McDonald’s Championship

McDonald’s Championship (nazywany także McDonald’s Open) – profesjonalny, międzynarodowy turniej koszykarski z udziałem drużyn NBA oraz mistrzów klubowych z Europy, Australii o Ameryki Południowej. Po raz pierwszy rozegrany w 1987 roku. Do 1991 roku rozgrywany corocznie, następnie co dwa lata aż do 1999 roku, kiedy to został zlikwidowany. Przez pierwsze dwa lata istnienia turnieju występowały w nim reprezentacje narodowe Jugosławii oraz ZSRR.

McDonald’s Championship
McDonald’s Open
Państwo

 Hiszpania

Dyscyplina

koszykówka

Organizator rozgrywek

FIBA

Data założenia

1987

Założyciel

FIBA

Data rozwiązania

1999

Rozgrywki
Liczba drużyn

8

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Milwaukee Bucks

Ostatni zwycięzca

San Antonio Spurs

W każdej z dziewięciu edycji McDonald’s Championship tytuł zdobywała drużyna z NBA. W kilku przypadkach zespoły z NBA wygrywały niewielka ilością punktów. Dla przykładu w półfinałach 1990 roku, New York Knicks włoski Scavolini Pesaro różnicą zaledwie trzech punktów (107–104), ustalając wynik na 30 sekund przed zakończeniem spotkania. W 1991 Los Angeles Lakers pokonali hiszpański Joventut Badalona zaledwie dwoma punktami (116–114).

W 1999 w turnieju wziął udział zespół klubowego mistrza Azji – Sagesse Club. Był to jedyny przypadek kiedy do rywalizacji przystąpił klub z Azji.

Aktualnie tego typu rozgrywki klubowe są kontynuowane w ramach Pucharu Interkontynentalnego FIBA, który został wznowiony po wielu latach przerwy, jednak do tej pory (stan na 2016) nie występują w nim zespoły z NBA, choć zostało to zaplanowane.

Format

edytuj

W pierwszym turnieju uczestniczyły trzy zespoły, z których zwycięzca został wyłoniony w ramach formatu ligi. System pucharowy został wprowadzony do kolejnych zawodów, gdzie każdy zespół po odniesieniu zwycięstwa awansował do kolejnej rundy. Turniej rozgrywano na przepisach mieszanych zarówno NBA, jak i FIBA[1].

Uczestnicy Final Four turnieju

edytuj
Rok Finał 3. i 4. miejsce
Mistrz Wynik 2. miejsce
1987  
Milwaukee Bucks
Liga  
ZSRR
 
Olimpia Mediolan (Tracer)
1988  
Boston Celtics
111–96  
Real Madryt
 
Jugosławia
 
Victoria Libertas Pesaro (Scavolini)
1989  
Denver Nuggets
135–129  
Split (Jugoplastika)
 
Olimpia Mediolan (Philips)
 
FC Barcelona
1990  
New York Knicks
117–101  
Split (Pop 84)
 
FC Barcelona
 
Victoria Libertas Pesaro (Scavolini)
1991  
Los Angeles Lakers
116–114  
Joventut Badalona (Montigalà)
 
Limoges
 
Split (Slobodna Dalmacija)
1993  
Phoenix Suns
112–90  
Virtus Bolonia (Buckler)
 
Real Madryt
 
Limoges
1995  
Houston Rockets
126–112  
Virtus Bolonia (Buckler)
 
Perth Wildcats
 
Real Madryt
1997  
Chicago Bulls
104–78  
Olympiakos
 
Atenas
 
Paris Saint-Germain Racing
1999  
San Antonio Spurs
103–68  
Vasco da Gama
 
Žalgiris Kowno
 
Varèse (Roosters)

Nagrody i wyróżnienia

edytuj

Laureat otrzymywał statuetkę – Dražen Petrović Trophy

Rok Zawodnik Zespół
1987   Terry Cummings   Milwaukee Bucks
1988   Larry Bird   Boston Celtics
1989   Walter Davis   Denver Nuggets
1990   Patrick Ewing   New York Knicks
1991   Magic Johnson   Los Angeles Lakers
1993   Charles Barkley   Phoenix Suns
1995   Clyde Drexler   Houston Rockets
1997   Michael Jordan   Chicago Bulls
1999   Tim Duncan   San Antonio Spurs

Składy najlepszych zawodników turnieju

edytuj

(do uzupełnienia)

Konkurs rzutów za 3 punkty

edytuj
1999

Rekordy

edytuj
Największa liczba rozegranych turniejów
Najwięcej punktów w jednym meczu
Najwięcej tytułów mistrza
Najwyższa średnia punktów w trakcie jednego turnieju

Występy w Final 4 według zespołów

edytuj
Zespół Mistrz Wicemistrz 3. miejsce 4. miejsce
  Boston Celtics 1 0 0 0
  Chicago Bulls 1 0 0 0
  Denver Nuggets 1 0 0 0
  Houston Rockets 1 0 0 0
  Los Angeles Lakers 1 0 0 0
  Milwaukee Bucks 1 0 0 0
  New York Knicks 1 0 0 0
  Phoenix Suns 1 0 0 0
  San Antonio Spurs 1 0 0 0
  Split[a] 0 2 0 1
  Virtus Bolonia[b] 0 2 0 0
  Real Madryt 0 1 1 1
  Joventut Badalona 0 1 0 0
  Olympiacos 0 1 0 0
  ZSRR 0 1 0 0
  Vasco da Gama 0 1 0 0
  Olimpia Mediolan[c] 0 0 2 0
  FC Barcelona 0 0 1 1
  Limoges 0 0 1 1
  Atenas 0 0 1 0
  Perth Wildcats 0 0 1 0
  Jugosławia 0 0 1 0
  Žalgiris 0 0 1 0
  Victoria Libertas Pesaro[d] 0 0 0 2
  Racing Paryż 0 0 0 1
  Varèse[e] 0 0 0 1

Uczestnicy Final 4 według krajów

edytuj
Kraj Mistrz Wicemistrz 3. miejsce 4. miejsce
  Stany Zjednoczone 9 0 0 0
  Włochy 0 2 2 3
  Hiszpania 0 2 2 2
  Jugosławia 0 2 1 0
  Brazylia 0 1 0 0
  Grecja 0 1 0 0
  ZSRR 0 1 0 0
  Francja 0 0 1 2
  Argentyna 0 0 1 0
  Australia 0 0 1 0
  Litwa 0 0 1 0
  Chorwacja 0 0 0 1
  1. Występował pod nazwami Jugoplastika Split, Pop 84 Split oraz Slobodna Dalmacija Split ze względu na umowy sponsorskie.
  2. Występował pod nazwą Buckler Bolonia ze względu na umowę sponsorską.
  3. Występował pod nazwą Tracer Mediolan oraz Philips Mediolan ze względu na umowy sponsorskie.
  4. Występował pod nazwą Scavolini Pesaro ze względu na umowę sponsorską.
  5. Występował pod nazwą Varèse Roosters ze względu na umowę sponsorską.

Przypisy

edytuj
  1. SPORTS PEOPLE: PRO BASKETBALL; Nuggets in Rome Meet. nytimes.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).

Bibliografia

edytuj