Michał Bajor
Michał Bajor (ur. 13 czerwca 1957 w Głuchołazach) – polski aktor, piosenkarz i kompozytor. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1970 |
Wydawnictwo |
Agencja Artystyczna MTJ, Polskie Nagrania „Muza”, Sony Music Entertainment Poland |
Powiązania |
Jacques Brel, Janusz Kulik, Włodzimierz Korcz, Wojciech Młynarski, Piotr Rubik, Janusz Stokłosa, Wojciech Borkowski |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
W trakcie kariery muzycznej współpracował z kompozytorami, takimi jak m.in. Włodzimierz Korcz, Janusz Strobel, Jarosław Kukulski, Jerzy Satanowski, Hadrian Filip Tabęcki, Paweł Stankiewicz, Marcin Nierubiec czy Piotr Rubik. Śpiewa teksty m.in. Władysława Broniewskiego, Juliana Tuwima, Wojciecha Młynarskiego, Marka Grechuty i Jonasza Kofty.
Jako aktor zagrał w filmach reżyserów, takich jak Filip Bajon, Barbara Sass, Edward Żebrowski, Feliks Falk czy Krzysztof Kieślowski.
Życiorys
edytujRodzina i edukacja
edytujJest synem aktora-lalkarza i nauczyciela Ryszarda Bajora (1925–2017) oraz jego żony Marii z d. Jędrusik (1937–2022), nauczycielki nauczania początkowego, a także starszym bratem Piotra Bajora, również aktora. Od dzieciństwa związany jest ze środowiskiem scenicznym w Opolu. Pobierał lekcje tańca oraz gry na fortepianie. Zadebiutował na scenie rolą wilka w „Czerwonym Kapturku”.
Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego nr II w Opolu[1], a w 1980 ukończył studia aktorskie na PWST w Warszawie.
Kariera muzyczna
edytujW 1970 zadebiutował jako piosenkarz w eliminacjach do 8. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1973 po wykonaniu utworu „Siemionowna” zwyciężył na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, po czym został zaproszony do udziału w 13. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. W latach 1975–1976 grał koncerty z orkiestrami Henryka Debicha i Stefana Rachonia. W 1987 nagrał swój pierwszy album studyjny pt. Michał Bajor Live, na którym umieścił covery piosenek m.in. Jacques’a Brela, z którym powiązał swoją dalszą sceniczną karierę.
W 2024 na ścianie kamienicy przy ul. Oleskiej w Opolu został odsłonięty mural dedykowany Michałowi Bajorowi, który świętował 50-lecie debiutu scenicznego w opolskim amfiteatrze[2].
Kariera aktorska
edytujW 1975 rozpoczął karierę filmową od występu w filmie Agnieszki Holland Wieczór u Abdona u boku Beaty Tyszkiewicz. Wystąpił w nominowanym do Oscara filmie Istvána Szabó Hanussen (1988). Zagrał Nerona w filmie Jerzego Kawalerowicza Quo vadis (2001).
28 marca 1979 zadebiutował jako aktor teatralny rolą w sztuce Do piachu... Tadeusza Różewicza w Teatrze na Woli w Warszawie. 6 października tego samego roku zagrał w przedstawieniu Equus Petera Shaffera w warszawskim Teatrze Ateneum[3], z którym współpracował do 1994. W 1993 wystąpił w teatrze Studio Buffo u Janusza Stokłosy i Janusza Józefowicza.
