Michał Dworczyk
Michał Paweł Dworczyk (ur. 22 lipca 1975 w Warszawie) – polski polityk, z wykształcenia historyk, instruktor harcerski, samorządowiec, poseł na Sejm VII, VIII, IX i X kadencji (2015–2024), sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej (2017), szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2017–2022), minister-członek Rady Ministrów (2019–2023), poseł do Parlamentu Europejskiego X kadencji (od 2024).
.jpg) Michał Dworczyk (2024) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Michał Paweł Dworczyk |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 lipca 1975 |
| Minister-członek Rady Ministrów | |
| Okres |
od 4 czerwca 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów | |
| Okres |
od 19 grudnia 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej | |
| Okres |
od 1 marca 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujMłodość i wykształcenie
edytujPochodzi z rodziny o patriotycznych tradycjach. Obydwaj dziadkowie – rotmistrz Kazimierz Lenartowicz i kpt. lekarz Marian Dworczyk – byli uczestnikami wojny polsko-bolszewickiej, ojciec Jan Dworczyk był harcerzem Szarych Szeregów ps. „Michał”, natomiast matka Alina Lenartowicz-Dworczyk była członkiem „Solidarności”[1].
W 1994 ukończył Liceum Ogólnokształcące Społeczne nr 17 w Warszawie, a w latach 1994–2000 studiował w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, studia ukończył w 2001. Odbył również specjalistyczne studia wschodnie w Studium Europy Wschodniej UW[2]. Po zakończeniu studiów zgłosił się do odbycia służby wojskowej. W Szkole Podchorążych Rezerwy w Zegrzu odbył trzymiesięczne szkolenie, a następnie służył w kompanii rozpoznania Warszawskiej Brygady Pancernej. Jest starszym kapralem podchorążym rezerwy[3].
Harcerstwo i działalność w organizacjach pozarządowych
edytuj.jpg)
W 1985 wstąpił do harcerstwa. W 1989 szczep Hawrań Wielki, do którego należał Michał Dworczyk, włączył się w tworzenie niezależnego Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej[4]. Michał Dworczyk był kolejno zastępowym, drużynowym, komendantem szczepu i hufcowym. Z jego inicjatywy Hufiec Centrum otrzymał imię Obrońców Kresów Wschodnich. W latach 2001–2006 pełnił funkcje szefa Głównej Kwatery Organizacji Harcerzy, szefa Referatu Wschód oraz członka Naczelnictwa ZHR[5]. W czasie studiów jako instruktor (w stopniu harcmistrza), szef Głównej Kwatery OH ZHR oraz szef Referatu Wschód angażował harcerzy w pomoc Kresom, organizując m.in. obozy, szkolenia dla polskich instruktorów z Kresów czy Akcję „Paczka” – Pomoc Polakom na Kresach[4]. W latach 2003–2005 jako członek Naczelnictwa ZHR był odpowiedzialny za pomoc i współpracę ZHR z polskimi środowiskami i organizacjami harcerskimi poza granicami kraju – w szczególności na Litwie, Łotwie, Białorusi i Ukrainie[6].
Od połowy lat 90. angażował się w działalność w Stowarzyszeniu „Wspólnota Polska” – w latach 2000–2006 był wiceprezesem Zarządu Oddziału Warszawskiego oraz członkiem Rady Krajowej, w 2008 zasiadł w Zarządzie Krajowym tej organizacji. Działał również w Towarzystwie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. W 2005 wraz ze Stanisławem Kostrzewskim założył i został członkiem Rady Programowej Fundacji „Wolność i Demokracja” celem pomocy Polakom na Białorusi, kultywowania pamięci o polskiej historii i dziedzictwie oraz wspierania działań organizacji prodemokratycznych na terenach byłego ZSRR, a później objął funkcję prezesa tej organizacji[7].
Działalność zawodowa i polityczna
edytujW latach 2001–2005 prowadził własną działalność gospodarczą – był współwłaścicielem biura podróży „Pogranicze”[2].
W 2001 wstąpił do Przymierza Prawicy, a w 2002 został członkiem Prawa i Sprawiedliwości. W wyborach samorządowych w 2006 został radnym dzielnicy Warszawa-Śródmieście[8]. W 2007[9] i w 2011[10] kandydował w wyborach do Sejmu w okręgu warszawskim, ale nie uzyskał mandatu. W 2010 został wybrany do Rady m.st. Warszawy[11]. W latach 2012–2015 pracował w PKO BP. W 2014 uzyskał mandat do Rady Sejmiku Województwa Mazowieckiego V kadencji[12].
