21]
2019 64.
2021 28.
2023 59.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[22]
2016 70.
2017 78.
2018 44.
2019 67.
2020 23.
2021 81.
2022 60.
2023 29.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

Źródło[20][21]
2016
                    punkty
31 23 - 38 - - - - - - 8
2017
                  punkty
- q - - - 26 36 - - 5
2018
                  punkty
- - 47 - 11 18 - - - 37
2019
                punkty
50 28 45 q 35 35 41 36 3
2020
    punkty
31 15 16
2021
                punkty
- - 31 - - - - 27 4
2022
            punkty
- - 18 - - 40 13
2023
                  punkty
- - 24 10 - - - - 6 73
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 8 października 2023   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 druż. miesz.[d] 138,0 m 136,5 m 976,2 pkt (272,2 pkt) 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

Źródło[20][21]
2023  
1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2014/2015 131.
2015/2016 20.
2016/2017 30.
2017/2018 22.
2018/2019 7.
2019/2020 4.
2021/2022 23.
2022/2023 5.
2023/2024 18.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 27 stycznia 2019   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 138,5 m 126,0 m 270,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 13 marca 2016   Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 146,0 m 124,5 m 252,8 pkt 3. 9,9 pkt Karl Geiger
2. 16 grudnia 2018   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 142,0 m 118,7 pkt 3. 0,9 pkt Robin Pedersen
3. 19 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 132,0 m 127,0 m 246,6 pkt 3. 2,8 pkt Clemens Aigner
4. 20 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 136,0 m 132,0 m 255,3 pkt 3. 37,4 pkt Clemens Aigner
5. 27 stycznia 2019   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 138,5 m 126,0 m 270,2 pkt 1.
6. 3 marca 2019   Rena Renabakkene K-124 HS-139 128,5 m 119,5 m 214,8 pkt 3. 8,0 pkt Marius Lindvik
7. 29 lutego 2020   Rena Renabakkene K-124 HS-139 135,0 m 135,5 m 275,1 pkt 2. 3,5 pkt Clemens Leitner
8. 19 lutego 2023   Rena Renabakkene K-124 HS-139 135,0 m 138,5 m 232,8 pkt 2. 25,5 pkt Benjamin Østvold
9. 3 marca 2023   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-119 HS-133 134,0 m 127,0 m 263,5 pkt 2. 0,3 pkt Felix Hoffmann
10. 4 marca 2023   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-119 HS-133 135,0 m 128,0 m 268,0 pkt 2. 3,1 pkt Felix Hoffmann
11. 4 marca 2023   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-119 HS-133 128,0 m 128,0 m 262,4 pkt 3. 18,0 pkt Benjamin Østvold
12. 18 marca 2023   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 122,5 m 116,0 m 247,9 pkt 3. 7,9 pkt Clemens Leitner
13. 19 marca 2023   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 126,0 m 129,5 m 265,1 pkt 2. 12,9 pkt Clemens Leitner
14. 27 grudnia 2023   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 133,0 m 133,0 m 299,8 pkt 3. 11,6 pkt Anders Håre

