Medal Lotniczy – polskie odznaczenie wojskowe.

Medal Lotniczy
Awers
Awers medalu gen. S. Skalskiego z okuciem poczwórnego nadania
Baretka
Baretka medalu nadanego pierwszy raz
Baretka
Baretka medalu nadanego dwukrotnie
Baretka
Baretka medalu nadanego trzykrotnie
Baretka
Baretka medalu nadanego czterokrotnie
Ustanowiono

3 lipca 1945

Wycofano

23 grudnia 1992

Wielkość

∅ 36 mm

Wydano

4434 medali

Powiązane

Medal Morski PMW
Medal Morski PMH

Medal Lotniczy został ustanowiony dekretem Prezydenta RP na Uchodźstwie w Londynie w dniu 3 lipca 1945 roku[1]. Był nadawany wyłącznie żołnierzom Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie za czyny dokonane w II wojnie światowej.

Historia edytuj

Medal Lotniczy mógł być nadany:

  • za dokonany w czasie wojny czyn przynoszący szczególną korzyści lotnictwu, a wykraczający poza normalne obowiązki
  • za szczególnie sumienną służbę w czasie wojny.

Warunkiem nadania medalu za szczególnie sumienne pełnienie służby były:

  • przy pierwszym nadaniu – za szczególnie sumienną służbę bez przerwy przez 6 miesięcy w jednostce bojowej lub przez okres 1 roku w innej jednostce Sił Powietrznych
  • przy kolejnych nadaniach – w podwójnych okresach służby przewidzianych dla pierwszego nadania.

Medal mógł być nadany czterokrotnie, przy czym liczył się okres służby od 1 września 1939 roku. Medal był nadawany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie oraz upoważnionego przez niego Naczelnego Wodza – po wysłuchaniu opinii Dowódcy Sił Powietrznych.

Przyznany został łącznie 4434 razy[2].

Medal ten nie został przyjęty do systemu odznaczeń PRL. Dopiero ustawą z dnia 16 października 1992 Medal Lotniczy uznano za odznaczenie o charakterze wojskowym w polskim systemie odznaczeń[3], jednocześnie uznając jego nadawanie za zakończone z dniem 23 grudnia 1992[4].

Medal Lotniczy noszono po Krzyżu Zasługi z Mieczami, był równorzędny z Medalem Wojska i Medalem Morskim[5].

Wygląd odznaczenia stał się inspiracją dla wyglądu Lotniczego Krzyża Zasługi i Lotniczego Krzyża Zasługi z Mieczami.

Opis odznaki edytuj

Odznaką Medalu Lotniczego jest okrągły medal o średnicy 36 mm wykonany z białego metalu. Na awersie znajduje się znak Sił Powietrznych – szachownica lotnicza, pola odpowiadające kolorowi czerwonemu (lewe górne i prawe dolne oraz odpowiednie obrzeża) są zakreskowane. Szachownica była otoczona wieńcem z liści wawrzynu. Na rewersie jest napis w trzech wierszach: POLSKA / SWEMU / OBROŃCY. Podobnie jak na awersie, napis był otoczony wieńcem z liści wawrzynu.

Wstążka medalu o szerokości 37 mm była koloru jasnoniebieskiego z dwoma białymi paskami o szerokości 7 mm w odległości 2 mm od brzegu wstążki (inne dane: wstążka – 38 mm, paski 8 mm). Kolejne nadania medalu oznaczano przez nałożenie na wstążkę okucia wykonanego z białego metalu, ozdobionego splotem liści dębowych w postaci listewki o szerokości 5 mm.[6]

Odznaczeni edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Medalem Lotniczym.

Przypisy edytuj

  1. Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 lipca 1945 r. o Medalu Lotniczym (Dz.U. z 1945 r. Nr 9, poz. 27)
  2. Stefan Oberleitner: Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990. T. II. Zielona Góra: Kanion, 1992, s. 345.
  3. Ustawa z dnia 16 października 1992 r. Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy art. 6 pkt. 1 podpkt. 3.
  4. Ustawa z dnia 16 października 1992 r. Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy art. 6 pkt. 2.
  5. Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 lipca 1945 r. o Medalu Lotniczym art. 5.
  6. Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 lipca 1945 r. o Medalu Lotniczym art. 2.

Bibliografia edytuj