Wikipedia

Metta World Peace

amerykański koszykarz

Metta Sandiford-Artest, ur. jako Ronald William Artest, Jr., później znany też jako Metta World Peace (ur. 13 listopada 1979 w Nowym Jorku) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji niskiego skrzydłowego, mistrz NBA z 2010.

Metta Sandiford-Artest
Ronald William Artest, Jr.
Ilustracja
Metta Sandiford-Artest w 2010 roku
#15, 23, 91, 93, 96, 37, 51
niski skrzydłowy
Pełne imię i nazwisko

Ronald William Artest, Jr.

Pseudonim

„Ron Ron”, „Crazy Pills”, „MWP”

Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1979
Nowy Jork

Wzrost

201 cm

Masa ciała

118 kg

Kariera
Aktywność

1999–2017

Szkoła średnia

La Salle (Nowy Jork)

College

St. John’s University (1997–1999)

Draft

1999, numer: 16
Chicago Bulls

  1. ↑ Mecze w lidze aktualne na 26 stycznia 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W 1997 wystąpił w meczu wschodzących gwiazd - Nike Hoop Summit oraz McDonald’s All-American[1][2].

16 września 2011 sąd zatwierdził wniosek Artesta o zmianę imienia i nazwiska na Metta World Peace, który ten złożył w czerwcu 2011[3].

Gra na uczelni edytuj

W swoim pierwszym sezonie gry na uczelni St.John’s zdobywał średnio prawie 12 punktów i 6,3 zbiórki w meczu. Wybrany został najlepszym debiutantem swojej konferencji. Wtedy też ustanowił swoje rekordy kariery na uczelni (26 punktów i 15 zbiórek). Będąc już drugoroczniakiem wybrany został do piątki gwiazd swojej konferencji oraz do trzeciej piątki całej ligi NCAA. Jego drużyna – St. John’s awansowała do finałów regionalnych co było największym sukcesem od 1991 roku. Artest zdobywał średnio 14,5 punktu, 6,3 zbiórki, 4,2 asysty i 1,2 bloku na mecz. Zaliczył również drugie w historii swojego college'u triple-double.

Draft 1999 edytuj

Ron Artest został wybrany przez Chicago Bulls w drafcie 1999, z numerem 16.

Gra w Chicago Bulls edytuj

W pierwszym sezonie gry zdobywał średnio 12 punktów co plasowało go na czwartym miejscu w swojej drużynie. Miał też 1,65 przechwytów na mecz. Ta średnia plasowała go w czołowej dwudziestce ligi. Rozegrał 72 spotkania, z czego 63 w pierwszej piątce. Ponadto zbierał 4,3 piłek w meczu i miał prawie 3 asysty. Na parkiecie przebywał średnio nieco ponad pół godziny w każdym meczu. Został nominowany do drugiej piątki zawodników debiutujących w NBA. W drugim sezonie z rozegranych 76 spotkań, tylko dwa rozpoczynał na ławce rezerwowych. Średnia dwóch przechwytów na mecz dawała mu 7 lokatę w całej lidze. Minimalnie pogorszył średnią zdobywanych punktów, tym razem wynosiła ona 11,9 czyli o 0,1 mniej niż rok wcześniej. Łącznie w dwóch pierwszych latach przechwycił 271 piłek, co jest rekordem w historii drużyny Chicago Bulls. Tyle przechwytów w dwóch debiutanckich sezonach nie miał nawet Michael Jordan.

W sezonie 2001-02 Ron Artest opuścił początek sezonu zasadniczego, złamał palec. Po wyleczeniu kontuzji zdążył rozegrać w zespole „Byków” 27 spotkań, w których zdobywał 15,6 pkt, 4,9 zbiórek i 2,8 przechwytów. W sumie w barwach Chicago Bulls rozegrał 175 spotkań.

Pobyt w Indianie Pacers edytuj

Władze klubu z Chicago zdecydowały się pozbyć Artesta i razem z Bradem Millerem został oddany do Indiany Pacers. Niedługo po przyjściu do nowej drużyny zagrał jeden z najlepszych spotkań w barwach Indiany. W potyczce z Miami Heat zdobył 24 punkty, dorzucił do tego 8 asyst, 8 zbiórek i 9 przechwytów. Sezon zakończył jako drugi przechwytujący całej NBA. Również w sezonie 2001-2002 po raz pierwszy wystąpił w fazie play-off. W jednym ze spotkań w ciągu 89 sekund zaliczył 3 przechwyty.

