Wikipedia

Drużynowe mistrzostwa Polski na żużlu

(Przekierowano z Medaliści drużynowych mistrzostw Polski na żużlu)

Drużynowe mistrzostwa Polski na żużlu – polskie rozgrywki ligowe w sporcie żużlowym, rozgrywane na torach klasycznych, pod patronatem Głównej Komisji Sportu Żużlowego (części Polskiego Związku Motorowego). Pierwsze zawody ligowe odbyły się w 1948 roku. Od tamtego czasu system rozgrywek ulegał wielokrotnym zmianom.

Drużynowe mistrzostwa Polski na żużlu
2024
Państwo

Polska

Oficjalny skrót

DMP

Dyscyplina

żużel

Data założenia

1948

Założyciel

Polski Związek Motorowy

Partner TV

Canal+ Sport (Ekstraliga)
Canal+ Sport 5 (2. Ekstraliga, KLŻ)
Canal+ Onilne (2. Ekstraliga)
Eleven Sports (Ekstraliga)

Rozgrywki
Liczba drużyn

20 (Polska)
1 (Łotwa)
1 (Niemcy)

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

PKM Warszawa (1948)

Obecny zwycięzca

Speedway Lublin (2023)

Najwięcej zwycięstw

Unia Leszno (19 zwycięstw, 18 tytułów DMP)

Strona internetowa
Lokalizacja miast reprezentowanych w polskich rozgrywkach ligowych
Reprezentowane obecnie (2024)
Reprezentowane w przeszłości
Lokalizacja miast zagranicznych reprezentowanych w polskich rozgrywkach ligowych
Reprezentowane obecnie (2024)
Reprezentowane w przeszłości

Obecnie najwyższa klasa rozgrywkowa – Ekstraliga (do 1999 roku – I liga) – przekształcona została z ligi klubów-stowarzyszeń w profesjonalną ligę opartą na sportowych spółkach akcyjnych. Pierwotnie zarządzana przez Polski Związek Motorowy (w latach 1948–2006). Obecnie ligą zarządza powołana w czerwcu 2006 spółka Ekstraliga Żużlowa. Od sezonu 2017 rozgrywki I ligi żużlowej noszą również nazwę 1. Liga Żużlowa, natomiast II ligi – 2. Liga Żużlowa. Obie najniższe klasy rozgrywkowe są zarządzane przez Polski Związek Motorowy.

Zasady edytuj

Rozgrywki podzielone są na trzy ligi. Najwyższą ligą jest Ekstraliga, niższe ligi to I liga i II liga. Mecze w pierwszej części sezonu, nazywanej fazą zasadniczą, rozgrywa się systemem „każdy z każdym”, raz na własnym torze, drugi raz na wyjeździe. Kolejną jest faza finałowa, po której ustala się ostateczną kolejność drużyn. Za zwycięstwo drużynie przyznaje się 2 punkty w tabeli, za remis – 1. Ponadto od 2005 roku przyznaje się dodatkowy punkt za lepszy bilans punktów w dwumeczu.

Ostatnie zespoły w końcowej tabeli Ekstraligi i I Ligi zostają zdegradowane do niższych lig, a przedostatnie biorą udział w meczach barażowych z drugimi zespołami odpowiednio I i II ligi. Pierwsze zespoły I i II ligi awansują do wyższych lig. Z kolei pierwszy zespół Ekstraligi uzyskuje tytuł Drużynowego Mistrza Polski.

