Miękławka
Miękławka[3], mękławka[4][5], amia[6] (Amia calva) – jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel ryb z rodzaju amia, rodziny amiowatych (Amiidae) i rzędu amiokształtnych. Ryba o niewielkim znaczeniu gospodarczym, poławiana przez wędkarzy, spotykana w akwariach publicznych.
| ||
| Amia calva[1] | ||
| Linnaeus, 1766 | ||
 Samiec | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | promieniopłetwe | |
| Rząd | amiokształtne | |
| Rodzina | amiowate | |
| Rodzaj | amia Linnaeus, 1766 | |
| Gatunek | miękławka | |
| Synonimy | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
WystępowanieEdytuj
Żyje w silnie zarośniętych rzekach w Ameryce Północnej, w dorzeczach Wielkich Jezior (z wyjątkiem Jeziora Górnego) i Missisipi.
OpisEdytuj
Ciało wydłużone, wrzecionowate, niewyróżniające się barwą spośród otoczenia (spód jasny, wierzch oliwkowy), długość ciała: 0,6–1 m; płetwa grzbietowa pojedyncza, podłużna, prawie sięga ogona, płetwa ogonowa symetryczna, osadzona na szerokiej podstawie; całe ciało pokryte łuskami cykloidalnymi, na głowie dodatkowo płytki kostne ukryte pod skórą. Dymorfizm płciowy widoczny w rozmiarach i ubarwieniu. Samiec jest mniejszy od samicy, cechą pozwalającą na łatwą identyfikację dorosłego samca jest niewielka, okrągła, czarna plama w żółtej lub pomarańczowej obwódce położona u nasady ogona. Poza tym, w okresie rozrodu zmienia ubarwienie[7].
Tryb życiaEdytuj
Amia zamieszkuje wody słodkie, zimą głębokie, latem wypływa na płycizny. W wysychających zbiornikach może obyć się bez wody, ponieważ za pomocą pęcherza pławnego oddycha powietrzem atmosferycznym. Przy wysokich temperaturach zapada w stan estywacji[8]. Jest zwierzęciem o nocnym trybie życia.
OdżywianieEdytuj
Jest to ryba drapieżna, poluje o zmierzchu na inne, mniejsze ryby. Młode amie zjadają różnego rodzaju bezkręgowce, np. skorupiaki, mięczaki[9], z wiekiem w ich diecie zaczynają dominować ryby[7].
RozmnażanieEdytuj
Tarło odbywa się wiosną od kwietnia do czerwca w temperaturze około 25 stopni Celsjusza. Samica składa ikrę (około 64 000 ziaren) do okrągłego gniazda, zbudowanego przez samca z roślin, piasku i kamieni. Ikrą i larwami opiekuje się wyłącznie samiec. Świeżo wylęgłe larwy przyczepiają się do ścianek gniazda za pomocą wydzieliny tzw. narządu cementowego mieszczącego się na głowie.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Amia calva, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Amia calva, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
- ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
- ↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
- ↑ Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974.
- ↑ a b Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.
- ↑ Amia calva. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 28 lutego 2009]
- ↑ Mały słownik zoologiczny: ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
BibliografiaEdytuj
- Mały słownik zoologiczny: ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
- Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.
- Amia calva. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 28 lutego 2009]