Miłków (województwo dolnośląskie)
Miłków (do 1945 niem. Arnsdorf, do marca 1946 Hlondów) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Podgórzyn. Jej część stanowi Brzezie Karkonoskie[4].
wieś | |
Kościół pw. św. Jadwigi w Miłkowie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
2076[2] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
58-535[3] |
Tablice rejestracyjne |
DJE |
SIMC |
0192086 |
Położenie na mapie gminy Podgórzyn | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego | |
50°48′34″N 15°45′43″E/50,809444 15,761944[1] |
Położenie
edytujZwarta i łańcuchowa zabudowa tej miejscowości ciągnie się w górę potoku Miłkówka przez ponad 4 km. Od XVII do XIX wieku Miłków był wraz z Karpaczem ośrodkiem zielarstwa, którym parali się tzw. laboranci.
Demografia
edytujJest to największa miejscowość w gminie Podgórzyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego posiadała 2076 mieszkańców (III 2011 r.).
Gospodarka i turystyka
edytujW roku 1969 we wsi uruchomiony został oddział firmy Polar[5][6]. Znajduje się tu też Leśny Bank Genów Kostrzyca[7].
Historia
edytujNazwy wsi
edytuj- 1305 Arnoldi villa, Arnoldivilla circa Hyrsberc
- 1394 Arnoldisdorf,
- 1400 Arnsdorff,
- 1668 Arnssdorffischen,
- 1765 Arnsdorf,
- 1786 Arnoldsdorf, Arnsdorf,
- 1945 Hlondów, Jurantów, Jarantów,
- 1946 Miłków[8]
Przynależność terytorialna
edytuj- Do połowy XVIII wieku – wieś w księstwie jaworskim.
- Do 1818 r. w powiecie jeleniogórsko-świerzawskim.
- Do 1945 r. w powiecie jeleniogórskim (od 1 IV 1938 w składzie miasta Kowary)[9]
- Do 1973 r. wieś gromadzka w powiecie jeleniogórskim.
- Do 1975 r. w gminie Podgórzyn, w powiecie jeleniogórskim.
- Do 1990 r. w gminie Podgórzyn, w województwie jeleniogórskim.
- Do 1998 r. w gminie Podgórzyn, w rejonie jeleniogórskim, w województwie jeleniogórskim.
- Od 1999 r. w gminie Podgórzyn, w powiecie jeleniogórskim, w województwie dolnośląskim.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Miłków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
W XVII-XIX wieku wieś należała do czeskiej rodziny hr. Zierotinów, a następnie Topocanów, słynęła z kuźnic, które przetapiały rudę żelaza dowożoną z Kowar. Od początku XVII w. istniała tu papiernia, w XVIII w. wieś była ośrodkiem ziołolecznictwa i hodowli owiec[10]. W latach dwudziestych i trzydziestych XX w. nieruchomość we wsi (dom nr 38, obecnie nr 33) posiadał późniejszy Generał marszałek polny Wehrmachtu, Erich von Manstein[11][12]. W okresie II wojny światowej we wsi siedzibę miało przedstawicielstwo kolaboracyjnych jednostek azerskich przy niemieckim ministerstwie spraw zagranicznych, w owym czasie ewakuowanym do Karpacza[13].
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[14]:
- kościół parafialny pw. św. Jadwigi, przebudowany w latach 1542-1546, otrzymał wówczas polichromowany, kasetowy strop, renesansowe portale z lat 1542/1543, w obecnej postaci z XVIII w., I wzmianka 1399 r. - nazwisko pierwszego proboszcza: Nicolaus Berner. Wewnątrz skromny, barokowy wystrój, gotycka rzeźba Madonny z 1450 r., figura Chrystusa Frasobliwego z połowy XVI wieku[15]. Na zewnętrznym murze barokowe epitafia "laborantów" z Karpacza, pręgierz z XVII w;
- cmentarz przy kościele, w murze cmentarnym trzy krzyże pokutne;
- kościół ewangelicki (w ruinie) z 1755, z pseudogotycką wieżą z 1863 roku;
- cmentarz;
- zespół pałacowy, z XVII w., przebudowany w XVIII w. i na przełomie XIX/XX w., ul. Wiejska 218:
W murze cmentarnym znajdują się trzy krzyże pokutne. Opodal w ogrodzeniu pozostałość pręgierza, a na wzgórzu na południowy wschód od wsi ruiny murowanej szubienicy, używanej w latach 1684-1715.
W gminnej ewidencji zabytków znajdują się budynki przy ul. Kolejowej nr 53, 56, 57, 58 oraz Wiejskiej nr 4 (dwukrotnie), 5, 11, 17, 23, 30, 31, 34, 40, 43, 47, 49, 51, 52, 61, 64, 65, 66, 68, 69, 70, 72, 74, 78, 80, 82, 84, 86, 87, 90, 92, 93, 98, 100, 108, 125, 128, 132, 150, 153, 159a, 164, 167, 187, 195 oraz stanowiska archeologiczne we wsi[17].
Wspólnoty wyznaniowe
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 80739
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 795 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Projekt rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części
- ↑ Kalendarium zakładów Whirlpool Polska - Polar. fotopolska.eu - Polska na fotografii. [dostęp 2013-12-01].
- ↑ Historia. Stowarzyszenie Przyjaciół Miłkowa. [dostęp 2013-12-01].
- ↑ Kontakt. Leśny Bank Genów Kostrzyca. [dostęp 2013-12-01].
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości
- ↑ Stadt Schmiedeberg
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 240
- ↑ Einwohnerbuch Arnsdorf 1927 im Kreis Hirschberg/Rsgb. [online] [dostęp 2017-12-27] .
- ↑ Adressbuch für den Kreis Hirschberg 1937 [online] .
- ↑ Das Auswärtige Amt im Riesengebirge 1943–1945 [online] .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 53. [dostęp 2012-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2017)].
- ↑ Wojciech Kapałczyński, Jan Kotlarski: Zabytki Jeleniej Góry i powiatu. Jelenia Góra: Jeleniogórskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, 2002, s. 89 - 90. ISBN 83-85033-00-9.
- ↑ Łuczyński Romuald M. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, Legnica, 2008, s. 253
- ↑ Gminna ewidencja zabytków
- ↑ Miłków – kościół parafialny p. w. św. Jadwigi
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-15] .
Bibliografia
edytuj- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 4 Kotlina Jeleniogórska, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1999, ISBN 83-85773-31-2
- Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7