Marynarka Wojenna Federacji Rosyjskiej

rosyjska marynarka wojenna

Marynarka Wojenna Federacji Rosyjskiej ros. Военно-Морской Флот Российской Федерации, ВМФ РФ – jeden z trzech podstawowych rodzajów Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (obok Wojsk Lądowych i Sił Powietrzno-Kosmicznych).

Marynarka Wojenna Federacji Rosyjskiej
Godło
Państwo

 Rosja

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej

Nazwa skrócona

MW FR

Data utworzenia

7 maja 1992

Prefiks

615

Bandera

Proporzec

Charakterystyka i zmiany organizacyjne

edytuj

Marynarka Wojenna FR jest przeznaczona do zbrojnej obrony interesów Rosji, prowadzenia wojny na morskim i oceanicznym teatrze działań wojennych. Jest w stanie prowadzić ataki nuklearne na cele naziemne wroga, niszczyć zgrupowania jego floty na morzu i w bazach, przerywać oceaniczne i morskie szlaki komunikacyjne, chronić własny transport morski, wspierać działania wojsk lądowych w operacjach na kontynentalnych teatrach działań wojennych, wysadzać desanty morskie, uczestniczyć w odparciu desantów przeciwnika, i wykonywać inne zadania[1]. Rodzajami wojsk Marynarki Wojennej są: siły podwodne, siły nawodne, lotnictwo i obrona powietrzna marynarki wojennej, wojska rakietowo-artyleryjskie obrony wybrzeża, wojska obrony wybrzeża, piechota morska, a także wojska specjalne[2].
Liczebność sił morskich Federacji Rosyjskiej w 1992 szacowano na 320 000 żołnierzy, w wyniku permanentnej redukcji, w latach 2007–2008 osobowy skład wynosił około 161 000 ludzi[3].

Wprowadzony w 2008 „Plan przebudowy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej do 2016 roku” oraz „Kierunków dalszego rozwoju do 2020 roku”, zakładał rozformowanie około 117 jednostek organizacyjnych. Zdecydowano sie na redukcję powielających się struktur w systemie dowodzenia. W wojskach brzegowych wprowadzono nowe etaty i rozwijano jednostki przyjęte z Wojsk Lądowych. W lotnictwie morskim formowano bazy lotnicze, a część potencjału powietrznego przekazano w podporządkowanie Sił Powietrznych i Obrony Przeciwlotniczej. Ponadto zreorganizowano systemu kształcenia kadr, instytucje centralne oraz system wsparcia i zabezpieczenia. Niektóre komponenty sił morskich podporządkowano dowództwom operacyjno-strategicznym[4]. Flotę Czarnomorską i Flotyllę Kaspijską podporządkowano dowództwu Południowego Okręgu Wojskowego, Flotę Bałtycką dowództwu Zachodniego Okręgu Wojskowego, a Flotę Oceanu Spokojnego dowództwu Wschodniego Okręgu Wojskowego. Z dniem 15 grudnia 2014 Flota Północna uzyskała status okręgu wojskowego[5].

W dniu święta rosyjskiej marynarki wojennej (26 lipca 2015) ogłoszona została nowa wersja doktryny morskiej państwa. Zakłada ona utrzymanie mocarstwowej pozycji Rosji na międzynarodowych akwenach oceanicznych[6]. Wiązało się to z rozpoczęciem inwestycji mających na celu unowocześnienie floty i utrzymanie jej zdolności do prowadzenia operacji morskich i oceanicznych. Przyspieszono produkcję wielozadaniowych atomowych okrętów podwodnych projektu 885M Jasień-M („Kazań”, „Nowosybirsk”, „Krasnojarsk” i „Archangielsk”), atomowych okrętów podwodnych projektu 955 klasy Borej z rakietami R-30 Buława i konwencjonalnych okrętów projektu 677 Łada z torpedami 6TA kalibru 533 mm[7].

Struktura

edytuj

Siły morskie podlegają bezpośrednio głównodowodzącemu Marynarki, który jest także zastępcą ministra obrony[8]. W skład Marynarki Wojennej FR wchodzi pięć związków strategicznych[9]:

Wszystkie mają w swojej strukturze lotnictwo oraz inne rodzaje wojsk, co daje im możliwość samodzielnego prowadzenia operacji na wyznaczonym morskim teatrze działań wojennych. Pod względem funkcjonalnym dzieli się na: siły nawodne, siły podwodne, lotnictwo morskie oraz wojska brzegowe, w skład których wchodzi artyleria nadbrzeżna (w tym rakietowa) i piechota morska[9].

Główny Sztab Marynarki

edytuj

Podlegający dowódcy Główny Sztab Marynarki odpowiedzialny jest za planowanie operacji morskich oraz przygotowanie długookresowych planów rozwoju floty.

Podstawowymi sekcjami sztabu są:

  • sekcja operacji morskich;
  • sekcja wywiadu;
  • sekcja mobilizacyjna;
  • sekcja łączności;
  • sekcja zwalczania okrętów podwodnych;
  • sekcja obrony powietrznej;
  • zarząd walki radio-elektronicznej;

Liczebność wojsk

edytuj

Marynarka Wojenna Federacji Rosyjskiej liczy ok. 180 000 oficerów, chorążych, podoficerów i marynarzy. W piechocie morskiej oraz artylerii nadbrzeżnej służy ok. 17 000 żołnierzy. W lotnictwie morskim ok. 25 000, a w morskich siłach strategicznych ok. 13 000 żołnierzy.

Bazy poza Rosją

edytuj

Oficerowie dowództwa Marynarki Wojennej

edytuj
Dowódcy Marynarki Wojennej
Szefowie Głównego Sztabu Marynarki Wojennej[a]

Insygnia

edytuj

Zobacz też

edytuj
  1. Szef Głównego Sztabu Marynarki jest jednocześnie pierwszym zastępcą dowódcy marynarki wojennej.

Przypisy

edytuj
  1. Военно-Морской Флот. [w:] интернет-портал Минобороны России [on-line]. Министерство обороны Российской Федерации (Минобороны России). [dostęp 2015-10-31]. (ros.).
  2. Grabowski 2011 ↓, s. 143.
  3. Janik 2018 ↓, s. 181.
  4. Depczyński 2015 ↓, s. 228.
  5. Janik 2018 ↓, s. 181–182.
  6. Janik 2018 ↓, s. 182.
  7. Janik 2018 ↓, s. 182–183.
  8. Frank von Hippel, Oleg Bukharin, Timur Kadyshev, Eugene Miasnikov, Pavel Podvig: Russian Strategic Nuclear Forces. The MIT Press, 2004. ISBN 0-262-66181-0.
  9. a b Żyła 2018 ↓, s. 38.
  10. Королев Владимир Иванович. [w:] интернет-портал Минобороны России [on-line]. Министерство обороны Российской Федерации, 2016. [dostęp 2016-04-13]. (ros.).
  11. Marynarka wojenna Rosji ma nowego dowódcę (www.tvn24.pl). TVN24, 2019-05-08. [dostęp 2019-07-08].

Bibliografia

edytuj