Mięsień naramienny

Mięsień naramienny (łac. musculus deltoideus) – leżący powierzchownie, największy mięsień okolicy barku o kształcie odwróconej greckiej litery Δ.

Mięsień naramienny – na rysunku zaznaczony na czerwono

Mięsień naramienny

Budowa:
Czerwony – część przednia
Zielony – część środkowa
Niebieski – część tylna

Budowa:
Czerwony – część przednia
Zielony – część środkowa
Niebieski – część tylna

Budowa

Znajduje się na zewnętrznej stronie barku. Ma trzy przyczepy początkowe, które dzielimy na części:

• część przednią – obojczykową, przyczepia się do końca barkowego obojczyka,
• część środkową – barkową, przyczepia się do wyrostka barkowego łopatki,
• część tylną – grzebieniowa, przyczepia się do grzebienia łopatki.

Wspólny przyczep końcowy wszystkich części mięśnia naramiennego znajduje się na guzowatości naramiennej kości ramiennej (łac. Tuberositas deltoidea).

Funkcja

Część barkowa odwodzi ramię aż do poziomu. Podnoszenie ramienia powyżej poziomu odbywa się w stawach obojczykowych. Część obojczykowa przywodzi do przodu i dokonuje ruchu obrotowego ramienia do wewnątrz. Część grzebieniowa przywodzi do tyłu i dokonuje rotacji ramienia na zewnątrz.

Unaczynienie

• tętnica okalająca ramię tylna
• gałąź naramienna tętnicy piersiowo-barkowej

Obie odchodzą od tętnicy pachowej.

Unerwienie

• nerw pachowy (łac. nervus axillaris) C_5-6

Bibliografia

• Anatomia człowieka, t.1, Anatomia ogólna kości, stawy i więzadła, mięśnie; Michał Reicher; wyd. XI (VII), Warszawa 1999; ​ISBN 83-200-2375-0​

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.