Michał Kłopotowski
Michał Kłopotowski (ur. 20 września 1894 w Tłumaczu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, adiutant marszałka Józefa Piłsudskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 major dyplomowany kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
18 Pułk Ułanów Pomorskich |
| Stanowiska |
oficer sztabu brygady |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Michał Kłopotowski był synem Franciszka i Rozalii z domu Pawłowska, urodził się w Tłumaczu(nr 3579)[1]. Kształcił się w C. K. I Gimnazjum w Stanisławowie, gdzie w 1914 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości, po czym miał podjąć studia na akademii lasowej[2]. Był członkiem Polskich Drużyny Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej służył w Legionach. W 1915 roku dostał się do niewoli rosyjskiej. W 1918 roku walczył w 1 pułku ułanów na Syberii. Do Polski powrócił w 1920 roku, wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 18 pułku Ułanów Pomorskich.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1928 roku został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i przeniesiony do 2 pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach. Z dniem 5 stycznia 1931 roku został słuchaczem Kursu 1930–1932 Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[3]. Z dniem 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przydzielony do dowództwa Brygady Kawalerii „Białystok” na stanowisko oficera sztabu[4]. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do dowództwa 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie na stanowisko szefa sztabu[5]. Od 1937 roku został wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej. W czasie mobilizacji w 1939 roku został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Armii „Kraków”[6].
W 1929 roku wraz z Jerzym Dobieckim napisał Zarys historji wojennej 18 Pułku Ułanów Pomorskich wydany w Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie.
Michał Kłopotowski był więźniem obozu w Starobielsku, (wzmiankowany przez Józefa Czapskiego w jego "Wspomnieniach starobielskich"), w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w Wykazie, poz.1456.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 67.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I. z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie za rok szkolny 1913/14. Stanisławów: 1914, s. 93, 109.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 405.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 10.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 673.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 68.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 207.
- Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 635, 686;
- Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 573, 608;
- Rocznik Oficerski 1928 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 291, 352;
- Rocznik Oficerski 1932 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 152, 800;
- Ogrody wspomnień – Michał Kłopotowski [dostęp 2012-06-26]
- Witold Duński, Konno po sławę, Leksykon Jeździectwa Polskiego.. konnoposlawewitolddunski.cba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.