Michał Apafy
Michał Apafy (węg. Apafi Mihály; ur. 3 listopada 1632, zm. 15 kwietnia 1690) – książę Siedmiogrodu w latach 1661-1690.
| |
| |
| książę Siedmiogrodu | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Dzieci | |
Pochodził z możnej rodziny węgierskiej. Po klęsce i śmierci Jerzego II Rakoczego został wybrany przez stany siedmiogrodzkie (a faktycznie narzucony przez imperium osmańskie) na księcia siedmiogrodzkiego, w opozycji do popieranego przez Habsburgów Jana Kemeniego (ten zmarł w roku następnym). Apafy nie posiadał ani większych talentów politycznych, ani ambicji. Mimo to pozostał na tronie blisko 30 lat, choć w praktyce księstwem kierował wówczas kanclerz Apafiego, Michał Teleki. W roku 1672 zezwolił Ormianom, zbiegłym z Bukowiny pod przewodnictwem biskupa suczawskiego Minasa Zilihtara, na osiedlenie się w miejscowościach Beszterce (Bystrzycy), Gyergyószentmiklós, Csíkszereda, Petele, Csíksomlyó oraz w Gyulafehérvár (Alba Iulia).
Aż do lat 80. XVII w. Siedmiogród wspierał Turcję. Dopiero klęska Turków w bitwie pod Wiedniem spowodowała zbliżenie do Austrii i podpisanie wreszcie w 1687 sojuszu. Wkrótce potem wojska austriackie wyparły Turków z całego Siedmiogrodu. Niedługo później nastąpiła też śmierć Apafyego, który pozostawił tron siedmiogrodzki synowi, Michałowi Apafiemu II.
Bibliografia edytuj
- Kurze Geschichte Siebenbürgens, Budapest 1989
- J. Demel, Historia Rumunii, Wrocław 1970