Mecz ligowy składa się z 15 wyścigów, zwanych biegami. W każdym biegu uczestniczy czterech zawodników, po dwóch z jednej drużyny. Zawodnicy gospodarzy przez cały mecz startują w kaskach czerwonych i niebieskich, a zawodnicy gości w białych i żółtych. Wykonują oni cztery okrążenia ze wspólnego startu. Zwycięzca otrzymuje 3 punkty, drugi zawodnik 2, trzeci 1 pkt, a zawodnik, który biegu nie ukończy lub dotrze na metę ostatni, pozostaje bez punktu. Punkty wszystkich zawodników danej drużyny trafiają na wspólne konto. Składy pierwszych trzynastu biegów są ustalane na podstawie specjalnej tabeli biegowej. Czternasty i piętnasty bieg są nominowane – obsady tych wyścigów ustalają i przekazują po zakończeniu trzynastego biegu sędziemu zawodów uprawnione do tego osoby: trenerzy lub kierownicy drużyn. Ponadto gdy zespół przegrywa co najmniej sześcioma punktami może skorzystać z rezerwy taktycznej, to znaczy może zmienić zawodnika w którymś biegu. W latach 2007–2009 (w Ekstralidze do 2008 roku) zespół przegrywający przynajmniej dziesięcioma punktami mógł raz w meczu skorzystać ze złotej rezerwy taktycznej, tzw. jokera (którego punkty były liczone podwójnie), jednak już w następnym sezonie wycofano się z pomysłu wprowadzania złotej rezerwy.

Od sezonu 2006 w drużynach ligowych (oraz na inne zawody, m.in. MPPK, MDMP) występować mogą zawodnicy obcokrajowi bez dotychczasowych ograniczeń, na identycznych zasadach jak zawodnicy krajowi. Zakaz zatrudniania zawodników z cyklu Grand Prix w niższych ligach zniesiono od 2007. Wcześniej obcokrajowcy startować mogli tylko w meczach ligowych, jeden lub dwóch w drużynie (w zależności od szczegółowych zasad w danym roku). Nie mogli pełnić roli zawodnika młodzieżowego, a liczba zakontraktowanych obcokrajowców była ściśle ograniczona. Od sezonu 2011 w Ekstralidze, a w niższych ligach od 2012 zawodnicy zagraniczni nie mogą jeździć na pozycjach juniorskich.

W składzie drużyny znajduje się siedmiu zawodników oraz jeden rezerwowy (rolę tę może pełnić jedynie zawodnik do 23 lat). W składzie każdej drużyny musi znajdować się minimum czterech żużlowców narodowości polskiej, w tym dwóch zawodników młodzieżowych tj. zawodników do lat 21 (Od sezonu 2022 W 2. lidze jednym z młodzieżowców może być zawodnik zagraniczny[1]). Ponadto w sezonie 2021 wprowadzono przepis o obowiązku posiadania na pozycjach seniorskich minimum jednego zawodnika do lat 24[2]. Po roku wycofano tę zasadę dla klubów 2. Ligi.

Zespoły edytuj

Na przestrzeni lat liczba zespołów i miasta ich pochodzenia zmieniały się nieznacznie. Najwięcej zespołów występowało w lidze w jej początkach, gdy nie było jeszcze konieczne np. posiadanie bandy na torze oraz dozwolone były starty na zwykłych motocyklach drogowych (a początkowo, z przyczyn finansowych, specjalnych motocykli w ogóle w Polsce nie było).

W sezonie 2022 w trzech ligach startują 23 zespoły: 8 w Ekstralidze, 8 w I lidze oraz 7 w II lidze. W niższych klasach rozgrywkowych na specjalnych zasadach startują dwa zespoły zagraniczne: w I lidze niemiecki Trans MF Landshut Devils[3], w II lidze zaś łotewski Lokomotīve Dyneburg[4].

Od 2005 roku kluby występujące w Ekstralidze spełniać muszą warunki licencyjne dotyczące infrastruktury oraz płynności finansowej, które weryfikuje Komisja Licencyjna PZM. Stadiony muszą posiadać co najmniej 2000 miejsc siedzących, zadaszoną trybunę honorową, sztuczne oświetlenie oraz bandę powietrzną wokół toru, zwiększającą bezpieczeństwo zawodników. Ponadto kluby muszą wykazywać brak zadłużeń wobec PZM, zawodników, ZUS-u i urzędu skarbowego oraz prowadzić coroczny audyt wewnętrzny. Niespełnienie warunków przez klub ekstraligowy grozi degradacją, co dotychczas nastąpiło raz – w 2006 roku Wybrzeżu Gdańsk odmówiono przyznania licencji i zdegradowano do I ligi.

