Medal „Za pracowniczą dzielność”
Medal „Za pracowniczą dzielność” (ros. Медаль «За трудовую доблесть») – radzieckie cywilne odznaczenie państwowe nadawane za zasługi w pracy.
 Awers medalu z zawieszeniem obowiązującym od 1943 roku | |
 Awers medalu z zawieszeniem obowiązującym do 1943 roku | |
 Rewers medalu z zawieszeniem obowiązującym do 1943 roku | |
 Baretka | |
| Ustanowiono | |
|---|---|
| Wielkość |
średnica – 35 mm |
| Kruszec | |
| Wydano |
ok. 2,1 mln. |
| Powyżej | |
| Poniżej | |
Historia edytuj
Odznaczenie zostało ustanowione dekretem Rady Najwyższej ZSRR w dniu 27 grudnia 1938 roku dla nagrodzenia osób wyróżniających się poświęceniem i zaangażowaniem w pracy.
W dniu 16 czerwca 1943 roku dekretem Rady Najwyższej ZSRR zmieniono opis odznaki medalu, w ten sposób, że zmieniono sposób jej zawieszenia. Niewielkie poprawki u opisie medalu wprowadzono również dekretem z dnia 16 grudnia 1947 roku.
W dniu 28 marca 1980 roku rozporządzeniem Rady Najwyższej ZSRR wprowadzono nową redakcję statutu medalu, który jednak nie zmienił zasad nadawania medalu.
Zasady nadawania edytuj
Zgodnie ze statutem medal nadawany był robotnikom, rolnikom, pracownikom gospodarki narodowej, pracownikom nauki, kultury, edukacji, służby zdrowia i innych obywateli radzieckich. Mógł również być nadawany cudzoziemcom niebędącym obywatelami ZSRR o ile pracowali na terenie ZSRR.
W szczególności był nadawany:
- za twórczą pracę, tworzenie warunków do wzrostu wydajności pracy, poprawę jakości produktów,
- za efektywne wykorzystywanie postępu technologicznego, rozwój technologiczny, innowacyjność i wynalazczość,
- za osiągnięcia w dziedzinie nauki, kultury, literatury, sztuki, edukacji, zdrowia, handlu, gastronomii, budownictwa mieszkaniowego,
- za osiągnięcia w dziedzinie edukacji i kształcenia młodzieży w duchu komunistycznych zasad dla rozwoju kraju i działalności społecznej,
- za osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu.
Medale po raz pierwszy zostały nadane w dniu 16 stycznia 1939 roku, gdy wyróżniono 22 pracowników Zakładu nr 8 im. Kalinina, który zajmował się produkcja uzbrojenia artyleryjskiego. Ostatnie medale zostały nadane w dniu 21 grudnia 1991 roku.
Łącznie w latach 1939 – 1991 nadano ok. 2,1 mln medali[1][a].
Opis odznaki edytuj
Odznakę medalu stanowi okrągły krążek o średnicy 34 mm[b] wykonany ze srebra próby 925. Medal zaprojektował rysownik Iwan Iwanowicz Dubasow.
Na awersie medalu w górnej części znajduje się pięcioramienna gwiazda pokryta czerwoną emalią, na której znajduje się srebrny sierp i młot. Pod spodem wklęsły napis ЗА ТРУДОВУЮ ДОБЛЕСТЬ (pol. „Za ofiarną pracę”) w kolorze czerwonym, a pod nim wypukły napis CCCP (pol. „ZSRR”) w kolorze medalu.
Na rewersie w centralnej części jest wypukły napis ТРУД В СССР – ДЕЛО ЧЕСТИ (pol. „Praca w ZSRR – sprawa honoru”). Pod tym napisem znajduje się numer medalu[c].
Medal według dekretu z 1938 roku zawieszony był na metalowej trójkątnej blaszce pokrytej wstążką koloru czerwonego. Dekretem z 1943 roku zmieniono sposób zawieszenia medalu i został on zawieszony na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru jasnofioletowego z dwoma wąskimi paskami koloru czerwonego po bokach.
Medal nosi się na lewej stronie piersi, w kolejności po Medalu Nachimowa.
Odznaczeni edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Strona Mondvor.narod.ru podaje liczbę – 1 825 100 nagrodzonych.
- ↑ Egzemplarze medali wyprodukowane w 1945 roku miały średnice 35 mm.
- ↑ Na medalach nadawanych po 1948 roku brak jest tego numeru.
Przypisy edytuj
- ↑ Dane według książki Ордена и медали СССР 1918 – 1991
Bibliografia edytuj
- Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918 – 1991. T. 2. Ворон, 1996, s. 64-71. (ros. • ang.).
- М. А. Изотова, Т. Б. Царёва: Ордена и медали России и СССР. Rostów nad Donem: Владис, 2010, s. 411-413. ISBN 978-5-9567-0960-3. (ros.).
- Медаль "За трудовую доблесть". Орена и медали СССР. [dostęp 2012-01-30]. (ros.).