Sezon 02-03 ekipa Indiany rozpoczęła od bilansu 8-1. W listopadzie Ron Artest został zawodnikiem tygodnia – zdobywając średnio 20,3 punktów, 4,7 zbiórek, 4,7 asyst, 2 bloki i 1,7 przechwytów w meczu. Okazał się też pożytecznym defensorem. Tacy gracze jak Alan Houston czy Dirk Nowitzki, którzy zdobywali średnio ponad 20 punktów w każdym meczu, w pojedynku z Artestem mieli skuteczność około 20%. Artest był dwa razy zawieszany. Raz za kłótnie z trenerem rywali – Patem Rileyem, oraz za zniszczenie jednej z kamer. W sumie był zawieszony na 7 spotkań. Sezon skończył na drugim miejscu w klasyfikacji przechwytów. Był nominowany do tytułu najlepszego defensora ligi. W sezonie zasadniczym 02-03 rozegrał 69 spotkań, z czego 67 w pierwszym składzie. Zdobywał 15,5 punktów w meczu, miał 5,2 zbiórek i 2,9 przechwytów. W play-offach zdobywał średnio 19 punktów, 5,8 zbiórek i 2,5 przechwytów. Na koniec sezonu zajął drugie miejsce w głosowaniu na obrońcę roku NBA[4].

Sezon 03-04 był najbardziej udany w dotychczasowej karierze Artesta. Wybrano go najlepszym obrońcą ligi. Zagrał też w meczu gwiazd, w którym zdobył 7 punktów. Wybrany został również do najlepszej piątki obrońców i do trzeciej piątki całej NBA. Średnio zdobywał 18,3 punktu, 5,3 zbiórek, 3,7 asyst i 2,1 przechwytów. Dwa razy został zawodnikiem tygodnia. Zawodnicy pilnowani przez Artesta w regular season zdobywali średnio ponad 8 punktów w meczu. W fazie playoff „Ron Ron” był najlepszym strzelcem drużyny w pierwszej i drugiej rundzie zdobywając średnio ponad 20 punktów. W finale konferencji przeciwko Detroit Pistons, Artest zdobywał nieco ponad 14 punktów i miał tylko około 30% skuteczności rzutów z gry.

W pierwszych siedmiu spotkaniach sezonu 04-05 Artest rzucał średnio prawie 25 punktów na mecz. Podczas wielkiego skandalu i awantury na trybunach w meczu z Detroit Pistons, został zawieszony do końca sezonu. W następnym rozegrał 16 spotkań zdobywając średnio 19,4 pkt i 2,6 przechwytów został zawieszony przez swoją drużynę, bo żądał transferu do innego teamu.

Gra w Sacramento Kings edytuj

Ron Artest przeniósł się do Sacramento Kings. Drużyna od momentu przyjścia zawodnika, wygrała 26 spotkań, przegrała 14 i zdołała z ósmego miejsca awansować do playoff. osiągnęła z Artestem bilans 26-14 co było trzecim wynikiem w NBA i awansowała do play-off z 8 miejsca, chociaż w trakcie sezonu przez chwilę, zespół z Sacramento był na przedostatnim miejscu w konferencji.

W sezonie 06-07 drużyna Sacramento Kings nie zdołała awansować do play-offów. Artest rozegrał 70 spotkań, 65 w wyjściowej piątce. Zdobywał średnio prawie 19 punktów, miał 6,5 zbiórek, 3,4 asyst i 2,1 przechwytów. Na parkiecie przebywał średnio 37,7 minut.

Los Angeles Lakers edytuj

Od sezonu 2009-10 gra w Los Angeles Lakers. Zdobył z tą drużyną tytuł mistrzowski w 2010 r. 11 lipca 2013, po czterech sezonach w barwach Lakers, drużyna z Los Angeles zdecydowała się użyć na World Peace'ie opcji amnestii[5]. 24 września 2015 roku podpisał ponownie umowę z klubem z Los Angeles[6].

Gra w New York Knicks edytuj

16 czerwca 2013, poinformowano o związaniu się World Peace'a dwuletnim kontraktem z New York Knicks[7]. 24 lutego 2014 został zwolniony przez Knicks po tym, jak jego kontrakt został wykupiony[8].

Osiągnięcia edytuj

Stan na 25 lipca 2017, na podstawie[9], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA
  • Uczestnik:
    • rozgrywek Elite Eight turnieju NCAA (1999)
    • turnieju NCAA (1998, 1999)
  • Laureat NIT/Haggerty Award (1999)[10]
  • Zaliczony do:
    • I składu:
      • Big East (1999)
      • turnieju Big East (1998)
      • najlepszych pierwszorocznych zawodników Big East (1998)
    • III składu All-American (1999 przez AP, NABC)
NBA

Statystyki w NBA edytuj

Legenda
   M Mecze   S5  Pierwsza piątka  MPG  Minuty na mecz
 FG%  Celność rzutów z pola  3P%  Celność rzutów „za 3”  FT%  Celność rzutów wolnych
 RPG  Zbiórki na mecz  APG  Asysty na mecz  SPG  Przechwyty na mecz
 BPG  Bloki na mecz  PPG  Punkty na mecz

