Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego – konkurs muzyczny, odbywający się co 3 lata w Bydgoszczy w klasie fortepianu o randze międzynarodowej (początkowo krajowej), w którym mogą brać udział pianiści w przedziale wieku (16–32) lat[1]. Pierwszy Konkurs odbył się w 1961, a jego organizatorem jest Towarzystwo Muzyczne im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy przy współudziale Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz Filharmonii Pomorskiej. Celem Konkursu jest uczczenie pamięci wybitnego pianisty-wirtuoza, kompozytora, polityka i męża stanu, Ignacego Jana Paderewskiego oraz promocja utalentowanych młodych pianistów.

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego
Ilustracja
Maria Kaczyńska w towarzystwie zwycięzcy VII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego Nikity Mndojanca oraz zdobywczyni drugiej nagrody Julianny Awdiejewy z Rosji
Data

listopad

Miejsce

Bydgoszcz

Organizator

Towarzystwo Muzyczne im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy

Założyciel

Andrzej Szwalbe, Henryk Sztompka

Tematyka

muzyka poważna

Strona internetowa

HistoriaEdytuj

Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana PaderewskiegoEdytuj

Pierwszy Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego zorganizowano w grudniu 1961 w Filharmonii Pomorskiej z inicjatywy dyrektora tej Filharmonii – Andrzeja Szwalbe oraz pianisty Henryka Sztompki (ucznia I.J. Paderewskiego). Konkurs był elementem obchodów w 1960 tzw. Roku Ignacego Jana Paderewskiego i jednocześnie stanowił formę uhonorowania patrona Filharmonii Pomorskiej. Do zmagań konkursowych zgłosiło się 23 pianistów z Warszawy, Krakowa, Poznania, Katowic, Łodzi i Sopotu. Program obejmował przede wszystkim muzykę polską XIX i XX wieku – od utworów Fryderyka Chopina przez Paderewskiego do Szymanowskiego[2]. W Konkursie zwyciężył młody wówczas Jerzy Maksymiuk, obecnie jeden z wybitniejszych dyrygentów polskich. Kolejną edycję Konkursu zaplanowano na 1964, ale nie doszedł on do skutku z powodu śmierci Henryka Sztompki. Przez długie lata o imprezie zapomniano. Ideę jego reaktywacji podjęli w latach 80. pedagodzy bydgoskiej Akademii Muzycznej. Inspiracją do organizacji konkursu były dwie rocznice: 125-lecie urodzin mistrza Paderewskiego (1985) i 45-lecie jego śmierci (1986). W II edycji w 1986 brało udział 17 pianistów, w tym 5 cudzoziemców studiujących w Polsce. Jury przewodniczył prof. Zbigniew Śliwiński.

W tym samym roku, w którym odbył się II Konkurs, Bydgoskie Towarzystwo Muzyczne przyjęło za patrona Ignacego Jana Paderewskiego. Od tego momentu Towarzystwo poszerzyło działalność o różnorodne inicjatywy, które miały na celu przypomnienie i utrwalenie w społecznej świadomości postaci i twórczości wielkiego kompozytora, pianisty i patrioty. Z początkiem lat 90. XX w. podjęto działania w celu organizacji kolejnych edycji Konkursu Pianistycznego im. I.J. Paderewskiego pod egidą Towarzystwa. Uznano wkrótce, że formuła ogólnopolskiego konkursu pianistycznego hamuje jego dalszy rozwój. W związku z tym na wniosek Tadeusza Przecherki postanowiono imprezę umiędzynarodowić, co sugerowali także członkowie jury Regina Smendzianka i Jerzy Sulikowski.

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana PaderewskiegoEdytuj

W wyniku kilkuletnich starań zarządu Bydgoskiego Towarzystwa Muzycznego w Ministerstwie Kultury i Sztuki, przyznano Towarzystwu rolę głównego organizatora Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. I.J. Paderewskiego. Współorganizatorami imprezy zostali: Filharmonia Pomorska im. I.J. Paderewskiego i Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W pracach organizacyjnych udzielali się m.in.: Regina Smendzianka, pianistka, doctor honoris causa Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, profesor i były rektor tej uczelni oraz dyrygent Jerzy Maksymiuk, który prowadził koncerty inauguracyjne kolejnych edycji konkursu. III Konkurs przeprowadzono w lutym 1994 pod honorowym patronatem Prezydenta RP Lecha Wałęsy, zaś nagrody regulaminowe ufundowała amerykańska Fundacja Centrum Paderewskiego (Barbara Piasecka Johnson).

Nad IV Międzynarodowym Konkursem Pianistycznym im. I.J. Paderewskiego patronat objął Prezydent RPAleksander Kwaśniewski. Dyrektorem Konkursu został redaktor Henryk Martenka, a przewodniczącym jury prof. Jerzy Sulikowski. W stosunku do poprzednich konkursów zgłosiło się o wiele więcej uczestników (ponad 40), z uwagi na międzynarodowy charakter imprezy i wysokość nagród. Zdecydowanie dominowali Polacy (około 20); ponadto przyjechały ekipy z: Japonii, Rosji, Ukrainy, Białorusi, Anglii, Estonii, Finlandii, Izraela, Jugosławii, Korei, Niemiec i USA.

