Max Nonne

Max Nonne (ur. 13 stycznia 1861 w Hamburgu, zm. 12 sierpnia 1959 w Dwerkaten, Lütjensee) – niemiecki lekarz neurolog.

Max Nonne z żoną (1949)

Życiorys

Syn Edwina Nonnego i Adelheid z domu Kraft. Studiował medycynę na Uniwersytecie Ruprechta-Karola w Heidelbergu, Uniwersytecie Alberta i Ludwika we Fryburgu Bryzgowijskim i Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Tytuł doktora nauk medycznych otrzymał w 1884. Następnie pracował jako asystent u Wilhelma Heinricha Erba w klinice w Heidebergu i w klinice chirurgicznej w Kilonii u Johannesa Friedricha Augusta von Esmarcha. W 1889 zatrzymał się w Heidelbergu i praktykował jako neurolog. Został ordynatorem oddziału interny szpitala Czerwonego Krzyża, a w 1896 dyrektorem oddziału neurologii szpitala Eppendorf w Hamburgu.

Nonne w 1913 został profesorem tytularnym neurologii, a od 1919 wykładał na nowo powstałym Uniwersytecie w Hamburgu. W 1925 roku został profesorem zwyczajnym.

Max Nonne był jednym z zagranicznych lekarzy wezwanych w 1923 do Moskwy na konsultację do śmiertelnie chorego Lenina.

W 1895 ożenił się z Henny Heye (1874–1955), córką właściciela fabryki szkła Theodora Heye'a. Z małżeństwa urodziły się trzy córki i syn.

Dorobek naukowy

Zajmował się głównie diagnostyką chorób układu nerwowego, zwłaszcza neurosyfilisu. Na jego cześć nazwano odczyn Nonnego-Apelta. Jako jeden z pierwszych opisał chorobę, określaną niekiedy jako choroba Nonnego-Milroya-Meigego.

Wybrane prace

• Vier Fälle von Elephantiasis congenita hereditaria. Arch Pathol Anat Physiol 125 (1891) 189
• Zur Ätiologie der Pfortaderthrombose. Dtsch Arch Klin Med 1886
• Anfang und Ziel meines Lebens. Erinnerungen. Hamburg 1971

Bibliografia

• Stefan Wulf Nonne, Max. W: Neue Deutsche Biographie Nauwach – Pagel, Bd. 19, Nauwach - Pagel, Berlin, 1999 ss. 333-335
• Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte der letzten funfzig Jahre. T. 2. Muenchen-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 1129.
• Pette H. Max Nonne 13. Januar 1861 – 12. August 1959. „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”. 180, s. 239-51, 1960. DOI: 10.1007/BF00242482. PMID: 14432417.