Matwiej Grigorjewicz Wajnrub (ros. Матвей Григорьевич Вайнруб, ur. 19 kwietnia?/2 maja 1910 w Borysowie, zm. 14 lutego 1998 w Kijowie) – radziecki dowódca wojskowy, generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Matwiej Wajnrub
Матвей Вайнруб
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia?/2 maja 1910
Borysów, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1998
Kijów, Ukraina

Przebieg służby
Lata służby

1929–1970

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

pracownik naukowy

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Bohdana Chmielnickiego I klasy Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Życiorys

edytuj

Urodził się w żydowskiej rodzinie robotniczej, był bratem Jewsieja. W latach 1924–1929 pracował w zakładzie szklarskim, w 1927 roku skończył dwa kursy fakultetu robotniczego (rabfaku), od 1929 służył w Armii Czerwonej. W 1931 ukończył Zjednoczoną Białoruską Szkołę Wojskową, a w 1941 Akademię Wojskową im. Frunzego, od 1931 roku należał do WKP(b), w maju 1941 został szefem wywiadu dywizji pancernej Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego. Od czerwca 1941 roku brał udział w wojnie z Niemcami na Froncie Zachodnim, Południowo-Zachodnim, Stalingradzkim i 1 Białoruskim, w styczniu 1942 roku został zastępcą dowódcy wojsk pancernych 7 Armii Rezerwowej/62 Armii w Stalingradzie, uczestniczył w bitwie stalingradzkiej. Później był dowódcą wojsk pancernych i zmechanizowanych 8 Gwardyjskiej Armii 1 Frontu Białoruskiego w stopniu generała majora, szczególnie wyróżnił się podczas operacji wiślańsko-odrzańskiej, umiejętnie dowodząc działaniami bojowymi grupy czołgistów przerywających obronę przeciwnika na lewym brzegu Wisły w rejonie Magnuszewa. Podczas wojny był pięciokrotnie ranny. Po wojnie został zastępcą dowódcy Kijowskiego Okręgu Wojskowego, w 1951 roku ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego, w 1956 zaocznie Nowosybirski Instytut Industrialny, a w 1970 roku zakończył służbę wojskową. Pracował jako starszy pracownik naukowy Ukraińskiego Naukowo-Badawczego Instytutu Informacji Technicznej. Był honorowym obywatelem Wołgogradu i Borysowa. Został pochowany w Kijowie. W maju 2013 roku w Aszdodzie został odsłonięty pomnik braci Wajnrubów.

Odznaczenia

edytuj

I medale ZSRR oraz odznaczenia zagraniczne.

Bibliografia

edytuj