W latach 2005–2007 pełnił funkcję głównego doradcy Prezesa Rady Ministrów Kazimierza Marcinkiewicza. Był wiceprzewodniczącym Międzyresortowego Zespołu ds. Wspierania Przemian Demokratycznych w Europie Środkowo-Wschodniej, sekretarzem Międzyresortowego Zespołu ds. Polonii i Polaków za Granicą. Koordynował prace nad tzw. pakietem ustaw polonijnych. Wśród nich były: nowa ustawa o repatriacji, ustawa o obywatelstwie, ustawa o ordynacji wyborczej (przewidująca wybór parlamentarzystów reprezentujących Polaków mieszkających za granicą). Współautor uchwalonej jesienią 2007 ustawy „o Karcie Polaka”. Był współautorem i redaktorem rządowego raportu „Polityka Państwa Polskiego wobec Polonii i Polaków za Granicą”, inicjatorem i współautorem przyjętego przez Radę Ministrów w 2007 rządowego „Programu Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą”. Współautor programu stypendialnego im. Konstantego Kalinowskiego oraz umowy międzyrządowej powołującej Polsko-Litewski Fundusz Wymiany Młodzieży.
W latach 2008–2010 był doradcą Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego ds. Polonii i Polaków za Granicą, zajmując się m.in. polityką odznaczeniową Polaków na byłych Kresach oraz wspieraniem środowisk polskich na Wschodzie[2].
.jpg)
W latach 2010–2015 współpracował z Jarosławem Kaczyńskim. Działania te skupiały się na wspieraniu i współpracy Prawa i Sprawiedliwości ze środowiskami Polaków na Kresach[13].
W sierpniu 2015, na kilka miesięcy przed zakończeniem VII kadencji Sejmu, zastąpił posła Adama Kwiatkowskiego[14], który został powołany na stanowisko doradcy Prezydenta RP. W październiku został wybrany do Sejmu RP, kandydując z listy wyborczej PiS w okręgu wałbrzyskim[15].
Był autorem ustawy o ustanowieniu Krzyża Wschodniego oraz uchwały sejmowej o ustanowieniu 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez OUN-UPA na obywatelach polskich Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej[16].
1 marca 2017 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. Do jego obowiązków należało kształtowanie procesu wychowawczego w Siłach Zbrojnych RP, polityka historyczna MON, współpraca z organizacjami proobronnymi i pozarządowymi dla wspierania procesu budowy Wojsk Obrony Terytorialnej.
19 grudnia 2017 premier Mateusz Morawiecki powołał go na Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w randze sekretarza stanu w KPRM[17][18]. 4 czerwca 2019 powołany na urząd ministra-członka Rady Ministrów.
12 czerwca 2019 został powołany na pełnomocnika Prawa i Sprawiedliwości w okręgu wałbrzyskim. Obowiązki Przewodniczącego Dolnośląskiej Rady Regionalnej przejął od Adama Lipińskiego 29 listopada 2019. Wszedł także w skład komitetu politycznego PiS[19].
W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 58 426 głosów[20]. 15 listopada 2019 ponownie został ministrem bez teki, dołączając do drugiego gabinetu Mateusza Morawieckiego[21].
Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 8 grudnia 2020 został mianowany na stanowisko Pełnomocnika Rządu ds. Narodowego Programu Szczepień Ochronnych Przeciwko Wirusowi SARS-CoV-2[22]. 15 maja 2022, w związku z wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego został odwołany z tego stanowiska z mocą od dnia 16 maja 2022[23].
13 października 2022 został odwołany ze stanowiska szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów[24][25], pozostając ministrem-członkiem Rady Ministrów. W 2023 został ponownie wybrany do Sejmu, uzyskując 40 264 głosy[26]. 27 listopada tego samego roku zakończył pełnienie funkcji ministra.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2024 r. uzyskał mandat europosła X kadencji z poparciem 123 908 wyborców (10,82%)[27]. Zasiadł w Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony[28].
Życie prywatne
edytujW 2002 poślubił Agnieszkę, którą poznał w harcerstwie. Wspólnie wychowują czwórkę dzieci: Marię, Zofię, Antoniego i Jana[6].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- medal "Pro Patria" (2016)[29]
- Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina, 2022)[30]
- Honorowe obywatelstwo Bystrzycy Kłodzkiej (2020)[31]
- Honorowe obywatelstwo Kamieńca Ząbkowickiego (2021)[32]
- Zasłużony dla Gminy Jaworzyna Śląska (2022)[33]
- Honorowe obywatelstwo Barda (2023)[34]
Kontrowersje
edytujW 1999 został zatrzymany pod zarzutem nielegalnego posiadania broni[35], a następnie sąd skazał go za nielegalne posiadanie amunicji z okresu II wojny światowej (przechowywał pociski artyleryjskie w piwnicy 9-piętrowego bloku mieszkalnego) na karę 1,5 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby[36].