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

Sezon regularny edytuj

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1999/00 Chicago 72 63 31,1 40,7% 31,4% 67,4% 4,3 2,8 1,7 0,5 12,0
2000/01 Chicago 76 74 31,1 40,1% 29,1% 75,0% 3,9 3,0 2,0 0,6 11,9
2001/02 Chicago 27 26 30,5 43,3% 39,6% 62,8% 4,9 2,9 2,8 0,9 15,6
2001/02 Indiana 28 24 29,3 41,1% 21,5% 73,3% 5,0 1,8 2,4 0,6 10,9
2002/03 Indiana 69 67 33,6 42,8% 33,6% 73,6% 5,2 2,9 2,3 0,7 15,5
2003/04 Indiana 73 71 37,2 42,1% 31,0% 73,3% 5,3 3,7 2,1 0,7 18,3
2004/05 Indiana 7 7 41,6 49,6% 41,2% 92,2% 6,4 3,1 1,7 0,9 24,6
2005/06 Indiana 16 16 37,7 46,0% 33,3% 61,2% 4,9 2,2 2,6 0,7 19,4
2005/06 Sacramento 40 40 40,1 38,3% 30,2% 71,7% 5,2 4,2 2,0 0,8 16,9
2006/07 Sacramento 70 65 37,7 44,0% 35,8% 74,0% 6,5 3,4 2,1 0,6 18,8
2007/08 Sacramento 57 54 38,1 45,3% 38,0% 71,9% 5,8 3,5 2,3 0,7 20,5
2008/09 Houston 69 55 35,5 40,1% 39,9% 74,8% 5,2 3,3 1,5 0,3 17,1
2009/10 L.A. Lakers 77 77 33,8 41,4% 35,5% 68,8% 4,3 3,0 1,4 0,3 11,0
2010/11 L.A. Lakers 82 82 29,4 39,7% 35,6% 67,6% 3,3 2,1 1,5 0,4 8,5
2011/12 L.A. Lakers 64 45 26,9 39,4% 29,6% 61,7% 3,4 2,2 1,1 0,4 7,7
2012/13 L.A. Lakers 75 66 33,7 40,3% 34,2% 73,4% 5,0 1,5 1,6 0,6 12,4
2013/14 New York 29 1 13,4 39,7% 31,5% 62,5% 2,0 0,6 0,8 0,3 4,8
2015/16 L.A. Lakers 35 5 16,9 31,1% 31,0% 70,2% 2,5 0,8 0,6 0,3 5,0
2016/17 L.A. Lakers 25 2 6,4 27,9% 23,7% 62,5% 0,8 0,4 0,4 0,1 2,3
Razem 991 840 31,7 41,4% 33,9% 71,5% 4,5 2,7 1,7 0,5 13,2
All-Star 1 0 17,0 60% 0% 50% 3,0 3,0 1,0 0 7,0

Play-offy edytuj

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2002 Indiana 5 5 33,4 40,7% 46,2% 69,2% 6,0 3,2 2,6 0,6 11,8
2003 Indiana 6 6 42,0 38,9% 38,7% 80,0% 5,8 2,2 2,5 1,0 19,0
2004 Indiana 15 15 38,9 37,8% 28,8% 71,8% 6,5 3,2 1,4 1,1 18,4
2006 Sacramento 5 5 39,6 38,3% 33,3% 69,6% 5,0 3,0 1,6 0,8 17,4
2009 Houston 13 13 37,5 39,4% 27,7% 71,4% 4,3 4,2 1,1 0,2 15,6
2010 L.A. Lakers 23 23 36,5 39,8% 29,1% 57,9% 4,0 2,1 1,5 0,5 11,2
2011 L.A. Lakers 9 9 31,9 44,3% 32,1% 76,2% 4,6 2,2 1,1 0,8 10,6
2012 L.A. Lakers 6 6 39,3 36,7% 38,9% 75,0% 3,5 2,3 2,2 0,7 11,7
2013 L.A. Lakers 3 3 28,0 25,0% 14,3% 100,0% 3,7 1,7 0,7 0,3 6,0
Razem 85 85 36,9 38,9% 30,8% 71,4% 4,8 2,8 1,5 0,7 13,9

Przypisy edytuj

  1. ↑ 1997 McDonalds All-American Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  2. ↑ 1997 Nike Hoop Summit Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-06]. (ang.).
  3. ↑ Court approves Artest's name change to Metta World Peace | NBA.com
  4. ↑ 2002-03 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-28]. (ang.).
  5. ↑ Lakers Waive Metta World Peace Under Amnesty Provision. nba.com. [dostęp 2014-04-18]. (ang.).
  6. ↑ Lakers sign World Peace. nba.com. [dostęp 2015-04-21]. (ang.).
  7. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-18)].
  8. ↑ Knicks buy out Metta World Peace. espn.go.com. [dostęp 2014-04-18]. (ang.).
  9. ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2017-07-25]. (ang.).
  10. ↑ Lt. Frank J. Haggerty Met Player of the Year – Men's Division I. metbasketballwriters.org. [dostęp 2023-01-27]. (ang.).
  11. ↑ NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  12. ↑ 2004 NBA All-Star Game Box Score. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  13. ↑ NBA Defensive Player of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  14. ↑ a b All-Defensive Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  15. ↑ All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  16. ↑ All-NBA Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  17. ↑ NBA J. Walter Kennedy Citizenship Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  18. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Steals Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Metta_World_Peace&oldid=69432066”