Metro w Madrycie
Metro w Madrycie (hiszp. Metro de Madrid) jest jednym z najstarszych systemów metra w Europie (otwarte w 1919 roku) oraz jednym z największych systemów transportu tego typu na świecie. Posiada 279 stacji i 15 linii (oraz podziemną kolejkę R, będącą integralną częścią madryckiego metra, łączącą stacje Opera i Principe Pio). W 2007 r. metro w Madrycie miało już łącznie prawie 310 km długości.
Historia edytuj
Metro zostało zaprojektowane przez Carlosa Mendoze, Miguela Otamendi i Antonio Gonzáleza Echarte. 17 października 1919 roku król Alfons XIII oficjalnie zainaugurował uruchomienie pierwszej linii pomiędzy Puerta del Sol i Cuatro Caminos. Linia połączyła 8 stacji, a jej długość wynosiła 3,5 km. 31 października linia została udostępniona do publicznego użytku.
Nowo powstające linie poza funkcją komunikacyjną, miały niedługo spełnić także inną ważną rolę, w latach 1936-1939, podczas wojny domowej, stały się dla mieszkańców schronieniem podczas nalotów bombowych.
Na początku lat siedemdziesiątych rozpoczęła się gwałtowna rozbudowa metra, związana z rozwojem ekonomicznym i terytorialnym Madrytu. W związku z wydłużeniem pociągów w latach 1960. stacja Chamberí została zamknięta i dopiero w 2008 r. udostępniono ją jako muzeum.
Linie Metra edytuj
(stan na 2017 r.)
| Linia | Długość | Liczba stacji | |
|---|---|---|---|
| 1 | Pinar de Chamartín – Valdecarros | 23,9 km | 33 |
| 2 | Las Rosas – Cuatro Caminos | 14,0 km | 20 |
| 3 | Villaverde Alto – Moncloa | 16,4 km | 18 |
| 4 | Argüelles – Pinar de Chamartín | 16 km | 23 |
| 5 | Alameda de Osuna – Casa de Campo | 23,2 km | 32 |
| 6 | Circular | 23,5 km | 28 |
| 7 | Hospital del Henares – Pitis | 32,9 km | 30 |
| 8 | Nuevos Ministerios – Aeropuerto | 16,5 km | 8 |
| 9 | Paco de Lucía – Arganda del Rey | 39,5 km | 28 |
| 10 | Hospital Infanta Sofia – Puerta del Sur | 36,5 km | 31 |
| 11 | Plaza Elíptica – La Fortuna | 8,5 km | 7 |
| 12 | MetroSur | 41,0 km | 28 |
| R | Ópera – Príncipe Pío | 1,1 km | 2 |
| mL1 | Pinar de Chamartín – Las Tablas | 5,4 km | 9 |
| mL2 | Colonia Jardín – Estación de Aravaca | 8,7 km | 13 |
| mL3 | Colonia Jardín – Puerta de Boadilla | 13,7 km | 16 |
Łącznie: 16 linii; 324 km (w tym 27,8 km Metro Ligero); 326 stacji (w tym 38 Metro Ligero).
Metro Ligero edytuj
Stan obecny edytuj
279 stacji połączonych tunelami o długości ponad 300 km pozwalają zaliczyć madryckie metro do dziesięciu największych tego typu sieci na świecie. Obecnie co roku oddawane są do użytku nowe stacje, ocenia się, że tylko metro w Seulu może konkurować z madryckim pod względem szybkości ekspansji.
Sieć dzieli się na linie wąskotorowe (1-5, R oraz tymczasowo 11) i linie szerokotorowe. Linie wąskotorowe miały stacje o peronach długości 60 m (dłuższe powstały na linii 5), niektóre zostały wtórnie wydłużone. Stacje położone są stosunkowo płytko, zazwyczaj nie głębiej niż 20 m pod poziomem ulic. Średnia odległość między stacjami – 630 m. Szerokość pudła wagonu – 2,30 m.
Linie szerokotorowe były budowane w śródmieściu bardzo głęboko (nawet 48 m pod poziomem terenu). Długość peronów – ok. 115 m, średnia odległość między stacjami – 850 m (więcej na liniach wylotowych). Szerokość pudła wagonu – 2,80 m.
Zasilanie górne, zwykle ze sztywnych przewodów. Ruch lewostronny.
Tabor edytuj
W Madryckim metrze używane jest 8 rodzajów pociągów dostarczanych przez dwie firmy: hiszpańską Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles (CAF)[1] oraz włoską AnsaldoBreda[2].
Pociągi wąskotorowe edytuj
- Seria 2000A (CAF)
- Seria 2000B (CAF)
- Seria 3000 (CAF)
Pociągi szerokotorowe edytuj
- Seria 5000 (CAF)
- Seria 6000 (CAF)
- Seria 7000 (AnsaldoBreda)
- Seria 8000 (CAF)
- Seria 8400 (CAF)
- Seria 9000 (AnsaldoBreda)
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Przypisy edytuj
- ↑ Madrid Metro 7000/9000 series Informacja o ofercie dla madryckiego metra zrealizowanej przez firmę AnsaldoBreda.
- ↑ [1] Informacje o taborze dostarczonym do madryckiego metra przez firmę Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles.
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona domowa metra (w jęz. angielskim) - zawiera uaktualnianą mapę.