W maju 2021 Najwyższa Izba Kontroli złożyła do prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa nadużycia uprawnień przez ministra Michała Dworczyka w związku z przygotowaniami do przeprowadzenia wyborów prezydenckich w 2020 roku[37].
W 2021 portal Onet.pl i tygodnik "Newsweek" opisały kontrowersje wokół dotacji rządowych przekazanych założonej przez Michała Dworczyka Fundacji "Wolność i Demokracja"[38][39].
W czerwcu 2021 anonimowe kanały na platformie Telegram zaczęły publikowanie listów e-maili pochodzących z prywatnej skrzynki e-mail Michała Dworczyka, która była wykorzystywana do celów służbowo-partyjnych ministra. W wyniku nacisków polskiego rządu Telegram usunął kanały[40], ale nowe maile sygnowane przez Dworczyka wciąż trafiają do sieci[41]. Przez charakter listów pojawiających się na platformie, wydarzenie zostało nazwane przez publicystów aferą mailową[42][43]. Dziennikarz portalu internetowego Wirtualna Polska Szymon Jadczak na jej łamach opublikował 30 lipca 2021 artykuł nt. serwisu internetowego "Poufna Rozmowa" gdzie na ich profilu w komunikatorze internetowym Telegram pojawiły się pierwsze maile ze skrzynki Michała Dworczyka w aferze mailowej, w którym opisuje, że osoby stojącymi za tym kanałem są osobami rosyjskojęzycznymi a w artykule były szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego (SKW) w latach 2014–2015 Piotr Pytel stwierdza, że wiele wskazuje, że za tą operacją stoją wojskowe służby rosyjskie[44].
Wyniki w wyborach ogólnopolskich
edytuj| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 2007 | Prawo i Sprawiedliwość | Sejm VI kadencji | nr 19 | 2671 (0,23%) [45]
| |
| 2011 | Sejm VII kadencji | 4398 (0,43%) [10][a]
| |||
| 2015 | Sejm VIII kadencji | nr 2 | 24 935 (10,65%) [15]
| ||
| 2019 | Sejm IX kadencji | 58 426 (20,65%) [20]
| |||
| 2023 | Sejm X kadencji | 40 264 (12,45%) [26]
| |||
| 2024 | Parlament Europejski X kadencji | nr 12 | 123 908 (10,82%) [27]
| ||
Uwagi
edytuj- ↑ Mandat posła VII kadencji objął w 2015.
Przypisy
edytuj- ↑ Michał Dworczyk – nasz Kresowy kandydat startuje z listy PiS na Dolnym Śląsku! [online], Kresy24.pl - Wschodnia Gazeta Codzienna [dostęp 2023-10-05] (pol.).
- ↑ a b c Michał Dworczyk, Prezydent.pl [dostęp 2023-10-05] [zarchiwizowane].
- ↑ Polska Zbrojna [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2023-10-05].
- ↑ a b Jedynka - polskieradio.pl [online], Jedynka - Polskie Radio [dostęp 2023-10-05] (pol.).
- ↑ Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023, s. 59. ISBN 978-83-87899-32-5.
- ↑ a b Historia i Doświadczenie [online], dworczyk.pl [dostęp 2021-09-01] (pol.).
- ↑ Statut Fundacji – Fundacja Wolność i Demokracja [online] [dostęp 2023-11-29] (pol.).
- ↑ Geografia wyborcza - Wybory samorządowe - Państwowa Komisja Wyborcza [online], wybory2006.pkw.gov.pl [dostęp 2025-03-01].
- ↑ Wybory 2007 – Wyniki – Warszawa I – Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość – Wyniki głosowania na kandydatów [online], wybory2007.pkw.gov.pl, 2007 [dostęp 2021-09-25].
- ↑ a b Wybory 2011 - Wyniki kandydata w obwodach [online], wybory2011.pkw.gov.pl [dostęp 2024-08-05].
- ↑ Wybory Samorządowe 2010 [online], wybory2010.pkw.gov.pl [dostęp 2025-03-01].
- ↑ PKW | Samorząd 2014 [online], samorzad2014.pkw.gov.pl [dostęp 2025-03-01].
- ↑ Michał Dworczyk [online], Wprost, 29 września 2021 [dostęp 2023-10-05] (pol.).
- ↑ Postanowienie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 sierpnia 2015 r. w sprawie obsadzenia wygasłego mandatu w okręgu wyborczym nr 19 z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej w Warszawie (M.P. z 2015 r. poz. 796).
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Uchwała Sejmu w sprawie oddania hołdu ofiarom ludobójstwa dokonanego przez nacjonalistów ukraińskich na obywatelach II RP w latach 1943–1945 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-01].
- ↑ Premier Mateusz Morawiecki przedstawił nowych ministrów w KPRM. premier.gov.pl, 18 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-18].
