Mięsień naramienny

Mięsień naramienny (ang. deltoid muscle, łac. musculus deltoideus) – leżący powierzchownie, największy mięsień okolicy barku o kształcie odwróconej greckiej litery Δ.

Mięsień naramienny – na rysunku zaznaczony na czerwono

Mięsień naramienny

Budowa:
Czerwony – część przednia
Zielony – część środkowa
Niebieski – część tylna

Budowa:
Czerwony – część przednia
Zielony – część środkowa
Niebieski – część tylna

Budowa

Znajduje się na zewnętrznej stronie barku. Ma trzy przyczepy początkowe, które dzielimy na części:

• część przednią – obojczykową (ang. anterior - clavicular part), przyczepia się do końca barkowego obojczyka (ang. acromial end of clavicle),
• część środkową – barkową (ang. middle - acromial part), przyczepia się do wyrostka barkowego łopatki (ang. acromion),
• część tylną – grzebieniowa (ang. posterior - spinal part), przyczepia się do grzebienia łopatki (ang. spine of scapula).

Wspólny przyczep końcowy wszystkich części mięśnia naramiennego znajduje się na guzowatości naramiennej kości ramiennej (ang. deltoid tuberosity, łac. tuberositas deltoidea).

Funkcja

Część barkowa odwodzi ramię aż do poziomu. Podnoszenie ramienia powyżej poziomu odbywa się w stawach obojczykowych. Część obojczykowa przywodzi do przodu i dokonuje ruchu obrotowego ramienia do wewnątrz. Część grzebieniowa przywodzi do tyłu i dokonuje rotacji ramienia na zewnątrz.

Unaczynienie

• tętnica okalająca ramię tylna (ang. posterior cirxumflex humeral artery)
• gałąź naramienna tętnicy piersiowo-barkowej (ang. deltoid branch of thoraco-acromial artery)

Obie odchodzą od tętnicy pachowej (ang. axillary artery).

Unerwienie

• nerw pachowy (ang. axillary nerve, łac. nervus axillaris) C_5-6

Bibliografia

• Anatomia człowieka, t.1, Anatomia ogólna kości, stawy i więzadła, mięśnie; Michał Reicher; wyd. XI (VII), Warszawa 1999; ISBN 83-200-2375-0

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.