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][21]
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 31 27 - - 40 41 - - - - - 4
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - 19 29 7 9 31 12 7 5 22 21 19 - - 15 36 - - - 38 14 6 3 347
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
29 28 29 dq 44 - - 51 22 28 17 - - - - - - - 10 8 19 40 13 16 - - 12 9 14 14 225
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
12 11 27 50 - - 47 56 25 19 - - 22 14 13 17 8 15 28 10 14 22 23 24 9 37 21 10 313
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - 18 3 - - 11 17 21 8 6 3 3 4 1 - - - - - 4 11 25 3 26 4 - - 658
Sezon 2019/2020
                                          punkty
22 7 5 5 - - 54 38 10 4 15 5 9 10 4 6 7 10 2 - - 559
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
5 4 33 21 29 24 17 33 11 12 - - 10 25 9 16 12 31 31 25 31 19 18 - - - 303
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
- - - - 25 23 9 23 - 4 4 35 41 - - 4 2 2 2 3 6 5 39 3 2 726
Sezon 2023/2024
                                                      punkty
- - - - 3 13 15 8 7 13 10 12 20 19 22 19 14 26 10 - - - - 12 10 23 18 394
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2014 97.
2015 43.
2016 24.
2017 62.
2018 23.
2020 1.
2021 64.
2022 60.
2023 22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 18 września 2020   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 132,5 m 254,9 pkt
2. 19 września 2020   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,5 m 137,5 m 262,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 września 2020   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 132,5 m 254,9 pkt 1.
2. 19 września 2020   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,5 m 137,5 m 262,7 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[20][21]
2014
                            punkty
- - - - - 22 - - 42 34 - - - - 9
2015
                            punkty
- - - - 15 18 20 14 - - - - 27 40 62
2016
                            punkty
9 9 - - - - 8 10 28 25 34 20 57 57 136
2017
                          punkty
14 13 - - - - - 46 35 - - - - 38
2018
                          punkty
17 19 - - - 16 19 35 17 12 18 22 42 111
2020
    punkty
1 1 200
2021
                        punkty
- - - - - - - - - - 9 30 30
2022
                  punkty
35 36 42 29 27 28 - - - 9
2023
                  punkty
16 21 21 32 6 15 - - - 91
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[23]
2014/2015 88.
2015/2016 21.
2017/2018 44.
2022/2023 4.
2023/2024 26.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 16 grudnia 2022   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 101,0 m 97,5 m 267,7 pkt
2. 17 grudnia 2022   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 97,0 m 98,0 m 253,8 pkt
3. 11 lutego 2023   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 104,0 m 105,5 m 267,4 pkt
4. 10 marca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,5 m [e] 123,3 pkt
5. 4 października 2024   Otepää Tehvandi K-90 HS-97 95,0 m 96,5 m 255,9 pkt
6. 5 października 2024   Otepää Tehvandi K-90 HS-97 95,0 m 93,5 m 254,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 grudnia 2015   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 94,5 m 101,0 m 249,0 pkt 2. 1,0 pkt Michael Dreher
2. 8 grudnia 2017   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 98,0 m 97,5 m 252,3 pkt 2. 11,2 pkt Nejc Dežman
3. 16 grudnia 2022   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 101,0 m 97,5 m 267,7 pkt 1.
4. 17 grudnia 2022   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 97,0 m 98,0 m 253,8 pkt 1.
5. 11 lutego 2023   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 104,0 m 105,5 m 267,4 pkt 1.
6. 12 lutego 2023   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 105,5 m 106,5 m 283,4 pkt 2. 4,2 pkt Felix Hoffmann
7. 10 marca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,5 m [e] 123,3 pkt 1.
8. 14 marca 2024   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 128,5 m 130,5 m 247,5 pkt 2. 1,9 pkt Danił Wasiljew
9. 4 października 2024   Otepää Tehvandi K-90 HS-97 95,0 m 96,5 m 255,9 pkt 1.
10. 5 października 2024   Otepää Tehvandi K-90 HS-97 95,0 m 93,5 m 254,6 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj

stan na 6 października 2024

Źródło[20][21]
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - - - - - 44 35 - - - - - - - - - - 0
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - 50 39 - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - 12 7 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 58
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - 7 10 - - 15 12 21 9 2 11 - - - - - - - - - - - - 243
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - - - - - 18 2 - - - - - - - - - - - 93
Sezon 2022/2023
                                        punkty
- - - - - - - - - - 1 1 1 2 - - - - - 1 480
Sezon 2023/2024
                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 6 10 2 16 161
Sezon 2024/2025
                                                      punkty
- - - - - - 13 31 13 7 4 4 1 1 5 421
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Paul Winter, Martin Hamann, Sebastian Bradatsch i Andreas Wellinger
  2. a b Skład zespołu: Martin Hamann, Tim Fuchs, Felix Hoffmann i Constantin Schmid
  3. a b Skład zespołu: Agnes Reisch, Martin Hamann, Gianina Ernst i Constantin Schmid
  4. Skład zespołu: Selina Freitag, Martin Hamann, Katharina Schmid i Andreas Wellinger
  5. a b Seria konkursowa została odwołana.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Martin HAMANN - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-06-29].
  2. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-06-29].
  3. HAMANN Martin - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
  4. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
  5. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
  6. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
  7. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
  8. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-09]. (ang.).
  9. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-09]. (ang.).
  10. a b HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  11. a b c HAMANN Martin - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
  12. a b c d e HAMANN Martin - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
  13. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
  14. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
  15. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
  16. Dominik Formela: Martin Hamann i Selina Freitag mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2023-11-04. [dostęp 2024-04-20].
  17. Dominik Formela: Eisenbichler mistrzem Niemiec, bezkonkurencyjni Bawarczycy. skijumping.pl, 2020-10-22. [dostęp 2021-05-12].
  18. Dominik Formela: Bawarczycy górą w Niemczech. skijumping.pl, 2016-10-21. [dostęp 2019-06-14].
  19. Dominik Formela: Bawarczycy i Saksonki drużynowymi mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2023-11-05. [dostęp 2024-04-20].
  20. a b c d e f g HAMANN Martin - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-29]. (ang.).
  21. a b c d e f g h i Adam Kwieciński: HAMANN Martin 1997.04.10 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-29].
  22. HAMANN Martin - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  23. HAMANN Martin - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).

Bibliografia

edytuj