Piąta edycja konkursu odbyła się w ramach ogólnopolskich obchodów Roku Paderewskiego (2001). V Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. I.J. Paderewskiego zgromadził w 33 uczestników z 8 krajów, w tym 19 z Polski. W jury, pod przewodnictwem Jerzego Sulikowskiego, zasiadali m.in.: Wiktor Mierżanow, Bernard Ringeissen, Ewa Pobłocka i László Simon. Pulę nagród stanowiło 40 tysięcy USD oraz fortepian cyfrowy (fundacja Reginy Smendzianki). Gościem honorowym był Clarence Paderewski, zamieszkały w San Diego w USA, członek bliskiej rodziny Paderewskich, dla którego Ignacy Jan był wujem.

W 2010 podczas 54. Walnego Zgromadzenia w Banff (Kanada), Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy został przyjęty do Światowej Federacji Międzynarodowych Konkursów Muzycznych z siedzibą w Genewie. Jest to piąty polski konkurs muzyczny zrzeszony w Federacji.

CharakterystykaEdytuj

Regulamin Konkursu przewiduje kilka etapów, podczas których uczestnicy wykonują utwory Ignacego Jana Paderewskiego oraz innych kompozytorów. Wykonania ocenia jury, które składa się z wybitnych koncertujących artystów i pedagogów. Od 2007 Konkurs rozpoczyna się od przesłuchań preselekcyjnych w 8 miastach na świecie: Paryżu, Hanowerze, Shenzhen, Jokohamie, Seulu, Nowym Jorku, Petersburgu i Warszawie. Regulamin przewiduje przyznanie nagród głównych oraz nagród specjalnych – za najlepsze wykonanie utworów Ignacego Jana Paderewskiego i za najlepsze wykonanie koncertu z orkiestrą.

Laureaci KonkursówEdytuj

Laureaci
Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego
Edycja Rok Data I miejsce II miejsce III miejsce
I 1961 1–10 grudnia Jerzy Maksymiuk Maria Korecka Piotr Lachert
II 1986 16–26 października Wojciech Kocyan Andrzej Janaszek Nie przyznano
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego
III 1994 5–13 lutego Nie przyznano   Maciej Szyrner
  Piotr Lachert
Nie przyznano
IV 1998 3–14 listopada   Tomomi Okumura   Michael Schneider   Katarzyna Borek
V 2001 6–17 listopada   Štěpán Kos   Aleksiej Komarow   Barbora Sejáková
VI 2004 6–18 listopada   Mariya Kim   Esther Jung-A Park   Marina Baranowa
VII 2007 4–18 listopada   Nikita Mndojanc   Julianna Awdiejewa   Marianna Prjewalskaja
VIII 2010 7–21 listopada   Eduard Kunc   Kim Hyun-jung   Siergiej Riedkin
  Michał Szymanowski
IX 2013 3–17 listopada   Moon Zheeyoung   Dinara Klinton   Daiki Kato
X 2016 6–20 listopada   Hyuk Lee   Jakub Kuszlik   Swietłana Andriejewa
XI[3] 2019 10–24 listopada   Filip Łynow   Kamil Pacholec   Yasuko Furumi
XII[4] 2022 6–20 listopada   Mateusz Krzyżowski   Pedro López Salas   Danylo Saienko


Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. Regulamin i nuty. konkurspaderewskiego.pl [dostęp 2019-01-01]
  2. Kłaput-Wiśniewska Aleksandra: Obchody Roku Chopinowskiego (1949) i Roku Paderewskiego (1960) na Pomorzu i Kujawach. [w:] Wydarzenia muzyczne na Pomorzu i Kujawach. Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Prace zbiorowe III, nr 23. Bydgoszcz 2006
  3. XI konkurs im. Paderewskiego rozstrzygnięty. "Sztuka na najwyższym poziomie". polskieradio24.pl. [dostęp 2019-12-01].
  4. l, ZWYCIĘZCY XII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy - Konkurs Paderewskiego, konkurspaderewskiego.pl [dostęp 2022-11-22] (ang.).

BibliografiaEdytuj

  • Zdzisław Pruss, Rajmund Kuczma, Alicja Weber: Bydgoski leksykon muzyczny. Bydgoszcz: Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, 2004, s. 280–281. ISBN 83-85327-68-1. OCLC 749361610.
  • Tadeusz Przecherko: Zarys działalności Towarzystwa Muzycznego w Bydgoszczy w latach 1945-2003. [w:] Muzyka w instytucjach i stowarzyszeniach na Pomorzu i Kujawach. Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Z badań nad muzyką i życiem muzycznym Pomorza i Kujaw (8). Bydgoszcz 2004

Linki zewnętrzneEdytuj