Max Cegielski
Maksymilian „Max” Stefan Cegielski[1] (ur. 18 kwietnia 1975[2] w Warszawie[3]) – polski dziennikarz, pisarz, prezenter radiowy i telewizyjny, animator kultury[4], podróżnik. Członek kolektywu muzycznego Masala Sound System, prezenter Radio Roxy[5], gdzie prowadzi codzienne audycje. Współpracował z kanałem TVP Kultura, gdzie m.in. prowadził i współtworzył cykl Hala odlotów.
.jpg) Max Cegielski, 2018 | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1975 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, pisarz, prezenter radiowy i telewizyjny, animator kultury |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Syn historyka profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego Tadeusza Cegielskiego[5]. We wczesnym dzieciństwie spędzał czas, bawiąc się w bibliotece uniwersyteckiej[3]. Jego dziadek ze strony ojca dr Longin Cegielski był wicepremierem w rządzie Piotra Jaroszewicza. W związku z uzależnieniem od narkotyków przebywał w ośrodku Monar[3][5].
Pracował jako prezenter telewizji Canal+[5], współprowadził audycję „Masala”[5] w Radiostacji, a następnie w Jazz Radiu i Radiu Bis[3]. Współpracownik redakcji magazynu „Nigdy Więcej”[3].
Pod pseudonimem Grodyński publikował wiersze w Decentrum sztuki i opowiadania w „bruLionie”. Jego felietony ukazywały się w czasopismach „Dziennik” i „Metropol”. Prowadził rubrykę muzyczną w magazynie „Elle”. Pisał też do „Gazety Wyborczej” (m.in. relacje z Pakistanu), „Newsweeka”, „Machiny”, „Fluidu”, „City Magazine Warszawa”, „Tygodnika Powszechnego” i „Pulsu Świata”. Był także felietonistą tygodnika „Przekrój”[5].
Twórca i kurator projektów artystycznych Global Prosperity (Gdańsk – Warszawa, 2010) i Migrujący Uniwersytet Mickiewicza (Stambuł, 2014)[6]. Wziął też udział w filmie dokumentalnym Szukam reżysera (2013)[7].
Łukasz Barczyk zrealizował krótkometrażowy film dokumentalny Max (1995)[8], którego bohaterem był Max Cegielski.
Po podróży do Indii napisał pierwszą powieść pt. Masala (2002)[3], w późniejszym okresie ukazały się następne książki jego autorstwa: Apokalipso (2004), Pijani bogiem (2007), Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu (2009)[9] oraz Leksykon buntowników (2013), który jest subiektywną opinią Cegielskiego na temat ikon popkultury[10]. W 2020 roku ukazała się jego książka Prince Polonia, opowiadająca o polskich przemytnikach w Indiach.
Od 21 września 2020 jest dziennikarzem Newonce.radio, gdzie prowadzi program .txt[11].
Twórczość edytuj
- Apokalipso, wyd. W.A.B., ISBN 83-89291-96-7, Warszawa 2004
- Pijani bogiem, wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7414-266-3, Warszawa 2007
- Masala, wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7414-460-5, Warszawa 2008
- Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu, wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7414-574-9, Warszawa 2009
- Mozaika. Śladami Rechowiczów wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7747-539-3, Warszawa 2011
- Leksykon buntowników, wyd. Agora S.A., ISBN 978-83-268-1290-3, 2013
- Wielki gracz. Ze Żmudzi na Dach Świata, wyd. Karakter, ISBN 978836237696-4, 2015
- Prince Polonia, wyd. Marginesy, ISBN 978-83-66500-32-7, 2020
- Nazywam się Czogori, wyd. Marginesy, ISBN 978-83-67157-43-8, 2022
- Kongo w Polsce. Włóczęgi z Josephem Conradem, wyd. Agora, ISBN 978-83-268-4368-6, 2023[12]
Przypisy edytuj
- ↑ Maksymilian Stefan Cegielski−Profil Osoby z KRS. Krajowa Rada Sądownictwa. [dostęp 2017-03-16]. (pol.).
- ↑ MSiG 124/2012, Poz. 95945. „Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana”
- ↑ a b c d e f Natalia Mętrak-Ruda (grudzień 2016): Max Cegielski - Życie i twórczość. Culture.pl. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-15)]. (pol.).
- ↑ Joanna Dargiewicz (2009-03-08): Max Cegielski: Zmieniam dziecku pieluchy. Dziennik.pl. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-17)]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g Sebastian Łupak (2013-12-05): Max Cegielski: Buntownik czy raczej konformista?. Newsweek Polska. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
- ↑ Wielki gracz. Ze Żmudzi na Dach Świata. Karakter. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-15)]. (pol.).
- ↑ Max Cegielski w bazie Filmweb
- ↑ Max Cegielski w bazie filmpolski.pl
- ↑ Max Cegielski. Portal Księgarski. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-20)]. (pol.).
- ↑ a b c Przemysław Ciszak (2013-12-23): Co zmieniło się od czasu Morrisona?. Menstream. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-17)]. (pol.).
- ↑ Szydłowska, Masłowska, Mazolewski, Lanek, Wrona i Cegielski w jesiennej ramówce newonce.radio [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-09-21] (pol.).
- ↑ "Kongo w Polsce" - Max Cegielski [online], Wydawnictwo Agora, 24 października 2023 [dostęp 2024-03-17] (pol.).