Meskalina
Meskalina – organiczny związek chemiczny, alkaloid z szeregu fenyloetyloamin o właściwościach halucynogennych. Występuje naturalnie w niektórych kaktusach, między innymi w pejotlu (Lophophora williamsii)[2], san pedro (Echinopsis pachanoi) oraz Echinopsis macrogona i Trichocereus bridgesii. Występuje także w małych ilościach w bobowatych, między innymi w Acacia berlandieri. Meskalina została pierwszy raz wyizolowana i zidentyfikowana w 1897 roku przez Niemca Arthura Hefftera[4][5] a syntetycznie otrzymana w 1919 roku przez Ernsta Spätha[6][3].
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny | C11H17NO3 | |||||||||||||||||||
| Masa molowa | 211,26 g/mol | |||||||||||||||||||
| Wygląd | bezbarwne kryształy | |||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||
| Numer CAS | 54-04-6 | |||||||||||||||||||
| PubChem | 4076[1] | |||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||
| Pochodne | 3,4,5-trimetoksyamfetamina (α-metylomeskalina) | |||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||
| Legalność w Polsce | substancja psychotropowa grupy I-P | |||||||||||||||||||
| Stosowanie w ciąży | kategoria X | |||||||||||||||||||
Spis treści
Właściwości psychoaktywneEdytuj
Meskalina jest silnym enteogenem. Średnia dawka meskaliny waha się w przedziale 300-400 miligramów. Efekty działania meskaliny utrzymują się do 12 godzin po zażyciu. Wysokie dawki (400-600 mg) wywołują silne zmiany percepcyjne i bardzo wyraźne efekty wizualne, szczególnie przy zamkniętych oczach (Closed-eye visualizations). Działanie meskaliny określane jest zwykle jako przyjemne i rozświetlające umysł, choć czasami niepokojące i odrażające. Po przyjmowaniu kolejnych dawek występuje zjawisko tolerancji. Pomiędzy meskaliną a LSD i psylocybiną występuje zjawisko tolerancji krzyżowej.
Meskalina zwykle jest przyjmowana doustnie i często wywołuje mdłości oraz wymioty. Przy wstrzykiwaniu podskórnym efekt ten nie występuje lub jest znacznie słabszy. Wstrzyknięcie zbyt stężonego roztworu może spowodować porażenie nerwów i długo utrzymujący się ból.
Meskalina podobnie jak LSD, DMT czy psylocybina oddziałuje agonistycznie na receptory serotoninowe, szczególnie na receptor 5-HT2A.
Historia używaniaEdytuj
Meskalina jest jednym z najdłużej znanych ludzkości psychodelików. W formie ekstraktu z pejotlu była i nadal jest używana podczas obrzędów religijnych przez Indian zamieszkujących Meksyk i południe USA. W tej formie używał jej też m.in. Stanisław Ignacy Witkiewicz. Meskalinowe wizje są inspiracją dla wielu artystów. Aldous Huxley szeroko opisał swoje przemyślenia co do meskaliny w książce Drzwi percepcji.
Stan prawnyEdytuj
Ze względu na wysokie dawki produkcja meskaliny jest mało opłacalna i w Polsce praktycznie nie występuje na czarnym rynku, a na zachodzie jest jedną z mniej popularnych substancji psychoaktywnych. Obrót meskaliną i jej produkcja są w Polsce zakazane, znajduje się ona w wykazie środków odurzających w grupie I-P.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Meskalina (CID: 4076) (ang.) w bazie PubChem, United States National Library of Medicine.
- ↑ a b Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 239, ISBN 83-7183-240-0.
- ↑ a b Säth, Ernst. Über die Anhalonium-Alkaloide. „Monatshefte für Chemie”. 40 (2), s. 129-154, 1919. DOI: 10.1007/BF01524590.
- ↑ Bankole A. Johnson, Addiction Medicine: Science and Practice, Volume 1, Springer, 2011, s. 301.
- ↑ Heffter, A.. Ueber Cacteenalkaloïde. „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”. 29 (1), s. 216-227, 1896. DOI: 10.1002/cber.18960290145.
- ↑ R. H. Holmes, H. L. Manske: The Alkaloids Vol. III. Academic Press, 1953, s. 324-328. [dostęp 2013-08-14]. [erowid.org].