Michał Świerzyński
Michał Świerzyński (ur. 25 października 1868 w Krakowie, zm. 30 czerwca 1957 w Warszawie)[1] – polski kompozytor, dyrygent i pedagog.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 października 1868 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
30 czerwca 1957 |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie malarza Saturnina[2] i Wenerandy ze Stylińskich (1826–1904).
Edukację muzyczną rozpoczął w 1880 roku, w wieku 12 lat. Uczył się gry na fortepianie u Jana Drewnowskiego i Antoniego Płacheckiego. Od 1888 roku studiował w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie u Zygmunta Noskowskiego. Naukę kontynuował w Warszawie i Pradze u Oskara Nedbala. W latach 1906–1908 był dyrygentem orkiestry opery we Lwowie. W latach 1908–1930 pracował na stanowisku profesora w konserwatorium w Krakowie. W latach 1930–1936 profesor w Wielkopolskiej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Po 1936 na stałe zamieszkał w Warszawie.
22 lipca 1952 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[3].
Od 8 sierpnia 1908 był mężem Marii Ludmiły z Nowaków (1882–1968)[4], z którą miał synów Jerzego (1910–1997), mgr. praw oraz Adama (1914–1997), który był kompozytorem, a także krytykiem muzycznym i żołnierzem Armii Krajowej[4].
.jpg)
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 101-1-24,25)[4].
Twórczość
edytujNapisał 6 symfonii, Uwerturę podhalańską (1948), opery: Ksenia (1895), Nocleg w Apeninach (1922) (według Fredry), Książę ordynat (1929), balet Sen artysty (1930), operetki: Czar munduru (wystawione w Krakowie w 1920 r.), Miłostki wojskowe. Organizował koncerty fortepianowe, skrzypcowe i instrumentalne, pieśni solowe i chóralne.
Przypisy
edytuj- ↑ Urszula Mieszkieło, Świerzyński Michał, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 10 Sm–Ś część biograficzna, Kraków: PWM, 2007, s. 305-306, ISBN 978-83-224-0866-7.
- ↑ Wojciech Przybyszewski, Saturnin Świerzyński – malarz i rysownik [w:] idem, Mistrzowie i dyletanci. Spotkania ze sztuką polską XIX wieku, Warszawa 2012, s. 191.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078.
- ↑ a b c Cmentarz Stare Powązki: Michał Świerzyński, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-11-03].
Bibliografia
edytuj- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, 1962–1969, tom 11, s. 344.