Spektakle teatralne
edytujRole
edytuj- 1979 – Do piachu... jako Johny Foce (reż. Tadeusz Łomnicki)
- 1979 – Equus jako Allan Strang (reż. Andrzej Rozhin)
- 1980 – Opera za trzy grosze jako Kapelmajster-Archanioł (reż. Ryszard Peryt)
- 1981 – Po Hamlecie jako Junior (reż. Janusz Warmiński)
- 1982 – Ścisły nadzór jako Moryś (reż. Romuald Szejd)
- 1982 – Śmierć Dantona jako Kamil Demoulins (reż. Kazimierz Kutz)
- 1982 – Niebo zawiedzionych (reż. Lena Szurmiej)
- 1983 – Z życia dżdżownic (reż. F. Bajon)
- 1983 – Pornografia jako Karol (reż. Andrzej Pawłowski)
- 1983 – Słodkie miasto jako Głos Rossa (reż. Emilian Kamiński)
- 1983 – Syn marnotrawny jako Arlekin (reż. Adam Hanuszkiewicz)
- 1984 – Trans-Atlantyk jako syn Ignac (reż. A. Pawłowski)
- 1985 – Brel (reż. E. Kamiński, W. Młynarski)
- 1985 – Maria i Woyzeck jako Błazen I (reż. A. Hanuszkiewicz)
- 1990 – Czerwony stoliczek (reż. Andrzej Strzelecki)
- 1993 – Music Hall – rewia (reż. Wowo Bielicki)
- 1994 – Nie opuszczaj mnie (reż. Janusz Józefowicz)
- 1994 – Bajor w Buffo (reż. J. Józefowicz)
- 1994 – Evita jako Che Guevara (reż. Marcel Kochańczyk)
- 1995 – Odchodzić (reż. A. Rozhin)
- 1997 – Ewa Hitler pali camele jako reporter (reż. Jacek Koprowicz)
- 2001 – Quo vadis (reż. Jerzy Kawalerowicz) jako Neron
- 2004 – Za kulisami – recital
- 2004 – Świętokrzyska Golgota (reż. Jerzy Zoń)
- 1980 – Do potomnego (reż. Andrzej Łapicki)
- 1980 – Proces jako syn woźnego (reż. A. Holland, Laco Adamik)
- 1981 – Samotnik jako Baldwin (reż. Andrzej Domalik)
- 1982 – Irydion jako Heliogabal (reż. Jan Englert)
- 1984 – Candida (Kandyda) jako Eugeniusz Marchbanks (reż. M. Kochańczyk)
- 1984 – Elżbieta królowa Anglii (reż. L. Adamik)
- 1987 – Herbatka z nieobecnym jako Chłopak (reż. Andrzej Sapija)
- 1989 – Grzechotka jako Percy (reż. B. Sass-Zdort)
Inne formy twórczości
edytuj- 1980 – Opera za trzy grosze (reż. Ryszard Peryt) – asystent reżysera
- 1983 – Syn marnotrawny (reż. A. Hanuszkiewicz) – asystent reżysera
- 2005 – Emigranci (reż. Dominik Nowak, Piotr Sieklucki) – muzyka
Filmografia
edytuj
|
|
Dyskografia
edytuj
Albumyedytuj
|
Albumy koncertoweedytuj
Kompilacjeedytuj
Albumy świąteczneedytuj
Inneedytuj
|
Nagrody i wyróżnienia
edytuj- 1973 – główna nagroda na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze
- 1981 – wyróżnienie na FPFF w Gdańsku za rolę w filmie W biały dzień
- 1982 – Jantar '82 na X Koszalińskich Spotkaniach Filmowych „Młodzi i Film” za rolę w filmie Limuzyna Deimler Benz w reżyserii Filipa Bajona
- 1985 – Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie w latach 1983–1985 w teatrze, filmie i na estradzie
- 1985 – nagroda specjalna Telewizji Polskiej na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu za wykonanie songów Bertolda Brechta
- 1994 – Srebrny As – nagroda Polish Promotion Corporation
- 1997 – najlepszy rozmówca programu Godzina Szczerości w plebiscycie widzów
- 1998 – Złota Spinka – nagroda redakcji „Nowej Trybuny Opolskiej”
- 2005 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[47]
- 2006 – statuetka „Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka” – nagroda dla przyjaciela ogólnopolskiego festiwalu dla osób niepełnosprawnych utalentowanych wokalnie na Festiwalu Piosenki Zaczarowanej w Krakowie
- 2015 – Medal „Labor Omnia Vincit” – „Praca Wszystko Zwycięża”, które przyznaje Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego.
