Mięsień biodrowy
Mięsień biodrowy (łac. musculus iliacus) – w anatomii człowieka mięsień należący do grupy przedniej mięśni grzbietowych obręczy kończyny dolnej, wyściełający dół biodrowy. Jest trójkątny, o grubości około 2 cm. Przyczep początkowy ma w dole biodrowym, od grzebienia biodrowego do obu kolców biodrowych przednich i do kresy granicznej. Włókna zbiegają się ku dołowi i przechodzą pod więzadłem pachwinowym przez rozstęp mięśni, z przodu od stawu biodrowego, kończąc się ścięgnem na krętarzu mniejszym kości udowej. Mięsień biodrowy, a zwłaszcza jego ścięgno końcowe, zrastają się z mięśniem lędźwiowym większym, budując mięsień biodrowo-lędźwiowy, który silnie zgina staw biodrowy, a także przywodzi udo i obraca je na zewnątrz (za część mięśnia biodrowo-lędźwiowego bywa uważany także mięsień lędźwiowy mniejszy)[1][2][3]. Mięsień biodrowy unerwiony jest przez gałęzie mięśniowe bliższe nerwu udowego[3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 854–857, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom II, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 156, ISBN 978-83-200-4107-1.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 105–108, ISBN 978-83-66548-14-5.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 108–109, ISBN 978-83-200-3258-1.