Medaliści edytuj

Sezon K T Złoto Srebro Brąz Źr.
I liga
1948 1 PKM Warszawa LKM Leszno Olimpia Grudziądz
1949 1 LKM-Unia Leszno KM-Stal Ostrów Wielkopolski Skra-Związkowiec Warszawa [5]
1950 2 Unia Leszno Budowlani Rybnik Stal Ostrów Wielkopolski
Liga
1951 3 Unia Leszno Gwardia Bydgoszcz Górnik Rybnik
1952 4 Unia Leszno CWKS Wrocław Spójnia Wrocław
1953 5 Unia Leszno Gwardia Bydgoszcz Spójnia Wrocław
1954 6 Unia Leszno Spójnia Wrocław KKS Kolejarz Rawicz
I liga
1955 1 Gwardia Bydgoszcz KKS Kolejarz Rawicz Sparta Wrocław
1956 1 Górnik Rybnik Ślęza Wrocław Gwardia Bydgoszcz
1957 2 Górnik Rybnik Sparta Wrocław Polonia Bydgoszcz
1958 3 Górnik Rybnik Sparta Wrocław Unia Leszno
1959 1 Włókniarz Częstochowa Górnik Rybnik Legia Warszawa
1960 1 ZKS Stal Rzeszów Legia Gdańsk Polonia Bydgoszcz
1961 2 ZKS Stal Rzeszów Górnik Rybnik Polonia Bydgoszcz
1962 4 Górnik Rybnik ZKS Stal Rzeszów Unia Leszno
1963 5 Górnik Rybnik ZKS Stal Rzeszów Sparta Wrocław
1964 6 Górnik Rybnik Stal Gorzów Wielkopolski Polonia Bydgoszcz
1965 7 KS ROW Rybnik Stal Gorzów Wielkopolski GKS Wybrzeże Gdańsk
1966 8 KS ROW Rybnik Stal Gorzów Wielkopolski ZKS Stal Rzeszów
1967 9 KS ROW Rybnik GKS Wybrzeże Gdańsk Sparta Wrocław
1968 10 KS ROW Rybnik Stal Gorzów Wielkopolski Sparta Wrocław
1969 1 Stal Gorzów Wielkopolski KS Śląsk Świętochłowice KS ROW Rybnik
1970 11 KS ROW Rybnik KS Śląsk Świętochłowice KS Kolejarz Opole
1971 2 Polonia Bydgoszcz Stal Gorzów Wielkopolski KS ROW Rybnik
1972 12 KS ROW Rybnik Polonia Bydgoszcz KS Śląsk Świętochłowice
1973 2 Stal Gorzów Wielkopolski KS Śląsk Świętochłowice Falubaz Zielona Góra
1974 2 Włókniarz Częstochowa Stal Gorzów Wielkopolski KS ROW Rybnik
1975 3 Stal Gorzów Wielkopolski Włókniarz Częstochowa Unia Leszno
1976 4 Stal Gorzów Wielkopolski Włókniarz Częstochowa Unia Leszno
1977 5 Stal Gorzów Wielkopolski Unia Leszno Włókniarz Częstochowa
1978 6 Stal Gorzów Wielkopolski GKS Wybrzeże Gdańsk Włókniarz Częstochowa
1979 7 Unia Leszno Stal Gorzów Wielkopolski Falubaz Zielona Góra
1980 8 Unia Leszno KS ROW Rybnik SKS Start Gniezno
1981 1 Falubaz Zielona Góra Stal Gorzów Wielkopolski Unia Leszno
1982 2 Falubaz Zielona Góra Unia Leszno Stal Gorzów Wielkopolski
1983 7 Stal Gorzów Wielkopolski Unia Leszno Apator Toruń
