Menuet (muzyka)
Menuet – forma muzyczna oparta na tańcu menuet. Metrum 3/4. Tempo umiarkowane[1][2]. Grany z gracją.
Początkowo miał budowę dwuczęściową, a od czasów Mozarta trzyczęściową, w której środkową część stanowił kontrastujący drugi menuet, zwany trio. Popularny był już w baroku, kiedy był częścią suity barokowej. W muzyce okresu klasycyzmu jego rola znacznie wzrosła; był często trzecią częścią form opartych na cyklu sonatowym, takich jak: sonata, symfonia. U romantyków, począwszy od Ludwiga van Beethovena został wyparty przez scherzo[1][2].
Znane menuety:
- Wolfgang Amadeus Mozart – kilkadziesiąt menuetów na instrument klawiszowy lub orkiestrę
- Ludwig van Beethoven – Menuet na fortepian G-dur 1795
- Giacomo Puccini – Menuet na kwartet smyczkowy 1890
- Luigi Boccherini – menuet z Kwintetu smyczkowego nr 13
Menuety z XX wieku, nawiązujące do dawnej twórczości:
- Ignacy Jan Paderewski – Menuet G-dur
- Maurice Ravel – Menuet antique
Przypisy edytuj
- ↑ a b Habela 1968 ↓, s. 112.
- ↑ a b Chodkowski 1995 ↓, s. 550-551.
Bibliografia edytuj
- Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).