- ↑ Michał Dworczyk. premier.gov.pl. [dostęp 2019-04-09].
- ↑ Komitet Polityczny. pis.org.pl. [dostęp 2025-03-11].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 2020 w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do spraw narodowego programu szczepień ochronnych przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 (Dz.U. z 2020 r. poz. 2191).
- ↑ To pewne: Dworczyk traci stanowisko pełnomocnika rządu ds. szczepień. Jest projekt rozporządzenia [NEWS FAKTU] [online], Fakt24.pl, 13 maja 2022 [dostęp 2022-05-16] (pol.).
- ↑ Przywitaliśmy nowego szefa Kancelarii Premiera [online], gov.pl/web/premier, 13 października 2022 [dostęp 2022-10-13] (pol.).
- ↑ Marek Kuchciński oficjalnie powołany na szefa Kancelarii Premiera [online], rmf24.pl, 13 października 2022 [dostęp 2022-10-13] (pol.).
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-21].
- ↑ a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024 [online], wybory.gov.pl [dostęp 2024-06-11] (pol.).
- ↑ Strona główna | Michał DWORCZYK | Posłowie do PE | Parlament Europejski, www.europarl.europa.eu, 22 lipca 1975 [dostęp 2024-07-20] (pol.).
- ↑ https://kombatanci.gov.pl/pl/aktualno%C5%9Bci/411-viii-edycja-festiwalu-filmowego-niepokorni-niez%C5%82omni-wykl%C4%99ci.html
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-30]. (ukr.).
- ↑ Michał Dworczyk, Marek Magierowski i ksiądz Janusz Wróbel Honorowymi Obywatelami Bystrzycy Kłodzkiej [online], 24klodzko.pl, 27 maja 2020 [dostęp 2021-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-29].
- ↑ Michał Dworczyk przyjął Honorowe Obywatelstwo Kamieńca Ząbkowickiego, Kamieniec Ząbkowicki - Express-Miejski.pl [online], express-miejski.pl [dostęp 2024-04-28].
- ↑ Tytuły "Zasłużony dla Gminy Jaworzyna Śląska" przyznane. Są osoby zasłużone. Poseł Michał Dworczyk również - Wieści Gminne Jaworzyna Śląska [online], wiescijaworzyna.pl [dostęp 2024-04-28] (pol.).
- ↑ Mateusz Lipiński, Minister Michał Dworczyk honorowym obywatelem Barda [online], Radio Wrocław [dostęp 2023-07-10] (pol.).
- ↑ "Wprost": Wiceszef MON miał trafić do aresztu. Poręczył za niego Antoni Macierewicz. onet.pl, 3 lipca 2017. [dostęp 2025-03-08].
- ↑ Nowy wiceszef MON był skazany za nielegalne posiadanie broni. wprost.pl, 4 marca 2017. [dostęp 2017-03-06].
- ↑ Sara Bounaoui, NIK donosi na Morawieckiego, Dworczyka, Sasina i Kamińskiego [online], www.rmf24.pl, 25 maja 2021 [dostęp 2021-05-25] (pol.).
- ↑ Złoty czas fundacji Dworczyka. Do "Wolności i Demokracji" płyną miliony z publicznych pieniędzy [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2023-11-29] (pol.).
- ↑ Anna Podlaska, Fundacja Dworczyka z milionami na koncie. Publiczne pieniądze płyną szerokim strumieniem [online], Newsweek, 15 listopada 2022 [dostęp 2023-11-29] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska, Kanał „Poufna Rozmowa” z mailami Dworczyka zablokowany na Telegramie. Interweniował rząd [online], wiadomosci.wp.pl [dostęp 2021-07-17] (pol.).
- ↑ Dworczyk miał pisać do premiera w sprawie Zalewskiej. "Zachowuje się jak baba z magla" [online], TVN24 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2022-02-19].
- ↑ Afera mailowa rządu PiS – najnowsze informacje w TVN24 [online], tvn24.pl [dostęp 2022-02-19] (pol.).
- ↑ Szymon Jadczak, TYLKO W WP. To oni ujawniają maile Dworczyka. Demaskujemy kanał "Poufna Rozmowa" [online], wiadomosci.wp.pl, 30 lipca 2021 [dostęp 2022-12-03] (pol.).
- ↑ Wybory 2007 [online], wybory2007.pkw.gov.pl [dostęp 2024-08-05].
Bibliografia
edytuj- Michał Dworczyk. prezydent.pl. [dostęp 2015-06-30].
- Michał Dworczyk – KPRM
- Michał Dworczyk – Sejm RP
Linki zewnętrzne
edytuj- Michał Dworczyk – strona prywatna. [dostęp 2018-12-03].