1984 9 Unia Leszno[a] Stal Gorzów Wielkopolski Falubaz Zielona Góra [6]
1985 3 Falubaz Zielona Góra GKS Wybrzeże Gdańsk Unia Leszno
1986 1 Apator Toruń Polonia Bydgoszcz Unia Leszno
1987 9 Unia Leszno Polonia Bydgoszcz Stal Gorzów Wielkopolski
1988 10 Unia Leszno KS ROW Rybnik Polonia Bydgoszcz
1989 11 Unia Leszno Falubaz Zielona Góra KS ROW Rybnik
1990 2 Apator Toruń KS ROW Rybnik Polonia Bydgoszcz
1991 4 Morawski Zielona Góra RKS Motor Lublin Apator Toruń
1992 3 Polonia Bydgoszcz Stal Gorzów Wielkopolski Apator Toruń
1993 1 WTS Wrocław Polonia Bydgoszcz Apator Toruń
1994 2 WTS Wrocław Unia Tarnów Apator Toruń
1995 3 WTS Wrocław Apator Toruń Polonia Bydgoszcz
1996 3 Włókniarz Częstochowa Apator Toruń TS Polonia Piła
1997 4 Polonia Bydgoszcz Pergo Gorzów Wielkopolski TS Polonia Piła
1998 5 Polonia Bydgoszcz TS Polonia Piła ZKS Stal Rzeszów
1999 1 TS Polonia Piła WTS Wrocław GKS Wybrzeże Gdańsk
Ekstraliga
2000 6 Polonia Bydgoszcz TS Polonia Piła Pergo Gorzów Wielkopolski
2001 3 Apator Toruń WTS Wrocław Polonia Bydgoszcz
2002 7 Polonia Bydgoszcz Unia Leszno WTS Wrocław
2003 4 Włókniarz Częstochowa Apator Toruń Polonia Bydgoszcz
2004 1 Unia Tarnów WTS Wrocław Włókniarz Częstochowa
2005 2 Unia Tarnów Polonia Bydgoszcz Włókniarz Częstochowa
2006 4 WTS Wrocław Włókniarz Częstochowa Polonia Bydgoszcz
Speedway Ekstraliga
2007 12 Unia Leszno Unibax Toruń WTS Wrocław
2008 4 Unibax Toruń Unia Leszno ZKŻ Zielona Góra
2009 5 ZKŻ Zielona Góra Unibax Toruń Włókniarz Częstochowa
2010 13 Unia Leszno ZKŻ Zielona Góra Unibax Toruń
2011 6 ZKŻ Zielona Góra Unia Leszno Stal Gorzów Wielkopolski
2012 3 Unia Tarnów Stal Gorzów Wielkopolski Unibax Toruń
2013 7 ZKŻ Zielona Góra Unibax Toruń Unia Tarnów
2014 8 Stal Gorzów Wielkopolski Unia Leszno Unia Tarnów
2015 14 Unia Leszno WTS Wrocław Unia Tarnów
2016 9 Stal Gorzów Wielkopolski KS Toruń ZKŻ Zielona Góra
2017 15 Unia Leszno WTS Wrocław Stal Gorzów Wielkopolski
2018 16 Unia Leszno Stal Gorzów Wielkopolski WTS Wrocław
2019 17 Unia Leszno WTS Wrocław Włókniarz Częstochowa
2020 18 Unia Leszno Stal Gorzów Wielkopolski WTS Wrocław
2021 5 WTS Wrocław Speedway Lublin Stal Gorzów Wielkopolski
2022 1 Speedway Lublin Stal Gorzów Wielkopolski Włókniarz Częstochowa
2023 2 Speedway Lublin WTS Wrocław KS Toruń
2024

