Meander (literatura)

Meander – rodzaj wiersza w formie fraszki lub epigramatu. Składa się z jednej strofy lub kilku. Każda strofa ma sześć wersów o nieustalonej, zmiennej stopie metrycznej. Ustalony jest natomiast rym o przebiegu abbaab. Ten meandrujący rym nawiązuje do ornamentu, od którego zapożyczona została nazwa wiersza.

Meander został wprowadzony do liryki przez Felicjana Faleńskiego w roku 1892. Przykładem meandra może być wiersz tego autora (Meander 52):

Tam gdzie o miłej radzą Ojczyźnie,

Choćbyś był święty nie lada,

Nie krzycz o byle co: Zdrada! –

Lecz bratu podaj twe ręce bliźnie.

Niechże nie każdy, kto się pośliznie,

Zaraz upada.

Bibliografia

• Stanisław Sierotwiński, Słownik terminów literackich, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków, 1970