Mewa cienkodzioba
Mewa cienkodzioba[3] (Chroicocephalus genei) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae). Nie jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
| Chroicocephalus genei[1] | |||
| (Breme, 1839) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
mewa cienkodzioba | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Zasięg występowania edytuj
Mewa cienkodzioba zamieszkuje wyspowo pas od Senegalu i Mauretanii przez południową i wschodnią część Półwyspu Iberyjskiego, baseny mórz Śródziemnego, Czarnego i Kaspijskiego, Azję Mniejszą i Bliski Wschód po Kazachstan, Afganistan, Pakistan i północno-zachodnie Indie. Zimuje w dużej części basenów mórz Śródziemnego, Czarnego i Kaspijskiego, wokół Półwyspu Arabskiego na południe po Róg Afryki[2].
Do Polski zalatuje sporadycznie – do 2019 roku stwierdzono ją 6 razy (obserwowano łącznie 7 osobników)[5].
Morfologia edytuj
- Wygląd
- Grzbiet i wierzch skrzydeł popielate, reszta ciała biała. Na końcach skrzydeł białe plamy, końcówki lotek pierwszorzędowych czarne. Oko żółte, w szacie godowej dziób i nogi ciemnoczerwone. W szacie spoczynkowej dziób o jaśniejszym czerwonym odcieniu niż w szacie godowej, dziób osobników młodych cielisty lub żółtobrązowy[6].
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 40–45 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 100–115 cm
masa ciała ok. 220–350 g
Ekologia i zachowanie edytuj
- Biotop
- Morskie wybrzeża oraz słone i słodkie jeziora w pasie stepów, a także delty rzek. Zimą morskie wybrzeża, unika portów.
- Gniazdo
- Preferuje tereny otwarte, tworzy kolonie liczące od kilkudziesięciu do kilkuset par, często z rybitwami.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w marcu–maju 2–3 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 21–28 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po 2–3 dniach, zaś umiejętność latania zdobywają w wieku 30–35 dni.
- Pożywienie
- Głównie ryby, po które nurkuje do głębokości około 1 metra. Pokarm uzupełnia bezkręgowcami i roślinami.
Status i ochrona edytuj
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę cienkodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji w 2015 roku szacowano na 180–230 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji nie jest znany[2].
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[7].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Chroicocephalus genei, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d BirdLife International, Larus genei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-06-21] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-21].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-21]. (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 36. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2019. „Ornis Polonica”. 61, s. 117–142, 2020.
- ↑ Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom, Collins Bird Guide, second edition, ISBN 978-0-00-726814-6.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).