Klasyfikacja medalowa edytuj

Według klubów edytuj

 
Lokalizacja miast drużyn mistrzowskich
  10 i więcej mistrzostw Polski
  1-9 mistrzostw
Lp. Klub Złoto Srebro Brąz Razem
1. Leszno, UniaUnia Leszno[b] 18 8 7 33
2. Rybnik, KS ROWKS ROW Rybnik[c] 12 6 5 23
3. Gorzów Wielkopolski, StalStal Gorzów Wielkopolski[d] 9 15 6 30
4. Bydgoszcz, PoloniaPolonia Bydgoszcz[e][f] 7 7 11 25
5. Zielona Góra, ZKŻZKŻ Zielona Góra[g] 7 2 5 14
6. Wrocław, WTSWTS Wrocław[h] 5 11 10 26
7. Toruń, KSKS Toruń[i] 4 7 8 19
8. Częstochowa, WłókniarzWłókniarz Częstochowa[j] 4 3 7 14
9. Tarnów, UniaUnia Tarnów 3 1 3 7
10. Rzeszów, ZKS StalZKS Stal Rzeszów 2 2 2 6
11. Lublin, SpeedwaySpeedway Lublin 2 1 – 3
12. Piła, TS PoloniaTS Polonia Piła 1 2 2 5
13. Warszawa, PKMPKM Warszawa 1 – – 1
14. Gdańsk, GKS WybrzeżeGKS Wybrzeże Gdańsk[k] – 4 2 6
15. Świętochłowice, KS ŚląskKS Śląsk Świętochłowice – 3 1 4
16. Ostrów Wielkopolski, StalStal Ostrów Wielkopolski[l] – 1 1 2
Rawicz, KKS KolejarzKKS Kolejarz Rawicz – 1 1 2
18. Wrocław, CWKSCWKS Wrocław – 1 – 1
Lublin, RKS MotorRKS Motor Lublin – 1 – 1
20. Grudziądz, OlimpiaOlimpia Grudziądz – – 1 1
Warszawa, Skra-ZwiązkowiecSkra-Związkowiec Warszawa – – 1 1
Warszawa, LegiaLegia Warszawa – – 1 1
Opole, KS KolejarzKS Kolejarz Opole – – 1 1
Gniezno, SKS StartSKS Start Gniezno – – 1 1

Według zawodników edytuj

Tabela obejmuje pierwszą 10. najbardziej utytułowanych zawodników.

Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni zawodnicy, którzy kontynuują karierę żużlową.

Lp. Zawodnik Państwo Lata[m] Złoto Srebro Brąz Razem
1. Tkocz, StanisławStanisław Tkocz   Polska 1956–1971 11 2 2 15
2. Maj, JoachimJoachim Maj   Polska 1951–1969 10 2 2 14
Peszke, KarolKarol Peszke   Polska 1958–1972 10 2 2 14
4. Hampel, JarosławJarosław Hampel   Polska 1999–2023 9 5 1 15
5. Wyglenda, AndrzejAndrzej Wyglenda   Polska 1961–1974 9 1 3 13
6. Woryna, AntoniAntoni Woryna   Polska 1961–1972 9 1 2 12
7. Protasiewicz, PiotrPiotr Protasiewicz   Polska 1995–2016 8 3 4 15
8. Kołodziej, JanuszJanusz Kołodziej   Polska 2004–2020 8 1 3 12
9. Jancarz, EdwardEdward Jancarz   Polska 1965–1984 7 8 1 16
10. Gollob, TomaszTomasz Gollob   Polska 1988–2013 7 3 6 16

