Matthäus Schinner (ur. ok. 1465 w Mühlebach, zm. 30 września 1522 w Rzymie) – szwajcarski kardynał.

Matthäus Schinner
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

ok. 1465
Mühlebach

Data i miejsce śmierci

30 września 1522
Rzym

Miejsce pochówku

Santa Maria dell'Anima

Biskup Sion
Okres sprawowania

1498–1522

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

październik 1499

Kreacja kardynalska

10 marca 1511
Juliusz II

Kościół tytularny

Santa Pudenziana

Życiorys

edytuj

Urodził się około 1465 roku w Mühlebach, jako syn Petera Schinnera i Anna Weischen[1]. 21 kwietnia 1489 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Pełnił rolę sekretarza i notariusza Georga Supersaxy, z którym potem znacznie się poróżnił[1]. Był ojcem trojga dzieci[1]. 20 września 1499 roku został wybrany biskupem Sionu, a w październiku następnego roku przyjął sakrę[2]. Jego konflikt z Georgiem Supersaxą doprowadził do ostrych podziałów w Valais[1]. W 1510 i 1512 roku zwerbował szwajcarskich najemników, by wypędzić Francuzów z Mediolanu[1]. 10 marca 1511 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Pudenziana[2]. Jednocześnie został legatem w Królestwie Niemieckim i dowódcą wojsk szwajcarskich[1]. W latach 1512–1516 był administratorem apostolskim Novary, a w okresie 1520–1522 – Katanii[1]. Po śmierci Juliusza II wojska francuskie odbiły Mediolan, wobec czego Schinner poprowadził armię szwajcarską i zwyciężył Francję pod Pawią i Novarą[1]. Udało mu się wówczas na krótko przywrócić władzę Sforzom[1]. W czasie rządów Ludwika XII, kardynał starał się zapobiegać składaniu przysięgi lojalności Francuzom przez żołnierzy mediolańskich[1]. Ponadto usiłował wyprzeć wojska francuskie, ale w 1515 roku poniósł porażkę w bitwie pod Marignanp[1]. Rok później udał się do Anglii, by starać się zawrzeć porozumienie pomiędzy królem angielskim, papieżem i cesarzem rzymskim, jednak sojusz cesarza z królem Francji to uniemożliwił[1]. 30 sierpnia 1517 roku Superaxo zorganizował bunt i wypędził Schinnera z Sionu, który odtąd zamieszkał na dworze cesarskim i nigdy nie zdołał powrócić do Valais[1]. Po śmierci Maksymiliana I, walnie przyczynił się do elekcji Karola V i został jego głównym doradcą[1]. Brał udział w Sejmie Rzeszy w Wormacji i był jednym ze współautorów Edyktu wormackiego[1]. Zmarł 30 września 1522 roku w Rzymie[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m n o Matthäus Schinner. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).
  2. a b c d Matthäus Schinner. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).