- 2018 – Platynowa Telekamera (przyznana podczas Polsat SuperHit Festiwal 2018)
W telewizji
edytuj- Szansa na sukces (juror) (2 odcinki – jeden z 20 kwietnia 1997, drugi z 23 grudnia 2007)
- Od przedszkola do Opola
- 2002 – Wykrywacz kłamstw
- 2003 – Twarze w lustrach – recital
- 2003 – Wideoteka dorosłego człowieka
- 2004 – Anioły Europy
- 2004 – Trzymaj się swoich chmur – Piosenki Seweryna Krajewskiego (25. PPA)
- 2005 – Imiennik Dwójki: Kwiecień
- 2006 – Mój pierwszy raz
- 2008 – Michał Bajor śpiewa piosenki Jonasza Kofty
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznicowe zjazdy szkolne. opole.gazeta.pl, 2005-09-02. [dostęp 2022-01-25].
- ↑ W drugim dniu Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu odsłonięto nowe gwiazdy i mural [online], dzieje.pl [dostęp 2024-06-01] (pol.).
- ↑ Anna Retmaniak: Portret słowem malowany. Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2013, s. 82. ISBN 978-83-7839-559-1.
- ↑ a b c Michał Bajor. mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Michał Bajor '95. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Uczucia. discogs.com. [dostęp 2013-10-23]. (ang.).
- ↑ Michał Bajor – premiera nowej płyty. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 27.11.2000 – 10.12.2000. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Płyta Twarze w lustrach – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.10.2002 – 20.10.2002. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Płyta Za kulisami – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.03.2004 – 14.03.2004. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Płyta Inna bajka – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.11.2007 – 25.11.2007. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2008. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Płyta Piosenki Marka Grechuty i Jonasza Kofty – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.03.2010 – 14.03.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2010. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Od Piaf do Garou. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 02.04.2012 – 09.04.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2012. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor: moja publiczność czekała na taką płytę. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.10.2013 – 20.10.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-25]. (pol.).
- ↑ Moja Miłość – Bajor Michał | Muzyka Sklep EMPIK.COM.
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 03.02.2017 – 09.02.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-02-16]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2016. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-01-27]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.11.2022 – 17.11.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-11-24]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2021. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2021-07-14]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.11.2022 – 24.11.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-12-01]. (pol.).
- ↑ OLiS – oficjalna lista wyróżnień – złote płyty. olis.pl. [dostęp 2023-12-28]. (pol.).
- ↑ a b Dyskografia Michała Bajora. michalbajor.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Live. discogs.com. [dostęp 2013-10-23]. (ang.).
- ↑ Płyta Najwieksze przeboje LIVE – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2011. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Błędny rycerz. Złota kolekcja. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 30.10.2000 – 05.11.2000. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2003. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Od Kofty... Do Korcza Vol. 1. discogs.com. [dostęp 2017-05-07]. (ang.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 05.05.2017 – 11.05.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-05-18]. (pol.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2018. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2018-02-16]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Od Kofty... Do Korcza Vol. 2. discogs.com. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 29.09.2017 – 05.10.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-10-12]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – W dzień Bożego Narodzenia. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor z nową płytą „Kolędy 2018”: Gościnnie Joanna Kulig, Agata Kulesza i Bogumiła Bajor. muzyka.interia.pl. [dostęp 2018-12-13]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.12.2018 – 27.12.2018. olis.onyx.pl. [dostęp 2019-01-03]. (pol.).
- ↑ Piosenki dla dzieci śpiewa Michał Bajor. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 2024-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-18] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Michał Bajor w bazie filmpolski.pl
- Michał Bajor, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
- Michał Bajor w bazie IMDb (ang.)
- Michał Bajor w bazie Filmweb