Najwyższa liga edytuj

Uczestniczące kluby edytuj

 
Lokalizacja miast reprezentowanych w najwyższej klasie rozgrywkowej
  Reprezentowane obecnie (2024)
  Reprezentowane w przeszłości
Lp. Nazwa drużyny Sez. 1M / MP Lata występów
1. Unia Leszno[b] 66 19 / 18 1948–1956, 1958–1964, 1970, 1973–1991, 1993–1994, 1997–2024
2. Polonia Bydgoszcz[e][f] 61 7 1951–2007, 2009–2010, 2012–2013
3. WTS Wrocław[h] 59 5 1951–1959, 1961–1972, 1974–1977, 1979–1980, 1992–1997, 1999–2024
4. Stal Gorzów Wielkopolski[d] 58 9 1962–2002, 2008–2024
5. Włókniarz Częstochowa[j] 51 4 1951–1954, 1957–1962, 1967–1969, 1972–1981, 1992, 1994–1997, 2000–2014, 2017–2024
6. KS Toruń[n] 48 4 1976–2019, 2021–2024
7. ZKŻ Zielona Góra[o] 45 7 1965–1966, 1972–1974, 1976, 1978–1994, 1997–1998, 2001, 2003–2005, 2007–2021, 2024
8. KS ROW Rybnik[p] 42 12 1949–1954, 1956–1982, 1984–1991, 1993
9. GKS Wybrzeże Gdańsk[k] 35 – 1960–1971, 1975–1989, 1992, 1994–1995, 1999–2000, 2002–2003, 2005
10. Speedway Stal Rzeszów[q] 34 2 1958, 1960–1969, 1967–1969, 1982–1990, 1992–1993, 1995–1999, 2006–2008, 2011–2013, 2015
11. Unia Tarnów 27 3 1960, 1967–1968, 1971, 1986–1989, 1991–1996, 2004–2008, 2010–2016, 2018
12. KS Śląsk Świętochłowice[r] 17 – 1953–1954, 1957–1958, 1963–1966, 1969–1974, 1978–1979, 1985
13. KS Kolejarz Opole 15 – 1970–1973, 1975–1978, 1981–1986, 1988
14. SKS Start Gniezno 12 – 1959–1960, 1980–1984, 1987, 1996–1999
15. KKS Kolejarz Rawicz[s] 11 – 1948–1957, 1959
16. GKM Grudziądz SA 10 – 2015–2024
17. Budowlani Warszawa[t] 9 – 1948–1956
17. TS Polonia Piła 9 1 1995–2003
19. Tramwajarz Łódź[u] 8 – 1948–1950, 1952–1954, 1956–1957
19. RKS Motor Lublin 8 – 1977, 1983, 1990–1995
21. Legia Warszawa[v] 6 – 1951, 1955–1959
21. Speedway Lublin 6 2 2019–2024
23. Stal Ostrów Wielkopolski[w] 5 – 1948–1952
24. Ogniwo Warszawa[x] 3 1 1948–1950
24. Unia Grudziądz[y] 3 – 1948–1950
24. Ogniwo Bytom[z] 3 – 1949–1951
24. CWKS Wrocław 3 – 1952–1954
24. GKM Grudziądz 3 – 1996, 1998–1999
24. Wybrzeże Gdańsk SA 3 – 2009, 2012, 2014
24. ROW Rybnik SA 3 – 2016–2017, 2020
31. RKM Rybnik 2 – 2004, 2006
32. DKS Łódź 1 – 1948
32. GKM Gdańsk 1 – 1948
32. Wanda Nowa Huta 1 – 1961
32. KKS Ostrovia 1 – 1989
32. TŻ Iskra Ostrów Wielkopolski 1 – 1998
32. Start Gniezno SA 1 – 2013
32. TŻ Ostrovia 1 – 2022
32. Wilki Krosno 1 – 2023

Najskuteczniejsi zawodnicy edytuj

Liczba drużyn edytuj

Lata Drużyny
1948–1950 9
1951–1954 10
1955 6
1956–1975 8
1976–1989 10
1990–1991 8
1992–1999 10
2000–2011 8
2012–2013 10
2014– 8

