Michał Chorosiński

polski aktor

Michał Adrian Chorosiński (ur. 5 września 1975 w Warszawie[1]) – polski aktor.

Michał Chorosiński
Ilustracja
Michał Chorosiński (2013)
Imię i nazwisko

Michał Adrian Chorosiński

Data i miejsce urodzenia

5 września 1975
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Dominika Chorosińska (od 2002)

Lata aktywności

od 1997

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Odtwórca roli Wiktora Rajczaka z serialu paradokumentalno-fabularnego TV Puls Lombard. Życie pod zastaw (2017–)[2]. Występował w roli Czarka Zdrojewskiego, chłopaka Magdy w serialu Polsat Adam i Ewa (2000–2001) i jako Leszek Skalski w serialu TVP2 M jak miłość (2004–2009), a także gościnnie w znanych serialach, takich jak: Klan, Przyjaciółki, Na Wspólnej i Na dobre i na złe.

Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi, Mikołajem Grabowskim, Łukaszem Kosem, Pawłem Miśkiewiczem, Wojciechem Kościelniakiem i Janem Szurmiejem. Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Warszawie jako syn Hanny[3] i prof. Andrzeja Tomasza Chorosińskiego, organisty, pedagoga i kompozytora[4]. Ukończył Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. Studiował na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, którą ukończył w 1999[5].

Kariera

edytuj

W 1996 zadebiutował w roli strażnika w komedii Williama Shakespeare’a Wieczór Trzech Króli w reż. Macieja Prusa u boku Marcina Kuźmińskiego na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W latach 1999–2000 był związany z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W 2000 wystąpił gościnnie w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu jako chłopak w zielonych okularach, w płaszczu w przedstawieniu Piosenki pana Berangera Pierre’a-Jeana de Bérangera w reż. Marty Stebnickiej. W 2001 otrzymał nagrodę Grand Prix w II ogólnopolskim konkursie recytatorskim „Verba Sacrum” w Poznaniu[6].

W 2001 zagrał Zygmunta w Królowej przedmieścia Konstantego Krumłowskiego w reż. Mieczysława Grąbki w Teatrze Ludowym w Krakowie-Nowej Hucie oraz wziął udział w produkcji Cudowny naszyjnik Włodzimierza Jasińskego i Pawła Lipnickiego w reż. Grzegorza Suskiego w Teatrze Stu w Krakowie. W 2002 w Teatrze Polskim we Wrocławiu zagrał gościnnie Widmo w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Mikołaja Grabowskiego i wystąpił jako robotnik w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w reż. Wojciecha Kościelniaka w Teatrze Muzycznym „Capitol” we Wrocławiu. W 2003 zagrał gościnnie Młodego w spektaklu poświęconym Agnieszce Osieckiej Wielka woda w reż. Jana Szurmieja w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze.

Od 2004 związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie zagrał m.in. w dwóch produkcjach autorstwa Pawła Demirskiego w reż. Moniki Strzępki – wędkarza w Śmierci podatnika (2007) i drag queen w Tęczowej Trybunie 2012 (2011) oraz Bestużewa w Dziadach część III Adama Mickiewicza (2015) w reż. Michała Zadary[7].

Wziął udział w reklamach: Škoda Yeti (2011) i kampanii „1% dla życia” Fundacji Pro (2012).

W 2022 Zarząd Województwa Łódzkiego powołał Chorosińskiego na stanowisko zastępcy dyrektora ds. artystycznych w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Niedługo później wygrał konkurs na dyrektora tej placówki[8]. We wrześniu 2024 złożył rezygnację z tego stanowiska. Jednak dyrektorem teatru pozostanie do końca listopada tego samego roku, kiedy to zostaną ogłoszone wyniki konkursu na jego następcę[9][10].

Życie prywatne

edytuj

Ożenił się z aktorką Dominiką Figurską. Mają wspólnie pięcioro dzieci, wychowują także dziecko pochodzące z pozamałżeńskiego romansu Figurskiej[11][12][13][14].

Podkreśla swoją wiarę w religię rzymskokatolicką; z żoną został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016[15], a także akcji „Wierność jest sexi”[11][16].

Był członkiem warszawskiego społecznego komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w Polsce w 2010[17].

Filmografia

edytuj

Polski dubbing

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Nowi dyrektorzy łódzkich teatrów - Wielkiego i Jaracza. Kim są? - Radio Łódź [online], radiolodz.pl, 31 grudnia 2022 [dostęp 2023-10-11] (pol.).
  2. „Szlachetne Zdrowie”, Dbam o zdrowie, Nr 7/lipiec 2022. s. 12
  3. Wspomnienia prof. Andrzeja Chorosińskiego. Muzeum Historii Polski. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  4. Maciej Gąsiorowski/„Na żywo”: Ma wsparcie w teściach. wPolityce.pl, 2014-02-24. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  5. Międzynarodowy Festiwal Organowy XXIII Legnickie Wieczory Organowe. Legnickie Centrum Kultury, 2014-09-30. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  6. Adam Makowicz, Andrzej Chorosiński, Michał Chorosiński. TuWrocław. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  7. Michał Chorosiński. Teatr Polski we Wrocławiu. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  8. Jacek Cieślak, Przegrał konkurs, PiS wybrał go na wicedyrektora [online], Rzeczpospolita, 24 lipca 2022.
  9. Mąż posłanki PiS odchodzi z pracy. Oto, co wydarzyło się wcześniej [online], Onet Kultura, 16 września 2024 [dostęp 2024-11-09] (pol.).
  10. Instytut Teatralny, Łódź. Michał Chorosiński odchodzi z Teatru Jaracza z tarczą | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2024-11-09] (pol.).
  11. a b Dominika Chorosińska nową minister kultury. Aktorka wywołała skandal. onet.pl. [dostęp 2023-11-28].
  12. Dominika Chorosińska: mąż, dzieci. Czym zasłynęła aktorka i posłanka PiS? [online], wiadomosci.radiozet.pl, 27 listopada 2023 [dostęp 2023-11-27] (pol.).
  13. Dominiika Figurska urodziła szóste dziecko!. dzieckoifigura.pl, 30 listopada 2020. [dostęp 2021-01-09].
  14. Te gwiazdy urodziły kilkoro dzieci i wyglądają świetnie. onet.pl, 27 czerwca 2014. [dostęp 2019-06-04].
  15. Ambasadorzy: Michał Chorosiński. StadionMłodych.eu. [dostęp 2017-06-23].
  16. Figruska i Chorosiński. Wierność jest sexi. [dostęp 2023-11-28].
  17. Warszawski społeczny komitet poparcia.

Linki zewnętrzne

edytuj