Uwagi edytuj

  1. ↑ Na podstawie decyzji GKSŻ z 10 października 1984 r. Unia Leszno została pozbawiona tytułu DMP w sezonie 1984.
  2. ↑ a b Także jako LKM Leszno oraz LKM-Unia Leszno.
  3. ↑ Także jako Budowlani Rybnik oraz Górnik Rybnik.
  4. ↑ a b Także jako Pergo Gorzów Wielkopolski.
  5. ↑ a b Także jako Gwardia Bydgoszcz.
  6. ↑ a b Uwzględniono starty sekcji klubu BKS „Polonia”, który został rozwiązany po sezonie 2003, oraz stowarzyszenia BTŻ „Polonia”, które za zgodą władz PZM zajęło miejsce dotychczasowego klubu w rozgrywkach, i wywodzącej się z niego spółki ŻKS „Polonia Bydgoszcz” SA.
  7. ↑ Także jako Falubaz Zielona Góra oraz Morawski Zielona Góra.
  8. ↑ a b Także jako Spójnia Wrocław, Sparta Wrocław oraz Ślęza Wrocław.
  9. ↑ Także jako Apator Toruń oraz Unibax Toruń.
  10. ↑ a b Uwzględniono starty stowarzyszenia CKM „Włókniarz” oraz dwóch wywodzących się z niego spółek – CKM „Włókniarz” SA, której władze PZM obebrały licencję po sezonie 2014, i „Włókniarz Częstochowa” SA, która powstała pośrednio po odebraniu licencji tej pierwszej.
  11. ↑ a b Także jako Legia Gdańsk.
  12. ↑ Także jako KM-Stal Ostrów Wielkopolski.
  13. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale.
  14. ↑ Także jako Stal Toruń, Apator Toruń oraz Unibax Toruń.
  15. ↑ Także jako Zgrzeblarki Zielona Góra, Falubaz Zielona Góra oraz Morawski Zielona Góra.
  16. ↑ Także jako RKM-Budowlani Rybnik, Budowlani Rybnik oraz Górnik Rybnik.
  17. ↑ Także jako ZKS Stal Rzeszów.
  18. ↑ Także jako Stal Świętochłowice.
  19. ↑ Także jako MK Rawicz oraz MK-Kolejarz Rawicz.
  20. ↑ Także jako OM TUR Okęcie Warszawa, Skra-Związkowiec Warszawa oraz Związkowiec Warszawa.
  21. ↑ Także jako Tramwajarz-Ogniwo Łódź oraz Ogniwo Łódź.
  22. ↑ Także jako CWKS Warszawa.
  23. ↑ Także jako KM Ostrów Wielkopolski oraz KM-Stal Ostrów Wielkopolski.
  24. ↑ Także jako PKM Warszawa oraz PKM-Ogniwo Warszawa.
  25. ↑ Także jako Olimpia Grudziądz oraz Olimpia-Unia Grudziądz.
  26. ↑ Także jako Polonia-Ogniwo Bytom.
  27. ↑ W rozgrywkach obowiązywała następująca punktacja biegów: 4 pkt. – za zwycięstwo w biegu, 3 pkt. – za drugie miejsce, 2 pkt. – za trzecie miejsce, 1 pkt. – za czwarte miejsce i 0 pkt. za nieukończenie biegu. W jednym biegu startowało 4 zawodników.
  28. ↑ W rozgrywkach obowiązywała następująca punktacja biegów: 3 pkt. – za zwycięstwo w biegu, 2 pkt. – za drugie miejsce, 1 pkt. – za trzecie miejsce i 0 pkt. za nieukończenie biegu. W jednym biegu startowało 3 zawodników.
  29. ↑ W rozgrywkach obowiązywała następująca punktacja biegów: 4 pkt. – za zwycięstwo w biegu, 3 pkt. – za drugie miejsce, 2 pkt. – za trzecie miejsce i 1 pkt. – za czwarte miejsce. W jednym biegu startowało 4 zawodników.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dawid Gruntkowski, Gigantyczne zmiany w 2. lidze! Wraca zagraniczny junior! [online], Twój Portal Żużlowy, 1 listopada 2021 [dostęp 2022-06-08] (pol.).
  2. ↑ Wirtualna Polska Media, Żużel. Oficjalnie. Zawodnik do lat 24 na wszystkich szczeblach. Ogłoszono regulamin I i II Ligi [online], sportowefakty.wp.pl, 28 października 2020 [dostęp 2022-06-08] (pol.).
  3. ↑ Żużel. Transfery. Składy drużyn - eWinner 1. Liga 2022. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2022-03-19].
  4. ↑ Żużel. Transfery. Składy drużyn - 2. Liga Żużlowa 2022. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2022-03-19].
  5. ↑ Speedway w Polsce 1949. speedwayw.pl. [dostęp 2023-09-26]. (pol.).
  6. ↑ Speedway w Polsce 1984. speedwayw.pl. [dostęp 2023-09-26]. (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Drużynowe_mistrzostwa_Polski_na_żużlu&oldid=73343766”